Nicholas Black Elk Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum:1 Aralık 1863

Ölüm:Ölüm 19 Ağustos 1950

Nicholas Black Elk Biyografi

(1863-1950), halkı için göçebelikten rezervasyon yaşamına geçiş döneminde bir Oglala Sioux tıp adamıydı ve daha sonra bir görüşmeci olarak Kızılderili kabile gelenekleri ve Plains Kızılderili maneviyatı için bir kaynaktı.

Aralık 1863’te baba tarafından şamanlar ya da şifacılar soyundan gelen Kara Elk, Nebraska’nın ödüllü şairi John Neihardt, Mayıs 1931’de onunla ve diğer birkaç Sioux yaşlısıyla röportaj yaptığında yaklaşık 70 yaşındaydı. Aralık 1890’daki Wounded Knee Katliamı’ndan kurtulanları bulun, 1932’de yayınlanan Amerikan western ve Kızılderili yazılarında bir edebiyat klasiği olan Black Elk Speaks’i üretti. hayatının ilk 27 yılı.

Gerçek röportajlar, Güney Dakota’daki Wounded Knee Creek’teki 1890 trajik karşılaşmayla sonuçlanan Birleşik Devletler hükümetiyle askeri çatışmanın hesapları da dahil olmak üzere, Plains Kızılderililerinin göçebe yaşamının belirgin özelliklerini vurguladı. Bir genç olarak, Kara Elk ayrıca 1876’da General George Custer’ın son standı olan Montana, Little Big Horn Savaşı’ndaydı. On yıl sonra Amerika Birleşik Devletleri’nde William (Buffalo Bill) Cody’nin Vahşi Batı Şovuna katıldı. , Büyük Britanya ve Avrupa kıtası 1886 ve 1889 arasında.

Ancak Kara Elk’in hayatındaki en önemli olay, dokuz yaşındayken hayati tehlike arz eden bir hastalıktan muzdaripken meydana geldi. Daha sonra, onu Wakan Tanka’yı simgeleyen Altı Büyükbaba’ya sunulduğu Lakota dünyasının manevi merkezine götüren “büyük vizyona” sahipti.veya dört yönün ve yerin ve göğün güçlerinde ifade edilen Büyük Gizem. Bu dönüştürücü deneyimde Kara Elk, şamanik inisiyasyonun tipik talimatlarını aldı. Hayatının geri kalanında, vizyon belirleyici bir güce sahipti. Özellikle genç yetişkinlik yıllarında, halkının birliğini ve bekasını korumak adına bunun bazı kısımlarını canlandırmaya çalıştı. Black Road adındaki bilge bir ihtiyar ve tıp adamının yardımıyla, Black Elk kariyerine 1881 baharında Fort Keogh, Montana’da şamanik bir şifacı olarak başladı. Tanık olarak, o zamandan beri bulundukları Kanada’dan dönen akrabaları vardı. 1877, Kara Elk’in babasının kuzeni olan savaşçı Crazy Horse’un ölümünün ardından.

1931’de Neihardt’a anlatıldığı gibi büyük vizyon, Kara Elk Konuşuyor metninin merkezi oldu. Kara Elk, onu bu kadar canlı bir şekilde hatırlayarak, 1904’te samimi bir şekilde Roma Katolikliğine geçmesine rağmen azalmamış olan manevi gücünü yeniden canlandırdı. derinlik psikologları ve karşılaştırmalı mitolojideki bilim adamları ve geleneksel ritüellerin pan-Hint canlandırma hareketlerini teşvik ediyor.

İki kez evlendi, Kara Elk’in 1892’deki karısı Katie War Bonnett, 1903’te öldü. Hristiyan bir isim olarak eklenen Nicholas, 1905’ten 1941’deki ölümüne kadar ikinci karısı Anna Beyaz Getiriyor ile yaşadı. Dört oğlu ve bir çocuk babasıydı. kızı Kara Elk, başarısız yıllarında ona bir yuva sağlayan ve aynı zamanda Neihardt’ın projelerine son derece yardımcı olduğunu kanıtlayan Katie’nin üçüncü ve son çocuğu Benjamin’e özellikle bağımlıydı. Bir tüberküloz kurbanı olan Kara Elk, ilk olarak 1912’de ve yaşamının son yıllarında tedavi gördü. Hayatının beşinci on yılından itibaren, görme bozukluğundan muzdaripti.

Roma Katolikliği için kateşist olarak seyahat eden Kara Elk, 1908 ve 1910 yılları arasında Wind River, Winnebago ve Sisseton rezervasyonlarını ziyaret etti. Ancak Black Hills’e yaz turistleri için gösteriler için danslar yaparken bazı geleneksel uygulamaları canlı tuttu. 1920’ler ve kesinlikle 1935’ten sonra. Neihardt’ı ilk kez ağırlarken, büyük vizyonu ve halkının kurumsal yaşamına derin katılımını anlatma fırsatını ritüelleştirdi. Olay o kadar güçlüydü ki, Hıristiyan misyonerler Kara Elk’ten Siyuların geleneksel uygulamalarını yenileme niyetini reddetmelerini istedi. On üç yıl sonra, Neihardt’a Ağaç Çiçek Açtığında başlıklı bir roman haline gelen başka bir röportaj verdi.Kara Elk öldükten bir yıl sonra yayınlandığında. 1944’teki görüşmeden sonra, sekizinci yaş için herhangi bir inkar gerekli değildi.

1947’de, daha sonra Kızılderili din ve kültürü uzmanı olan Joseph Epes Brown, Nebraska’da Kara Elk ile tanıştı. Brown sonraki kışı Manderson, Güney Dakota’daki yaşlı ruhani öğretmenle geçirdi. Bu temas ve konuşmalar aracılığıyla Kara Elk, Brown’ın Kutsal Pipo olarak yayınladığı Oglala halkının yedi geleneksel ritüelinin ayrıntılarını verdi . Bir arınma töreni (ter odası), bir vizyon için ağlama, kadın ergenliği, evlilik, ruh tutma, topu atma ve tüm geleneksel Plains halkının büyük ilacı olan Güneş Dansı’nı içeriyordu.

Kara Elk’in Katolikliğe geçtikten sonra bir şamanın şifa ritüellerini uyguladığına dair halka açık bir kanıt olmamasına rağmen, “beyaz” Amerika ve Avrupa dünyasına ilk büyük maruziyetiyle başlayan yetişkin yaşamının tamamı yaratıcı bir şekilde harmanlanarak geçmiştir. Yerli ve Hıristiyan bakış açıları. Kateşist olarak, her zaman olduğu gibi halkının refahına ve geleceğine odaklanan manevi lider rolünü sürdürdü. Kara Elk’in iki kültürlü dini yönelimi, Neihardt’ın daha sonraki Katolik rollerinden hiç bahsetmeyen ve rezervasyonun egemenliğinden önce Plains Kızılderililerinin son nesline bir ağıt sunan ilk kitabının aracılık ettiği izlenimin çok ötesine geçti. Kara Elk, halkının kurumsal gerçekliğinin sembolleri olan kutsal çember ve çiçek açan ağaç olarak tasvir edilen ve umutla aşılanan bir maneviyatla kendini sürekli olarak kabilenin yaşaması için bir yol bulmaya adamıştı. Kendi uzun ömrü, kötü sağlığına ve rezervasyondaki ekonomik zorluklara rağmen, tehdit edici kültürel değişimlerle karşı karşıya kalırken güçlü bir kararlılığa tanıklık etti. Ölümünden sonraki on yıl içinde, Güneş Dansı yeğeni Frank Fools Crow tarafından yenilendi. Böyle bir eylem, Kara Geyik’in, tam bir daire çizerek, tanımladığı ancak artık gerçekleştirmediği şeyin yeniden canlı bir uygulama haline geldiği rezervasyon üzerindeki etkisini yansıtıyordu. Kara Elk, Neihardt ve Brown’la birlikte yazdığı kitaplar aracılığıyla dünyayı ruhsal bilgeliğinin büyük mirasçıları haline getirdi. Sioux halkının yetkilendirme ritüellerinin sözlü geleneğe bağlı olmamasını sağlamak.19 Ağustos 1950’de Manderson’da öldü ve St. Agnes Misyon Şapeli’nden çorak bir mezarlığa gömüldü.