Baldassare Castiglione Kimdir ?

Diplomat

Doğum tarihi: 6 Aralık 1478, Casatico, İtalya

Ölüm tarihi ve yeri: 2 Şubat 1529, Toledo, İspanya

Baldassare Castiglione Biyografi

İtalyan yazar, saray mensubu ve diplomat Baldassare Castiglione (1478-1529) öncelikle “Sarayın Kitabı” ile tanınır. İdeal saraylıyı tasvir eden bu eser, İtalyan hümanizminin İngiltere ve Fransa’ya yayılmasını anlatan başlıca araçtı.

Baldassare Castiglione, 6 Aralık 1478’de Mantua ilindeki Casatico’da ünlü bir Lombard ailesinin çocuğu olarak dünyaya geldi. Mantua ve Milano’da klasik bir eğitim aldıktan sonra, 1496’dan 1499’a kadar Milano dükü Lodovico Sforza’nın sarayında hizmet etti. Castiglione daha sonra Mantua Dükü Francesco Gonzaga’nın hizmetine girdi. 1503’te Gonzaga’nın kuvvetleriyle Napoli’de İspanyollara karşı savaştı. Kuzeye giderken Roma ve Urbino’yu ziyaret etti; her iki şehir de onu büyüledi. Guidobaldo da Montefeltro’nun Urbino’daki mahkemesine gönderme talebi, 1504’te Gonzaga tarafından isteksizce kabul edildi.

Urbino’da, Guidobaldo’nun karısı Elizabetta, Libro del cortegiano’da (Sarayın Kitabı ) tasvir edilen soylu birliğe başkanlık etti. Castiglione’nin oradaki hizmeti ona Papa II. Julius’un mahkemesine giriş hakkı verdi.Burada sanatçı Raphael’in arkadaşı oldu. İngiltere’nin VII.Henry’sine büyükelçi olarak gönderildi.

1513’te Guidobaldo’nun halefi Francesco Maria della Rovere tarafından Nuvolara Kontu yapıldı. Castiglione 1516’da evlendi, ancak 1521’de karısının ölümünden sonra bir din adamı oldu.

1524’te Papa VII. Clement tarafından İspanya’ya V. Charles’ın büyükelçisi olarak gönderildi. Castiglione’nin 1527’de Roma’nın yağmalanmasına kadar geçen dönemde İmparator’un niyetlerini yanlış bildirdiği talihsiz bir görev oldu. Castiglione, Şubat ayında Toledo, İspanya’da öldü.

1528’de basılmış, ancak 1507’de başlamış ve esas olarak 1513’ten 1516’ya kadar yazılmış olsa da, Castiglione’nin Saraylılar Kitabı büyük ve iyi bir başarıydı. Urbino sarayındaki idealize edilmiş toplum tablosu, İtalya sınırlarının ötesinde bile hem burjuvazi hem de aristokrasi için bir görgü kuralları kitabı haline geldi. İspanyolca (1534), Fransızca (1537), İngilizce (1561) ve Almanca’ya (1566) çevrilen The Courtier , yalnızca 16. yüzyılda yaklaşık 40 basım ve 1900’e kadar ise yüz basım gördü. Bu sayede, İtalyan hümanizminin geniş değerleri Klasik bir idealin yeniden doğuşu olan tam gelişmiş, çok yönlü insan idealinin Batı Avrupa’ya yayılmasına yardım edildi. Yine de, The Courtier’de yüksek niteliklerin olduğu kabul edilmelidir.Humanitas kültür ve erdem kendileri için değil, kendini geliştirmenin araçları olarak yüceltilir.

Ağırbaşlı, melankolik ve idealist (Raphael’in ünlü portresinde yakaladığı nitelikler), Castiglione yalnızca toplumun kaba kenarlarını yumuşatma eğiliminde değildi, aynı zamanda zorlu pratik ve ahlaki sorunlardan kaçınma eğilimindeydi. Örneğin, İtalyanların silahlardaki son zamanlardaki kötü şöhreti hakkında şöyle diyor: “Acısız hatırlanmayanları sessizce geçmek daha iyidir.” Bir saray mensubunun, prensi tarafından cinayet gibi ahlaksız bir davranışta bulunması emredildiğinde ne yapması gerektiği sorusuna gelince, “Söylenecek çok şey var; her şey sizin takdirinize bırakılmalıdır.” Yine de The Courtier’de olumlu olan çok şey var ; insan kişiliğine ve haysiyetine ve insanın yaratıcı olanaklarına ilişkin yüce bir kavram vardır.

Castiglione’nin klasik öğrenimi, saray mensupları ve leydilerinin kibar konuşmalarıyla ustaca harmanlanmıştır. Literatür lehine argümanları, Pro Archia’daki Cicero’nun argümanlarından türetilmiştir ve ideal saraylı tanımı, Cicero’nun Deoratore’sinden güçlü bir şekilde etkilenir. Saray mensubu asil, esprili, hoş, çevik, bir süvari ve bir savaşçı (asıl mesleği) ve prensine bağlı olmalıdır. Yunanca, Latince, Fransızca ve İspanyolca bilmeli ve edebiyatta, müzikte, resimde ve dansta gösterişli olmasa da  yetenekli olmalıdır. Saray mensubu davranışı zarafet ve kayıtsızlıkla karakterize edilmelidir ( sprezzatura) ve herhangi bir özentiden dikkatle kaçınmalıdır. Machiavelli ve Guicciardini’de olduğu gibi, belirli bir ahlaki görecelik vardır: Görünmek çoğu zaman olmaktan daha önemlidir.

Hem İtalyanca hem de Latince sadece mütevazı bir şair olan Castiglione, Roma’nın harabeleri üzerine güzel bir sonnet yazdı, Superbicolli e voi sacre kalıntısı, Joachim du Bellay’nin Antiquites de Rome ve Edmund Spenser’in Roma Harabeleri’nde yeniden ortaya çıktı .

Şiirleri 1760’ta, mektupları 1769 ve 1771’de yayımlandı.