Sri Ramakrishna Kimdir?

Doğum tarihi: 18 Şubat 1836, Kamarpukur, Hindistan

Ölüm tarihi ve yeri: 16 Ağustos 1886, Cossipore, Hindistan 

Sri ramakrişna

Sri Ramakrishna’nın Hayatı

Ramakrishna (1836 – 1886), tüm dinlerin nihai gerçeği deneyimlemenin meşru yolları olduğunu iddia eden modern Hindistan’ın en ünlü Hindu mistiklerinden biridir.İlahi olanın (Tanrıça dahil) farklı biçimlerine yönelik ateşli bir bhakti (bağlılık) uygulayıcısı olarak bilinen Ramakrishna, Vivekananda gibi önemli Hindu figürlerini etkileyen önemli bir guru oldu.Kali , Krishna , Christ formlarında birkaç ilahi vizyon deneyimlediğini iddia etti.Allah ve hepsinin aydınlanmaya götürdüğünü keşfetti.Bununla birlikte, kendini en çok Tanrıça Kali’ye adamıştı ve mistik vizyonlarını, her şeyi Tanrıça’nın varlığı olarak doğruladı.

Öğretileri, Ramakrishna’nın öğretilerini yayan ve Hindistan’da ve başka ülkelerde çeşitli hayırsever faaliyetler düzenleyen bir grup olan Ramakrishna Misyonu’nun oluşumuna ilham verdi.

Ramakrishna, Hindistan’ın Bengal kentindeki Karampukur köyünde fakir bir Brahman ailesinde doğdu.Ailesi ona Gadadhar Chatterjee adını verdi. Çocukken çok seviliyordu ve çekici ve eğlenceli olarak tanımlanıyordu. Çocukken, Ramakrishna mistik ve dini eğilimler gösterdi.O, bhakti’nin (tanrıya bağlılık) ateşli bir uygulayıcısıydı ve sık sık, doğanın güzelliğinde duyguların üstesinden geldiğini hissettiği söylenir. Bir keresinde dinsel coşkunluktan o kadar etkilenmişti ki bilincini tamamen kaybetmişti.

Ramakrishna yedi yaşındayken babası öldü.Aile ciddi mali sıkıntılar yaşadı. Ramakrishna’nın en büyük erkek kardeşi Ramkumar, hane reisi görevini üstlendi. Hindu yıkım tanrıçası Kali’ye adanmış bir tapınak inşa eden Dakshineshwar’dan bir dul olan Rani Rashmoni, Ramkumar’a yaklaştı.

Rashmoni düşük bir kasta mensup olduğu için yeni tapınağı için bir rahip bulmakta güçlük çekmişti.Ramkumar, tapınak rahibinin konumunu üstlenmeyi kabul etti ve Ramakrishna onun yardımcısı oldu.Ramkumar, tanrıça Kali’ye adanmış ritüelleri gerçekleştirdi ve Ramakrishna, Radha ve Krishna dahil diğer tanrılara adanmış ritüelleri gerçekleştirdi.Ramkumar 1856’da öldüğünde, Ramakrishna tapınak rahibi oldu. Erkek kardeşinin kaybından bunalmış olan Ramakrishna, bir vizyonda kendisini ona göstermesi için Tanrıça Kali’ye sürekli dua etti.Saatlerce ağlayarak geçirdi ve çoğu zaman bütün geceleri dua ederek geçirdi.Daha sonra, ıstıraba o kadar kapıldığını ve intihar etmeyi düşündüğünü öğrencilerine bildird.Bununla birlikte, intihara meyilli düşünceleri üzerinde harekete geçmeden önce, Ramakrishna’nın Tanrıça Kali’den çıkan mutlu bir ışık ve ezici bir neşe vizyonu yaşadığı söylenir.

Tanrıça Kali’nin bu vizyonundan sonra Ramakrishna, Karampukur’daki evine döndü ve karısı Sarada-devi ile evlendi. Bir yıl sonra Dakshineshwar’a döndü ve bir Tantra uygulayıcısı olan Bhairavi Brahmani’nin yanında çalışmaya başladı. Bhairavi Brahmani, Ramakrishna’nın bağlılığının yoğunluğundan çok etkilendi ve onu, on beşinci yüzyılda yaşamış çok saygı duyulan bir Hindu mistik olan Caitanya’nın reenkarnasyonu olarak gördü.Bhairavi Brahmani’nin rehberliğinde Ramakrishna, Kali’den çılgınca ayrılma hissinin üstesinden gelmeyi başardı.Tantrik uygulamalar, Kali’nin her şeyde var olduğunu ve dünyanın Kali’nin bir oyunu gibi olduğunu anlamasına yardımcı oldu.

1864’te Ramakrishna, Advaita Vedanta uygulayıcısı Totapuri’nin yanında çalışmaya başladı.Bu dönemde, nihai gerçekliği veya Brahman’ı isimsiz ve formsuz olarak kavramsallaştırmaya çalıştı ve böylece Kali’ye tapınmayı ihmal etti.Brahman’ı gerçekleştirmeye o kadar odaklandı ki, bedenini de ihmal etti ve ölüme yaklaştı.Bu uygulamayı bir yıl sürdürdü, ancak neredeyse öldükten sonra bıraktı.Daha sonra bhakti yoluna geri döndü ve mistik hallerinde İsa Mesih ve Allah’ın vizyonlarını deneyimlediği söyleniyor.

Bu deneyimler, tüm dinlerin aynı amaca giden geçerli yollar olduğunu öğretmesinin temeli oldu.

Ramakrishna, karısı Sarada-devi’ye sadhana (“farkına varmak için araçlar”) nasıl uygulanacağını öğrettiği Karampukur’a döndü.Manevi uygulama için açık bir yetenek gösterdi ve Ramakrishna’nın ona öğrettiği her şeyde ustalaştı.Ayrıca Ramakrishna’nın müritleri için bir anne figürü oldu ve daha sonra Ramakrishna’nın takipçileri tarafından tanrılaştırıldı.Fakir ve okuma yazma bilmemesine rağmen, Ramakrishna birçok eğitimli takipçiyi çekmeye başladı.Öğrencileri, örnek olarak öğrettiği için sık sık ona çekildiğini bildirdi.Onun yaşamının, Tanrı’yı ​​idrak etmenin ve yüksek bilinç durumlarının elde edilebileceğinin somut kanıtı olduğuna inanıyorlardı. 1886’da Kolkata’da gırtlak kanserinden öldü.Baş öğrencisi Swami Vivekananda , Ramakrishna’nın öğretilerini Hindistan ve dünyaya yaydı.Vivekanandaayrıca ruhani pratiği hayırsever faaliyetlerle birleştiren bir organizasyon olan gurusunun ardından Ramakrishna Misyonu’nu kurdu.

Ramakrishna’nın öğretilerine, onları Sri Ramakrishna İncili’nde kaydeden takipçilerinden biri olan Mahendranath Gupta (“M” olarak bilinir) tarafından uyuldu.İsa gibi , Ramakrishna da dinleyicilerine ulaşmak için birçok günlük mecaz ve benzetme kullanarak öğretti.Derin mistik içgörü öğretileri, ortalama bir insanın anlayabileceği şekilde basit bir dille sunuldu.

Ramakrishna’nın öğretilerinin ana fikirleri şu şekilde özetlenmiştir: 

Kutsallık tüm canlılarda bulunabilir.

Hepimiz ruhsal düzeyde birbirimize bağlıyız.

Çeşitli dinlerin hepsi kurtuluşa giden farklı yollardır.

Dinler birlikte uyum içinde yaşamayı öğrenmelidir.

Ramakrishna’ya göre, tüm yaşamın kaynağı (Hinduizm’de Brahman olarak adlandırılır ) aynı zamanda tüm dinlerin ortaya çıktığı ortak kaynaktır.Çeşitli dinleri, aynı ilahi kaynaktan ruhani bilgelik ve beslenme çeken farklı kuyular olarak gördü.Ramakrishna, dünyanın farklı dinlerinin, farklı kültürler , zevkler, zaman dilimleri ve kişilikler için mevcut olan Tanrı’ya ulaşmanın çeşitli yolları olduğunu öğretti.Bu nedenle, onun için tüm dinler, ilahi enerji ve sevginin sonsuz, altta yatan vahasına dokunmanın meşru yollarıydı.Hayatının dönemlerini İslam , Hristiyanlık ve diğer çeşitli Yogik uygulamaları deneyerek geçirdiği söyleniyor.Hinduizm içindeki Tantrik mezheplerdi.Bu deneylerden şu sonuca vardı:

“Bir evin tepesine bir merdivenle veya bambuyla veya merdivenle veya iple çıkılabilir; aynı şekilde, Tanrı’ya yaklaşmanın yolları da çeşitlidir ve dünyadaki her din bu yollardan birini gösterir.Gerçek dindar insan, diğer dinlerin de Hakk’a götüren pek çok yol olduğunu düşünmeli, diğer dinlere karşı her zaman saygılı bir tutum sergilemelidir.”

Aynı notta şunları ekledi:

“Farklı insanlar Tanrı’ya farklı isimlerle seslenirler: kimisi Allah, kimisi Tanrı, kimisi de Krişna, Siva ve Brahman.Başka bir yerde başkaları buna “pani” derler ve yine diğerleri üçüncü bir yerde “su” derler.Hindular buna “jal”, Hıristiyanlar “su” ve Müslümanlar “Allah” derler. Ama bu bir ve aynı şeydir.”

Ayrıca tüm canlı varlıkların Brahman’ın özünü içerdiğine inanıyordu.Bu nedenle tanrısallık herkesin içinde mevcuttur. Bununla birlikte, şehvet ve açgözlülük, varlıkların kutsallığını gölgeleyerek, onların içlerinde ve çevrelerinde kutsallığı kabul etmelerini engelliyor. Sevgi ve nezaket gibi pozitif değerlerin geliştirilmesi ve bağlılık ve meditasyon gibi manevi uygulamaların geliştirilmesi, içinizdeki ilahiyatın gerçekleştirilmesini teşvik eder.Ramakrishna, tanrısallığın yaşamın özü olduğu için, Tanrı’yı gerçekleştirmenin tüm varlıkların nihai hedefi olması gerektiğine inanıyordu. “Yağsız kandil nasıl yanmazsa, insan da Tanrısız yaşayamaz”

Ramakrishna’nın modern Hinduizm üzerinde önemli bir etkisi oldu.18. ve 19. yüzyıllarda Hindistan’da yaşayan pek çok kişi, o dönemdeki İngiliz sömürgeciliğinin etkisiyle Hıristiyanlığa yönelmişti.Bununla birlikte Ramakrishna, yerli dini geleneklerin ruhsal maddeye ve aydınlanmaya ulaşmak için eşit derecede geçerli yollar olduğunu gösterdi.Hinduizm’i Bengal’de yeniden canlandırdı ve İslam’dan kaynaklanan eleştirileri ve meydan okumaları saptırmasına yardım etti.

Ramakrishna, Kızılderilileri kendi dini geleneklerinde bulunan hem bilgeliğin hem de neşenin meyvelerini deneyimlemeye teşvik etti.Esprili ve günlük hikayeleri kullanan basit öğretim tarzı, kendi kişisel mistik bağlılık örneğiyle birleştiğinde, birçok adanmış ve hayran kazanmasına neden oldu. Ortalama bir insanın Hinduizm’in bazen soyut felsefi dille gizlenen daha derin yönlerini anlamasına yardımcı oldu.En ünlü öğrencisi Swami Vivekananda daha sonra, Ramakrishna’nın herkesin İlahi’nin bir parçası olduğu ve böylece Tanrı’ya hizmet ettikleri gibi birbirlerine hizmet etmeleri gerektiği ilkesine göre hayırseverlik uygulayan gurusunun adını taşıyan Ramakrishna Misyonunu kurdu.Son olarak, Ramakrishna’nın tüm dinlerin nihai gerçeğe giden meşru yollar olduğu öğretisi, dünya çapında dinlere karşı daha kapsayıcı bir tutumun yolunu açmıştır.