Neo Rauch Kimdir  ?

Neo Rauch Biyografi

ALMAN RESSAM

Doğum: 18 Nisan 1960 – Leipzig, Almanya

Neo Rauch’un Biyografisi

1960 doğumlu Neo Rauch, ikisi de Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig’de sanat eğitimi almış Hanno Rauch ve Helga Wand’ın oğlu.Trajik bir şekilde, Rauch’un ebeveynleri, yeni doğan oğulları sadece dört haftalıkken bir tren kazasında birlikte öldüler ve Rauch, hayatının çoğunu, Almanya’nın Salzlandkreis bölgesinin bir parçasını oluşturan Aschersleben’de büyükanne ve büyükbabasıyla birlikte büyüterek geçirdi.Rauch, Berlin Duvarı’nın inşası sırasında büyüdü ve böylece biçimlendirici yıllarını o zamanlar Doğu Almanya olarak kabul edilen bir yerde yaşadı, şüphesiz etkili bir deneyim, onu propaganda amacıyla veya siyasetin hizmetinde sanat yapmaktan sonsuza dek uzak durmasına yol açtı.Çünkü bunu yapmak, siyasetin yalnızca tek bir katı mesajın tasvirine yönelik olduğu sanatta özgür diyaloğun açılmasını engeller.

Rauch’un sanat tutkusu genç yaşta başladı. Çocukken, akranları spor ve kağıt oyunlarıyla ilgilenirken, edebiyat, kültür ve çizime doğal bir ilgi duyduğunu hatırlıyor.Çıkarların bu eşitsizliği çoğu zaman kendisini yalnız hissetmesine neden oluyordu.Rauch, 12 yaşındayken bir günün önemini hatırlıyor ve büyükbabasının kitaplığında Salvador Dalí’nin çalışmalarının reprodüksiyonlarını içeren bir kitap keşfetti.Rauch, kariyerinin ilk yapı taşlarına değinerek, sanatta oyun tarzını profesyonelliğe aktarabilmek için gördüğü büyük fırsattan söz ediyor.Başka herhangi bir seçenek basitçe “söz konusu değildi”.

1981 ve 1986 yılları arasında Rauch, profesörler Arno Rink ve Bernhard Heisig altında Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig’de (ebeveynlerinin gittiği okulla aynı okul) okudu.Oradan Rauch , Doğu Alman yaşamının figüratif sahnelerini resmetmeye sadık görünen bir grup sanatçıyı birleştirme girişiminde 1990 yılında yeniden birleşme sonrasında ortaya çıkan bir hareketin adı olan “Yeni Leipzig Okulu”nda önde gelen bir figür olarak ortaya çıktı.Ancak bu, eleştirmenler ve tarihçiler tarafından verilen bir etiketti ve terimle ilişkilendirilen sanatçıların hiçbiri aslında ona abone olmadı veya onu yararlı görmedi.Rauch’un yapıtları, Doğu Almanya’nın egemen Sosyal Gerçekçiliğinden ve Yeni Dışavurumculuktan her zaman ayrı kalmıştır.

İlk çalışmalarında bile oldukça benzersiz olan ve tarihteki herhangi bir harekete veya ana katılmayı iddialı bir şekilde reddeden şiirsel bir anlatı stili geliştirmişti.

Rauch, Zeit.de ile yaptığı röportajda, etkili arkadaşı ve öğretmeni Arno Rink ile ilk kişisel olarak tanıştığı zamanı hatırladı.Rauch, Rink’in saygı isteyen bir tavırla birlikte yazar Thomas Mann’a benzer bir görünüme sahip olduğunu belirtti.Genç sanatçıya Ulusal Halk Ordusu’na (Almanya’da tüm genç erkeklerin hala üstlendiği ulusal hizmet) katıldığı sırada beklenen talepleri hatırlatan Rauch, Rink’in tavrının anladığını ve saygıyla yanıtlamaktan mutluluk duyduğunu söyledi. Rauch, çalışmaları sırasında Rink’in detay hassasiyetine ve renk paletindeki sihir duygusuna hayran olduğunu belirtiyor.

Bu süre zarfında, 1985’te Rauch, sanatçı arkadaşı ve “Yeni Leipzig Okulu” temsilcisi Rosa Loy ile evlendi.Çeşitli röportajlarda Rauch, çalışan iki sanatçı olarak çiftin dinamiğini tartışıyor, birbirlerini rekabet olarak görmediklerini ve her ikisinin de birbirlerinin başarısından gurur duyduklarını belirterek, Loy’un her zaman kazandığı ve aynı anda hem örgü ördüğü hem de dinlediği satranç oyunlarını şaka yollu bir şekilde detaylandırıyor. 

1986 ve 1990 yılları arasında Rauch, Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig’de Yüksek Lisans eğitimine devam ederek eğitimini ilerletmeyi seçti. 1980’ler, Rauch’un hayatında çok önemli bir aşamaydı, çünkü Üniversite ortamında kendini daha az yabancı gibi hissetmeye başladı.Rauch, Hochschule für Grafik und Buchkunst’ta, aynı zamanda EIGEN+ART galerisinin kurucusu, Rauch’un galericisi ve ticari başarısında etkili olan, hayat boyu arkadaşı Judy Lybke ile tanıştı.

1989’da Berlin Duvarı yıkıldı ve 1990’da Rauch ve Loy’un oğlu doğdu, sonuncusu Rauch’un tanımladığı olayları “Hayatımdaki en büyük değişiklik.İşte o zaman daha büyük bir sorumluluğa geçtim, ama aynı zamanda zaman bana bir kez daha çocuk oyununu benimseme şansı verdi”.1993 ve 1998 yılları arasında Rauch, Leipziger Akademie’de öğretmenleri Arno Rink ve Sighard Gille için asistan olarak çalışarak sanatçı olarak pratiğini ilerletmeye karar verdi. Bu süre zarfında Rauch zaten kendi çalışmalarını sergilemeye başlamıştı, ancak başlangıçta çok az başarı elde etti ve ilgi görmedi. 1993’te Rauch, Leipzig’deki EIGEN + ART’da ilk kişisel sergisini açtı ve muhtemelen o sırada video ve yerleştirme çok popüler olduğu için bunu bir “ticari felaket” olarak hatırladı.

Altı yıl sonra, Rauch, New York’taki 1999 Armory Show’un bir parçası olarak sergilenen bir çalışmanın ardından uluslararası sanat sahnesine çıkışını yaptı.Çalışmaları daha sonra hızla popüler oldu ve çalışmalarını Avusturya, İspanya, Hollanda ve Kanada’da her yerde sergiledi. Ancak tanıma ile eleştiri geldi ve Rauch başlangıçta bununla başa çıkmayı zor buldu.2005 ve 2009 yılları arasında, Rauch dikkatini öğretime verdi ve mezun olduğu okul olan Hochshule für Grafik und Buchkunst’ta profesör oldu. 2009 yılında profesörlüğünü bitirmeye karar verdi.Bir sanatçı ve bir profesör olmanın taleplerini aynı anda birleştiremeyeceğini hissetti ve öğretmenlik çalışmasının “sessiz bir bölge” olmadığını belirtti.

Daima Leipzig’de ikamet eden Rauch’a sık sık şehri terk etmeyi düşünüp düşünmeyeceği sorulmuştur.Şehirde evi, bahçesi ve stüdyosu için ihtiyaç duyduğu alana sahip olduğunu hissettiğini ve zevkine göre çok kalabalık olan Berlin gibi başka bir yerde yapamayacağından korktuğunu söyleyerek kesin bir “hayır” ile yanıt verir.Rauch’un stüdyosu, Leipziger Baumwollspinnerei olarak bilinen eski bir pamuk fabrikasındadır. Yeni Leipzig Okulu’nun diğer birçok üyesinin de stüdyoları var.Bina birçok sanatçı atölyesine dönüştürülmüş ve yaratıcı ortamı çok ilham verici buluyor. Rauch, hafta içi her sabah, sabah dokuzda oraya varmak ve yedide bitirmek niyetiyle atölyesine altı mil bisiklet sürüyor.Öğle yemeği sırasında Rauch, kendisi ve koridorun karşısında çalışan karısı için öğle yemeği hazırlar. Yanında, Rauch ile güçlü bir çalışma ilişkisini paylaşan bir Leipziger sanatçısı olan Tilo Baumgärtel’in çalışma alanı yer alıyor. Rauch hafta sonlarını bahçıvanlık yaparak geçiriyor ve New York Times’a şöyle diyor: “O hafta sonlarına da resimlerimle aramda bir tür mesafe koymak için ihtiyacım var.Pazartesileri geri döndüğümde tuvallerdeki boya kurudu ve ancak o zaman Gerçekten kendi işimi yargılayabilirim.”

Rauch çok fazla ticari başarı elde etti ve 2009 yılında Art Basel’den Stage (1998) adlı eseri satın alan Brad Pitt de dahil olmak üzere birçok saygın ve zengin müşteriye sahip . Rauch’a sık sık yapıtlarının sattığı para hakkında ne hissettiği sorulur ve bu meblağların büyüklüğünü kabul ettiğini ve takdir ettiğini söyler, ancak o, tablolar için ödenen “fiyat”ın ille de bu rakamla örtüşmediğine inanır.

2012 yılında der Grafikstiftung Neo Rauch kuruldu. Sanatçı için özel olarak inşa edilen bu site, artık Rauch’un 1992’den beri yarattığı tüm grafik işlerine ev sahipliği yapan bir vakıf ve aynı zamanda gelecekteki çalışmaların yanı sıra sergilerin gerçekleştirilebileceği bir alan olacak. Rauch, “Aschersleben’deki vakıf, kendi çıkarlarımın ve şehrin çıkarlarının mükemmel bir birleşimi olacak… Pratik olarak, yüksek kaliteli işler üretmek için sürekli baskı altında olmak için kendi müzeme sahibim. Aynı zamanda, vakıf kasabanın kültürel yaşamına bir destek.” Der Grafikstiftung Neo Rauch, sanatçının büyüdüğü kasabada yer alan kendi köklerinin öneminin bir kanıtı olarak duruyor. Aynı zamanda, sanatı daha geniş bir alana yayma konusundaki kararlılığını da teyit etmektedir.

Rauch her gün resim yapmaya ve düzenli olarak sergilemeye devam ediyor. 2015 yılında, çiftin otuz yıllık evliliğini kutlamak için Çağdaş Sanat Dostları Derneği’nde (Zwickau – Loy’un doğduğu kasabada) Rosa Loy ile ortak bir sergi açtı. Rauch’un resimlerinin çoğunda Loy’a benzeyen bir figür var. Örneğin The Measuring’de (tarih bilinmiyor) Loy arka planda siyah giyinmiş olarak bulunabilir. Yönetmen ve küratör Klaus Fischer, Loy göründüğünde, Rauch’un resimlerinde bir gözlemci rolünü üstlendiğini, bir bütün olarak ortaya çıkan durumu izliyormuş gibi sunulduğunu ve muhtemelen çiftin günlük yaşamının bir yansıması olduğunu belirtti.

Loy’un çiftin Noel, doğum günleri veya evlilik yıldönümleri gibi özel günlerde birbirlerine verdikleri hediyeler olarak tanımladığı daha küçük ölçekli resimlerden oluşan bu özel sergi çok hassas ve kişiseldi. Rauch ve Loy, çalışmalarını yıllar boyunca birçok kez birlikte sergilediler ve son olarak , çiftin birlikte üzerinde çalıştıkları resimlerin de yer aldığı The knitters (2018) adlı bir tabloyu merkeze alan bir gösteri düzenlediler.

2017 yılında öğretmeni ve hayat boyu arkadaşı Arno Rink vefat eden Rauch, son günlerinde yanında olduğunu ve onu bir ‘baba dostu’ olarak hatırlayacağını söylüyor. Pek çok başarıya imza atan Rauch’a, Nicola Graef’in yönettiği 2017 belgeselinde – Neo Rauch: Gefährten und Begleiter – bu kadar uzun süredir resim yapmaya ara vermeyi düşünüp düşünmeyeceği soruldu. Bunun denediği bir şey olduğunu, ancak kendisine hiçbir şey almadığını söyleyerek yanıt verir: “Her şeyi daha da kötüleştirdi… çünkü resmin yokluğu bir işe yaramazlık duygusu yarattı.

New Leipzig Okulu’na bağlı diğer sanatçılarla birlikte Rauch, figüratif bir pratiği sanat dünyasının ön saflarına geri döndürmek için akredite edilebilir. Rauch, Rönesans, Sürrealist ve Realist unsurları bir araya getirerek, herhangi bir tür içinde kolayca etiketlenemeyecek veya sınıflandırılamayacak işler yaratıyor. İzleyiciyi olağan analiz kanallarının belirli bir şekilde itilmesi yoluyla çeken, uymayan yaklaşımında entrika yaratır. Hollywood oyuncularının ilgisini çeken şeyin Rauch’un gerçekle gerçek olmayanı birleştirme yaklaşımı olduğu öne sürülmüştür.

Rauch, Alman Stefan Kibellus ve Pop Sürrealist sanatçı Marion Peck dahil olmak üzere diğer birçok sanatçıyı etkiledi. Kibellus, Portre Neo Rauch’ta (tarih bilinmiyor) Rauch’u atölyesine figüratif bir tabloyla desteklenmiş, kıyafetleri boya sıçramalarıyla kaplı olarak konumlandırıyor.Bu portreyi yapmak için Rauch’u gözlemleyen Kibellus, Rauch’un çalışma sürecini şöyle özetledi: “İki fırçayla donanmış tuval onun arenası.Şüpheler onun rakipleri. Cesaretle belirsizlikle yüzleşiyor. Resimlerine bayılıyorum.” Kibellus, diğerleri gibi, çalışmalarının dramatik doğası nedeniyle Rauch’a hayrandır. Rauch’un işine harcadığı muazzam miktarda enerjiye, savaşa girmeye benzer bir metaforla gözle görülür bir şekilde tanımlanan bir tür çağdaş kahramanlığa atıfta bulunuyor.

Ancak Rauch, kendisini bir kahraman olarak değil, dünyayı “yeniden büyülemek” için ihtiyaç duyulan bir insan olarak görüyor.İnsanları ve tarihi bir araya getirmeye mukadder zamansız bir figür.Tuvalleri, evrensel zaman içindeki belirli yerlere veya dönemlere atıfta bulunmaz.Eş zamanlı olarak kendi kişisel “aile zamanını” anlamaya çalışır. Ebeveynlerinin trajik bir şekilde ve çok genç yaşta ölmeleri nedeniyle, Rauch kendi mirasını ebeveynlerininkiyle iç içe geçmiş olarak ifade etmeye başlamış gibidir.2016 yılında Der Grafikstiftung Neo Rauch, Baba ve Oğul başlığı altında Hanno ve Neo Rauch’un çalışmalarını içeren özel bir sergiye ev sahipliği yaptı.. Hanno Rauch çok genç yaşta öldüğünden, bu kadar geniş bir izleyici kitlesinin babasının ilk çizimlerini bilmesi ancak Neo sayesinde oldu. Tipik olarak kendi portreleri veya Rauch’un annesinin portreleri, Hanno’nun sanatının ve aslında onun adına düzenlenen serginin, oğlunun mirasını besleyen ve destekleyen bir miras olduğuna dair güçlü bir his var.