Rachel Ruysch Kimdir?

Rachel Ruysch Biyografi

HOLLANDALI RESSAM

Doğum: 3 Haziran 1665 – Lahey, Hollanda

Ölüm: 12 Ekim 1750 – Amsterdam, Hollanda

Hollanda Altın Çağı

Barok Sanatı

Rachel Ruysch’un Biyografisi

Rachel Ruysch, sanat ve bilim ortamında büyüdüğünü gören benzersiz bir yetişme tarzına sahipti. On iki kardeşten biri olarak, eksantrik bir anatomist ve botanikçi olan Frederik Ruysch ve babası (Rachel’in büyükbabası) ünlü imparatorluk mimarı Pieter Post olan ve kardeşi (Rachel’in büyük amcası) önde gelen peyzaj ressamı olan Maria Post’ta doğdu. Frans Post. Lahey’den Amsterdam’a taşınan tanınmış ve varlıklı bir aileydiler ve burada, sanatçıları ziyaret etmek için popüler bir yer olan Bloemgracht’ta (“çiçek kanalı”) yaşadılar. Frederik, 1667’de Amsterdam’ın anatomi praector (üniversite memuru) ve daha sonra şehrin botanik bahçesinde botanik profesörü olarak görev aldı.

Frederik, evlerinin beş odasını işgal eden merak dolabı için çeşitli benzersiz doğal örnekler – bitkiler, hayvanlar, böcekler, insan vücudu parçaları – topladı. Organik maddeyi görünüşte doğal bir durumda korumasını sağlayan yeni bir mumyalama yöntemi geliştirmişti. Gerçekten de, Ruysch’un babası kabinedeki meraklarıyla ünlüydü ve mumyalanmış ve balmumu enjekte edilmiş organlar, hayvanlar, bitkiler ve vücut parçalarından oluşan koleksiyonunu ustaca ürkütücü dioramalarda (kopmuş bir çocuğun eli ve kuluçkadan çıkan bir kaplumbağa yumurtasını tutan önkol eli gibi) ortaya koyardı. . Frederik, merak uyandıran memento mori’sini gururla sunardı.(ölüm hatıraları) davetli yabancı ziyaretçilere ve genç Rachel, yüksek derecede doğrulukla yapmayı öğrendiği bu nesneleri çizmekten zevk aldı. Çizimleri Frederik (kendisi yetkin bir ressam) tarafından kataloglama amacıyla kullanılmıştır.

Kukla yapmayı öğrendiği bu nesneleri çizmekten zevk aldı. Çizimleri Frederik (kendisi yetkin bir ressam) tarafından kataloglama amacıyla kullanılmıştır.

Ruysch, babası Frederik’e çizmeyi ve boyamayı öğreterek, yarattığı tuhaf dioramalar da dahil olmak üzere merak dolabındaki nesneleri göstermesine izin verdi.

Frederick, Fransa ve Toskana’daki kraliyet mahkemelerinde görev yapmış Nijmegen’den bir ressam olan Otto Marseus van Schrieck’in hayranıydı. Bitkiler, çalılar, yosunlar ve mantarlar dünyasını dolduran sürüngen ve böcek resimleriyle tanınıyordu. İtalya’da bu orman zemini boyama stiline sottobosco (veya Hollanda’da bosgrondjes ) adı verildi. Van Schrieck’in vefatı durumunda (1678’de) Frederik, resimlerinden birkaçını ve çok sayıda böcek örneğini aldı. Rachel bu sanat eserlerini dikkatle inceledi ve ilk resimleri van Schrieck’in etkisini gösteriyor.

Sanat tarihçisi Marsha Meskimmon, kendisi yeterince iyi bir ressam olmasına rağmen, Rachel’ın babasının çizimleri üzerindeki etkisinin önemini gözden kaçırmamanın hayati önem taşıdığını belirtiyor: Frederick’in pratiğinin bu yönüne katkısı oldukça değerliydi […] anatomik dolap ve natürmort resim arasındaki görsel alışverişler geliştirildi, her ikisi de ahlaki tefekkür için sembollerle dolu ve aynı zamanda ayrıntılı gözlem için örnekler sunuyor”.

On beş yaşındayken Frederik, kızının Amsterdam stüdyosu çiçek ressamı Maria van Oosterwick’in stüdyosuna bakan ünlü çiçek ve natürmort ressamı Willem van Aelst’e çıraklık yapmasına izin verdi. Ruysch, van Aelst ile dört yıl (ölene kadar) çalıştı. Ona sadece resim yapmayı değil, aynı zamanda çiçekleri daha az yapmacık görünecek şekilde düzenlemeyi de öğretti. Sanat tarihçisi Barbara Morgan, “[Van Aelst], sarmal kompozisyonlar içeren ve tasvir edilen buketlerin simetrik düzenlemeleri geleneğinden kaçınan ayrıntılı natürmort resimleri yaratmasıyla ünlüydü. [Onun] biraz düzensiz yaklaşımı, öğrencilerinin eserlerine dönüştü. Bunlar arasında Ruysch, [Ernst] Stuven ve Ruysch’un aynı zamanda saygın bir sanatçı haline gelen küçük kız kardeşi Anna Elisabeth de vardı.

Kendi resim kariyerini inceleme ve geliştirme şansı, Ruysch’u zamanının çoğu kadınından ayırdı. Çiçek ve natürmort boyama tercihi kadın sanatçılar için “uygun” bir konu olarak görülse de, natürmort resim bir tür olarak popülaritesini artırmıştı. Tarihçi Lynn Robinson’ın belirttiği gibi: “1648’de Hollanda, büyük bir ekonomik refah dönemi başlatarak İspanya’dan bağımsız oldu. Gelişen uluslararası ticaret ve gelişen kapitalist ekonomi, yeni zengin bir orta sınıfla sonuçlandı. Zengin tüccarlar yeni bir tür patronaj yarattılar. Sanat eserlerini ısmarlayacak güçlü bir monarşi veya Katolik Kilisesi (Hollandalılar Protestanlardı) olmadan, sanatçılar doğrudan alıcılar için ürettiler.Günümüzde olduğu gibi, alıcılar sanat eserlerini ya profesyonel satıcılardan ya da stüdyolarındaki sanatçılardan satın aldılar. Büyük tarihi, mitolojik veya dini tablolar gibi konular artık istenmiyordu; alıcılar evlerini süslemek için portreler, natürmortlar, manzaralar ve tür resimleri (günlük yaşamdan sahneler) istediler. Yeni bağımsız ülkeleriyle ve ticari zenginlikleriyle gurur duyarak, başarılarını yansıtacak sanat eserlerini arzuladılar”.

Ruysch’un kariyeri, ülkenin gelişen bahçecilik endüstrisinin büyümesine ve botanik bilimine olan yoğun ilgisine paralel olarak ilerledi. Robinson, Hollanda’nın “dünyanın dört bir yanından yeni ve egzotik bitki ve çiçeklerin en büyük ithalatçısı” haline geldiğini yazıyor. Daha önce tıbbi kullanımları için pazarlar tarafından değer verilen çiçekler, basit güzellikleri ve hoş kokuları nedeniyle çok değer verilen arzu edilen ürünler haline geldi.

Botanikçiler ve bahçıvanlar, denizaşırı ticaretten ithal edilen en nadir örnekleri aradılar ve laleler – “yoğun ve alışılmadık derecede çeşitli renkleri için gıpta edildi” – diğerlerinden daha değerliydi. (İlk olarak 16. yüzyılın sonlarında Türkiye’den ithal edilen Hollanda, son zamanlarda “Lale Çılgınlığı” olarak anılan bir dönem yaşamıştır. Robinson, “17. yüzyıl Hollanda’sında lale soğanı o kadar çok isteniyordu ki Alıcılar soğan satın aldılar. gelecekte daha değerli olacaklarını ve daha sonra büyük bir kârla satılabileceklerini speküle ederek hala toprakta. Ancak, 1637’de, “yatırımcılar aniden lale soğanlarının aşırı pahalı olduğuna karar verdiler Fiyatlar düştü, lale soğanları önceki değerlerinin %90’ını kaybetti ve piyasa çöktü.

1693’te Ruysch, başarılı portre ressamı (ve Mignon’un evlatlık oğlu) Juriaen Pool ile evlendi. Çiftin on çocuğu olacaktı. Ruysch, kendi ev içi durumuyla fazlasıyla meşgul olmasına rağmen (ve ailenin statüsü, büyük olasılıkla ev yardımı almış olduklarını gösterse bile), yetmiş yılda 250’den fazla resim üreterek resim yapmaya devam etti. Ruysch, yaşamı boyunca resim başına ortalama olarak Rembrandt’tan bile daha fazla kazanıyor.. Morgan’ın yazdığı gibi, “Ruysch’un çalışmaları alıcı bir izleyici buldu ve çağdaş yazarlar onu kapsamlı bir şekilde övdüler. Bu tür bir saygı, herhangi bir ressam için, özellikle bir kadın için takdire şayandı. Johan van Gool’un 1750’de yazdığı gibi, onun ustalığı ‘son derece şaşırtıcıydı ve’ Bu tür cinsiyetçi korkulara rağmen, Ruysch ustalıkla işlenmiş ve hoş bir şekilde düzenlenmiş kreasyonlarıyla uluslararası üne kavuştu”.

Ruysch, 1701-08 yılları arasında “bağımsız” Confrerie Pictura topluluğunun bir üyesi oldu ve 1709’da, Lahey’in sanatçı topluluğu olan The Guild of St. Luke’un (üyelerinin olduğu topluluk) ilk kadın üyesi olma onurunu elde etti. Confrerie Pictura’ya karşı çıkılmıştı). 1708-1716 yılları arasında Düsseldorf’ta ikamet eden Bavyera Seçmen Palatine Johan Willem’in saray ressamı olarak görev yaptı. Morgan, seçmen mahkemesinde “yeni keşfedilen Prusya mavisi pigmentini, parlak mavileri çağırmanın ucuz bir yolunu kullanmaya başladığını” yazıyor. Benzer şekilde, Ruysch kristal berraklığında yüzeyler oluşturmak için yumuşak bir dokunuş kullandı.

Ruysch’un en küçük çocuğu, bir erkek, 47 yaşındayken doğdu ve ona Palatine’in onuruna Jan Willem adını vermeye karar verdi ve karısıyla birlikte, çocuğun vaftiz ebeveyni olarak hareket etmeyi kabul etti. Ruysch, onları vaftiz çocuklarıyla tanıştırmak için Düsseldorf’a gittiğinde, Johann Wilhelm ona kırmızı kurdele üzerine değerli bir madalyon takdim ederken, Ruysch’a altı dekoratif gümüş aplik içeren dekoratif bir tuvalet çantası içinde 28 parçalı gümüş bir tuvalet seti hediye edildi.

Mahkeme ressamlarının yer değiştirmesi beklenirken, Ruysch’un bu kadar saygı duyduğuna, ailesiyle birlikte Amsterdam’da kalmasına izin verildiğine inanılıyor. Ancak bu görüş, ailenin aslında 1708-16 yılları arasında yaşadıkları Düsseldorf’a taşındığını belirten Morgan tarafından çelişmektedir. Her iki durumda da, Ruysch mahkeme ressamı olarak görev yaptığı süre boyunca hem Seçmen hem de birçok zengin Hollandalı patron için resim yapmaya devam etti. Morgan aslında, “Ruysch ve Pool 1716’da Amsterdam’a döndüklerinde, Ruysch aristokrat olarak geliştirdiği estetiği beraberinde getirdi ve Mermer Masa Üstü Üzerinde Çiçekli Natürmort gibi zarif natürmortlar çizmeye devam etti” diye yazıyor.

Artık Amsterdam’a kalıcı olarak yerleşen Ruysch, Cosimo III de’ Medici de dahil olmak üzere birçok önde gelen yerli ve uluslararası patrondan komisyon kabul etti ve tarihçi Dániel Margócsy’ye göre, “işini ve kişisel kimliğini belirli bir patronun arzularına uyarlamayı reddetti. “

1711 baharında, Ruysch bir Alman bilgin Zacharias Conrad von Uffenbach tarafından ziyaret edildi. Kısa süre önce Leiden’den bir kumaş tüccarı olan Pieter de la Court van der Voort’un resimlerini tamamlamıştı (Ruysch’a 1.500 lonca gibi büyük bir miktar ödedi; bu, ortalama yıllık maaşın birçok katından fazla bir maaştı). Von Uffenbach, “olağanüstü derecede hassas fırça işi” hakkında coşkuyla yorum yaptı ve Cosimo de’ Medici için iki küçük kare panel üzerinde çalışırken, kendisini “her türlü kuş yuvası, böcek ve benzeri” ile çevrelediğini belirtti.

Juriaen, Seçmen tarafından karısının portresini yapmakla görevlendirildi, ancak bunu bir aile portresine dönüştürdü, Rachel’ı ve kendisini Jan Willem’in annesine Seçmen (vaftiz babası) tarafından verilmiş olan madalyonu sunarken resmetti. Resim 1716’da Seçmen’in öldüğü haberi çıkınca tamamlandı. Ruysch en önemli patronunu kaybetmiş olsa da, hala komisyonlarla meşguldü. Ailenin hali vakti yerindeydi (1713’te piyangoda zaten iki yüz lonca kazanmışlardı), ancak Aralık 1722’de 75.000 lonca birincilik ödülünü kazanan on lonca piyango bileti aldılar. Ailenin iyi talihi trajediyle dengelendi, ancak 1731 yılına kadar genç ve erken yetişkin yaştaki çocuklarından yedisini kaybetti.

1750’de Ruysch’un hayatı, devlet tarafından ” Dichtlovers voor de uitmuntende schilderessen Mejufvrouwe Rachel Ruisch ” (“Mükemmel ressam Mistress Rachel Ruysch için Şiirler”) koleksiyonuyla kutlandı. Onun hayatını ve eserlerini kutlayan on bir çağdaş şairin dizelerini bir araya getiren, Hollandalı bir sanatçı için türünün ilk örneği olan bir antolojiydi. Rachel Ruysch o yıl öldü, 85 yaşındaydı.

Yeni Hollanda Cumhuriyeti için dayanıksız olan lüks malların güzelliğini yakalayan ve gerçekten de ölümsüzleştirdi. Bugün sanat tarihçileri onu, türün tarihindeki erkek ya da kadın en önemli natürmort ressamlarından biri olarak övüyor. Çiçek resmi, ölümünden kısa bir süre sonra modası geçmiş olsa da, Ruysch’un mirası, şimdi büyük Hollandalı natürmort ressamlarının sonuncusu olarak kabul edilen Jan van Huysum tarafından devam ettirildi. Dahası, Ruysch, onu Judith Leyster , Clara Peeters ve Maria van Oosterwyck dahil olmak üzere dönemin diğer başarılı kadın sanatçılarının arasına yerleştiren Hollanda Altın Çağı’nın birkaç kadınından biri olarak panteondaki yerini alıyor.

Morgan, “Resimleri gerçekçi ve bilimsel olarak doğru tasvirlerden daha fazlasıydı. Ruysch mükemmel beceri ve tekniğe sahipti […] Biçim, renk ve dokuları yenilikçi, cesur ve dinamik şekillerde kullandı”. Ruysch’un “açık, diyagonal kompozisyonları, diğer 17. yüzyılın başlarındaki kadın ressamlarınkinden daha kompakt ve simetrik düzenlemelerle tezat oluşturuyor” diye ekliyor . Besteleri, yaşıtlarına göre daha asimetrik “gevşek” ve “kendiliğinden” idi, ancak bu “kayıt dışılık, nihai etkiyi elde etmek için dikkatlice tasarlandı. Sonuç, çalışmalarının daha fazla enerjiye sahip olması ve anlık gerçekçilik yanılsaması yaratmasıydı”, o kadar ki, resimlerinin bir izleyicisi “