Richard Morris Hunt Kimdir ?

Richard Morris Hunt Biyografi

AMERİKALI MİMAR

Doğum: 31 Ekim 1827 – Brattleboro, Vermont

Ölüm: 31 Temmuz 1895 – Newport, Rhode Island 

Richard Morris Hunt’ın Biyografisi

Richard Morris Hunt, zengin ve ayrıcalıklı bir ailede doğdu.Başarılı bir avukat olan babası Jonathan Hunt, Richard’ın doğumundan birkaç hafta sonra Kongre’de bir koltuğa seçildi.Hunt sadece dört yaşındayken babası koleraya yakalandı ve öldü.Yetiştirmesi gereken beş küçük çocukla Hunt’ın annesi Jane Maria, Washington DC’den ayrıldı ve önce New Haven’a taşındı.Babasının kaybına rağmen, Hunt’ın çocukluğu mutlu geçti ve annesi tüm çocuklarındaki yaratıcı ilgileri besledi (aslında kardeşleri William ve Leavitt sırasıyla profesyonel ressam ve fotoğrafçı oldular).

Kendi çocukluğu boyunca, Hunt’ın annesi çizim ve resim için büyük bir tutku göstermişti, ancak çabaları babası tarafından acımasızca reddedildi. Kendisi de bir anneyken, kendi çocuklarının sanatsal dürtülerini teşvik etmeye karar verdi.Kocasının ölümünden kısa bir süre sonra, Gambedella adında bir İtalyan sanatçı ve siyasi mülteci, New Haven’a seçkin mektuplar getirerek geldi.Jane Maria Hunt ona geniş aile evinde konaklama teklif etti.Kendi resim derslerine başlayacak öğrenci bulamayan Hunt’ın annesi, kendisi ve çocukları için kişisel öğretmen olarak Gambedella’yı işe aldı. Hunt ailesi büyük bir şevkle çalıştı ve birlikte geçirdikleri ilk dönemin sonunda Hunt ailesi, yerelde büyük ilgi uyandıran hazırlıksız bir sergi açtı.(Diğer yerliler Gambedella’nın sınıfına katılmakla ilgilendiklerini ifade ettiler, ancak Hunt’ annesi “Geç kaldın!” diye ilan etti.İtalyan hizmetlerini yalnızca kendi ailesi içindi. Jane Maria, çocuklarını en iyi okullara gönderen Richard ile birlikte Boston’daki Latin Okulu’na gitti (1843’te mezun olduğu yer). Ancak (ayrıca 1843’te) Hunt’ın ağabeyi William ciddi şekilde hastalandı.William’ın doktoru, rehabilitasyonuna yardımcı olmak için daha sıcak iklimler önerdi ve ailesini parçalamak istemeyen Jane Maria Hunt, tüm ailesini Güney Fransa üzerinden İtalya’ya taşıdı.Avrupa’ya o kadar bağlıydılar ki, on iki yıl boyunca Avrupa’da kalacaklardı.

Eğitim

İtalya’ya vardıktan kısa bir süre sonra Hunt ve küçük erkek kardeşi Cenevre’de (komşu İsviçre’de) bir askeri okula kaydoldular.O sırada, on altı yaşındaki Hunt askeri bir kariyer planlıyordu, ancak planları, Avrupa’nın büyük anıtları ve binaları tarafından ve mimar Samuel Darier ile kaydettiği ders dışı bir kursla şaşkına döndüğü için değişti. Hunt, annesine Avrupa’da okumak istediğini ve ardından “birinci kalitede bir mimarın çok aranacağı Amerika’ya dönmek” istediğini bildiren bir mektup yazdı.

Cenevre’deki okulu bitirdikten sonra Hunt, ailesine Paris’te katıldı ve 1846’da ikinci denemede, o zamanlar dünyanın önde gelen mimarlık okulu olan Ecole des Beaux-Arts’a kabul edildi.Mimari çalışma programına kaydolan ilk Amerikalıydı.Okulun politikasına uygun olarak Hunt, profesyonel bir atölyeye katılmak zorunda kaldı.Hector Martin Lefuel’in himayesinden faydalandığı için şanslıydı.Ecole’de altı yıl geçirdikten sonra, Hunt’ın ilk profesyonel işi 1854’te Lefuel’in İmparator III.Lefuel, Hunt’u Müfettiş des Travaux (İş Müfettişi) olarak tuttu.Genç bir Amerikalı için kariyerinin bu kadar erken döneminde elde edebileceği prestijli bir pozisyon ve Lefuel ve Louis Visconti ile birlikte Palais-Royal’in karşısında yer alan Pavillon de la Biblioteque’i (Kütüphane Köşkü) tasarladı.

Louvre projesi tamamlandıktan sonra Hunt ( Avrupa, Asya ve Mısır’daki turlardan ilham aldı) Amerika’ya dönme ve kendi mimari pratiğini kurma kararı aldı.Bu kolay bir karar değildi.Hunt biyografisini yazan Baker’ın açıkladığı gibi, “Fransa’da kalması için baştan çıkarıcı şeyler harikaydı.Ecole des Beaux-Arts’ta kapsamlı bir eğitimden sonra, olağanüstü yetenekli bir kişi olarak tanındı.Fransa’da ilginç ve başarılı bir kariyer için fırsatlar mükemmel görünüyordu.Ama öte yandan, Richard güçlü bir şekilde anavatanına geri çekildi.Burada yetenekli, sağlam eğitimli ve iyi deneyime sahip bir mimar için büyük fırsatlar olduğunu fark etti “.

Yirmi yedi yaşındaki Hunt, Amerikan bina tasarımını Avrupa’nın en iyileriyle uyumlu hale getirmek amacıyla Eylül 1855’te New York’a döndü.Hızla komisyon almaya başladı; Bunlardan ilki, sanatçı Thomas Rossiter için bir şehir evi tasarladı.Bunu çok geçmeden sanatçı stüdyolarını ve konutlarını barındırmak için özel olarak tasarlanmış bir bina için bir komisyon izledi.West Tenth Street’teki Stüdyo Binası sadece dört öğrenciyle açılmasına rağmen, Hunt’a Amerika’daki ilk tanınma zevkini getirdi.Hunt, tasarımından o kadar memnundu ki, kiracılardan biri oldu ve binada kendi atölyesini kurdu ve Avrupa’da yaşarken ve eğitim alırken biriktirdiği etkileyici bir sanat ve kitap koleksiyonuyla doldurdu.Profesör Sarah Bradford Landau şöyle açıklıyor:

Hunt’ın itibarı arttıkça, birçok önemli iş aldı ve gotik mimar Richard Upjohn da dahil olmak üzere diğer 12 üyeyle birlikte 1857’de Amerikan Mimarlar Enstitüsü’nü (AIA) kurdu.AIA’nın rolü, Amerika’daki iyi uygulamaları teşvik etmek ve düzenlemekti.(Upjohn ilk AIA başkanı seçildi ve Hunt üçüncü başkanı olmadan önce Yunan klasikçi Thomas Ustick Walter tarafından yerine getirildi). Hunt ilk şehir evini 1857’de Hunt’a yüzde beş mimar ücreti ödemeyi reddeden sanatçı Thomas P Rossiter için tasarladı. Hunt, Rossiter’i, mimarlık hizmetleri için sabit ücretler için yasal bir emsal oluşturan mahkeme davasıyla dava etti ve uygulamayı hukuk ve tıp gibi diğer mesleklerle uyumlu hale getirdi.

1860’da Hunt, erkek kardeşi William’ın artık bir sanatçı olarak adını duyurduğu Newport, Rhode Island’da iş almaya başladı. Aslında Newport’ta kendisinden on dört yaş küçük müstakbel eşi Catharine Clinton Howard ile tanıştı.Çift, Nisan 1861’de evlendi ve beş çocuk yetiştirecekti. New York’taki dairelerine ek olarak, Hunt, Newport’ta Hill Top Cottage olarak bilinen bir ev satın aldı. Aile hayatına rahat bir şekilde giren Hunt, kariyerinin geri kalanında devam edecek bir model oluşturdu.Amerika’da önemli komisyonları güvence altına almak, serpiştirilmiş uzun dinlenme süreleri ve ailesiyle birlikte yurtdışı gezileri yoluyla yenilenme duygusunu yaşıyordu.Hunt ayrıca gelişen bir sosyal hayatın tadını çıkardı ve Baker’ın açıkladığı gibi, “Pazar akşam yemekleri New York’un sanatsal ve edebi yaşamının özellikleri haline geldi.

Evler ve apartmanlar dahil olmak üzere yerel projelere ek olarak Hunt, Presbiteryen Hastanesi (1872), Tribune Binası (şehirdeki en yüksek ticari bina ve asansörlü en eski binalardan biri (1876)) dahil olmak üzere birçok önemli kamu projesinde çalıştı.Yale Üniversitesi kampüsündeki birkaç binayı tasarladı.Bununla birlikte, büyük bir avlusu ve iki kanadı ve gururlu sütunlar ve yuvarlak kemerlerle vurgulanan Neo-Grec cephesiyle, iki katlı Lennox Kütüphanesi, Hunt’ın 1870’lerin en önemli tasarımlarından biri ve dekoratif Fransız Beaux’ta bir başyapıt olarak kabul edilir.Baker, varlıklı hayırsever James Lenox’un 1867’de Hunt ile nasıl tanıştığını ve “kısa süre sonra Hunt’ın hamisi haline gelerek onu bazı büyük projelerde işe aldığını” anlattı.En önemlisi Lenox’u barındıracak bir halk kütüphanesiydi.Kapsamlı kitap ve sanat koleksiyonları yapıyordu.Bu işleri kabul eden Hunt, New York’un en eski halk kütüphanelerinden ve sergi alanlarından birini tasarlayarak itibarını artırdı. (Kütüphane, araziyi 1912’de satın alan ve bugün kütüphanenin yeri olan başka bir zengin şehir figürü olan Henry Frick tarafından ne yazık ki yıkıldı.Frick Koleksiyonu sanat müzesi.Ancak, Hunt’ın ölümünün ardından, Central Park’ta orijinal Lenox Kütüphanesi’nin bulunduğu yere bakan bir anıt dikildi .)

Bu dönemdeki çalışmalarının yoğunluğu Hunt’ın sağlığının zayıflamasına neden oldu ve 1868’de hayatının geri kalanında savaşmak zorunda kalacağı acı verici bir durum olan ciddi bir gut vakası(hastalık) geliştirdi.Ayrıca üç önemli aksilik daha yaşadı.İlk ikisi, John ve William kardeşlerin intihar nedeniyle (veya daha doğrusu William’ın durumunda, şüpheli intihar) ölümüyle kişisel kayıplardı.

Kariyerinin belki de en büyük profesyonel hayal kırıklığı olan üçüncüsü, New York’ta yeni geliştirilen Central Park’a önerilen geçit girişleri için ilk tasarımlarını sunduğunda geldi. Planları, projeyi denetleyen komite tarafından kabul edildi, ancak daha geniş bir kitleye sunulduktan sonra yaygın bir ret ile karşılandılar.

Hunt’s Gateway tasarımlarının heykelsi unsurları halkın onayını almasa da, heykel ve mimari arasındaki bağlantıyı savunmaya devam etti ve genellikle anıt projelerinde heykeltıraşlarla işbirliği yaptı.Gerçekten de, daha sonraki kariyeri boyunca, iki önemli sanatçı, John Quincy Adams Ward ve Karl Theodore Bitter ile işbirliklerini içeren birçok projenin parçasıydı.Bunlar , New York’taki Washington Heykeli (1883) ve Virginia’daki Yorktown Anıtı (1884) dahil olmak üzere anıtsal anıt heykeller için komisyonları içeriyordu.Ancak Hunt’ın en önemli anıt komisyonu, Özgürlük Anıtı’nın (1886) kaide ve kaidesinin tasarımı olacaktır.

Bazı çevrelerden Hunt’ın tasarımlarının “fazla Avrupalı” (ve buna bağlı olarak “Amerikalı olmayan”) olduğuna dair şikayetlere rağmen, Hunt’un kariyerinin son on yılları çok meşguldü.Baker’in açıkladığı gibi, “yaşı ilerledikçe ve itibarı büyüdükçe, ona daha fazla iş geldi.Sık sık, rahatça halledebileceğinden daha fazla işi olduğundan şikayet etti”.En büyük oğlu Richard, 1887’de École des Beaux-Arts’ta eğitim alarak aile şirketine katıldı.(İkinci bir oğul, Joseph Howland Hunt, babasının ölümünden sonra 1901’de firmaya katılacaktı.)

George W. Vanderbilt tarafından görevlendirilen Biltmore House , Hunt’ın en görkemli tasarımlarından biriydi ve Châteauesque’sinin güzel bir örneği olarak duruyor.Projede altı yıl harcayan ve bir kez daha evin hem dışı hem de içi için heykelsi öğeler tasarlayan ve yaratan sanatçı Karl Theodore Bitter ile çalışan Hunt için büyük bir girişim olduğunu kanıtladı (mermer bir friz ve kabartma paneller dahil). İşleri ayrıca Hunt’un Biltmore’un muhteşem bahçelerini tasarlayan ünlü peyzaj mimarı Frederick Law Olmsted ile işbirliği yaptığını gördü.Gerçekten de, evi ve bahçeyi çevreleyen arazi, sonunda yaklaşık 125.000 dönüme ulaştı ve Amerika Birleşik Devletleri’nde gerçekleştirilen bilimsel orman yönetimindeki ilk tam ölçekli deneydi.

Hunt, Chicago’daki Dünya Kolomb Sergisi için Yönetim Binası (1893) dahil olmak üzere kamu binaları için birkaç geç kariyer komisyonu alırken, şu anda çalışmaları büyük ölçüde Doğu Kıyısı’nın en zengin vatandaşlarından bazıları için ayrıntılı evler inşa etmeye odaklanmıştı. Baker’a göre, “bu büyük konutlar onun en dikkate değer çalışmaları arasındaydı ve müteakip tarihsel itibarına önemli ölçüde katkıda bulundu.Bu zamana kadar Hunt, ülkedeki en moda mimar olarak biliniyordu ve şüphesiz bazı müşteriler hizmetlerini güçlendirmek için aradılar.Sosyal konum ve kabul talepleri vardı”. Hunt’un başarısının bir kısmı, esnekliğine ve tasarımlarını müşterilerinin isteklerine uyarlama konusundaki istekliliğine atfedilebilir. Dediği gibi, “harcadığınız müşterilerinizin parası.İşiniz, onların isteklerini yerine getirerek alabileceğiniz en iyi sonuçları elde etmektir.Sizden bir evi baş aşağı, bacası üzerinde inşa etmek istiyorlarsa, bunu yapmak ve yine de en iyi sonucu almak size kalmış.”

22 Mart 1893’te Hunt, New York’u kamusal sanat yoluyla güzelleştirme misyonuyla The Municipal Art Society’yi (MAS) kurdu.Organizasyon (bugün hala devam ediyor) kısa sürede misyonunu şehrin mimari peyzajını ve diğer kamusal alanları içerecek şekilde genişletti.Ancak Hunt’ın iş yükünün ağırlığı sağlığına zarar veriyordu ve Temmuz 1895’te yoğun bir gut krizi geçirdi.

Newport’taki evinde iyileşmeyi umarken sağlığı hızla bozuldu ve öldü.Bugün hala hatırlandığı son görevi, Metropolitan Sanat Müzesi’nin Beşinci Cadde girişinin tasarımlarıydı. 1902’de tamamlanan projenin tamamlanmasına iki oğlu nezaret edecekti.

Hunt, Amerika’da mimarlığın gelişimi üzerinde derin bir etkiye sahipti.Baker’e göre, “ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısında mimarlık Amerika Birleşik Devletleri’nde saygın bir meslek haline geldi ve Hunt, mimarlığın boyutlarının ve standartlarının şekillenmesinde herkesten daha fazla etkili oldu. mimarlık ve uzun yıllar Amerika Birleşik Devletleri’nde mesleğinin en tanınmış sözcüsüydü “. Bugün en çok New York ve Rhode Island konutları ile hatırlanıyor olsa da, komisyonlarının zengin çeşitliliği, esnekliğinin ve mimari vizyonunun erişiminin kanıtıdır.

Baker’in da eklediği gibi, “çok zengin müşteriler için yaptığı komisyonlarda, hayallerini ve ideallerini başka pek az Amerikalının sahip olduğu bir şekilde şekillendirmeyi ve gerçekleştirmeyi başardı.Yine de çıktıları son derece çeşitliydi ve birçok özel, ticari ve kamusal amaç için binalar tasarladı. Çeşitli anıtlar ve anıtlar için yaptığı tasarımlar, İç Savaş ve Yeniden Yapılanma’yı izleyen yenilenen birleştirici milliyetçiliğin ilerlemesine yardımcı oldu.

Hunt’ın Güzel Sanatlarımimari tarz, modernizmin gelişiyle hızla ele geçirildi. Bu, binalarının çoğunun zaman içinde yıkılmış olması gerçeğiyle birleştiğinde, belki de günümüzde bazı çağdaşları kadar geniş çapta takdir edilmediği anlamına geliyordu.Yine de Amerikan mimarlık tarihinde silinmez bir iz bıraktı, özellikle de müdahalesine kadar çıraklık sistemi üzerinde işleyen mimarlık eğitiminde oynadığı rol düşünüldüğünde.Gerçekten de Hunt, sayıları binlerce olan bir tasarım belgeleri ve eğitim kaynakları kütüphanesi bıraktı.Amerikan Mimarlar Enstitüsü ve Amerikan Mimari Vakfı, onun eğitim mirasının koruyucuları oldular ve orijinal koleksiyonunu, bugün “AIA/AAF Koleksiyonu” olarak bilinen bir dizi malzemeyi bir araya getirecek şekilde genişlettiler.