Sherrie Levine Kimdir ?

Sherrie Levine Biyografi

AMERİKALI FOTOĞRAFÇI, RESSAM, HEYKELTIRAŞ VE KAVRAMSAL SANATÇI

Doğum: 17 Nisan 1947 – Hazelton, Pensilvanya 

Sherrie Levine’nin Biyografisi

Sherrie Levine, 1947’de bir kömür madenciliği kasabası olan Hazelton, Pennsylvania’da doğdu.Daha sonra, Saint Louis, Missouri’nin dışındaki bir banliyöde büyüdü ve resim yapmayı seven annesiyle birlikte Saint Louis Sanat Müzesi’ni ziyaret etti.Levine, müzeyi sık sık ziyaret ederken, sanat bilgisinin çoğunun kitap ve dergilerdeki reprodüksiyonları görmekten geldiğini hatırlıyor.1969’da lisans derecesini ve dört yıl sonra MFA’sını alarak Wisconsin Üniversitesi, Madison’a katıldı.Kolej sırasında Levine, profesörlerinden beğeniyle karşılanan ancak Brice Marden’ın çağdaş eserlerine çok benzeyen Minimalist ızgara çizimleri yarattı.Bu benzerlikle ve bu çizimlerin “tekerleği yeniden icat etmede” başarısız bir girişim olduğu duygusuyla karşı karşıya kalan Levine, çıkmazdan kurtulmanın bir yolu olarak fotoğrafa döndü.Fotoğraf daha sonra Levine’in kendisini ilk etapta mecraya yönlendiren özgünlük sorununa geri dönmesinin aracı haline gelecekti.

Diğer sanat eserlerinin fotoğrafik reprodüksiyonları, sanatta kopyalama ve özgünlük sorunuyla daha doğrudan ve yüzsüz bir şekilde ticarete konu oldu ve böylece postmodernizmin önemli bir figürü olarak yerini sağlamlaştırdı.

Levine, sanatçının mitolojikleştirilmesinden aktif olarak kaçınır ve bu nedenle, kişisel yaşamını ve ilişkilerini kayıt altına almaktan kaçınır.

Kolej sırasında ve sonrasında, Levine para kazanmak için ticari sanatta çeşitli işlerde çalıştı ve 1973’te Levine, Bay Area boyunca çeşitli mekanlarda sanat öğrettiği Berkeley, California’ya taşındı. Yüksek lisanstan sonra, sadece kolaj ve fotoğrafa geçmeden önce kısa bir film ve diğer kavramsal sanat eserleri yaptı.Bir değişikliğe ihtiyaç duyduğu için 1975’te New York’a taşındı, işsizlik ödeneğiyle yaşadı ve daha sonra onu Jack Goldstein da dahil olmak üzere CalArts’tan arkadaşlarıyla tanıştıran ressam David Salle ile tanışana kadar görece tecritte çalıştı.

1977’de Stephen Eins’in davetlisi olarak 3 Mercer Street’te ilk kişisel sergisini açtı. Burada Levine, California’daki bir ikinci el mağazasında bulduğu ve onunla New York’a götürdüğü 75 çocuk elbise ayakkabısını sergiledi.Belki de babasının bir ayakkabı satıcısı olduğu gerçeğinden ilham alan Levine, bulunan nesneleri kareli bir yorganın üzerinde sergiledi ve “2 dolara 2 ayakkabı” reklamını yaparak onları fetiş nesnelere dönüştürdü.O yılın ilerleyen saatlerinde , sanatçılar David Salle , Cindy Sherman ve Robert Longo’nun yanında yaşayan küratör Douglas Crimp , Levine’i Jack Goldstein , Robert Longo , Philip Smith’in çalışmalarının yanı sıra “Resimler” başlıklı ufuk açıcı sergisine dahil etti.

Efsanevi sergi, bu sanatçıların temsille ilişkisini “önceki bir varoluşa benzemeye çalışan tanıdık gerçekçilik kisvesi altında” değil, temsil yoluyla anlamın nasıl yapıldığının bir sorgulaması olarak araştırdı.Aynı zamanda Levine, Richard Prince ve Cindy Sherman’ın da aralarında bulunduğu bir sanatçı kuşağının takma adını sağladı.The Pictures Generation . Crimp, Levine’in Sons and Lovers adlı ilk serilerinden birini seçti.(1976-77)

Çalışma, Washington, Lincoln ve Kennedy de dahil olmak üzere beş eski ABD başkanının siluet profillerinin değişen konfigürasyonlarını sundu. Levine, 1979’da Başkanlık Kolajları dizisi için moda dergilerinden alınan görüntüleri kullanarak başkanlık profilleri motifine geri döndü.

Metropolitan Sanat Müzesi Fotoğraf Bölümü’nden Douglas Eklund’a göre, “Sherrie Levine, müzikal tonlara benzer bir şey yaratmak için fotoğrafın kurucu babalarının omuzlarının üzerinden çekim yaptı.Orijinal’leri arasındaki boşlukta bir vızıltı ve nesnel belge ile öznel arzu arasındaki mesafeyi ortadan kaldıran ‘kopyasıydı.” Levine’nin çalışmasındaki bu belirsizlik tartışmalıdır, çünkü intihal ile yakından ilgilidir, ancak aynı zamanda farklı, belki de daha önemli bir işleve hizmet eder: özgünlük kavramına verilen otoriteyi ve statüyü ve onun sanatsal değerle varsayılan birleşimini çökertmekti.

1970’lerin sonundan başlayarak Levine, Eliot Porter , Walker Evans ve Edward Weston gibi ünlü (ve yalnızca erkek) fotoğrafçıların ikonik eserlerini yeniden çekerek kendine mal etme stratejilerini daha da ileri taşıdı ve 1980’lerin başında aynı zamanda renkli reprodüksiyonlarını da sergiledi.

Claude Monet , Fernand Leger ve Vincent van Gogh’un resimlerinin yanı sıra kendisinin olduğunu iddia ettiği diğer eserleride sergiledi.1983’te Levine, Joan Miró , Piet Mondrian ve Edgar Degas gibi modernist ustaların eserlerinin basılı reprodüksiyonlarını özenle yeniden yaratmaya başladı.Mürekkep, sulu boya ve fotolitografi dahil olmak üzere çeşitli ortamlarda denedi.

Muhtemelen en tanınmış fotoğraf serisi After Walker Evans’ta fotoğrafların röprodüksiyonlarını sunduğu, 1982’de Metro Pictures Gallery’de sergilendi.The Estate of Walker Evans, diziyi telif hakkı ihlali olarak yorumladı, dava açmakla tehdit etti ve daha sonra dağıtımlarını sınırlamak için tüm fotoğrafları satın aldı.1994 yılında, mülk onları New York’taki Metropolitan Sanat Müzesi’ne hediye etti. Daha sonra, Levine telif hakkıyla korunan görüntülerden büyük ölçüde kaçındı.

1990’lar boyunca Levine, sanat tarihi referanslarıyla dolu soyut resimler ve ikonik sanat eserlerini ve her zaman var olan ızgara gibi modernist motifleri yeniden üreten heykelsi eserler yarattı. Ayrıca Meltdown adında bir dizi baskı yaptı.Seri, bu dönemde Max Ernst, Marcel Duchamp, Ernst Ludwig Kirchner, Piet Mondrian ve Claude Monet tarafından yapılan gravürlerden sonraydı.Levine, işleri yaratmak için her bir sanat eserinin bir kopyasını fotoğrafladı ve bu daha sonra bir bilgisayar programı kullanılarak on iki piksele dönüştürüldü.Ortaya çıkan görüntü, orijinal çalışmanın paletinden gevşek bir şekilde türetilen bir renk ızgarasından oluşur.Levine ayrıca 1990’larda, William Eggleston’ın en ünlü fotoğraflarından birini hatırlatan Duchamp’ın ünlü pisuar ve alüminyum döküm üç tekerlekli bisikletinin bronz bir yorumu da dahil olmak üzere bir dizi heykel yaptı.

Levine’in son çalışmaları arasında tahnit edilmiş hayvanların döküm bronz heykelleri, cam kafatasları ve Afrika maskeleri yer alıyor.Bu konuların birkaç ortak noktası var gibi görünse de, sanat tarihi kanonundaki önemli ana motiflere atıfta bulunurlar. Bronzdan yapılmış bir antilop kafatası Georgia O’Keeffe’den alıntı yapıyor ve Kamerun’dan bronzla işlenmiş geleneksel bir Lega maskesi, referansının kaba yontulmuş ve yontulmuş ahşabından çok farklı çağrışımlar sunuyor, Avrupa Amerika’da sayısız örneği ve derin bağlamı olan bir nesnedir.

Sherrie Levine, Richard Prince, Robert Longo, Cindy Sherman ve diğer sanatçılardan oluşan küçük bir kadroyla birlikte “The Pictures Generation”ı tanımlamaya geldi.Kolektif çabaları, sanatta yazarlık, alıntı ve özgünlükle ilgili asırlık sorularla boğuştu.Sanatsal temellük eylemleri, hem yaratıcı hem de yasal olarak izin verilenleri daha önce görülmemiş bir şekilde büyük ölçüde yeniden müzakere etti.

Levine’in ilgi alanları özellikle toplumsal cinsiyet politikaları ile sanatsal temsilin kesişimine odaklanmakta, sanat tarihine ve Batı ülkelerinden beyaz, heteronormatif erkekleri tarihsel olarak destekleyen sanat piyasasına özgü önyargıları araştırmaktadır.Sonuç olarak, çalışmaları hem yazarlık hem de kimlik politikalarıyla ilgilenen yeni nesil sanatçılara ilham verdi.Cinsiyetleri, cinsel yönelimleri veya etnik kökenleri nedeniyle bir dereceye kadar marjinalleştirilen sanatçılar, Levine’in nesneleri ait oldukları iktidar yapılarından geri almasından ilham aldılar.

Bir nesnenin “aurasını” farklı bir bağlama yerleştirerek kökten değiştirme kapasitesi, kendi pratiğinde benzer şekilde buluntu nesneleri kullanan Felix Gonzalez-Torres’in çalışmasında yankılanır. Levine’in sanat dünyasının iş entrikalarını çevreleyen sinizmi, Darren Bader’in işlerinde oldukça canlı görünür. Alex Da Corte’nin Manhattan galerisi Luxembourg & Dayan’daki Die Hexe sergisi, Haim Steinbach , Robert Gober ve Bjarne Melgaard da dahil olmak üzere diğer sanatçıların çalışmalarının tüm beyaz kopyalarını veya “hayalet kopyalarını” içeriyordu.