Justus Von Liebig Kimdir ?

Bilim adamı

Doğum tarihi: 12 Mayıs 1803, Darmstadt, Almanya

Ölüm tarihi ve yeri: 18 Nisan 1873, Münih, Almanya

Alman kimyager Baron Justus von Liebig (1803-1873) organik kimya alanındaki öncülerden biriydi ve tarım kimyası bilimini tanıttı.

Justus Von Liebig Biyografi

Justus Liebig, 12 Mayıs 1803’te Darmstadt’ta bir eczacı ve kimyasal madde satıcısının oğlu olarak doğdu. Kimyaya olan ilk ilgisi, muhtemelen bir çocukken babasının laboratuvarında kimyasallarla oynamasına izin verilmesi gerçeğine bağlanabilir. İlk başta bir eczacının çırağıydı, ancak deneyleri dükkânın çatı katındaki tüm camları patlattıktan sonra bu kariyer aniden sona erdi. O zamanlar 15 yaşındaydı ve kimya okuyup hayatını buna adamaya kararlıydı.

Liebig, hem Bonn hem de Erlangen’de kimya öğrencisiydi ve doktora derecesini 1822’de ikinci üniversiteden aldı. Ancak, bilgisinden ve eğitiminden memnun kalmadı ve o zamanlar kimyasal araştırmalar için önemli bir merkez olan Paris’e gitti. Önce bir kimyagerin özel laboratuvarında çalıştı ve oradan gaz yasalarını keşfeden Joseph Gay-Lussac’ın laboratuvarına alındı. Liebig, 1823 yazından 1824 baharına kadar orada çalıştı.

Gay-Lussac ve Alexander von Humboldt’tan etkileyici tavsiye mektupları taşıyan Darmstadt’a döndüğünde, Hessen hükümeti Liebig’i hemen küçük Giessen Üniversitesi’nde kimya profesörü olarak atadı. İki yıl sonra profesör oldu, ancak 1852’de hayatının geri kalanını yaşayacağı Münih’e taşındı.

Liebig, Giessen’e vardığında, küçük okulun kimya eğitimi için yeterince hazırlanmadığını gördü. Bütün bunları değiştirdi ve 28 yıllık kaldığı süre boyunca Giessen’i dünyanın kimya araştırmaları merkezi yaptı. Tüm zamanların en büyük kimya öğretmenlerinden biri olarak tanımlandı.

Liebig’in Giessen’deki başarılarından biri de pratik kimya eğitiminin, yani sabun yapma yöntemlerinde, alkollü içkilerin damıtılmasında, boya ve vernik imalatında ve diğer endüstriyel prosedürlerde ortadan kaldırılmasıydı. Yeni nesil kimyagerler tarafından tamamen anlaşılan sağlam bir teorik temel oluşturulmadan kimya teknolojisinde hiçbir ilerleme kaydedilemeyeceğini iddia etti. Liebig, Alman kimya endüstrisinin kimyanın bilimsel çalışmasından büyük faydalar sağlayacağını öngördü ve 19. yüzyılın ikinci yarısı onun haklı olduğunu kanıtladı.

Giessen yıllarına Liebig’in Friedrich Wöhler ile yakın ilişkisi de damgasını vurdu. Onların ortaklığı, bilim tarihindeki en sağlam ve en üretkenlerden biri olduğunu kanıtladı. 1824’te Liebig’in Berlin’i ziyaret etmesiyle kişisel olarak tanıştılar ve bu noktadan sonra ortaklıkları ve dostlukları doğrulandı. 1832’de “benzoil radikalini” (C7H5O) keşfettiler, keşfin önemi, organik maddelerde bir arada tutulan ve reaksiyonlarda elementler gibi davranan atom gruplarının bulunduğunun gösterilmesiydi. Bu keşiften sonra Liebig, alkol ve eter gibi bileşiklerde bulunan etil radikalinin (C2H5) keşfine yol açtı. Wöhler ve Liebig, 1838’de ürik asit deneyleriyle ilgili sonuçlarını yayınladılar.

Giessen’de Liebig, kloroform ve kloral üretti, hippurik asidi keşfetti, alkaloitleri ve amino asitleri inceledi ve tarım kimyası ve yaşamın kendi kimyasındaki çalışmalarına başladı. 1840’tan sonra Annalen der Chemie und Pharmacie adıyla devam eden Annalen der Pharmacie’nin (1832-1839) editörlüğünü yaptı . Bugün hala kullanılan bir organik analiz yöntemi geliştirdi. Teorilerinin çoğu daha sonraki araştırmalar ve artan bilgiyle değiştirilmiş olsa da, kimyayı 19. yüzyıl Almanya’sında üstün bir konuma yükseltmek için diğer herkesten daha fazlasını yaptı.

Kariyerinin orta noktasında, Liebig dikkatini biyokimyaya, kelimenin tam anlamıyla canlı organizmaların kimyasına çevirdi. Kan, idrar ve safra gibi doku sıvılarının analizlerini yaparak başladı ve bu çalışmalardan hayvanlarda vücut metabolizmasını incelemeye devam etti. Araştırmalarından, vücut ısısının ve kasların iş yapabilme yeteneğinin, yağlar ve karbonhidratlar gibi gıda maddelerinin oksidasyonunun sağladığı enerjiden geldiği teorisini öne sürdü.

Liebig ayrıca dikkatini fermantasyon sürecine çevirdi. Burada yanılgıya düştü, çünkü mayalanmanın, şiddetli bir hareket halinde olduğunu düşündüğü karışımdaki parçacıklardan gelen titreşimin iletilmesinden kaynaklandığına inanıyordu. Bu teori, fermantasyonu canlı organizmalardan bağımsız, yani tamamen kimyasal bir reaksiyon olarak görüyordu. Örneğin, maya konusunda, onun yaşadığını reddetti ve bu konuda Louis Pasteur ile uzun bir tartışmaya girdi. Pasteur, fermantasyonun maya hücreleri gibi canlı organizmaların varlığına bağlı olduğuna dair tartışılmaz bir kanıt sunabildiğinden, bu tartışmada kaybeden Liebig oldu.

Liebig, bitki kimyası ve bunun tarımla ilişkisini incelemeye başladı. Ona göre yeşil bitkiler tüm yaşamı destekledi ve yaşamlarını toprakta ve havada bulunan inorganik elementlerden aldılar. Yeşil bitkilerin havadan karbon dioksitten ve nitrojeni amonyaktan aldıklarını belirtti. Amonyağın da yağmur suyunun bir bileşeni olduğuna inanıyordu, böylece bitkiler bol miktarda kaynağa sahipti. Bu kavramda daha sonra yanıldığı anlaşıldı ve sonunda bitki gübrelemesinde bazı amonyak tuzlarının kullanılmasını tavsiye etti.

Liebig ayrıca, yüzlerce bitki külü örneğinin analizi yoluyla, bitkilerin sodyum, potasyum, kalsiyum ve fosfor gibi elementler içerdiğini buldu. Bunlar bitkilerin mineral içeriğiydi ve toprağın kendisinden gelmelidir. Liebig, toprakların mineral içeriğinin tükenebileceğini ve araziyi tarımsal amaçlar için verimsiz hale getirebileceğini söyledi. Toprağın kendini yenileyebileceği biliniyordu; yani bir toprak parçasında bir süre ekin yetiştirilmediyse, sonunda üretkenliğini geri kazanacaktı. Liebig, bu doğal yenileme sürecinin mineral gübrelerin kullanımıyla desteklenmesini önerdi.

Bu amaçla, Liebig, fosfat ve potas içeren mineral gübreleri, gübreleri birleştirmeye başladı ve yağmur suyunun onları yıkamaması için onları çözünmez bir durumda ekledi. Daha sonra, bitkilerin bu minerallere çözünür halde ihtiyaç duydukları ve yağıştan bağımsız olarak onları toprakta tutabilecekleri anlaşıldı. Kimyasal gübrelerle belirgin bir başarı elde edememesine rağmen, Liebig diğer araştırmacılara yol gösterdi ve modern kimyasal gübre endüstrisinin onun çocuğu olduğu söylenebilir. Bu alandaki çalışmalarının çoğu, Kimyada Tarım ve Fizyolojiye Uygulamasında (1840) anlatılmıştır.

Hayatı boyunca pek çok onur ödülü almış olan Liebig, çağının birçok Alman kimyagerinin belki de en etkilisi olarak öne çıkıyor. O, kimya eğitiminde bir öncü, organik kimya alanında bir kaşif ve kimya biliminin gıda, beslenme ve tarıma uygulanmasına ciddi şekilde önem veren ilk kimyagerdi. Ayrıca son derece karmaşık biyokimya alanında temel araştırmalara başladı. 18 Nisan 1873’te Münih’te öldüğü sırada, öğrencilerinden biri olan AW Hofmann, “Başka hiçbir bilgin, yüzyıllar boyunca yaptığı geçişte, insanlığa bundan daha değerli bir miras bırakmadı” diye yazmıştı.