Floriano Peixoto Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 30 Nisan 1839, Maceió, Alagoas, Brezilya

Ölüm tarihi ve yeri: 29 Haziran 1895, Barra Mansa, Rio de Janeiro, Brezilya

Floriano Peixoto Kimdir ?

Floriano Peixoto (1839-1895), Brezilya’nın ikinci cumhurbaşkanıydı. Yaygın silahlı isyan karşısında “Demir Mareşal” olarak acımasız liderliği, erken cumhuriyet döneminde Brezilya’yı bir arada tuttuğu için itibar görüyor.

Floriano Peixoto, 30 Nisan 1839’da Maceió, Alagoas’ta ekici sınıfından küçük arazilere sahip bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Hâlâ gençken, sıradan bir asker olarak orduya katıldı. 1861’de askeri mühendislik okumak için Rio’daki askeri okula girdi. 1865’te Paraguay Savaşı’nda savaşmak için okuldan ayrılarak, art arda yarbaylığa terfi etti.

Savaştan sonra Peixoto Rio’ya döndü, mühendislik kursunu bitirdi ve bir dizi küçük komisyon düzenledi. 1883’te tuğgeneral rütbesine yükseldi ve ertesi yıl Mato Grosso eyaletinin başkanı ve askeri komutanı oldu.

Kasım 1889’da monarşi düştüğünde, Peixoto aynı anda mareşal, emir subayı ve Alagoas’tan senatör olarak görev yapıyordu. İmparatorluğa sadakat numarası yaparak, isyancı orduya katıldı ve hastalık Mareşal Manoel Deodoro da Fonseca’yı etkisiz hale getirince darbeye liderlik etti.

Mayıs 1890’da Peixoto, Deodoro’nun geçici hükümetinde savaş bakanı oldu. 24 Şubat 1891’de Kurucu Meclis, Deodoro Brezilya’nın ilk başkanını ve Peixoto’yu başkan yardımcısı seçti. Peixoto, kısa süre sonra Deodoro’nun sürekli savaştığı Kongre ile aynı hizaya geldi ve evi, Başkan’ın düşmanları için bir buluşma yeri haline geldi. Deodoro’nun sınırlı siyasi yeteneği ve Kongre ile sürekli münakaşaları, 24 Kasım 1891’de istifasına yol açtı. Ertesi gün Peixoto, Brezilya’nın ikinci başkanı oldu.

Peixoto’nun Kongre’yi hiçe sayması, yeni seçim çağrısı yapmayı reddetmesi, eyalet başkanlarının tasfiyesi ve sert diktatörlük, acil muhalefeti uyandırdı. Ocak 1892’de kısa ömürlü askeri ayaklanmalar siyasi kargaşayı şiddetlendirirken, enflasyon ve azalan tarımsal üretim genel karışıklığı artırdı.

Peixoto, tüm muhalefeti hızla ve acımasızca ezmesine rağmen, konumuna yönelik en ciddi tehditler Rio Grande do Sul eyaleti ve donanmadan geldi. Rio Grande’de federalizm ve pozitivizm standartlarını taşıyan isyancılar, 9 Şubat 1893’te Uruguay’dan bir saldırı başlattı.

6 Eylül 1893’te Amiral Custódio José de Mello, Guanabara Körfezi’nde bir deniz isyanına öncülük etti. Mello denizi kontrol etti, ancak herhangi bir kara desteği alamadı ve Rio Grande’deki isyancılara katılmak için hiçbir girişimde bulunmadı. Ordu, Peixoto’ya sadık kaldı ve Rio’yu güvenli bir şekilde güçlendirdi. İki kuvvet bir çıkmaza girdi ve donanma nihayet 16 Nisan 1894’te teslim oldu. Mello ve donanma liderleri artı birçok mağlup Rio Grande federalisti Buenos Aires’e kaçtı. Bu iki grubun kaçışı açıklamaları sona erdirdi, ancak Peixoto zaferlerini yargısız infazlar, kanlı misillemeler ve katı diktatörlükle takip etti.

Peixoto’nun görev süresinin sonu yaklaşırken, birçok kişi onun bir darbe yapıp rejimini sürdüreceğinden korkuyordu. Yeterli desteğin olmaması ve belki de daha önemlisi, giderek kötüleşen sağlığı, onu yeni bir seçimi kabul etmeye zorladı. 15 Kasım 1894’te Prudente de Morais Barros göreve başladı ve kısa bir süre sonra Peixoto ağır bir şekilde hastalandı. 29 Haziran 1895’te Rio de Janeiro’daki Barra Mansa’da öldü.