Felix Gonzalez Torres Kimdir?

Felix Gonzales Torres Biyografi 

AMERİKALI HEYKELTIRAŞ, FOTOĞRAFÇI VE ENSTALASYON SANATÇISI

Doğum: 26 Kasım 1957 Guaimaro, Küba

Ölüm: 9 Ocak 1996 – Miami, Florida

Felix Gonzalez Torres’in Biyografisi

Felix Gonzalez-Torres, 1957’de Küba’nın Guaimaro kentinde dört çocuktan üçüncüsü olarak dünyaya geldi. O ve kız kardeşi Gloria, o yıl İspanya’nın Madrid kentindeki bir yetimhaneye yerleştirildiler.Daha sonra amcalarıyla Porto Riko’ya yerleşti. 1976’da Colegio San Jorge’den mezun oldu ve yerel sanat ortamına dahil olurken Porto Riko Üniversitesi’nde sanat dersleri almaya başladı.

1979’da Pratt Enstitüsü’nde fotoğrafçılık diploması almak için New York’a taşındı.Onun için New York’ta olmak için heyecan verici bir zaman olmuştur. Sanatçılar Minimalist hareketin tükenmesine Neo-Ekspresyonist resmin karşıt stratejileri ve Postmodernizmin çeşitli yaklaşımlarıyla yanıt veriyorlardı.

Genellikle fotoğraf, temellük ve kültürel eleştiriyi vurguluyorlardı. Bu dönemde Gonzalez-Torres, biri 1980’de ve ikincisi BFA’sını aldığı 1983’te olmak üzere iki kez Whitney Bağımsız Çalışma Programına katıldı. 1987’de Uluslararası Fotoğraf Merkezi’nden MFA aldı, ancak erken dönem sanatsal pratiğini şekillendiren teorik çerçeveyi ona tanıttığı Whitney programı oldu.

Felix Gonzalez Torres Kimdir?

Gonzalez Torres, sanatçı Tim Collins ile 1993 yılında yaptığı bir röportajda, feminizmin ve filozoflar Roland Barthes, Bertolt Brecht ,Walter Benjamin ve Michel Foucault’nun (diğerlerinin yanı sıra) yazılarının onun gelişimi için kritik olduğunu söyledi. “Onlar olmasaydı belli parçaları yapamazdım, belli pozisyonlara gelemezdim. Bazı yazıları ve fikirleri bana belli bir görme özgürlüğü verdi. Bu fikirler beni bilgi yoluyla bir zevk yerine, bazıları da beni bir zevk yerine taşıdı.Gerçekliğin nasıl inşa edildiğinin, kültürde benliğin nasıl oluştuğunun, dilin nasıl tuzaklar kurduğunun ve ‘ana anlatı’daki, gücün uygulanabileceği çatlakların nasıl olduğunun anlaşılması.”

Gonzalez-Torres’in en önemli ilham kaynaklarından biri, Ross Laycock ile uzun süreli ilişkisiydi. Laycock, 1980’de New York’a taşınan bir Kanadalıydı. Ancak daha sonra sommelier ve AIDS aktivisti olmadan önce biyokimya ve İngilizce okumak için Toronto’ya döndü.

İkisi 1983’te tanıştı ve “bir sarmal gibi iç içe geçti”. Uzun bir hastalıktan sonra, Laycock 1991’de AIDS’e bağlı komplikasyonlardan öldü.Hayatının ve kaybının, sanatının “Her şeyden önce Ross hakkında” olduğunu yazan Gonzalez-Torres üzerinde derin bir etkisi oldu.

1987’den 1991’e kadar Gonzalez-Torres, 1980 yılında Julie Ault, Tim Rollins ve Doug Ashford gibi sanatçılar tarafından kurulan New York merkezli bir kolektif olan Group Material’ın aktif bir üyesi oldu.

Üye olduğu zaman, grup küçüktü ama işbirlikçi değerleri (tek bir sanatçının otoriter sesine karşı), kültürel aktivizm ve Kurumsal Eleştiri ile tanınıyordu.

Group Material sergiyi araç olarak kullandı ve evsizlik, ABD’nin Latin Amerika’ya müdahalesi, cinsiyet eşitsizliği ve cinsellik gibi sosyal konulara dikkat çekti. Hepsinden önemlisi, Group Material, estetik ve politikanın birbirinden ayrılamaz olduğuna dair inancını paylaştı. “Politik” sanatçılar, eserleri ve Gonzalez-Torres’in bireysel pratiği olarak etiketlenmeyi reddederek, estetik deneyimin ve kişisel tarihin önemi üzerinde ısrar etti. Bu etkileri birleştiren Gonzalez Torres, Minimalizm ve feminizmin mirasını şaşırtıcı derecede basit ama etkili yollarla ele aldı.

Gonzalez Torres’in olgun sanat eserlerinin çoğu, benzer materyaller veya formlar üzerinde yinelenen seriler veya baskılardı. Bunların en ünlüsü, 1987’de başlayan ve daha sonra kelime portrelerine dönüşen, tek renkli arka planlar üzerine basılmış metin ve tarihlerden oluşan “tarih çizelgeleri”; her ikisi de 1989’da kamusal sanat karşıtı anıtlar olarak ortaya çıkan reklam panoları ve yığınlar yaptı.İlk kez 1991’de sevgilisi Laycock’un ölümüyle ortaya çıkan ışık telleri ve 1990’da ortaya çıkan şeker dökülmeleri.

Gonzalez Torres’in 1980’lerin sonlarında öne çıkması hızlı oldu. 1988’de New York’ta gerçekleştirdiği üçüncü kişisel galeri sergisinin ardından sanatçı, New Museum’da bir solo proje yapması için davet edildi. 1989’da Berkeley Sanat Müzesi ve Pasifik Film Arşivi, Grup Malzemesi’nden Kaliforniya, Berkeley’deki MATRIX Galerisinde AIDS salgınına odaklanan bir sergiye katılmasını istedi.

Ayrıca, 1989’da Gonzalez Torres, New York City, Sheridan Meydanı’nda 20 .Stonewall İsyanı’nın yıldönümü olan LGBTQ topluluğu üyelerinin polis baskısına karşı ayaklanması, eşcinsel hakları hareketinde çığır açan bir olay olarak kabul edildi. Bu yıl boyunca, aynı zamanda, galeri müdavimleri yığından levhalar alırken, sanatçıların tüketmeyi ve değiştirmeyi amaçladığı metin ve/veya resimlerle basılmış sayfalardan oluşan “yığınları” üretmeye de başladı.

1990’da Gonzalez Torres, bugün sanatçının mülkünü temsil etmeye devam eden Andrea Rosen Gallery ile sergilemeye başladı. Aynı yıl, Roni Horn’un Los Angeles’taki Çağdaş Sanat Müzesi’ndeki kişisel sergisi sırasında Gonzalez-Torres , parlak dikdörtgen bir hasır içine sıkıştırılmış iki pound altından oluşan Altın Alan (1980-82) heykelleriyle karşılaştı. Daha sonra, birçoğu açıkça vücut için portreler veya metaforlar olan, sarılmış şekerlerden oluşan yığınlardan veya halılardan oluşan şeker döküntülerini yarattı. Horn’un etkisini kabul eden Gonzalez-Torres, ondan esinlenerek “İsimsiz” (Placebo  Manzara  Roni için) adlı bir altın selofan şeker döküntüsü yarattı.

1991 yılında, Gonzalez-Torres’in sekiz yıllık ortağı Ross Laycock, AIDS virüsüne bağlı komplikasyonlardan dolayı vefat etti. Bu trajik kayıpla aynı zamana denk gelen, sanatçının en etkili eserlerinden bazılarının açılışını yaptığı verimli bir üretken çıktı dönemiydi. 1991’de sanatçı, başka bir boyuta (veya öbür dünyaya) mistik bir portal olasılığını düşündüren ve moleküler bir modelde bulunan küreleri çağrıştıran yaldızlı boncuk perdelerinin ilk örneklerini de gerçekleştirdi.Bilimsel dünyaya eğik bir referans. HIV/AIDS’e çare bulma çabaları. Gonzalez-Torres ayrıca, bir dizi düşük voltajlı ampule bağlı iki iç içe kordondan oluşan hafif sicim heykellerini ilk kez piyasaya sürdü.

Ölümlülük ve kayıp üzerine şiirsel ve heyecan verici bir meditasyon. 1992’de Berlin’de yaşaması ve çalışması için DAAD bursu aldı.

Sanatçı, kendi hastalığına rağmen yenilik yapmaya devam etti.Aksi takdirde bir güzel sanatlar galerisinden dışlanabilecek, ancak güzel veya anlamlı bulduğu malzemeleri yeniden tasarladı. Örneğin, “İsimsiz” (Chemo) ve “İsimsiz” (Kan) gibi başlıkları, şenlikli dekorasyonları ve diskoları çağrıştıran görsel görünümlerinin aksine tipik olarak uyumsuz çağrışımlara neden olan bir dizi plastik boncuk perdesi yarattı . Gonzalez-Torres, 1996 yılında AIDS’e bağlı hastalık komplikasyonları nedeniyle Miami’de öldü.38 yaşındaydı.

Felix Gonzalez Torres Vakfı, sanatçının mirasını onurlandırmak ve sürdürmek için 2002 yılında kuruldu. 2007’de Gonzalez-Torres, Robert Smithson’dan sonra Venedik Bienali’nde Amerika Birleşik Devletleri’ni temsil etmek üzere seçilen ikinci Amerikalı sanatçı oldu.

Gonzalez Torres’in çalışmaları, heyecan verici ve etkileşimli sanat deneyimleri yaratmayı ve hem politik olarak radikal hem de estetik nesneler olarak kendi başlarına duran ince sanat eserleri üretmeyi arayan yeni nesil sanatçılarla yankılanmaya devam ediyor. Alex Da Corte’nin çalışmalarında belirgin olan minimalist formların ve kişisel tarihin birleşimi, Tino Sehgal’in izleyici katılımı yönü gibi Gonzalez-Torres’in kavramsal etkisini de yansıtıyor.Rikrit Tiravanijas’ın uygulamaları. Onun etkisi, Doris Salcedo ve Santiago Sierra da dahil olmak üzere, acil sosyal ve politik sorunları ele almak için performans veya soyutlama biçimlerini kullanan sanatçıların çalışmalarında da açıkça hissediliyor.

9 Ocak 1996’da Miami’de öldü.