Frederick Wiseman Kimdir?

Doğum tarihi: 1 Ocak 1930 ,Boston, Massachusetts, ABD

Frederick Wiseman Kimdir?

Frederick Wiseman (1930 doğumlu), “duvardaki sinek” filmleri bir hastanede, okulda, et paketleme fabrikasında, polis departmanında, mankenlik ajansında, büyük mağazada, hayvanat bahçesinde ve diğer yerlerde neler olduğunu ortaya koyan Amerikalı bir belgesel film yapımcısıydı. kurumlar. Filmlerinin çoğu, halkın dikkatini canlandırdığı yerlerdeki sorunlara odakladı.

Frederick Wiseman, 1 Ocak 1930’da Massachusetts’te doğdu. Williams College ve Yale Law School’dan mezun oldu. Wiseman, Harvard’da bir yıl mezun oldu ve ardından askere alındı. Kısa bir süre Massachusetts başsavcı yardımcısı olarak çalıştı, ardından iki yıl (1956-1958) Paris’te yaşadı. Amerika Birleşik Devletleri’ne döndüğünde Boston Üniversitesi Hukuk ve Tıp Enstitüsü’nde ders verdi ve öğrencilerini sık sık mahkemeleri ve hapishaneleri ziyaret etmeye götürdü.

Yasanın soyutlamalarından giderek daha fazla sıkılan Wiseman, Harlem suçluları hakkında bir roman olan The Cool World’ün (1963) film haklarını satın aldı ve yönetmenliğini Shirley Clarke’ın yaptığı filmin yapımcılığını üstlendi. Wiseman, hukuk öğrencilerini suçlu deliler için bir hapishane olan Bridgewater’daki Massachusetts Islah Kurumuna oradaki koşulları göstermek için götürdükten sonra kendi filmini yapmaya karar verdi. Titicut Follies (1967), Bridgewater’daki baskıcı koşullara vahşice gerçekçi, genişletilmiş bir bakıştır ve herhangi bir yorum yapılmadan sunulur.

Titicut Follies, eleştirmenler ve akademisyenler tarafından geniş çapta kutlandı, ancak mahkemelerde Massachusetts Topluluğu tarafından saldırıya uğradı. 1968’de Yargıç Harry Kalus, Commonwealth – Wiseman davasında, Wiseman’ın devletle sözlü bir sözleşmeyi ihlal ettiğine ve Bridgewater mahkumlarından birinin mahremiyetini ihlal ettiğine karar verdi. Kalus, filmin Massachusetts’te yasaklanmasını emretti. Temyiz üzerine, Massachusetts Yüksek Mahkemesi kararı yumuşattı ve filmin özel izleyicilere gösterilmesine izin verdi; 1991’de tedbir tamamen kaldırıldı.

Titicut çılgınlıklarındave ardından gelen belgesellerde Wiseman, hafif ekipman kullanan ve ek ışık kullanmayan bir kameraman da dahil olmak üzere küçük, göze batmayan bir ekip kullandı. Wiseman sesi kaydederken, bir asistan yeni film ve kaset sağladı. Açık sözlü filmleri, kamera önünde röportajlar veya film yapımcısının yorumlarını içermez. Wiseman’ın “yaşama şeklimizin doğal tarihi” dediği şeyi elde etmek için tüm sahneler sahnelenmemiş. Filmleri siyah beyaz, müziksiz çekiliyor. Wiseman’ın yöntemi filmlere gerçekliğin hissini ve dokusunu verdi, ancak bunlar, izleyiciyi bağlantı kurmaya, sosyal temalar hakkında spekülasyon yapmaya ve konu hakkında düşünmeye teşvik edecek şekilde ustaca ve yavaş bir şekilde kurgulandı. “Bu tekniğin tüm amacı, sizi olayların tam ortasına koymaktır, böylece onlarla olan ilişkinizi baştan sona düşünmeniz gerekir.”Vogue dergisi.

Wiseman, kendi bakış açısını kullandığını kabul ederek filmlerine “gerçeklik kurguları” adını verdi. “Tüm materyaller manipüle edildi, böylece son film gerçek olaylara dayanmasına rağmen tamamen kurgusal olacak” dedi. Wiseman’ın filmleri hem gerçekliğin ağırlığını hem de sanatın hazzını taşır. İnsan kurumlarının baskıcı, aptalca ve dünyevi prosedürlerini incelerler, ancak alaycı, iç karartıcı veya kötü niyetli değildirler. Wiseman’ın alaycı, mesafeli üslubuna, hastanın filmlerine yönelik derinden derine inen merakı eşlik ederek, gündelik hayatlarımızın kalitesine hümanist bir odaklanmayla sonuçlandı.

Titicut Follies’den sonra Wiseman , Philadelphia’daki orta sınıf Kuzeydoğu Lisesi’nde çekilen, ergenlere dayatılan baskı ve can sıkıntısının ve onların kayıtsız tepkilerinin geniş çapta hayranlık uyandıran bir teşhiri olan Lise (1968) filmini çekti. Titicut Follies and High School’un öfkeli tonundan sonra , Wiseman, sorunların ve kurbanların nadiren kesin olarak belirlendiği kültürel meselelere giderek daha karmaşık bir ilgi duymaya başladı. Wiseman’ın sonraki belgeselleri, New York Şehri Kamu Televizyonu istasyonu WNET ile sözleşmeler kapsamında üretildi ve genellikle TV’nin Kamu Yayın Sisteminde gösterildi, ancak nadiren sinema salonlarında gösterildi.

Wiseman’s Law and Order (1969), Kansas City’deki polis prosedürlerini takip eder. Hospital (1970), bir şehir hastanesinin rutinlerini araştırır. Temel Eğitim (1971), Vietnam’da piyade hizmetine hazırlanan bir grup genç askeri gösterir. Essene (1972), bir grup Benedictine keşişine odaklanır. Juvenile Court (1973), adalet ve terapiyi birleştirme girişiminin paradokslarını ortaya koyarak Memphis’teki bir çocuk adalet sistemini araştırır. Wiseman’ın en tartışmalı filmlerinden biri olan Primat (1974), Atlanta’daki Yerkes Primat Araştırma Merkezi’ndeki tutsak maymun kolonisi üzerindeki insan merakının yıkıcı sonuçlarını gösteriyor. Filmin PBS yayını izleyici şikayetlerini ve bomba tehdidini beraberinde getirdi.

Birçoğu Wiseman’s Welfare’i (1975) onun en etkili çalışması olarak görüyor; New York City’deki bir sosyal yardım merkezi ile müşterilerinin sinir bozucu etkileşimini gösteriyor. Meat (1975), Colorado’da meleyen hayvanların süpermarketler için temiz plastik paket yığınlarına indirgendiği bir et paketleme tesisi hakkında kara bir komedidir.

Wiseman, filmlerindeki amacının “ne tür güç ilişkilerinin var olduğunu ve ideoloji ile pratik arasındaki insanlara davranış biçimi açısından farklılıkları keşfetmek olduğunu söyledi. Filmleri birleştiren tema, insanların otoriteyle olan ilişkisidir.”

Wiseman , Panama Kanal Bölgesi’ndeki Amerikalı sakinlerin Amerikan kültürel rutinlerini nasıl sağlam tutmaya çalıştıklarını gösteren Canal Zone’da (1977) Amerika Birleşik Devletleri dışına çıkmayı göze aldı . Sina Saha Görevi’nde ( 1978) Wiseman, Sina Çölü’nde barışı koruma görevinde olan Amerikan askerlerini araştırdı. Manevra’da (1979) Wiseman, Sovyetler Birliği ile bir savaş için prova yapan Almanya’daki savaş oyunlarına katılan bir Ulusal Muhafız birimini izledi.

Model (1980), reklam işinde görüntülerin nasıl inşa edildiğine bakarak Wiseman’ın Amerikan kültürü analizini genişletti. The Store’da ( 1983) Wiseman, modellemeden mağazacılığa geçti ve ortamı olarak Dallas’taki Neiman-Marcus mağazasını seçti.

Wiseman, öz farkındalık temasını araştıran Seraphita’s Diary (1982) adlı bir kurgu filmi yayınladı . Yarış Pisti (1985) filmini çekmek için New York’ta Belmont Yarış Pisti’ne gitti , ardından 1987’de engelli insanlarla ilgili bir çift film yayınladı: Kör ve Sağır. Ayrıca 1987’de Missile’ı piyasaya sürdü. 1989’da Ölüme Yakın adlı eseri , Boston’daki Beth Israel Hastanesinin yoğun bakım ünitesini kaydetti. 1990’da Central Park’ı çekmek için New York’a döndü.1993’te Miami’nin Metrozoo Hayvanat Bahçesi’ne bakışı büyük beğeni topladı. 1994 yılında Lise II ile eski bir konuya geri döndü .New York, Doğu Harlem’deki Central Park Doğu Ortaokulu hakkında. 1995’te Amerikan Bale Tiyatrosu’nda Bale’yi kronikleştirdi. 1996’da Wiseman, üç asırlık bir Paris tiyatrosuna bir övgü olan La Comedie-Francaise Ou L’Amour Joue’yu yayınladı. New Republic’te Robert Brustein, “Wiseman sonunda bir insan kurumu için tamamen olumlu bir durum ortaya koydu,” diye yazmıştı.

Wiseman, çalışmaları için üç Emmy kazandı. Melissa Pierson, Haziran 1993’te Vogue’da şöyle yazıyordu : “Wiseman’ın sabit, azimli bakışları altında, bu neredeyse banal kurumlar, alışılagelmiş güç oyunlarına ya da işlerine girişen bireylerin başına gelenlere ya da toplumun iddia ettiği şey ile toplumun iddia ettiği şey arasındaki uçuruma dair büyüleyici bilgiler veriyor. Filmleri sabır gerektirir, ancak izleyici nasıl yaşadığımız ve yalan söylediğimiz hakkında çok önemli gerçeklerle ödüllendirilir.”

Wiseman, Pierson’a önceki filmleri Titicut Follies ve High School’u fazla “öğretici” bulduğunu söyledi . Böylece, sonraki yıllarında Wiseman fazla partizan olmaktan kaçınmaya çalıştı. “Belgeselle bağlantılı çok fazla ağır yük var” dedi. “Bize talimat vermesi, bizi yükseltmesi, sosyal bir yanlışı düzeltmesi gerekiyor. Ama başka şeyler de olabilir; ifşa olması gerekmez. Bu çok basit. Neden zahmet edelim?”