Hannah Wilke Kimdir ?

AMERİKALI FOTOĞRAFÇI VE KAVRAMSAL SANATÇI

Doğum: 7 Mart 1940 – New York, ABD

Ölüm: 28 Ocak 1993 – New York, ABD 

Hannah Wilke’nin Biyografisi

Hannah Wilke, orijinal adı Arlene Hannah Butter olan New York’ta doğdu. Ailesi Selma ve Emanuel (bir avukat), aileleri Doğu Avrupa’dan göç etmiş olan Yahudilerin mesleğini icra ediyorlardı. Kız kardeşi Marsie ile birlikte Wilke, Great Neck Lisesi’ne gitmeden önce Queens’te bir devlet okuluna gitti.

Wilke’nin fotoğrafik otoportreye ilgisi erken yaşlarda başladı. 14 yaşındayken, adının büyük harflerle yazılı olduğu bir duvarın önünde poz vererek, annesinin çaldığı bir kürkle fotoğraflanmayı seçti.

Liseden sonra Wilke, Philadelphia’daki Temple Üniversitesi’ndeki Stella Elkins Tyler Okulu’nda güzel sanatlar okudu. 1961’de Güzel Sanatlar Lisansı ve Eğitim Bilimi Lisansı ile mezun oldu. 1960 yılında tasarımcı Barry Wilke ile evlendi ve bir Pensilvanya lisesinde öğretmenlik yaptı. 1965’te boşandıktan sonra New York’a geri döndü ve burada lise düzeyinde ders verdi. 1974 yılında Seramik bölümünü kurduğu Görsel Sanatlar Yüksek Okulu’nda heykel öğretmenliği yapmaya başladı ve 1991 yılına kadar öğretmenlik yaptı.

1960’ların başında Wilke’nin çalışmaları geniş çapta sergilenmeye başladı. Vajinal formlardaki pişmiş toprak heykelleri ilk olarak 1967’de New York Nycata’da gösterildi. Bu eserler, feminist hareketin bir parçası olarak müstehcen vajinal görüntülerin kullanıldığı ilk zamanlardan birini oluşturdu. Bu noktada Wilke tanınmış bir sanatçı olmaya başladı.

1969’da Wilke , “yumuşak heykelleri” ile ünlü Amerikalı sanatçı Claes Oldenburg ile bir ilişkiye başladı. 1970’lerin ortalarında ilişkileri sona erene kadar, çift birlikte yaşamanın yanı sıra stüdyoları paylaştı. Wilke sık sık Oldenburg’u fotoğrafladı ve ayrıca Oldenburg’dan onun fotoğraflarını çekmesini sağladı. Bunlar arasında Wilke’nin 1972’de ilk tek kadın sergisini düzenlediği New York’taki Ronald Feldman Galerisi’ndeki bir serginin reklamı için yaptığı en eski otoportrelerinden biri de vardı.

Wilke heykel ve çizim yapmaya devam ederken, 1970’lerin başında dikkati fotoğraf, video ve performans sanatına kaydı. 1970’ler boyunca, filizlenen feminist sanat hareketiyle giderek daha fazla ilgilenmeye başladı. Örneğin 1974’te “Anonim Kadındı” ve “Sanat: Bir Kadının Duyarlılığı” gibi feminist yayınlara katıldı. 1975’te Wilke, Donald Goddard ile Ronald Feldman Gallery’deki sergilerinden birinin açılışında tanıştı. Goddard, o sırada Artnews’in genel yayın yönetmeni olarak çalışıyordu ve önceki bir ilişkisinden iki kızı vardı. Açılıştan birkaç hafta sonra Feldman, Goddard’a Wilke ile tekrar tanıştığı opera için bilet teklif etti. Daha sonra hatırladı, “Opera Puccini’nin La Boheme’siydi .. Hannah operayı severdi. Puccini’yi severdi ve özellikle kadın seslerini severdi. Böylece ilişkimizin başlangıcı oldu.”

Wilke eğlence ve spontanlıkla doluydu. Bir keresinde New York’ta Goddard ve iki kızıyla birlikteyken boş bir heykel kaidesi gördü. Goddard’ın, üzerinde poz veren iki kızla fotoğrafını çekmesinde ısrar etti ve bunu Üç Tanrıça, Üç Tanrıça başlıklı bir çalışmaya dönüştürdü .

O andan itibaren Goddard, Wilke’nin pratiğinde onun için fotoğraf çekerek kapsamlı bir şekilde çalıştı. Özellikle Bana Yardım Edin Hannah serisinin (1978) yapımında yer aldı . Goddard, Wilke’nin çalışmalarının sürecine dahil olmasına rağmen, kendisini asla yazar olarak görmedi. “Bunu Hannah’nın işi olarak gördüm ve bunun bir parçası olmak harika hissettim” dedi.

1970’lerin sonunda, Wilke’nin annesi Selma’ya meme kanseri teşhisi kondu. Selma, bir süre Wilke ve Goddard ile yaşadı ve Wilke, annesinin hastalığı ilerledikçe mastektomi ve invaziv kanser tedavileri yoluyla kendini ve annesinin fotoğraflarını çekmeye başladı. Goddard daha sonra “Hannah bir sürü fotoğraf çekti ve bunun annesini hayatta tutmanın bir yolu olduğunu söyledi. Kelimenin tam anlamıyla bunu yapacağını umuyordu. Tabii ki olmadı.” Annesi 1982’de öldü.

Wilke, 1980’lerde aynı tematik odakla çalışmalarına devam etti, her zaman yeni medyayı ve farklı kendini temsil etme biçimlerini keşfetti. 1987’de kanser teşhisi kondu. Bir süredir bir yumru vardı, ancak doktoru hastalığı tanıyamadı ve lenfoma olduğu ortaya çıktı. Kemoterapi ve kemik iliği nakli de dahil olmak üzere kapsamlı ve invaziv tedavilerden geçmek zorunda kaldı. Hastalığı boyunca Goddard’a fotoğraflarını çektirdi ve filme aldı.

Bu süre zarfında, işinin önemli bir parçası olan vücudu, tedavi gördüğü için geleneksel güzelliğini yitirdi. Saçını kaybetmenin yanı sıra kemoterapiden şişkinlik kazandı ve diğer invaziv prosedürlerden dolayı berelendi. Bu değişiklikleri ve değişen vücudunu Intra-Venüs serisinde belgeledi. Wilke ve Goddard 1992’de evlendiler ve Wilke ertesi yıl öldü. Intra-Venüs serisi fotoğraflar, Wilke’nin hastalığının dokunaklı bir kaydı olarak ölümünden sonra yayınlandı.

Sanatı güçlü ve açık bir şekilde feminist olmasına rağmen, Wilke’nin çalışması, feminist ve onu narsist olarak gören ve kadınların konumunu bir arzu nesnesi olarak yeniden onaylayan diğer eleştirmenler tarafından genellikle yanlış anlaşıldı. Wilke’nin çalışması, kadınların kendi bedenleri üzerindeki kontrolü, erkek bakışı ve kadın nesneleşmesi hakkında radikal bir postmodern ifade olarak yeniden değerlendirilmeye ancak son zamanlarda başlandı. Tartışmalı olsa da sanatı, özellikle heykel ve fotoğrafik otoportre türlerinde birçok sanatçı için ilham kaynağı olmuştur. Örneğin, Wilke’nin 1970’lerin başında Ronald Feldman Gallery’deki kişisel sergisi için kışkırtıcı reklamı, Lynda Benglis’in Art Forum’daki reklamı gibi benzer işlerin temelini attı.sanatçıyı çıplak ve büyük bir yapay penis tutarak tasvir eden 1974’ten.

Wilke’nin performanslarından bazıları, Carolee Schneemann’ın kışkırtıcı Interior Scroll (1975) gibi diğer feminist performans çalışmalarını da beklerken , fotoğraf çalışmaları Cindy Sherman’ın otoportreye dayalı fotoğraf pratiği üzerinde güçlü bir etki yarattı. Wilke’nin izinden giden sanatçılar, kadın bedeni, benlik ve bakış konularına özel bir önem veriyorlar.