Adrian Willaert Kimdir ?

Doğum tarihi: 1490, Rumbeke, Roeselare, Belçika

Ölüm tarihi ve yeri: 7 Aralık 1562, Venedik, İtalya

Adrian Willaert (yaklaşık 1490-1562), İtalya’da faaliyet gösteren bir Fransız-Flaman besteci, Venedik besteciler okulunu kurdu. 

Adrian Willaert’in Biyografisi 

Adrian Willaert’in Brugge’de doğduğu sanılıyor ve ilk yılları hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmiyor.Hukuk için eğitildi ve hukuk eğitimi için Paris’e gitti, ancak kısa süre sonra müziğe geçti ve Josquin des Prez’in bir öğrencisi olan Jean Mouton’un öğrencisi oldu.Müzik eğitimini tamamladıktan sonra, Willaert kısa bir süre Roma’da kaldı ve ardından Ferrara’da Dük Alfonso d’Este I’in hizmetine girdi (1522-1525). Sonraki üç yıl boyunca (1525-1527) dükün kardeşi Milano Başpiskoposu Iı.Ippolito d’Este tarafından görevlendirildi. Sonunda, 1527’de Willaert, Venedik’teki St. Mark’s koro direktörlüğüne getirildi ve Venedik okulunu oluşturan birçok ünlü besteciyi eğiterek bu önemli görevi son 35 yıl boyunca sürdürdü.

Willaert’in eserleri, Masses, motets, madrigals, villanescas ve chansons gibi zamanının tüm önemli biçimlerini içerir. Seküler türler arasında ilk sırayı madrigaller almalıdır.Willaert, kuzey polifonisini basit İtalyan formuna aşılayarak onu taklit motifinin sanatsal düzeyine yükseltti.Aynı zamanda villanesca gibi karmaşık olmayan yerel formlar yazmaya devam etti.Fransız şansonları iki gruba ayrılabilir.İlk yıllarından kalma melismatik, kanonik, cantus-firmus parçaları ve İtalyan madrigalinin etkisini yansıtan heceli, metin odaklı ve ara sıra kromatik parçalar yer alır.

İtalya’daki en önemli ikinci kilisenin koro şefine yakışan kutsal eserler çok daha önemli.Hayatta kalan on Kitlesinin çoğu “parodiler”, yani önceden var olan motiflerin, madrigallerin veya şansonların detaylandırılmasıdır. Güzelliklerine rağmen, Josquin des Prez’in parlak modellerini ileriye taşıdığı ve hatta ötesine geçtiği yaklaşık 350 motifin altında yer alıyorlar.Willaert’in motiflerinin Latince metinleri, Virgil’in Aeneid’i , çağdaş şairlerin adanmışlık sözleri ve Roma Katolik Kilisesi’nin ayinle ilgili kitapları gibi çeşitli kaynakları içeriyordu.Bu ustalıklı kreasyonların müziği, kanunlar, eksiksiz taklit, hafif kromatiklik ve polikoral yazı ile doludur.

Willaert’in 1550 tarihli çok korolu mezmurları, zaten bilinen bu beste tarzını popüler hale getirdi ve Andrea ve Giovanni Gabrieli gibi sonraki bestecileri, Willaert’in yakın zamana kadar chori spezzati’nin icadıyla ya da iki antifonal koro için puanlama yapma derecesine kadar etkiledi.Kromatizmle ilgili deneyleri, Nicolo’ Vicentino gibi öğrencileri etkiledi ve başka bir öğrenci, Gioseffo Zarlino, çoksesli başarılarından 16. yüzyıl kontrpuanının en eksiksiz analizini çıkardı.