Marsilio Ficino Kimdir?

Filozof

Doğum tarihi: 19 Ekim 1433, Figline Valdarno, İtalya

Ölüm tarihi ve yeri: 1 Ekim 1499, Villa Medici at Careggi, Floransa, İtalya 

Marsilio Ficino’nun Hayatı

Marsilio Ficino , (19 Ekim 1433, Figline, Floransa Cumhuriyeti İtalya – 1 Ekim 1499, Careggi, Floransa yakınlarında doğdu), Platon ve diğer klasik eserlerin yazıları üzerine çevirileri ve yorumları olan İtalyan filozof, ilahiyatçı ve dilbilimcidir.Yunan yazarların eserlerini inceleyerek Avrupa düşüncesini iki yüzyıl boyunca etkileyen Floransalı Platoncu Rönesans’ı yarattı.

Ficino, Floransa hükümdarı ve bilgin Cosimo de’ Medici ile tanışan bir doktorun oğluydu.Latin dili ve edebiyatı eğitimi aldıktan sonra Ficino, muhtemelen Floransa’da Aristoteles felsefesi ve tıbbı okudu.Augustine of Hippo (5. yüzyıl) ve önde gelen ortaçağ skolastik Thomas Aquinas gibi Batılı yazarlar tarafından Platon ve Neoplatonistlerin eserlerinin Latince versiyonlarıyla tanıştırıldı.Daha sonra klasik filozofları orijinal metinlerinde okumak ve yorumlamak için kapsamlı bir Yunanca bilgisi edindi.Cosimo de’ Medici ve ardıllarının desteğiyle, hayatının geri kalanını bu kitapların çeviri ve yorumlarına adadı.Platon ve düşüncelerini Hıristiyan teolojisiyle daha yakından bütünleştirmeye çalıştığı sonraki Platon okulunda eğitim aldı.

1462’de Ficino,Floransa Platonik Akademisi . Floransa’nın dışında, Careggi’deki Medici villasında yer alan akademi, bağışladığı Yunanca elyazmaları ile Avrupa’nın önde gelen entelektüel merkezlerinden biri haline geldi.Ficino’nun Yunancadan Latinceye yaptığı çok sayıda çeviri, bazı Neoplatonik ve erken Hıristiyan yazılarını ve hepsinden önemlisi, Platon’un ve 3.yüzyıl Neoplatonist Plotinus’un tüm eserlerini içeren yazılarıydı.Yaklaşık 1470’te biten ancak 1484’e kadar basılmayan Ficino eserleri, Platon’un herhangi bir Avrupa diline ilk tam çevirisiydi.Hem Platon hem de Plotinus versiyonları, 18. yüzyıla kadar genel kullanımda kaldı.

Ficino, 1473’te rahip olarak atandı ve daha sonra Floransa Katedrali’nin kilise yetkilisi seçildi.Medici ailesiyle koruyucu ve öğretmen olarak yakından özdeşleştirildi ve Medici’nin 1494’te Floransa’dan kovulmasının ardından Toskana kırsalına giderek burada emekli oldu.

Ficino’nun yorumları arasında kayda değer olanlar, Platon’un De amore (“Aşk Üzerine”) olarak da adlandırılan Sempozyumu (1469) ve Plotinus’un çeşitli incelemeleri üzerine olanlardır. Orijinal yazıları arasında, aslında ruhun felsefi bir incelemesi olan Theologia Platonica (1482; “Platonik Teoloji”) ve Liber de Christiana Religione (1474; “Hıristiyan Dini Üzerine Kitap”) en önemlileridir.Düşünceleri ayrıca bir mektup koleksiyonunda ve tıp ve astroloji üzerine bir dizi eser olan De vita libri tres’te (1489; “Hayat Üzerine Üç Kitap”) ifade edilmiştir.

Ficino, Platon’un düşüncesini Rönesans perspektifinde revize etti.Evreni, Tanrı’dan maddeye inen bir maddeler hiyerarşisi olarak tasavvur ederken, Neoplatonik ve ortaçağ görüşlerinden güçlü bir şekilde etkilenmiştir.Yine de insan ruhuna bu hiyerarşide ayrıcalıklı, merkezi bir yer atfederek ve ruhun evrensel, sonsuz özlemleri ve düşünceleri aracılığıyla en yüksek varlıkları en düşük varlıklarla ilişkilendirdiğini ve evrenin bir bağı ve düğümü olarak hareket ettiğini vurgulayarak, Ficino yakınlığını ortaya koyuyor.İnsana ve onuruna özel önem veren Rönesans hümanizmi düşüncesiyle etkilemiştir.Platonik ve Hıristiyan aşk anlayışında bir paralellik görerek, Sempozyum hakkındaki yorumunda açıkladı.8nsan sevgisinin ve dostluğunun en yüksek biçiminin, nihayetinde ruhun Tanrı’ya olan sevgisine dayanan bir paylaşım olduğu. Bu manevi veya “Platonik” aşk teorisi, 16. yüzyılda Avrupa şiirine ve edebiyatına egemen oldu.

Ficino’nun Platonculuk yorumu , sonraki Avrupa düşüncesini büyük ölçüde etkiledi.İnsanın doğal olarak dine yöneldiği , onu aşağı hayvanlardan ayırdığı ve tüm dinlerin bir hakikat ölçüsüne sahip olduğu öğretisi , Cherbury’li 1.Baron Herbert Edward Herbert’te örneklendiği gibi 17. yüzyıl deist düşüncesine ilham vermiş gibi görünüyor.Yalnızca 17.yüzyıl Cambridge Platoncuları değil, Fransa ve İtalya’daki benzer hareketler de Ficino’nun orijinal Platoncu canlanışını yansıtıyor.