Francesca Woodman Kimdir  ?

AMERİKALI FOTOĞRAFÇI

Doğum: 3 Nisan 1958 – Denver, Colorado

Ölüm: 19 Ocak 1981 – New York

insanlık durumunun anlamıyla aynı derecede ilgilenen ünlü şarkıcı Michael Jackson, aynı fikri benimsedi ve yalnızca bir eldiven giydi.

Francesca Woodman’ın Biyografisi

Francesca Woodman 1958’de Denver’da doğdu. İki Amerikalı sanatçının, Colorado Üniversitesi’nde sanat eleştirisi öğretmenliği yapan ressam ve fotoğrafçı George Woodman ile giderek önemi artan seramik sanatçısı Betty Woodman’ın kızıydı. Boulder’da tamamen ressamlar, film yapımcıları ve eleştirmenlerle çevrili olarak büyüyen Francesca, kendisi de hevesli bir video sanatçısı olan ağabeyi Charles’a yakındı.

Charles ve Francesca’nın evi, çocukken, şehrin sanat topluluğu için yaratıcı ve sosyal bir merkez işlevi gördü. Sanat eleştirmeni Ken Johnson, “gerçek aile dinleri sanattı” dedi. Bu nedenle, sanat yapmak, Woodman’lar için hem sosyal hem de kişisel olarak bir yaşam biçimi olarak tanımladı ve böylece sanat eleştirmeni Kyle Macmilian’a göre “Woodman’ın bir sanatçı olacağı neredeyse önceden belirlenmiş” hale geldi. Bugün, Betty Woodman New York’ta yaşamaya ve seramik sanatı yapmaya devam ediyor.Charles Woodman, Cincinnati Üniversitesi’nden video ve genişletilmiş medya alanında çalışan bir elektronik sanatçısıdır. George Woodman 2017 yılında öldü.

1963’te Woodman, Boulder’da bir devlet okuluna gitmeye başladı.Ancak 1965’te aile bir yıllığına İtalya’da yaşamak üzere yeniden yerleştiğinde kesintiye uğradı. Aile, bu dönemde İtalya ve Avrupa kültürü için ortak bir tutkuyu ateşledi ve sonuç olarak George ve Betty, 1968’de Floransa’nın komşu topraklarındaki küçük bir kasaba olan Antella’da bir ev satın aldı ve bundan sonra her yazı burada geçirdiler.

1972’de, 13 yaşında, Woodman liseye özel bir Massachusetts yatılı okulu olan Abbott Academy’de babasının ona verdiği kamerayı ve onun fotoğrafçılıkla zaten çiçek açan ilgisini alarak başladı. Okulda fotoğrafçılık kursuna katıldı, temel becerileri öğrendi ve kendi projelerini başlattı. Öğretmenlerinden biri olan Wendy Snyder MacNeil’de değerli rehberlik buldu.Woodman daha sonra, güvencesini sağlamak için her zaman bir sevgiliye veya öğretmene ihtiyacı olduğunu söyledi.

1975’te Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en eski ve en iyi sanat okullarından biri olan Rhode Island Tasarım Okulu’nda (RISD) okumak için Providence’a taşındı .öğretmenlerinden biri oldu. Burada, çalışmaları kompozit negatiflerin karmaşık baskısına odaklanan bir öğretmen olan Doug Prince’den de büyük ölçüde ilham aldı. Bu süre zarfında endüstriyel bir stüdyoda yaşadı ve kendini tamamen fotoğrafçılığa adadı. ‘Sadık ve yoğun’ ve kişinin ya sevdiği ya da nefret ettiği türden biri olarak tanımlanan yazar ve gazeteci Betsy Borne, o sırada meslektaşı ve arkadaşı, Woodman’ın “eski moda bir sanatçı, profesyonel olarak profesyonel olmayan çeşitlilik” olduğunu yazdı. gerçek hayat için geçerli olan programla asla başa çıkamaz. Sanatçı olmayı seçmedi – aklı başında kim olur? O sadece biriydi”.

İtalya’da geçirdiği Yazlar sırasında Woodman, Floransa’daki Doğa Tarihi Müzesi olan La Specola’dan büyülendi ve müze halka kapalıyken fotoğraf çekmesine izin verilebilmesi için muhafızlarla arkadaş oldu. 1978’de mezun olduktan sonra, School of Design’ın Roma Onur Programı kapsamında bir yıl boyunca Roma’da yaşadı. Amerikalı sanatçı Edith Schloss, o zamanlar Roma’da bulunan profesörlerinden biriydi. Schloss’un çalışması, Woodman’ın şehirde bir başka favori mekanı haline gelen Sürrealizm üzerine literatürle dolu bir kitapçı ve galeri olan Libreria Maldoror’daki bir sergide yer aldı.

Woodman’ın genellikle ‘otoportre’ etiketini sevmediği söylenir ve çalışmalarını paradoksal olarak yoğun bir şekilde ciddiye alması ve çok şakacı bir şekilde almasıyla tanınır. Sanat eleştirmeni Will Brand, “dikkatli, bencil ve son derece azimliydi” ve görüntülerinin çıplaklığının “açıklığının bir ifadesi” olduğunu iddia ediyor.

1979’da Woodman, ailesi de dahil olmak üzere çeşitli yerlerde yaşadığı New York’a taşındı. Yarı zamanlı olarak fotoğrafçı asistanı olarak çalıştı ve moda fotoğrafçılığında çalışmayı düşündü. Bu dönemde, Woodman başarısız bir romantik ilişkiden sonra üzüldü ve çalışmalarının henüz yeterince ilgi görmemesi gerçeğinden rahatsız oldu. Bu endişelere rağmen, Woodman’ın çevresindeki insanlar onun ruh sağlığından korkmadı veya depresyonda olduğunu düşünmedi. Sanat eleştirmeni Ken Johnson bile bu noktada “müthiş bir karizmaya” sahip olduğunu söylemiş ve babası da onu aynı şekilde “inanılmaz bir duyarlılığa sahip” biri olarak tanımlamıştı. Belki de yakında gelecek olan üzüntüyü akla getiren tek sözler, Woodman’ın karmaşık temaları keşfederken ve sınırlarını zorlarken, “

1980’de Woodman, Peterborough’daki MacDowell Colony’de ikamet eden bir sanatçı olarak yaz bursu aldı. Kendi karanlık odası ve stüdyosu ile rahatsız edilmeden çalışma fırsatını tamamen takdir etti ve çoğunlukla dışarıda keşfetmekte olduğu yeni manzaraya dalmış bazı güçlü işler yaptı. 1981 yılının başında 1976’dan beri üzerinde çalıştığı defterlerinden birinin Bazı Düzensiz İç Geometriler adlı bir kitap olarak yayımlanmasına tanık oldu.

İlk yayınından kısa bir süre sonra, 22 yaşında Francesca Woodman, New York’un Doğu Yakası’ndaki bir çatı katı binasından atlayarak intihar etti. Sanat eleştirmeni Ken Johnson, öldüğü sırada “ailesi, arkadaşları, sınıf arkadaşları ve öğretmenleri dışında onun ürettiği olağanüstü yapıttan pek kimsenin haberi yoktu” diye açıklıyor.

Babası, intiharının bir sanat fonu için başarısız bir başvuruyla ilgili olduğunu öne sürüyor.Bu fikir, sanat dünyasının rekabetçi doğasından korktuğunu ve rahatsız olduğunu iddia eden sanat eleştirmeni Rachel Cooke tarafından tekrarlandı. Ancak annesi Betty, intiharının nedeni olarak depresif eğilimlerini vurgulayarak “Francesca için işlerin güllük gülistanlık ve harika olmadığını” iddia ediyor. Muhtemelen, onun hayatını alma kararı, çeşitli faktörlerin bir sonucu olarak ortaya çıktı.

Ölümünden bir yıl sonra, Wellesley Sanat Müzesi müdürü Ann Gabhart, Woodman’ın çalışmalarını ailesinin evinde görünce bir sergi düzenlemeye karar verdi. Gösteri birkaç yıl sonra, 1986’da açıldı ve yerleşik sanat eleştirmenleri Abigail Solomon-Godeau ve Rosalind Krauss tarafından ziyaret edildi ve gözden geçirildi.

O zamandan beri ve özellikle 1990’ların başından beri, Woodman’ın çalışmalarının tanınması giderek arttı. 800 fotoğrafının yalnızca dörtte biri bu noktada halka açık hale getirilmiş olsa da (geri kalanı sanatçının ailesi tarafından korunan mülkünde özel olarak kalıyor), genellikle çalışmaları büyük bir duygusal derinlik ifade eden ve meydan okumaya devam eden üretken bir genç dahi olarak kabul ediliyor. kimlik algıları ve fotoğrafın mecrası günümüze kadar gelmiştir. Sanat eleştirmeni Michele Kieffer, “Woodman, çağdaş fotoğrafçılığın bir ikonu, bir ‘rock yıldızı’ haline geldiğini” iddia ediyor.

Sanat eleştirmeni Alan Riding’in vurguladığı gibi, bu farkındalığın “güçlü ve sıklıkla rahatsız edici benliğinde yaklaşan kendi kendini yok etme kanıtı için neredeyse bilinçsiz bir aramayı” kışkırttığını iddia ettiği gibi, intiharının genellikle eserinin algılanma şeklini etkilediği kabul edilir.Portre”. Sanat eleştirmeni Kyle Macmilian tarafından da doğrulanan bir görüş, “intiharı etrafında gelişen kült romantizminin uzun süredir çalışmalarıyla ilgili ciddi tartışmaları gölgelediğini” iddia ediyor.

Bu bağlamda Woodman yanlışlıkla trajik bir kurban veya öfkeli bir feminist olarak etiketlenebilir. Bununla birlikte, böyle yanıltıcı bir yapıtı kesin olarak sınıflandırma arzusunun ötesine bakmak önemlidir.Hem Amerika Birleşik Devletleri’nde hem de Avrupa’da üretilen çeşitli kişisel sergiler, belgeseller ve kitaplarla desteklenen çalışmalarına artan ilgi, bu tür çok katmanlı ve karmaşık görüntülere daha incelikli ve dışa dönük bir bakış açısını desteklemektedir.

Bir tür depresyon ve/veya psikolojik sıkıntı dönemleri yaşayan sanatçılar kuşkusuz bu yapıtlara ilgi duyuyor.

Woodman, genellikle hastaları susturan sesli mücadeleler vermeyi başarır. Ayrıca sanat kariyerine başlayan öğrenciler ve gençler için eşsiz bir ilham kaynağı oluyor.Çocuk olmakla yetişkin olmak arasındaki geçiş döneminde bu kadar olgun sanatı başarıyla üreten çok az figür vardır.