Diane Nemerov Arbus Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum:14 Mart 1923 New York

Ölüm:26 Temmuz 1971 (48 yaşında) New York 

Diane Nemerov Arbus Kimdir ?

Amerikalı fotoğrafçı Diane Nemerov Arbus (1923-1971), geyler, fiziksel engelliler, sirk sanatçıları ve çıplaklar gibi geleneksel olmayan konuların fotoğraflarında uzmanlaştı.

Diane Arbus, 14 Mart 1923’te Diane Nemerov’da doğdu. Zengin bir New Yorklu işadamının (ailenin Fifth Avenue’deki Russeks mağazasının sahibi olduğu) kızı olan Arbus, şımarık bir çocukluk geçirdi.Tanınmış bir New York ailesinin üyesi olarak, kibar toplumda neyin “kabul edilebilir” ve neyin “yasak” olduğu konusunda güçlü bir anlayışla büyüdü. Dünyası, içinde asla sıkıntı hissetmediği, korunaklı bir dünyaydı. Yine de ona gerçek dışı bir dünya gibi görünüyordu.Ne kadar gülünç görünse de, zorluklardan “bağışıklık” duygusu onun için acı vericiydi.Son derece utangaç bir çocuk olan Arbus, çoğu zaman korkaktı ama fantezilerinden kimseye bahsetmedi.En yakın ilişkisi ağabeyi Howard ileydi.

Yedinci sınıftan on ikinci sınıfa kadar Arbus, Ethical Culture eğitim sisteminin bir parçası olan Bronx’un Riverdale bölümündeki Fieldstone Okulu’na gitti.

Burada, daha sonra fotoğrafçılığını şekillendirecek fikirler, mitler, ritüeller ve halka açık gösterilerle ilgilenmeye başladı. Fieldstone’da resim, eskiz ve kilde çalışmak gibi sanat derslerine de çok zaman ve enerji ayırdı.Hayatının bu döneminde, Arbus ve birkaç arkadaşı New York’u kendi başlarına keşfetmeye başladılar, Brooklyn veya Bronx’un tanıdık olmayan bölgelerinde metrodan indiler, ilginç veya sıra dışı geçenleri gözlemleyip takip ettiler.

Diane, 14 yaşında, Russeks’teki sanat bölümünde çalışan 19 yaşındaki City College öğrencisi Allan Arbus ile tanıştı.

İlk görüşte aşktı. Ailesi onaylamadı, ancak bu sadece Diane’in yaşı gelir gelmez onunla evlenme kararlılığını artırmaya hizmet etti.Birçok yönden Allan, aile hayatında kısıtlayıcı ve baskıcı olan her şeyden bir kaçışı temsil ediyordu.10 Nisan 1941’de sadece yakın aileleri ile bir hahamın odasında evlendiler.

Allan, mali baskıları hafifletmek için Russeks’teki işini bir satıcı olarak çalışarak ve ayrıca bazı moda fotoğrafçılığı yaparak destekledi.Arbus onun yardımcısı oldu.II.Dünya Savaşı sırasında Allan, New Jersey, Fort Monmouth yakınlarındaki bir fotoğrafçılık okuluna gönderildiğinde, Arbus yakındaki Red Bank’a taşındı ve banyolarında bir karanlık oda kurdu. Allan okulda öğrendiği her şeyi ona öğretti. 1944 yılının Mayıs ayında Allan, bu kez Astoria, Queens’de başka bir fotoğrafçılık okuluna transfer edildi. Daha sonra 1944 yılının sonlarında Burma’ya gönderildi.Bu zamana kadar Diane, 3 Nisan 1945’te doğan ilk çocukları Doon’a hamileydi.

1940’larda Arbus, fotoğrafçı Berenice Abbott ile kısa bir süre çalıştı.Allan ordudan terhis olduktan sonra, karı koca Russeks ve Bonwit Teller için çalışan moda fotoğrafçıları olarak bir araya geldi. İlk dergi atamaları Glamour’un Mayıs 1947 sayısında yayınlandı ve Condé Nast yayıneviyle uzun bir birlikteliğin başlangıcı oldu.Ticari markaları, modelleri çalışırken çekmekti. Yine de Arbus’lar moda endüstrisinin sığlığından nefret ediyorlardı.Bu dönemde asıl neşesi arkadaş ve akrabalarını fotoğraflamaktı; aile yemeklerinde sık sık kamerasını boynuna asardı.

16 Nisan 1954’te Arbus, ikinci kızı Army’yi doğurdu. Allan ile yaptığı moda çalışmasına ek olarak, İspanyol Harlem’deki yabancılar, yakın arkadaşlarının çocukları ve tabii ki Doon ve Amy’nin fotoğraflarını çekti.1950’ler boyunca, kendisini geleneksel olmayan konulara, normal toplumun kıyısındaki insanlara giderek daha fazla ilgi duyduğunu fark etti.Bu, moda dünyasında hissettiği baskıdan kurtulmasını sağladı.Bu yıllarda aynı zamanda tekrarlayan depresyon nöbetlerinden de mustaripti.

1957’de çift bir değişiklik yapmaya karar verdi. Moda stüdyosunu yönetmeye devam etti.Onu kendi seçtiği konuları fotoğraflaması için serbest bıraktı.Kısa bir süre Alexey Brodovitch’in New School’daki atölyesine katıldı ve kendi başına fotoğraf tarihi hakkında ayrıntılı bir çalışma yaptı.Ancak Arbus, kendisini en çok çağdaşları Louis Faurer ve Robert Frank’in fotoğraflarına ve özellikle Lisette Model’in sıra dışı görüntülerine kaptırdı. 1958’de Arbus, Model’in New School’da sunduğu bir sınıfa kaydoldu.

Model ile bu çalışma döneminde, Arbus gerçekten fotoğraflamak istediği şeyin “yasak” olduğuna karar verdi. Kamerasını, merak etmesine ve başkalarının hayatlarını keşfetmesine izin veren bir tür lisans olarak gördü.

Yavaş yavaş utangaçlığını yenerek, daha önce hiç gitmediği yerlere gitmekten, başkalarının hayatlarına ve evlerine girmekten ve kendi korumalı çocukluğunda yasak olanlarla yüzleşmekten keyif aldı.

Model ona spesifik olmayı, gerçeğin yakından incelenmesinin fantastik bir şey üretmesini öğretti. Arbus’un üstlendiği erken bir proje, “ucubeler” olarak adlandırdığı şeyleri fotoğraflamayı içeriyordu. Onlara utanç ve korku karışımı bir ifadeyle karşılık verdi. Konularıyla her zaman kişisel bir şekilde özdeşleşti. Model bir zamanlar Arbus’un “belirli konusu”ndan “ucubeler, eşcinseller, lezbiyenler, sakatlar, hasta insanlar, ölen insanlar, ölü insanlar” olarak bahsetmişti.Halkın çoğu gibi bu tür insanlardan uzağa bakmak yerine, Arbus doğrudan bu bireylere baktı, onlara ciddi ve insanca davrandı.Sonuç olarak, çalışmaları her zaman özgün ve benzersizdi.

Arbus ve kocası 1960 yılında ayrıldığında, çalışmaları giderek daha bağımsız hale geldi.Bu süre zarfında sirk görüntüleri serisine başladı, cüce palyaçoları, dövmeli adamları ve yan gösteri konularını fotoğrafladı.

Gördüklerinden büyülenerek Broadway ve 42. Cadde’deki Hubert’s Freak Müzesi’ni sık sık ziyaret etti.Denekleri onu tanıyana ve güvenene kadar tekrar tekrar geri döndü.Ayrıca, çanta hanımları ve sahipsizleri tanımak için Times Meydanı bölgesine de uğradı.

Arbus, konularını doğrudan onlara baktığı gibi doğrudan kameraya bakarak poz verdi. “Bir şeyleri düzenlemeyi sevmiyorum, kendim ayarlıyorum” dedi. Onun için konu her zaman resimden daha önemliydi.Fotoğrafını çekmedikçe kimsenin göremeyeceği şeyler olduğuna kesinlikle inanıyordu.Arbus, Esquire, Harper’s Bazaar ve Infinity gibi dergilere sattığı bu konularda fotoğraf denemeleri yaptı.

1960’ların başında Arbus, başka bir grup olan nüdistleri fotoğraflamaya başladı. New Jersey ve Pennsylvania’daki çıplaklar kamplarını sık sık ziyaret etti ve öznelerinin güvenini kazanmak için çıplak kalmayı kabul etti. 1962’den 1964’e kadar olan bu dönem, onun için özellikle verimli bir dönemdi.

Bu süre zarfında Arbus’un birçok başarısı arasında, “Amerikan ayinleri ve gelenekleri, yarışmalar, festivaller” fotoğrafını çekmesine izin veren ilk Guggenheim bursunu kazanması vardı.

Arbus’un fotoğraflarından üçü, John Szarkowski’nin Modern Sanat Müzesi’ndeki (MOMA) 1965 gösterisine dahil edildi. İzleyiciler bu açık sözlü görüntüler karşısında şok oldular ve çoğu zaman tiksindiler.Birkaç yıl sonra, Garry Winogrand ve Lee Friedlander’ın çalışmalarıyla birlikte Szarkowski’nin MOMA’daki “Yeni Belgeler” sergisine dahil edildi.6 Mart 1967’de açılan gösteri, Arbus’un kariyerinin zirvesini işaret etti ve çalışmalarından yaklaşık 30 örnek içeriyordu. Bir eleştirmen ona “olasılıkların büyücüsü” dedi.Bir diğeri, “hepimizin içindeki gözetleyen Tom’a” hitap ettiğini iddia etti.

1966’dan itibaren Arbus, onu sık sık zayıf ve depresyona sokan hepatit nöbetleriyle mücadele etti. Daha sonra, 1969’da Allan Arbus, Mariclare Costello ile evlenerek onu resmen boşadı; kısa bir süre sonra Kaliforniya’ya taşındılar.Bu zor dönemde Arbus, 1960’ların önde gelen isimlerinden birçoğunu fotoğrafladı.F. Lee Bailey, Jacqueline Susann, Coretta Scott King. Cooper Union, Parsons ve Rhode Island School of Design’da ders vermenin yanı sıra içinde yaşadığı sanatçı topluluğu Westbeth’te ustalık sınıfı verdi.

Arbus, 26 Temmuz 1971’de New York’taki dairesinde intihar etti. Uzun zamandır arkadaşı olan fotoğrafçı Richard Avedon’un sözleri belki de en uygun sıfatı sağlıyor: “Hayatı, fotoğrafları ya da ölümü hakkında hiçbir şey tesadüfi ya da sıradan değildi.” Eşsiz vizyonu, kişisel tarzı ve konusunun kapsamı, 20. yüzyıl fotoğrafçılığında ufuk açıcı bir etki sağladı.