Weegee Kimdir ?

Doğum: 12 Haziran 1899 – Lemberg, Avusturya (şimdi Ukrayna’da)

Ölüm: 27 Aralık 1968 – New York, ABD

Weegee’nin Biyografisi

Weegee, 12 Haziran 1899’da Avusturya’nın Lemberg kenti yakınlarında, bugün Ukrayna’nın Zolochiv kenti olan Usher Fellig’de doğdu. Yine de hikayesi, 1909’da 11 yaşında ailesiyle birlikte Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etmesiyle başlar. Ellis Adası’na varır varmaz, adı daha çok Amerikalı gibi görünen Arthur olarak değiştirildi. Çoğu göçmen gibi, Arthur da aşırı yoksulluk içinde büyüdü ve çocukluğunu, ebeveynleri ve diğer üç kardeşiyle birlikte New York’ta Aşağı Doğu Yakası’ndaki bir apartmanda yaşayarak geçirdi. Babası Bernard Fellig, mahallede bir el arabasından malları yetersiz bir ücret karşılığında sattı. Bernard, atanmış bir ortodoks haham oldu ve ailesi için para kazanmasını engellese de Şabat’ı tuttu.

Aileyi desteklemek için Weegee okulu bıraktı ve bulabildiği zaman sıradan işlerde çalıştı. Böyle bir iş, midilliye binen bir fotoğrafçıya yardım etmekti. Weegee, yoksul ebeveynlerin bile, çocuklarının en güzel kıyafetlerini bir midillinin tepesindeki bir fotoğrafına para harcayacağını hemen anladı. Bu onun geçim kaynağı olarak fotoğrafçılıkla ilk karşılaşmasıydı.

Weegee ve babası arasındaki erken yaşta bile gergin ilişki, farklı dünya görüşlerinden kaynaklanıyordu.Oğlunun modern Amerikan fikirleri, babasının Eski Dünyası ve dini kavramları ile çelişiyordu. Sonunda gerginlik dayanılmaz hale geldi ve Weegee 13 yaşında evden kaçtı. Affedilmeyen şehir sokaklarında yaşayan, park banklarında uyuyan ve ufak tefek işlerde çalışan binlerce çocuktan biri oldu. Weegee, midilliye bakmak zorunda olduğunu anlayınca hemen bıraktığı midilliye binmek fotoğrafçılık işinde kendi elini bile denedi.

Daha sonra 1923’te, ülkenin dört bir yanından gazetelere stok fotoğraf tedarik eden zamanın önde gelen fotoğraf ajansı Acme Newspicture’da karanlık odada çalışarak bir işe girdi. Bu deneyim ona fotoğraf eğitimi ve öğretimi sağladı.

Otuzlu yılların ortalarında, hala Büyük Buhran’ın pençesinde olan New York, geçimini sağlamak için zor bir yerdi. Yasak yakın zamanda sona ermişti ve rakip çeteler işlerini sürdürmek için kendi aralarında savaştı. Gazeteler, Bunalım dönemi kitlelerini eğlendirmek için bu “savaşları” sansasyonel hale getirdiler. Bu hikayeleri görselleştirmek için sürekli resimlere ihtiyaç duyuyorlardı. Bir iş fırsatı sezen Weegee, serbest çalışan bir fotoğrafçı oldu.

Geceleri New York sokaklarında aktif olarak bela aramak için çalıştı ve bu da onu şehirdeki ilk suç fotoğrafçılarından biri yaptı. New York Polis Karakolu’nun karşısındaki caddede tek odalı harap bir dairede yaşayan Weegee, bir suç hikayesini haber almaları için memurlara rüşvet verirdi. Polisten hemen önce suç mahalline ulaşma konusundaki ürkütücü yeteneği, bir Ouija kuruluna danıştığı söylentisine yol açtı. Sonuç olarak, kendisinden “Weegee” (sözde Ouija’yı heceleyemeyen) olarak bahsetmeye başladı ve takma ad takıldı.

İki yıl boyunca polislerle arkadaş olduktan sonra Weegee, arabasına polis telsizi yerleştiren ilk Amerikan vatandaşı oldu. Hem mobil bir karanlık oda hem de bir ofis olduğu söylenen arabası, Weegee’nin fotoğraflarını Acme “baskıdan yeni çıktı” ve erken baskı için zamanında. Bir cinayetin her resmi için kendisine 20 dolar ödendi ve çalışmalarının takdir edilmesini sağlamak için her resmin arkasına “Ünlü Weegee’nin Kredi Fotoğrafı” damgasını vurdu.

Weegee on yıl boyunca serbest fotoğrafçı olarak çalıştı ve diğerlerinin yanı sıra Herald-Tribune, Daily News, Post ve Sun’a fotoğraf gönderdi. Bu sürenin büyük bir bölümünde, 1940’tan 1945’e kadar PM Daily’de özel olarak katkıda bulunan bir fotoğrafçıydı. PM , ona haftalık bir maaş ödedi ve yayınlanmış olsun ya da olmasın, PM’nin satın aldığı her fotoğraf için ödeme yaptı. Weegee bir dizi hikaye yazdı, ancak ona işi veren suç fotoğraflarıydı.

Fotoğrafları sadece popüler medyada iyi karşılanmadı, aynı zamanda güzel sanatlar topluluğu tarafından da saygı gördü. New York Photo League, 1941’de çalışmalarının bir sergisini düzenledi.

Modern Sanat Müzesi (MOMA) çalışmalarını topladı ve 1943’te fotoğraflarından oluşan bir sergi açtı. Lisette Model gibi, Weegee de New York’u sevdi ve bunu sokakta dile getirdi. konusunun ifadesine ve jestlerine odaklanan fotoğraflar çekti.

Weegee, Başbakan’la geçirdiği sürenin sonuna doğru, 1945’te ikonik fotoğraf kitabı Naked City’i yayınladı. Kitapta, şehrin gece hayatından keyif alan insanların görüntülerinin yanı sıra cinayetlerin ürkütücü görüntülerini de içeriyordu. Ani bir başarıydı ve bir Hollywood yapımcısı 1948’de kitabın adının haklarını satın aldı.Cinayet, intihar ve iyi bir dedektiflik çalışmasıyla dolu ödüllü kara film filmi, Weegee’nin korkunç fotoğraflarından ilham aldı.

Ancak, New York şehrinin bu sözde biyografisi, Weegee’nin kariyerinin doruk noktasıydı. Yayımlanmasından kısa bir süre sonra, Weegee suç fotoğrafçısı olarak çalışmayı tamamen bıraktı. Bunun yerine 1946’da Weegee’s People ve 1953’te Naked Hollywood gibi diğer fotoğraf kitaplarını üretti.

Weegee’nin girişken ve gösterişli kişiliği, kara mizah anlayışı ve tuhaf davranışları, resimleri kadar şok ediciydi. Gazete okuyucuları, Naked City’nin başarısı nedeniyle suç fotoğrafçısının istismarlarını öğrenmeye heveslendi.Kendini “Dünyanın En Büyük Fotoğrafçısı” ilan eden kişi, okuyucularını mutlu bir şekilde zorladı ve bombaların yanında poz verirken, polis çeltik vagonlarında otururken ve suçlu sıralarında dururken fotoğraflarını sahneye koydu. Kendini tanıtma konusunda bir ustaydı ve kamuya açık kişiliğini özenle şekillendirdi.

Weegee’yi tanıyanlar onu kişisel olarak kötü hijyene sahip, genelevlerde çok fazla zaman harcayan, striptizcilerle flört arayan bir şovenist olarak tanımladı.

Karısı Margaret Atwood, bu kişilik kusurlarını kısa bir süre için gözden kaçırmaya istekliydi. Ona kendini tanıttıktan sonra, “Bekar mısın ve başıboş musun, bebeğim? Seni kanatlarımın altına alacağım” diye sorduğunu iddia etti. Çift 1947’de evlendi, ancak kasırga romantizmi kısa sürdü ve ikisi o yıl ayrıldı. Weegee sonunda onun kaba davranışlarını ve kötü sağlık standartlarını kabul eden birini buldu. Wilma Wilcox, Weegee’nin öngörülemeyen davranışlarına dayanma sabrına sahip bir Quaker sosyal hizmet görevlisiydi. Hayat ortakları hiç evlenmediler.Ancak sonunda 1957’de diyabet teşhisi konan Weegee’nin bakıma ihtiyacı olduğunda birlikte taşındılar.

Hollywood’un cazibesi 1947’de Weegee’yi Batı Yakası’na çekti. Oradayken filmlerde teknik danışman olarak çalıştı ve hatta küçük rollerde oynadı. Kara mizahıyla da tanınan ünlü yönetmen Stanley Kubrick , Weegee’den Akademi ödüllü filmi Dr. Strangelove için fotoğrafçı olmasını istedi.Weegee, işle meşgul olmasına rağmen, “zombiler diyarı” olarak adlandırdığı Hollywood’daki zamanından nefret ediyordu. Oradaki insanların “kahve yerine formaldehit içen ve cinsel organları olmayan” sahte kişiler olduğunu iddia etti.

Beş yıl sonra, Weegee nihayet doydu ve 1952’de New York’a döndü. Görüntüleri çarpıtmak için negatifleri manipüle etmeyi gerektiren “sanat fotoğrafçılığı” olarak adlandırdığı fikri keşfetmeye başladı. Bu yeni çalışmayı gören çoğu eleştirmen ve sanatsever, fotoğrafçının yolunu kaybettiğine karar verdi. Rahat ve egosu hala sağlam olan Weegee, karşı çıkanları görmezden geldi ve işleri kendi bildiği şekilde yapmaya devam etti. Sadece ölüm onu ​​çalışmaktan alıkoyabilirdi. 1968’de sevdiği şehirde tedavi edilmemiş bir beyin tümöründen öldü.

Weegee, insanların en savunmasız oldukları anların röntgenci imajlarını yaratmak için korkunç tabloid tarzını kullandı. Dışlanmışlara ve ezilenlere özellikle dikkat eden Weegee, daha sonra Weegee gibi çalışmalarında çıplaklar, ucubeler, sirk sanatçıları ve sokak insanları gibi temaları ele alan parlak Diane Arbus’a ilham verdi. Brassaï’nin Amerikan muadili olan Weegee , Pop art’ın öncüsüdür.Andy Warhol üzerindeki etkisi, özellikle Weegee’nin sanatçı fikrini ünlü olarak benimsemesinde belirgindir.