Daniel Callahan Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 19 Temmuz 1930, Washington, DC, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 16 Temmuz 2019, Dobbs Ferry, New York, ABD

Daniel Callahan’ın Biyografisi

Daniel Callahan (1930 doğumlu), biyomedikal etik alanındaki yenilikçi çalışmalarıyla tanınan bir filozoftu. Biyomedikal etik alanında uluslararası düzeyde tanınan bir araştırma enstitüsü olan Hastings Center’ın kurucu ortağı olan Callahan, en çok sağlık hizmetleri kaynaklarında baş gösteren bir krizin, toplumun tıbbi bakıma ilişkin öncelikleri ve sınırları belirlemesini gerektireceğini önermesiyle tanınıyordu.

Daniel Callahan, 19 Temmuz 1930’da Washington DC’de doğdu. Bir genç olarak, birkaç hastanede kalmasına neden olan çeşitli hastalıklardan mustaripti. Bu deneyimler onu tıp konularına ilgi duymaya yöneltti, ancak bu ilgi yaşamının ilerleyen zamanlarına kadar tam olarak gerçekleşmedi.

Callahan’ın lisede bir yüzücü olarak atletik hüneri, lisans eğitimi için 1950’lerin başında ülkenin en iyi rekabetçi yüzme okulu olan Yale Üniversitesi’ni seçmesine neden oldu. Yale’de kendini hemen disiplinler arası çalışmalara kaptırdı ve 1952’de İngilizce ve psikoloji çift anadalıyla mezun oldu. Kore Savaşı sırasında ABD Ordusu karşı istihbarat birliklerinde üç yıllık bir görev, Callahan’ın iki yıl boyunca görev yaptığı Washington DC’deki Georgetown Üniversitesi’nde yüksek lisans programına başlamasına izin verdi. 1955’te Callahan, entelektüel ilgi alanlarının çoğunu psikoloji, etik ve insan davranışlarıyla paylaşan Sidney deShazo ile evlendi. Sidney Callahan daha sonra seçkin bir sosyal psikolog, öğretmen ve ahlaki psikolojide sendikalı köşe yazarı oldu. Callahan’ların altı çocuğu vardı.

Ordu kariyerinin ardından Callahan, Harvard Üniversitesi’nde doktora programında filizlenen felsefi ilgilerini sürdürdü. Callahan, felsefi modelin Yunan filozof Sokrates’in şahsında cisimleştiğine çok inanıyordu: Yani, filozof, halka açık foruma ve pazara giren ve hemşehrileri için önemli ve zor sorular soran bir kişi olmalıdır. Ancak Callahan kısa süre sonra bu modelin Harvard’da o sırada hüküm süren analitik felsefe yöntemleriyle çatıştığını keşfetti; bu da normatif ve uygulamalı etik sorularının ciddi bir şekilde incelenmesini, yani hayatımızı nasıl yaşamamız gerektiğinin ciddi şekilde incelenmesini engelledi.

Harvard’da doktorasını tamamlarken, Callahan , Roma Katoliklerinin haftalık bir dergi olan Commonweal dergisinde yönetici editör olarak görev aldı. 1960’larda Callahan’ın yazılarının büyük çoğunluğu, Katolik olmayan dünyayla Katolik karşılaşmasını, dönemin dini ekümenik hareketine uygun olarak inceledi. 1970’lerde kişisel dini inançlarının kademeli olarak azalmasına ve nihai olarak sona ermesine rağmen, Katolik topluluk, gelenek, doğa ve metafizik anlam temaları daha sonraki yazılarına nüfuz etmeye devam etti. Callahan’ın Commonweal’deki sekiz yılı(1961-1968), felsefi içgörü arayışının akademi dışında da sürdürülebileceğini fark etmesini sağladı ve felsefi bir profesör olarak hizmet etmek için mesleki planlarından uzaklaştı.

Callahan’ın yöneldiği şey, hızla değişen bir tıbbın ve onun yeni teknolojisinin ahlaki sorunlarına artan toplumsal ilgiydi. 1968’de Ford Vakfı ve Nüfus Konseyi’nden bir hibe, ona nüfus kontrolü ve aile planlaması programlarının etik konularını inceleme fırsatı verdi. Kürtaj: Hukuk, Seçim ve Ahlak’ta araştırmasının yayınlanması(1970), Callahan’ı yeni biyomedikal etik alanında öncü olarak sağlam bir şekilde kurdu. Callahan, kürtaj yasasının hamile bir kadının seçimine izin vermesi gerektiğini savundu (o sırada kürtaj hamile kadının hayatını kurtarmak dışında çoğu eyalette yasa dışıydı), ancak hem bireylerin hem de toplumun vicdani müzakere ve bu seçimin ahlakına ilişkin gerekçe. Callahan, tüm kürtajların eşit ahlaki geçerliliğe sahip olduğu görüşüne katılmadı. Yayınlanmasından bu yana yasalarda ve sosyal tutumlarda birçok değişikliğe rağmen, bu argüman, 1990’ların ortalarında biyomedikal etik antolojilerinde kullanımıyla kanıtlandığı gibi, kürtajla ilgili felsefi tartışmalarda devam eden bir etkiye sahipti.

1960’ların sonlarında Callahan, yeni teknolojik tıbbın ortaya çıkardığı etik meseleler ve bu tıbbın kültür üzerindeki daha geniş etkisi hakkında sistematik entelektüel çalışma yürütebilecek bir organizasyona duyulan ihtiyacı öngördü. Psikiyatrist-komşu Willard Gaylin ile bir Noel partisi sohbeti, kısa süre sonra Toplum, Etik ve Yaşam Bilimleri Enstitüsü’nün doğmasına yol açtı ve sonunda Hastings-on-Hastings’deki orijinal konumu nedeniyle Hastings Merkezi olarak yeniden adlandırıldı. Hudson, New York. Callahan, 25 yılı aşkın bir süredir Hastings Center’ın direktörlüğünü yapmaktadır. Merkez, evinin bodrum katındaki tek odalı bir varlıktan (annesinden gelen küçük bir hediye ile desteklenir) dünyadaki en önde gelen biyomedikal etik araştırma merkezine dönüştü. Hastings Center’ın mirası, yalnızca AIDS, ölüm ve ölme, genetik mühendisliği, organ nakli ve üreme teknolojisi gibi konularda kendi araştırma projelerinin kalitesinde değil, aynı zamanda doğduğu sayısız diğer tıp etiği merkezlerinde de yatmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa ve Asya. Çağdaş biyomedikal etiğin hikayesi, Daniel Callahan ve Hastings Center’ın merkezi rolünü belirlemeden doğru bir şekilde anlatılamaz.

Callahan, çeyrek yüzyıldan fazla bir süredir organizasyon, yönetim ve teşvik edici bilim için nadir bulunan bir kapasite karışımını birleştirdi. Ödüllü kitaplarından oluşan üçlemesi, Limitleri Belirlemek (1987), What Kind of Life (1990) ve The Troubled Dream of Life (1993), biyomedikal etik için yenilikçi bir gündem oluşturdu. Bu gündem, öncelikle tıbbın amaçlarının ve amaçlarının ne olması gerektiğini sormamızı gerektiriyor: Teknolojinin ne pahasına olursa olsun ömrü uzatması mı? Ölüme karşı bir savaşta hastalığın yenilgisi ve yaşlanmanın yavaşlaması mı? Callahan bunun yerine tıbbın bakıma adanmasını önerdi.insanlık durumunun tüm rahatsızlıklarını iyileştirmek yerine, acı ve ıstırabın hafifletilmesi dahil. Bakımın önceliği, sağlık kaynaklarının kullanımında sosyal önceliklerin ve sınırların belirlenmesini ve kültürün “barışçıl bir ölüm” fikrini tutum ve uygulamada desteklemesini gerektirir. Bunu başarmak için Callahan, toplumdan, bireysel hakların karşıt iddialarından ziyade, ilgili toplulukların ahlaki geleneklerini kullanmasını ister. Bu kavramları , yaşlılar için tıbbi bakım ile ilgilenen dünya çapında bir araştırma projesinin sonuçlarına dayanan A World Growing Old: The Coming Healthcare Challenges’da (1995) yaşlılık konusuna uyguladı.

Başarılı bir konuşmacı olan Daniel Callahan, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada ve Avrupa’daki 700’den fazla üniversitede ve yaklaşık 300 profesyonel ve akademik dernek önünde ders verdi. Colorado Üniversitesi, Williams Koleji ve New Jersey Tıp ve Diş Hekimliği Üniversitesi’nden fahri doktora dereceleri aldı. Callahan ayrıca Tıp Enstitüsü, Ulusal Bilimler Akademisi ve Amerikan Bilimi Geliştirme Derneği’nin seçilmiş bir üyesiydi ve Hastalık Kontrol Merkezleri Direktörü Danışma Komitesi’nin bir üyesiydi. Bir makaleler koleksiyonu olan Life Choices: A Hastings Center Biyoetik’e Giriş (1995) ve Hasting Hastings Center’ın Mortality ile Yaşayan kitabına ileriye dönük düşünceleriyle katkıda bulunmuştur.bir ses kaydı. Ancak kendi görüşüne göre en önemli başarısı, biyomedikal etiğin önemini öngörmek ve uluslararası üne kavuşan bir hareket başlatmak için inisiyatif almaktı.