Piero della Francesca Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi 

İTALYAN RESSAM

Doğum:1420 – Borgo San Sepolcro, İtalya

Ölüm: 12 Ekim 1492 – Borgo San Sepolcro, İtalya

Piero della Francesca’nın Biyografisi

1420 yıllarında, küçük Toskana kasabası Borgo San Sepolcro’da Piero della Francesca, Romana ve Benedetto dell Francesca’nın çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailesi, deri ve yün ticaretini yapan ve bu sayede önemli bir geçim sağlayan tüccarlardı. Piero, ailesinin üçüncü çocuğuydu ve 16. yüzyıl tarihçisi Giorgio Vasari’ye göre, kendisini özellikle matematiğe adadığı için kasabasında okula gitmiş olabileceğini söylemiştir.

Piero, Rönesans ressamlarında sıklıkla olduğu gibi, çok erken yaşlarda yerel ressam Antonio d’Anghiari ile çıraklık yapmaya başladı. Daha 11 yaşındayken, usta için “direkler ve mumlar” boyama çalışmaları yaptı.

1438 civarında, Piero memleketini terk etti ve büyük bir şehir ve Toskana’nın sanat merkezi olan Floransa’ya taşındı. Orada, Domenico Veneziano ile Santa Maria Nuovo hastanesi için fresk resimleri gibi büyük ölçekli daha ünlü sanatçılarla çalışmaya başladı. Bu şehirde ve bu süre içinde seyahat ettiği yerlerde (Ferrara, Venedik ve Rimini dahil), Piero yeni bir ressam, soylu, akademisyen ve filozof ortamına girdi.

Piero della Francesca

Bu kültürel kasırga, daha sonra kendisinden sanat eserleri sipariş edecek olan zengin patronlarla bağlantı kurmasına izin verdi. Ancak daha da önemlisi Piero, olgun eserlerini etkileyecek sanatsal ve felsefi kaynaklarla etkileşime girdi. Fra Angelico, Filippo Lippi, Masaccio ve Brunelleschi tarafından kullanılan düzgün çizgileri ve cesur renkleri gördü.

Ayrıca matematik, bilim ve sanatı bir araya getirmeyi amaçlayan Leon Battista Alberti’nin yeni bilimsel ve matematiksel incelemelerini de öğrendi. Her şeyden önce Piero, Floransa’daki hümanizm atmosferine dolandı. Rönesans Hümanizmi klasik yazarların çalışmalarına, beşeri bilimlerin (retorik, tarih ve şiir dahil) incelenmesine ve “insan erdemi”nin canlandırılmasına değer veren felsefi bir duruştu. Sanatsal alanda hümanizm, bireysel bir ifade unsuru sunarken insan figürünün klasik ideallerine dönüşün teşvik edilmesiyle sonuçlandı.

Piero, İtalya çevresindeki şehirlere yaptığı geziler arasında düzenli olarak memleketi Borgo San Sepolcro’ya dönmeye devam etti.1442’de belediye meclisine seçildi. Ustalık statüsünü elde eden Piero, İtalya’daki patronlar için panel resimlerinden kilise duvarlarındaki fresklere kadar çeşitli işler boyamaya başladı. Ara sıra memleketinde çalışır ve sadakatle bağlı kalırdı, hatta ‘Borgo’dan Piero’ olarak tablolara imza atardı. Ancak, hiç evlenmemiş olması, işi için seyahat etme özgürlüğüne izin verdi.

Bu süre zarfında Piero’nun kişisel hayatı hakkında çok az şey bilinmesine rağmen, belki de kısmen ülke çapında ünlü patronlarla bağlantı kurmak için ailesinin statüsünü kullanarak yetenekli bir ressam olarak kendisine bir isim verdi. Müşterileri tarafından açıkça saygı görüyordu.Müşterilerinden, muhtemelen bitmiş işlerin en yüksek kalitede olacağından emin olarak, komisyonlarında aralıklı olarak çalışarak birkaç yıl geçirmesine izin verecekti.

1452 civarında, Arezzo’daki San Francesco kilisesinde büyük ölçekli bir fresk döngüsünü tamamlaması için çağrıldı, muhtemelen en iddialı projesiydi ve tamamlanması 14 yıl sürdü.

Popülaritesi öyleydi ki, hem Urbino Dükleri hem de Ferrara’dan himaye aldı. 1459’da, herhangi bir İtalyan Rönesans sanatçısı için taçlandıran bir zafer olarak kabul edilebilecek bir yetki aldı.

Floransa’nın hümanist atmosferinden beslenen Piero, çocukluğunda matematiğe olan ilgisini de sürdürdü. 1450’lerde Arşimet’in geometri üzerine klasik yazılarını kopyaladı ve entelektüel idolü Alberti ile tanıştı. Piero matematik, perspektif ve bunların resimle şekil, çizgi ve perspektif açısından ilişkisi üzerine kendi incelemelerini yazmaya başladı. Bu çalışmalar, bugün çok ünlü olduğu kendi resim stiline büyük katkıda bulundu.

1460’ların sonunda, Piero, on yıldan fazla bir süre Dük ve soylular için çalıştığı Urbino mahkemesine taşındı. Piero daha önce Dük için resim yapmıştı, ancak Piero’nun sırasıyla Dük ve oğluna iki matematik incelemesini adamasının gösterdiği gibi, daha yakın bir ilişki kurdular. Bu ilişki, Piero’nun Dük’ün kendisini gösteren resimlere enjekte ettiği kişilik ve gerçekçilikte görülebilir. Piero, Urbino sarayının hümanist ve yaratıcı atmosferinde başarılı oldu ve son eserlerinin orada boyandığına inanılıyor.

Piero, sekiz yıl sonra öleceği 1480 civarında memleketi Borgo San Sepolcro’ya döndü. Vasari, Piero’nun yaşlılığında kör olduğunu ve bu nedenle ne yazık ki son yıllarında resim yapamadığını yazdı.