Francesco De Saints Kimdir?

Ölüm tarihi: 1817  

Ölüm tarihi: 1883 

Francesco De Saints Kimdir?

İtalyan eleştirmen, eğitimci ve yasa koyucu Francesco De Sanctis (1817-1883), 19. yüzyılın önde gelen İtalyan edebiyat tarihçisiydi.

Francesco De Sanctis, Napoli yakınlarındaki Morra Irpina’da doğdu. Öğrenmeye yönelik erken eğilimi, rahiplik alanında bir kariyere işaret ediyordu.Ancak pedagojiye olan ilgisi ve 1834’ten sonra dini inancını kaybetmesi yönünü değiştirdi ve eğitime yöneldi. Edebiyat bilgini ve filolog Basilio Puoti tarafından eğitildi ve Puoti’nin liderliğinde bir akademi kurdu.

De Sanctis, 1848’deki kısa ömürlü Napoliten devrimini destekledi ve ücretsiz zorunlu eğitim, geliştirilmiş öğretmen eğitimi ve okullarda daha fazla tekdüzelik ve süreklilik çağrısında bulunan bir dizi skolastik reform önerdi. Ancak 1849’daki gericilik dalgası bu önerileri iptal etti ve De Sanctis’i Napoli’yi terk etmeye zorladı.Aralık 1850’de, kralı öldürmeyi planlamakla ilgili uydurma bir suçlamayla hapse atıldı.İki yıl sonra serbest bırakıldığında, De Sanctis Piyemonte’nin başkenti Turin’e gitti ve burada ömür boyu süren inancıyla tutarlı olarak İtalya’nın Savoy hanedanı altında birleşmesini savundu. Orada ayrıca, Ocak 1856’dan Ağustos 1860’a kadar yürüttüğü bir görev olan Zürih’te İtalyan edebiyatı profesörü olmaya davet edildiği Dante üzerine bir dizi seçkin konferans verdi.

İtalya’ya ve siyasi faaliyete dönen De Sanctis, Napoli Üniversitesi’nde reform yapmak için çalıştı ve Parlamento’ya seçildi.Eğitim bakanı olarak atandı, büyük ölçüde okuma yazma bilmeyen ve geleneklere bağlı bir ülkede böyle bir programı yürütmenin zorluğunu fark etmesine rağmen, kaliteli eğitimi bir yurttaşlık sorumluluğu meselesi olarak savundu.Yasama kariyerinin sonraki aşamalarında, De Sanctis ayrıca Napoli Üniversitesi’nde (1871-1878) karşılaştırmalı edebiyat profesörü olarak görev yaptı.

1865’ten sonra De Sanctis kamu görevine devam etse de, edebi arayışları daha büyük önem kazandı.Critical Essays (1866), gözden geçirilmiş Essay on Petrarch (1869) ve anıtsal History of Italian Literature (bir öğretim kılavuzu olarak 1868-1871’de yazılmıştır), edebiyat eleştirisi ve tarih yazımına yaptığı başlıca katkıları temsil eder. Eleştirel yaklaşımının temel ilkeleri arasında şunlar yer alır.Sanat, büyük adamların fantezisinin ürünüdür; sanat eseri bilimden, ahlaktan, tarihten veya felsefeden kesinlikle bağımsızdır ve sanat içerik ve formun uygun sentezidir.

De Sanctis, Pozitivistlerin titiz bilim talebini kabul etti, ancak ayrıntıların bir eleştirmenin temel endişesi olmadığını savundu.Bazıları tarafından ayrıntılara açıkça dikkat edilmediği ve yalnızca önemli figürlere odaklandığı için kusurlu görülen De Sanctis, De Sanctis’in diğer çalışmalarının ölümünden sonra yayınlanmasını denetleyen Benedetto Croce tarafından belagatlı bir şekilde savunuldu.Daha sonra, De Sanctis’in estetiğini detaylandıran Croce, sistematik teorilerin eksikliğini ve bunun sonucunda terminolojinin belirsizliğini fark etti, ancak De Sanctis’in eleştirel zekasını ve geniş ilgi alanını övdü.