Erik Satie Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Besteci

Doğum tarihi: 17 Mayıs 1866, Honfleur, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 1 Temmuz 1925, Hospital Paris Saint-Joseph, Paris, Fransa

Erik Satie Kimdir?

Erik Satie (1866-1925) eksantrik ama önemli bir Fransız besteciydi. Çalışmaları ve müziğe karşı tutumu, gelecek nesil bestecilerin gelişimini öngördü.

Erik Satie, Honfleur’da Fransız bir baba ve İskoç bir annenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Müzik yeteneği gösterdiği için konservatuara gönderildi, ancak asıl ilgisi piyano çaldığı ve duygusal türküler bestelediği Montmartre kafelerinde yatıyordu.

Başından beri Satie’nin yeni müzikal fikirlere karşı bir yeteneği vardı ve ilk ciddi besteleri bu özgünlüğü ortaya koyuyor. Piyano için Gymnopédies (1888), zamanın tüm klişelerinden kaçınır ve günün ateşli ve duygusal müziğinden oldukça farklı bir iffet notası çalar. Piyano için Üç Sarabandes (1887), daha sonra Claude Debussy ve Maurice Ravel’in stillerinin önemli bir özelliği haline gelen bazı çok ilginç paralel dokuzuncu akorları içerir. Satie, sonraki birkaç yıldaki bazı bestelerinde, yine önümüzdeki 25 yıl içinde kapsamlı bir şekilde geliştirilecek olan müzikal deyimleri öngörerek, Gregoryen modlarının yanı sıra dördüncülerde oluşturulmuş akorları kullandı.

1898’de Satie, hayatının geri kalanını geçirdiği Paris’in bir banliyösü olan Arcueil’e “geri çekildi”. Her hafta bir gününü Debussy ile geçirerek, kafe müziği yazarak ve kontrpuan çalışarak sessizce yaşadı. O sırada yazdığı piyano parçalarına, Armut Şeklinde Üç Parça, Bir Köpek İçin Üç Sarkık Prelüd ve Kurutulmuş Embriyolar gibi gülünç, neredeyse gerçeküstü mizahi başlıklar verdi – belki de Debussy’nin bazen bestelerine verdiği özenle çağrıştırıcı başlıkların parodisini yapıyordu. . Satie ayrıca notalarına “dişi ağrıyan bülbül gibi oyna”, “şaşkınlıkla”, “dişlerinin tepesinden” ve “utanarak” gibi şaşırtıcı yönergelere de yer verdi.

Satie’nin bestelerinin önemini küçümseme eğilimi, 1920’de bir sanat galerisinin açılışı için yazdığı müzikte doruk noktasına ulaştı. Piyano, üç klarnet ve bir trombon için beste, iyi bilinen melodilerin parçalarından ve duvar kağıdı deseni gibi tekrar tekrar tekrarlanan izole cümlelerden oluşur. Programda, “Yalvarırım müziğe aldırış etmeyin, yokmuş gibi davranın. Bu müzik… özel bir sohbet, bir resim ya da müzik gibi hayata katkı sağlama iddiasındadır. oturabileceğiniz veya oturamayacağınız sandalye.”

Müziğe yönelik bu şiddetle antiromantik tutum, “Les Six” olarak tanınacak olan genç Fransız besteciler grubunun ve şair-sanatçı-reklam temsilcisi Jean Cocteau’nun dikkatini çekti. Başka bir grup, Satie’yi “Arcueil Okulu”nun lideri olarak alkışladı. Serge Diaghilev, Satie’yi sürrealist bir bale olan Parade (1917) için müzik yazması için görevlendirdi . Libretto’yu Cocteau yazdı ve kübist dekorları ve kostümleri Pablo Picasso tasarladı. Satie’nin Mercure (1924) ve Rélâche(1924), yine Picasso’nun işbirliğiyle, sahnedeki hareket ile müziğin ruh hali arasında gözle görülür bir bağlantı eksikliğiyle sürrealizmi öngördü. Balenin bir parçası olan sürrealist bir filme, iki nötr, “duvar kağıdı” kompozisyonu arasında gidip gelen müzik eşlik eder.

Socrate (1919), dört solo soprano ve oda orkestrası için ciddi bir eserdir. Sözcükler, biri Sokrates’in ölümüyle ilgili olan üç Platonik diyalogdan parçalardır. Socrate , sakin ve nazik dinlenme atmosferiyle ayırt edilir. Tamamen dramatik değil, çünkü sopranolardan biri Sokrates’in sözlerini söylüyor. Müzik, basit melodik dizelerden ve tekrarlayan eşlik eden figürlerden oluşur. Satie’nin müziğini önemli ve 20. yüzyıl müziksel gelişmelerinin önemli bir kolu için kehanet niteliğinde yapan işte bu basitlik, büyük jestten bu kaçınmadır.