Dan Flavin Kimdir ?

Dan Flavin Biyografi

AMERİKALI HEYKELTIRAŞ

Doğum: 1 Nisan 1933 – Jamaika, New York

Ölüm: 29 Kasım 1996 – Riverhead, New York

Dan Flavin’in Biyografisi

Daniel Flavin, Katolik ebeveynler tarafından yetiştirilen mütevazı bir Queens mahallesinde büyüdü. Hem o hem de ikiz kardeşi David, yerel bir okula gittiler ve düzenli olarak kilise hizmetlerine katıldılar. Bir rahip yardımcısı olarak hizmet eden Daniel törenden, ünlülerin dramatik kostümlerinden, müzikten ve yüksek cenaze töreninin ışıklandırmasından etkilendi. Kardeşler 1947’de Immaculate Conception Preparatory Seminary lisesine birlikte girdiler, ancak Daniel’in din hakkındaki duyguları kararsız kaldı.

Flavin genç yaşta çizim yapmaya başladı. Annesi, 1938’deki bir kasırgadan gelen hasarın erken gelişmiş tasvirini hatırladı. Babasının bir meslektaşı olan Artie Schnabel, onun sanatsal eğilimlerini teşvik eden ilk kişi oldu ve ona sudaki hareketi küçük “yarım aylar” ile nasıl temsil edeceğini gösterdi. Flavin gerçek veya hayali savaş zamanı senaryolarının çizimlerini yapmayı tercih etti, bazıları o zamanlar ciklet paketleriyle gelen “Savaşın Korkuları” resimli kartlarından ilham aldı.

Dan Flavin ve erkek kardeşi 1953’te ABD Hava Kuvvetleri’ne katıldı. Flavin, hava meteoroloji teknisyeni olarak görev yaptığı Kore’de görevlendirildi. Bu süre zarfında, Maryland Üniversitesi yetişkin uzatma programı tarafından sunulan sanat derslerini alabildi. Japonya’yı ziyaret ederken, yaşamı boyunca eklediği eklektik bir sanat koleksiyonunun ilk edinimi olan bir Rodin çizimi satın aldı.

Flavin, 1956’da Roslyn Hava Kuvvetleri Üssü’ne atandığında New York’a döndü. Sanata olan ilgisini keşfederek New York galerilerini ziyaret etti ve Hans Hofmann Güzel Sanatlar Okulu’nda ve New School for Social Research’te sanat dersleri aldı. Ertesi yıl, bir sanatçı olarak çalışmalarını desteklemek için sanat tarihçisi olma niyetiyle Columbia Üniversitesi’ne girdi. Üç dönem sonra bu rotayı terk ederek, Guggenheim’ın posta odasında çalışmak ve Modern Sanat Müzesi’nde bekçi olarak çalışmak da dahil olmak üzere çeşitli garip işler aldı.

İlk çizimlerinin ve resimlerinin çoğu tonal nitelikleri araştırdı ve Soyut Dışavurumculuğa olan ilgiyi yansıttı. Bulunan nesnelerle yapılan deneyler, bazıları Apollinaire Wounded ( 1959-60) gibi boş alüminyum kutular kullanan bir dizi karışık ortam düzenlemesine yol açtı .Flavin’in ışık çalışmalarının başlangıcı, muhtemelen Jasper Johns’un kendi parçalarına dahil ettiği kahve kutularından, ampullerden ve el fenerlerinden ilham alan yansıtıcı metal yüzeylerinde görülebilir . Apollinaire Wounded , aynı zamanda, genellikle talihsiz koşullarda ölen, beğenilen bir sanatçıya veya arkadaşa adanan ilk parçalardan biridir.

Flavin, MoMA’da çalışırken Sonja Severdija ile tanıştı. 1961’de evlendiler ve İkon parçalarının yapımında birlikte çalıştılar. Elektrik veya floresan ampullerle vurgulanan boş tuvallerden oluşan Flavin’in çalışmaları, Katolik kiliselerinde bulunan ve genellikle elektrikli nöbet lambalarıyla çevrili dini ikonları andırıyor. Resimler, her parçanın nesnelliğine odaklanan sanatçının dokunuşundan hiçbir iz göstermez. Icon IV (The Pure Land) (David John Flavin’e) (1962-69) bir Malevich’in maneviyatını ve sonsuz alanını çağrıştırır.Ancak onun sıradan yapısı bir ışık fikstürü olarak da alınabilir. Simgeler ilk olarak Flavin’in 1964 yılında Kaymar Gallery’deki kişisel sergisinde sergilendi. Gösteri genel olarak iyi karşılandı, özellikle de Minimalist çalışmaları da nesnellik lehine resimsel nitelikleri reddeden Donald Judd tarafından.

1963’te Flavin, sadece floresan ampuller kullanarak tuvali ortadan kaldırmıştı. Akkor lambadan floresan lambalara geçiş, onun genellikle yeni endüstriyel teknolojiler içeren çağdaş sanat akımlarıyla uyumunu simgeliyordu. Floresanların kullanımı, aynı zamanda, Rus Konstrüktivizminin ideallerini hatırlatan, seri üretilen, sıradan bir malzemeyi de vurguladı.Aslında, Flavin, 1964 ve 1990 yılları arasında Vladimir Tatlin’e toplam 39 “anıt” adadı.Basitçe, kısa bir “ömrü” olan günlük bir eşya olan ampulden yapılan bu parçalar, verilen isimlerin antiteziydi.

Kanada Ulusal Galerisi’nde açıldı. Kapsamlı sergi, her biri tüm galeri alanını dolduran sekiz enstalasyonu sergiledi. Flavin, bu parçalara her şeyi kapsayan bir deneyim yaratma niyetini belirten “durumlar” adını verdi.

Retrospektif için yaratılan daha karmaşık parçalardan biri, İsimsiz (hissedebildiğim ve çağırabildiğim tüm hayranlık ve sevgiyle SM’ye) (1969), pembe, mavi, kırmızı ve uzun ampullerle 64 metrelik bir koridoru kapladı. Sarı. Farklı renklerin kullanımı, Flavin’in optik efektlere ve aydınlatma tasarımı ile ruh hali yaratmaya olan ilgisini gösterdi.

1970’lerde ve 1980’lerde Flavin, “bariyerler” ve “koridorlar”ın daha karmaşık yinelemelerini geliştirmeye devam etti. Büyük ölçekli kurulumlara odaklandı ve kendisine daha büyük sergi alanlarına erişim teklif edildiğinden, mekana özgülükle daha fazla ilgilenmeye başladı. Münih Olimpiyatları için bir aydınlatma planı, Garrison, New York’taki Dick’s Castle’da kalıcı bir kurulum alanı, Amsterdam’daki yaya tünelleri için bir tasarım ve Dünya Ticaret Merkezi’nde bir lobi kurulumu da dahil olmak üzere bu iddialı projelerin çoğu nihayetinde terk edildi.

Flavin, 1980’lerde şeker hastalığına bağlı komplikasyonlardan muzdarip olmaya başladı. Sağlık sorunlarına rağmen, Flavin, 1992’de yeni Guggenheim binasının açılışı için mimariyi tamamlaması için dikkatlice planlanmış kapsamlı bir ışık enstalasyonu tasarladı (bu aynı zamanda ikinci karısı Tracy Harris ile olan evliliğinin de yapıldığı yerdi.

Diğer büyük projeler arasında Milano’daki Chiesa di Santa Maria Annunziata’daki kurulumlar ve Marfa, Teksas’taki Chinati Vakfı yer alıyor ve her ikisi de Flavin’in 1996’daki ölümünden sonra stüdyosu tarafından tamamlandı.

Dan Flavin’in Minimalist deyime uygun düşen hafif sanatı, temel süreksizliği nedeniyle Minimalist ethos’ta önemli bir çıkış yapar. Sadece malzemenin son kullanma süresi dolması değil.Floresan tüpler sonunda yanar.Aynı zamanda ışığın kendisinin geçici kalitesi, çelik, alüminyum, beton, plastik, cam ve taş gibi standart Minimalist malzemelerin aksi takdirde endüstriyel karakteriyle tartışmalı bir şekilde tamamen çelişkilidir. Bu nedenle, Flavin’in mirası, önemli bir Minimalist sanatçı olarak yaptığı işlerden çok, hareketin ötesine bakma, hatta neredeyse sanatsal hareketler alanının dışında durma yeteneğinden kaynaklanmaktadır.Daha doğrudan, Flavin’in deneyleri, Robert Irwin , Olafur Eliasson ,James Turrell , Spencer Finch ve Jennifer Steinkamp.