Dennis Oppenheim Kimdir ?

Dennis Oppenheim Biyografi 

AMERİKAN KAVRAMSAL SANATÇI, PERFORMANS SANATÇISI, HEYKELTIRAŞ VE FOTOĞRAFÇI

Doğum: 6 Eylül 1938 – Electric City, Washington

Ölüm: 21 Ocak 2011 – New York

Dennis Oppenheim’in Biyografisi 

Dennis Oppenheim, Washington’daki Mason City’de (daha sonra adı Electric City olarak değiştirildi) doğdu.Aslında esas olarak Grand Coulee barajının inşası için bir şantiyeydi ve kesinlikle bir şehir değil. Hatta bir kasaba bile değildi.

Kasabası olmayan bir tür hayalet kasabaydı.” Aile, babası barajda mühendis olarak çalışırken orada yaşadı, ancak Dennis’in doğumundan kısa bir süre sonra San Francisco Körfezi bölgesindeki Berkeley yakınlarındaki Richmond, El Torito’daki evlerine döndüler.Richmond, savaş sırasında öncelikle bir tersane inşa eden kasabaydı ve savaş sonrası ana işverenlerinden biri Standard Oil idi.

Oppenheim’ın ebeveynlerinin ikisi de Rus göçmeniydi.Babası Yahudiydi, Çin’de doğdu ve Hong Kong Üniversitesi’nde ve daha sonra Berkeley’deki California Üniversitesi’nde eğitim gördü ve burada mühendislik alanında yüksek lisans derecesi aldı.Babasının, hem güçlü Rus aksanı hem de profesyonel statüsü nedeniyle yerel işçi sınıfı El Torito topluluğundan belirgin bir şekilde farklı olduğunu belirtti.Oppenheim’ın annesi California Üniversitesi’nde İngilizce okudu.Onu, sanatla yakından ilgilenen, piyano çalan, kuklalarla çalışan ve şiir yazan “hassas yaratıcı bir birey” olarak tanımladı.Oppenheim’ın kendisinden bir yaş büyük bir kız kardeşi vardı.

Oppenheim, yaklaşık bin öğrenci için inşa edildiği ve aslında yaklaşık beş bin öğrenciye hizmet verdiği için “son derece kalabalık” olarak nitelendirdiği Richmond Lisesi’ne gitti. “Bence Richmond’daki bu deneyimden doğan olumlu şeylerden biri, doğal bir şekilde yaptığım azınlık sınıfıyla gerçekten yakın bir uyum oldu.Özellikle Afrikalı Amerikalılar arasında popülerdim. onlara.” Oppenheim, lise yıllarında sporla, atletizm ve yüzmeyle oldukça ilgiliydi, ancak “hiç futbol oynamadığını” söyledi.

Sanata gelince, Oppenheim şöyle açıklıyordu: “İlkokuldayken sanatsal yeteneğin belirtilerini gösteriyordum, bu vasatlık ve nispeten düşük ruhlu hayal gücünü noktalıyordum.Büyük bir dirençle çalışıyordum.Çünkü sanatçı olmak bir yetenek değildi.Alay edildi çünkü o zamanlar daha çok kadınsı bir aktiviteye uyum sağlıyormuş gibi görünüyordu.Eskiden çok heyecanlandıran kukla gösterileri ve ilkokulda şeyler yapardım hepsi sert çekirdekli çocuk suçlular olan arkadaşlarımın direnişiydi.” Daha sonra, lisede “erkeklerden biri olarak tanımlanmak” istediği için daha fazla konformist olduğunu ve bu nedenle sanatla olan herhangi bir katılımını “oldukça gizli ve biraz gizli tutarak” hassas tarafına direndiğini belirtti. Oppenheim,Walter de Maria‘nın küçük erkek kardeşiyle arkadaştı ve genç sanatçıyı “gizemli” olarak tanımlıyor.

Oppenheim, “Aslında düşündüğüm bir şey olmasına rağmen, sanatçı olacağımı bilerek liseden ayrılmadım.Emin değildim.O dönemde kısa bir sorgulama dönemi yaşadım.” dedi.1958’de California College of Arts and Crafts’a kaydolmadan önce bir yılını ilk işinde tersanede çalışarak “rahatsız” ve “gerçekten kaybolmuş” hissederek geçirdi.Bu koleji “bariz bir seçim” olarak tanımlıyor. “çünkü evde yaşamaya devam etmesine izin verdi.Ayrıca, arkadaşlarının çoğu UC Berkeley’e gitti. Ancak öğrencilerin katılmak için ek bir dile sahip olmaları gerekiyordu, Oppenheim bunu yapmadı.

İlk üniversite deneyimini “bir uyanış olarak tanımladı.Çünkü burada birden bire özdeşleştiğiniz tüm bu insanlarla birlikte içeri atıldı ve hepsini bir arada görene kadar kimliğinizin tam olarak ne kadar güçlü olacağını asla bilemezdiniz.” Ayrıca müstakbel eşi Karen Cackett ile de burada tanıştı.Üniversitenin ilk yılında, eğitimini finanse etmek ve ekstra harcama yapmak için “hiç de eğlenceli bir iş değil” olarak hatırladığı tersane işini sürdürdü.Her gün sabah 6:30’da uyandı, iki öğün (öğle ve akşam yemeği) hazırladı ve ardından 07:30’daki Sanat Tarihi dersine gitti.Öğleden sonra 3:00’te okuldan ayrıldı ve saat 16:00’dan gece yarısına kadar işe başlamak için tersaneye otuz mil uzaklığa gidiyordu.Bu yorucu programdan bir yıl sonra işten çıkarıldı ve işsizlik ödeneği almaya başladı.O yoğun ilk yıl boyunca, derslerine tam olarak konsantre olamadı, ancak ikinci yılından itibaren okulda çok iyi performans göstermeye başladı.Tanıştığı ilk New Yorklular olan heykeltıraşlık öğretmenlerinden ikisinin kendisi için “çok önemli”, “keskin”, “sert”, “sözlü” ve “uyarıcı” öğretmenler olduğunu (çok iyi olmasalar da) hatırlıyor.Öğrenciler alçı ve strafor ile biraz da kaynak işlerinde çalıştılar. Oppenheim, o zamanlar suluboyada da çok çalıştı.

Ancak, derecesini tamamlamadan okulu bıraktı, Cackett ile evlendi ve ailesinin geri kalanıyla birlikte Honolulu’ya taşındı.Babası oraya taşınmıştı ve oğluna “Bu muhtemelen bir şeyler yapman için bir şans, sen de seyahat edebilirsin” önerisinde bulundu.Oppenheim, kendi Halkla İlişkiler işini kurmadan önce Hawaii Üniversitesi’nde kısa bir süre ders verdi. “Birdenbire bu tür olağanüstü genç çok yönlü girişimci oldum” diye açıkladı.Dahası, finansal başarı elde ediyordu ve 1960’a gelindiğinde karısı ve ilk ve daha sonra ikinci çocuğu (sırasıyla Erik ve Kristin) için büyük bir ev ve lüks bir araba satın alabildi. 1962’de “Çok para kazandım.Her türlü şeye sahiptim. Ama oldukça kötü bir evlilik yaşıyordum, ve eşim dediğimiz gibi biraz dinlenmek için eve döndü.O noktada her şey alt üst oldu.Bu benim için böyle bir travma değildi, sadece olaylar, benim haberim olmadan sonsuza kadar meydana gelecek olan bu sürekli inişler ve çıkışlar durumuna doğru açılmaya başlamıştı.”

Çift kısa süre sonra boşandı.Oppenheim halkla ilişkiler şirketini kapattı ve bu kez Hawaii Üniversitesi’nde tam zamanlı olarak okula geri döndü.Hatırladığı gibi, “İki yıllık bir aradan sonra aniden okul ortamına geri döndüm ve neredeyse yirmi üç yaşındaydım.1960’taki Hawaii Üniversitesi oldukça önemliydi.Yani, tropikal bir ortamdı ve Amerika’nın çeşitli bölgelerinden birçok insanı büyüledi, çoğu ilginçti.Bir kişinin özü ile diğerinin değeri arasında ayrım yapma yeteneğim ile daha yaşlıydım sanırım. akut.” Bu dönemde birkaç yeni arkadaşla güçlü ilişkiler geliştirdi ve “sanatta yaratıcı departmanı oluşturan bu grupla genel bir manevi dostluk duygusu” geliştirdi.

O sırada üzerinde en büyük etkiye sahip olan öğretmen, Kuzey Carolina’daki Witherspoon Sanat Galerisi’nin küratörü/yönetmenliğini üstlenen Burt Carpenter’dı. Carpenter, Oppenheim’a hem stüdyo derslerinde hem de sanat tarihinde ders verdi ve bir anda ondan hoşlanmaya başladı.Oppenheim bu zamanı çeşitli fikirleri denemek için kullandı. “Eskiden toprağa delikler açardım ve çok sayıda kırık ve paslı çelik ve rastgele yerleştirilmiş, ancak yine de belirli bir fizyolojik vücut bileşenini ele almak isteyen parçaları fırlatırdım.Ve sonra ben” dedi. Alçı atardım. Bu toprak yolları yapardım ve sonra onları dışarı atardım ve sonra onları yakardım ve o zamanlar tamamen soyut dışavurumcu duyarlılığın kalıntılarıyla özdeşleşiyordum.” Ayrıca “soyut figürasyonlar” olan resimlerle deneyler yaptı.

Bu adımı “bir bakıma yenilgi gibi, çünkü çocukken gittiğim okula geri dönüyordum.Daha büyüktüm ve nedense sonunda yurt.Orada uzun süre kalmadım.Bunun imkansız olduğunu biliyordum. Oldukça dengesizdim.” Bu sırada depresyonla mücadele etti, sık sık doktorları ziyaret etti ve kendini “dengelemek” için ilaçlar aldı.Daha sonra, “Bu şeylerden kurtulan biri olarak, sanat yapmak için yararlı olan belirli güçler geliştirdi.Bunlar, tehlikeli psikolojik durumlara kendinizi yakınlaştırmanıza izin verme biçiminde olabilir. Örneğin, bir şeyleri test ettiğiniz için, siz’ eşiğinde olduğunuzu bilmekte daha yeteneklisinizdir.Bir şeyleri inceleme, ters çevirme, onlara gerçekten çok zor olan farklı şekillerde bakma konusunda daha yeteneklisiniz, çok zor, bu onlara bir tür uğursuz yönü var. Çok karanlık şeylere bakabilirsiniz. Sen korkmuyorsun. Bazı şeyler deneyimlediğiniz için korku seviyeniz tehlikeye girdi. Yani bu, sanat yapımında kullanabileceğiniz bütün mühimmat.”

Sonunda 1964’te Eğitim bölümünden ve İngilizce yandalından mezun oldu ve ardından Stanford’da sadece dokuz ayda tamamladığı Güzel Sanatlar Yüksek Lisansını yapmak için hemen bir burs aldı.Stanford’daki eğitimi neredeyse tamamen stüdyo çalışmalarından oluşuyordu. “Stanford’a geldiğim gün ve ayrıldığım gün stüdyoda hiçbir günü kaçırmadığımı çok iyi hatırlıyorum. Yani, dokuz ay boyunca her gün, bazen bütün gece çalıştım.Bu yüzden çalıştım. Bir odadan altı odaya kadar genişledim. Bütün bir binayı devraldım, avluda taşacak bir iş. Yüzlerce parça yaptım. Çok okuyordum, teori geliştiriyordum.” . O da kaydetti, ” Olağanüstü derecede yüksek entelektüel konumlar geliştirdim. Çünkü radikal bir rahatsızlık için gerçek bir doğal dürtü tarafından ikna ediliyordum.O noktada, şüphesiz, son teknoloji bir sanatçı olmak istediğimden gerçekten emindim.”

Oppenheim 1966’da New York’a taşındı ve 1967’de 2011’deki ölümüne kadar evi ve stüdyosu olarak hizmet veren Tribeca çatı katına taşındı. (Hayatının son otuz yılında The Springs’te ikinci bir evi de vardı.) Long Island’da, Jackson Pollock’un evinin bitişiğinde, sadece “gidip düşünmeyi” severdi.) Northport’taki bir anaokulunda ve aynı zamanda Long Island, Smithtown’daki bir ortaokulda sanat dersleri verdi. 1968’de John Gibson Gallery’de düzenlenen ilk tek kişilik New York sergisi için çalışıyordu.Gösteri, esas olarak , Yıllık Yüzükler de dahil olmak üzere, açık hava Land sanat eserlerinin fotoğraflarını ve haritalarını içeriyordu . Üçüncü çocuğu Chanda, aynı yıl Phyllis Jalbert’te doğdu.

Oppenheim 1969’da Guggenheim Vakfı Bursu ve 1974 ve 1982’de National Endowment for the Arts Bursu aldı. 1970’lerin başında Minimalist heykeltıraşlar Carl Andre ve Robert Morris ile birlikte Art Workers’ Coalition’a katıldı.Grup, ekonomik ve siyasi reformları uygulamak amacıyla Metropolitan Sanat Müzesi’nde gösteriler düzenledi. 1980’lerin başında Alaska Görsel Sanatlar Merkezi’nde atölye çalışmaları sundu.

Heykeltıraşlar Carl Andre ve Robert Morris ile birlikte Art Workers’ Coalition’a katıldı.Grup, ekonomik ve siyasi reformları uygulamak amacıyla Metropolitan Sanat Müzesi’nde gösteriler düzenledi.1980’lerin başında Alaska Görsel Sanatlar Merkezi’nde atölye çalışmaları sundu.

1981’de heykeltıraş Alice Aycock ile evlenirken, ikisi diğer sekiz sanatçıyla (Ulrich Ruckriem, Robert Morris , Mauro Staccioli, Dani Karavan, Richard Serra , George Trakas ve Anne ve Patrick Poirier dahil olmak üzere) ilk grup eser üzerinde çalıştılar.Bu, Toskana, Santomoto’daki Fattoria Celle’de (Floransa ve Pisa arasında yarı yol) Gori Siteye Özgü Sanat Koleksiyonu’na başlayacaktı. Oppenheim ve Aycock, arazideki İngiliz tarzı Romantik bahçelerde yan yana büyük ölçekli metal heykeller inşa ediyorlardı. Evlilik kısa sürdü, ancak ikisi yakın arkadaş kaldı.

1970’lerin başında, Oppenheim kendi vücudunun kullanımına odaklanarak Performans sanatına döndü.Ancak 1970’lerin sonlarında ve 1980’lerin başında, endüstriyel malzemelerden büyük heykeller yaratarak maddi sanat nesnesine geri döndü. 1986 civarında, Oppenheim, yaklaşık üç veya dört yıl çalışmayı bıraktığı bir döneme girdi. Daha sonra, “Sadece bir şeyler hissetmek istedim” diye açıkladı.

1990’larda içkiyi bırakmasına rağmen, Oppenheim’ın evi Vito Acconci , Robert Smithson ve Chris Burden gibi sanatçıların katılımıyla zamanının en çılgın partilerinden bazılarına ev sahipliği yaptı.

Yazar ve arkadaş Charlie Finch, ölüm ilanında, “Partilere ev sahipliği yapmaya geldiğinde Dennis’e kıyasla Hugh Hefner bir sokak çocuğuydu” diye yazdı ve parti kazalarının her zaman hoş karşılandığı cömert olayları anlatmaya devam etti.

Oppenheim, kariyerinin sonraki yıllarında, çevreyle metaforik yollarla ilişki kuran kalıcı dış mekan heykelleri yaratmaya odaklandı.O sıralarda, “müzelere ve galerilere bir alternatif bulmak” amacıyla bayındırlık işlerine odaklanma ihtiyacı hissetmişti.Kabul etmesine rağmen, “kamusal sanat son 20 yılda her zaman buruk ve hayal kırıklığı yaratan bir bağlam oldu.Gerçekten de dünyanın en kötü heykellerinden bazılarını üretti.Kötü sanat için bir kap. Bir sanatçıya sunduğu şey, her zaman iyi bir işi imkansız kılan bürokratlar ve gözetmenlerle dayanılmaz bir etkileşimdir.Sanatçıları mimarlarla aynı hizaya getirir, çoğu zaman dirençli olan ve sanatçıyı imkansız sorunların kazanamayacağı bir konuma sokar.

1998’de Amy Van Winkle Plumb ile evlendi ve 2011’de 72 yaşında karaciğer kanserinden ölene kadar birlikte kaldılar.

Oppenheim, fotoğrafın “iletişim kalıntısı olarak gerekli” olduğunu belirterek, fotoğrafın geçici Arazi ve Performans çalışmalarında kullanılmasını şiddetle savunan ilk kişilerden biriydi.

Oppenheim’ın, sonunda doğa güçlerine boyun eğecek ve tamamen ortadan kalkacak doğal maddelerde (kar ve toprak gibi) değişiklikler içeren Yıllık Halkalar (1968) gibi erken dönem toprak işleri, yakın arkadaşı gibi Land sanatçı çağdaşlarını doğrudan etkiledi.Robert Smithson’s Spiral Jetty (1970) ve Richard Long’un daha yakın tarihli çalışmalarında etkileri görülür.Onun etkisi , “geçici” eserlerinde kendi bedeninin yanı sıra toprağı ve doğal elementleri kullanan Andy Goldsworthy gibi sonraki sanatçıların eserlerinde de görülebilir.

Oppenheim, 1970’lerde Valie Export , Vito Acconci ve Marina Abramovic gibi sanatçılarla birlikte, sanatçının kendi bedeninin sınırlarına odaklanan performans sanatının da öncüsüydü . Oppenheim, Acconci ile özellikle yakındı ve “hemen hemen aynı zamanlarda başladılar ve biz her zaman oldukça arkadaş canlısıydık ve temelde birbirimizi destekledik.Onun işini her zaman sevdim oldukça farklı bir sanatçı türü. Ama yine de aynı risk almanın bazılarını ve aynı şeyi tekrar tekrar yapamama konusunda bazılarını paylaştık. Pazardaki konumumuz nispeten rahat. Bu yüzden paylaştığımız özelliklerimiz var. “

İngiliz heykeltıraş Stephen Cripps, Oppenheim’ın 1970’lerin mekanik heykellerini ve 1980’lerin başındaki havai fişek fırlatma makinelerini, aynı döneme ait kendi “Piroteknik” Heykellerini güçlü bir şekilde etkilediğini belirtti.

Kızı Kristin Oppenheim, New York’ta çalışan ve ağırlıklı olarak ses ve ışık enstalasyonlarında çalışan saygın bir sanatçıdır.