Thomas Becket Kimdir?

Doğum tarihi: 21 Aralık 1118, Cheapside, Londra, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi : 29 Aralık 1170, Canterbury Katedrali, Canterbury, Birleşik Krallık

Thomas Becket’in Hayatı

Thomas Becket, 1118 civarında Londralı varlıklı bir ailede dünyaya geldi. Babası eski bir Londra Şerifiydi. Hem Londra’da hem de Paris’te iyi bir eğitim gördü. İngiltere’ye döndüğünde, yetenekleri o zamanki Canterbury Başpiskoposu Theobold tarafından fark edildi. (O zamanlar Canterbury Başpiskoposu, Kral’dan sonra İngiltere’nin en güçlü adamlarından biriydi.) Roma misyonlarında başarıyla yer aldıktan sonra, Kral II. Henry tarafından fark edildi.Thomas Becket’i Şansölye olarak atadı. Becket kısa sürede II. Henry’nin favorisi oldu. Thomas sadık, özverili, çekici ve diplomasi becerisine sahip biriydi. Ülkenin maliyesini yönetmede ve II. Henry’nin isteklerinin çoğunu gerçekleştirmesini sağlamada çok yetenekli olduğunu kanıtladı. İkisi aynı zamanda onlara güçlü bir bağ ve anlayış duygusu veren güçlü bir kişisel kimyaya sahipti. Şansölye olarak Beckett her zaman kralın çıkarlarını ön planda tuttu ve II. Henry için vazgeçilmez oldu.

1162’de Henry II, Becket’i Canterbury Başpiskoposu olarak atadı. O zamanlar Becket bir rahip bile değildi, bu yüzden kral onu bir rahip ve ertesi gün Canterbury Başpiskoposu olarak atadı. Becket için hem siyasi hem de dini açıdan çok hızlı bir terfi oldu. Kral, Becket’in ülkedeki en önemli ikinci işte Kral’a olan sadakatini sürdürmesini tamamen bekliyordu. Bununla birlikte, II. Henry’nin canını sıkacak şekilde, Becket dini konumuna çok bağlı hale geldi ve sık sık Kralı kızdıran ve Kilise’nin önemini öne süren kararlara hükmetti.

Canterbury Başpiskoposu olduktan sonra Thomas Becket’in daha dindar hale geldiği ve kilisenin başı olarak rolünü Kral’ın bir hizmetkarı olmaktan daha önemli gördüğü söylenir. Şansölye olarak oldukça dünyevi bir hayat sürmüştü, içki ve arkadaşlıktan zevk alıyordu, ancak Başpiskopos olduktan sonra hayata münzevi bir yaklaşım benimsedi, dünyevi rahatlıklardan vazgeçip dini ibadetlerde daha fazla zaman harcadı. Tanrı’nın kilisenin temsilcisi olarak konumunda, II. Henry ile ilişkisinin değiştiğini hissetti – artık kralın sadık bir tebaası değil, Tanrı’nın sadık hizmetkarıydı. Becket artık dünyevi kralın gücünden korkmuyordu. Yeni bakış açısına bir örnek şuydu:

“Mesih’in çektiği acıları, atlatılan fırtınaları hatırlayın… Bu ıstıraplardan gelen taç, inanca yeni bir ışık verdi… Tüm azizler, gerçek bir çaba sarf etmeden hiç kimsenin tacı kazanamayacağı gerçeğine tanıklık ederler.

Thomas Becket.

Becket’in Mesih’in aziz tacına atıfta bulunması ilginçtir – kralın tacı üzerinde kasıtlı bir oyun – Beckett’in dünyevi kraldan çok dindar olana değer verdiğini gösteriyor.

1164’te Henry II, Becket’in devam eden engellemesi ve engellemesi karşısında hayal kırıklığına uğradı; Beckett’i “kraliyet otoritesini hor görme ve Şansölye’nin ofisinde görevi kötüye kullanma” suçlamalarına yanıt vermesi için Northampton Kalesi’ne çağırdı. Beckett öfkeliydi ve güvenliğinden korkarak Fransa’ya kaçtı. Fransa’da, Beckett’e Fransa Kralı VII. Beckett, Fransa’dan Londra Piskoposlarını ve Salisbury’yi krala desteklerinden dolayı aforoz etti.

Cevap olarak Henry, Beckett ve arkadaşlarına karşı fermanlar yayınladı, ancak II. Henry, yetenekli yöneticisini ve eski arkadaşını kaybetmekten de mutsuzdu. Henry II, Becket’in “ihanetine” kızgınlık arasında gidip geldi ama aynı zamanda gerçekten değer verdiği Becket’iyle dostluğunu yeniden kurmayı umdu. Papa III.Alexander’ın müdahalesiyle Henry, Beckett’in suçlamalarla karşılaşmadan İngiltere’ye dönmesine izin verecek bir uzlaşma ve uzlaşmayı kabul etti.

1170 yılında Thomas Becket İngiltere’ye döndü. Bununla birlikte, Becket utanmadı ve geri döndüğünde Kilise ve papalığın haklarını savunmaya devam etme politikası izlemeye devam etti. Algılanan inatçılığı kralı hayal kırıklığına uğratmaya devam etti.

Geleneğe göre, 1170’in sonlarında II. Henry, Becket’in sadakatsizliği karşısında öfkeye kapıldı ve ‘ Beni bu işgüzar rahipten kim kurtaracak? Bunu duyan Kral’a sadık taraftarlar, kral adına Becket’le yüzleşmek için Canterbury Katedrali’ne gittiler. Başlangıçta şövalyeler, Becket’in fikrini değiştirmesini ve kiliseden aforoz ettiği kişileri aklamasını sağlamaya çalıştı. Ancak Becket bunu reddetti ve krala ve yandaşlarına karşı sert sözler söyledi. Bu tartışma gerilimi artırdı ve askerler, Becket kilisede dururken kılıçla bıçaklayarak karşılık verdi.

Bir görgü tanığı cinayeti anlattı

Edward Grim adında bir keşiş, sunağın arkasından tüm olayları gördüğünü ve duyduğunu iddia etti. Beckett aziz ilan edildikten sonra, şövalyeler kiliseye girdikten sonra bu olaylar dizisini yazdı.

“Katiller onu takip etti (Becket); “Affedin,” diye haykırdılar, “aforoz ettiğiniz kişileri yeniden bir araya getirin ve askıya aldığınız kişilerin yetkilerini geri verin.”

“O (Becket), ‘Tatmin olmadı ve onları temize çıkarmayacağım’ diye cevap verdi.

“Öyleyse öleceksin ve hak ettiğini alacaksın” diye haykırdılar.

“Ben hazırım,” diye yanıtladı, “Kilise benim kanımda özgürlük ve barışa kavuşsun diye Rabbim için ölmeye hazırım.” Ama Yüce Allah’ın adıyla, katip veya meslekten olmayan halkıma zarar vermenizi yasaklıyorum.’

Üçüncü ve ölümcül darbeden sonra, dedi Becket.

“İsa’nın adı ve Kilise’nin koruması için ölümü kucaklamaya hazırım.”

Ölümünün ardından Becket’in rahatsız bir saç-tişört giydiği öğrenildi. Bu, onun gerçek kutsallığının ve kutsallığının kanıtı olarak alındı. Dindar Başpiskoposun Kutsal kilisenin sınırları içinde öldürülmesi tüm Avrupa’da şok dalgaları yarattı. İnsanlar içgüdüsel olarak Becket’in tarafını tuttu ve Henry II, katillerle ilişkisi nedeniyle suçluydu. Henry II, Canterbury Katedrali’ne hac ziyareti yaparak ve bu suçtaki rolünden alenen pişmanlık duyarak karşılık verdi. Kral, tapınağında kırbaçlanma kefaretini üstlendi.

Bu, yalnızca Beckett’in bir kilise şehidi olarak itibarını artırmaya hizmet etti. Kısa süre sonra Becket’in mezarında mucizeler bildirildi ve çok hızlı bir şekilde – 1173’teki ölümünden üç yıl sonra – Papa tarafından aziz ilan edildi. Ünü Avrupa’ya yayıldı ve türbesi en çok ziyaret edilen hac yerlerinden biri oldu. Tapınak, Henry VIII’in manastırları dağıtması sırasında 1538’de yıkılana kadar ayakta kaldı .

Bugün Canterbury Katedrali’ndeki yerinde küçük bir anıt ve mum duruyor.