William Glackens Kimdir?Biyografi ve Miras

AMERİKALI RESSAM

Doğum: 13 Mart 1870 – Philadelphia, Pensilvanya

Ölüm: 22 Mayıs 1938 – Westport, Connecticut

William Glackens’ın Biyografisi

Eğitim

Williams Glackens, Pennsylvania Demiryolunda katip ve kasiyer olan Elizabeth ve Samuel Glackens’in üç çocuğundan en küçüğü olarak dünyaya geldi. Mütevazı bir aile olmasına rağmen, Glackens iyi eğitimliydi, Central High School’a geleceğin sanatçıları John Sloan ve James Preston ve geleceğin ilaç mucidi ve koleksiyoncusu Albert C. Barnes ile birlikte gitti. Okuldaki lakabı “Butts” olan Glackens, erken yaşlarda sanata yatkınlık göstermiş ve okul arkadaşlarını eğlendirmek için genellikle komik çizimler ve okul hayatından sahneler üretmiştir.

Kasım 1891’de Pennsylvania Güzel Sanatlar Akademisi’ne kaydoldu. O, Sloan ve diğer birkaç öğrenci 1893’te “Kömür Kulübü”nü kurdular. Bu gayri resmi grup, Akademi akademisyenlerinin bir parçası olarak sunulmayan temaları, özellikle de çıplak figür çizimini keşfetmeyi amaçladı. Grup ayrıca son derece sosyaldi, üyelerinin gece boyunca çalıştığı ve çizimleri arasında uyanıp alkol şişelerini boşalttığına dair birçok hikaye üretiyordu.

William Glackens Kimdir?Biyografi ve Miras

Glackens, resmi eğitiminin yanı sıra, 1891’de Philadelphia Record’dan başlayarak, çeşitli gazetelerde sanatçı muhabir olarak edindiği deneyimlerden büyük ölçüde etkilendi . İşi, hızlı çizmeyi öğrenmesini ve sıkı teslim tarihlerinde iş üretmesini gerektiriyordu. Aynı zamanda sessiz stüdyodan oldukça farklı bir atmosfere itildi; bir keresinde bir cinayet mahallini çizerken kan gölüne düştü. Ekim 1894’te öğrenimini bırakarak, Philadelphia Press’te diğer sanatçılar Sloan, Edward Davis, George Luks ve Everett Shinn ile kadrolu sanatçı muhabiri olarak çalışmaya başladı . Bu süre zarfında Sloan, Glackens’ı sanatçı ve karizmatik öğretmen Robert Henri ile tanıştırdı.. Henri, sanatsal gruplarının merkezi ve yakında kurulacak olan Ashcan Okulu’nun en görünür üyesi olacaktı.

1896’da Henri ile Avrupa’ya yaptığı bir geziden dönen Glackens, Henri’nin stüdyosunda düzenlediği açık evlere sık sık uğradığı New York’a taşındı. New York Herald’da bir işe girdi ve aynı zamanda bir dergi illüstratörü olarak çalışmaya başladı. Bu, 1.000’den fazla illüstrasyon ürettiği için önümüzdeki on buçuk yıl için sabit bir gelir sağladı. Birçoğu tasasız sahnelerdi, ancak McClure’s Magazine onu İspanya-Amerika Savaşı’nı ele alması için Küba’ya gönderdi. Bu görevden eve dönerken, hayatı boyunca yeniden ortaya çıkacak bir hastalık olan sıtmaya yakalandı.

Zengin bir ailenin kızı olan ressam Edith Dimock ile 1904’te yaptığı evlilik, Glackens’ın resme odaklanması için yeterli mali güvence sağladı. Edith , Çocukları Ira ve Lenna gibi Sanatçının Karısının Portresi (1904) gibi eserlerde yer aldı. Genelde çekingen bir adam olmasına rağmen, Glackens siyasete karıştı, Yasağı protesto etti ve karısıyla geçit törenlerinde yürüyüş yaparak kadınların oy hakkını savunan hareketi destekledi.

1907’de, önemli sergilerde temsil edilmemelerinden mutsuz olan Glackens ve arkadaşları, Ulusal Tasarım Akademisi’nden ayrılma kararı aldı. Henri, Glackens ve diğer altı sanatçı tarafından yönetilen New York’taki Macbeth Galerilerinde bağımsız bir sergiye ev sahipliği yaptı. Gösteri 3 Şubat 1908’de halka açıldı ve başarılı oldu. Basın onlara “Sekizler” adını verdi ve bu grup Ashcan Okulu olarak bilinen önemli sanatçıları oluşturdu (bu isim, belirgin el hareketleriyle kasvetli koyu renklerle boyanmış kentsel temalarından dolayı).

Ancak hemen hemen Glackens’in sanat yapımına yaklaşımı onu Ashcan Okulu’ndan ayırdı. Hayatın daha cesur yönlerini yakalamaktan hoşlanmadı ve daha parlak bir paleti tercih etti. Ayrıca alışveriş yapan kişiler, aile gezileri ve şehir parkları gibi daha hafif temaları tasvir etmeyi seçti.

Glackens, 1913’te çığır açan Armory Show’un Amerika bölümünün düzenlenmesine yardımcı oldu. Ancak kendi eserlerini sergilemesine rağmen, Avrupa sanatından daha çok etkilendiğini belirterek, “Sanatımızda değerli olan her şey Fransız sanatının etkisinden kaynaklanmaktadır. Henüz ulusal bir sanata ulaşmadık […] Korkarım bu serginin Amerikan bölümü yabancı bölümünün yanında çok uysal görünecek. Ama Amerikan sanatında bir rönesans vaadi var.” Modern, daha soyut Avrupa resmine olan hayranlığına rağmen, Glackens gerçekçi bir sanatçı olarak kalacaktı.

Glackens’in Avrupa sanatı hakkındaki bilgisi, en büyük Amerikan koleksiyoncularından biri olan Albert C. Barnes üzerinde derin bir etki yarattı. Barnes, 1912’de Glackens’tan kendisi için tablo satın almak üzere Avrupa’ya gitmesini istediğinde, bu eserler Philadelphia’daki saygın Barnes Koleksiyonu’nun temeli oldu.

Glackens’in sonraki resimleri, giderek artan el hareketleriyle yapılan fırça darbeleriyle işlenen figüratif çalışmaları, manzaraları ve çiçekli natürmortları içeriyordu. Bu yıllarda tarzı çok daha Empresyonist oldu. Ancak, 1925’te Avrupa’ya gitmeden önce bile sağlığı bozulmaya başlamıştı. Altı yıl sonra Amerika Birleşik Devletleri’ne döndü ve hala hastaydı, çoğunlukla natürmortlarla sınırlıydı. Yine de bu resimler coşkuyla karşılandı; Guy Pene du Bois, sanatçının “resmimizin bildiği en canlı çiçek parçalarından bazılarından” sorumlu olduğunu söyledi.

Glackens, 1938 yılının Mayıs ayında Connecticut, Westport’ta sanatçı arkadaşı Charles Prendergast’ı ziyaret ederken bir beyin kanamasından öldü. O yılın sonundan önce, New York’taki Whitney Müzesi, kağıt üzerinde 132 resim ve çalışmanın yer aldığı bir ay sürecek bir anma sergisine ev sahipliği yaptı.

William Glackens’ın çağdaş günlük yaşamın anlarını yakalama yeteneği, modern sanata katkısının merkezinde yer alıyor. Fransız İzlenimciliğini , paletini modernize ederek ve 20. yüzyıl New York’taki yaşamın benzer sahnelerini betimleyerek farklı bir Amerikan tarzına çevirdi . Glackens’in bir Amerikan tarzı geliştirmeye olan ilgisi, Marsden Hartley ve John Sloan da dahil olmak üzere çağdaş Amerikan modernistleri için de önemli olacaktır . “Sekiz”in bir parçası olarak, resmi akademilerden kopmada ve bağımsız sergilerin popülerleşmesinde etkili oldu. 1917’den 1944’e kadar her yıl halka açık bir sergiye ev sahipliği yapan Bağımsız Sanatçılar Derneği, bu örnek üzerinde yakından modellenmiştir.