Charles Swinburne Kimdir ?

Doğum tarihi: 5 Nisan 1837, Londra, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 10 Nisan 1909, Putney, Londra, Birleşik Krallık

Algernon Charles Swinburne Biyografi

İngiliz şair, oyun yazarı ve eleştirmen Algernon Charles Swinburne (1837-1909), Viktorya dönemi İngiltere’sinde şiirinin yenilikçi bir şekilde yorumlanmasıyla ünlüydü ve Viktorya dönemi ahlakına yönelik şiddetli saldırılarıyla ün salmıştı.

Algernon Charles Swinburne, 5 Nisan 1837’de Londra’da doğdu.Doğuştan gergin ve zayıftı, ama aynı zamanda sinir enerjisi ve pervasızlığa varacak kadar korkusuzlukla ateşlendi.Çocukluğunun çoğu, derin deniz sevgisini besleyen bir durum olan Wight Adası’nda geçti.

Ayrıca büyükbabasının Northumberland’daki malikanesini de sık sık ziyaret etti ve burada hizmetçilerin kendisine söylediği ortaçağ sınır baladlarından büyülendi. Swinburne, 1849’dan 1853’e kadar Eton’a katıldı.Okulda hevesli bir okuyucu oldu ve Fransızca ve İtalyanca birincilik ödülleri kazandı.Eton’da geleneksel olan bedensel ceza, yetişkin davranışını karakterize eden acı deneyimindeki anormal hazzı geliştirmiş olabilir.

Swinburne, Ocak 1856’da Oxford’daki Balliol Koleji’ne girdi ve orada aralıklı olarak yaklaşık 4 yıl okudu.Geniş çapta okumaya devam etmesine rağmen, akademik disiplinden rahatsız oldu ve çalışmalarını ihmal etti.Görünüşü şaşırtıcı derecede sıradışıydı.Dar, eğimli omuzları ve minik elleri ve ayakları ile anormal derecede kısaydı.Gözleri yeşildi ve orantısız derecede büyük başının tepesinde parlak kırmızı saçlardan oluşan büyük bir aureole vardı. Görünüşü ve heyecanla konuşurken ellerini çırpma ve etrafta zıplama alışkanlığı, Henry Adams’ı onu “kızıl bir Amerika papağanı” ile karşılaştırmaya teşvik etti. Swinburne, şaşırtıcı fiziğini aynı derecede tuhaf davranışlarla destekledi. Hıristiyanlığa ve geleneksel ahlaka yönelik şiddetli saldırıları, geç saatlere kadar içmesi ve içki içmesi ile tanındı.

Swinburne üniversitede Oxford’un en ünlü iki akademisyeni Walter Pater ve Benjamin Jowett ile kalıcı dostluklar kurdu.1857’de Swinburne, Ön-Rafaelciler Dante Gabriel Rossetti, William Morris ve Edward Burne-Jones ile yakınlaştı.1860’a gelindiğinde Swinburne’ün Balliol meslektaşları onu “tehlikeli” olarak görüyorlardı, ancak Oxford’u diplomasız bırakma kararı görünüşe göre kendisine aitti.Oğlunun geri çekilmesinden büyük ölçüde rahatsız olan babası, yine de ona kalıcı bir ödenek sağladı. Swinburne Londra’ya taşındı ve hayatını yazmaya adadı.

1861’de Swinburne, istikrarlı bir etki yaratan ve böylece en iyi lirik şiirlerinden bazılarını yazmasını sağlayan Rossetti ile uzun süreli birlikteliğine başladı.Swinburne 1860’ta The Queen Mother ve Rosamond adlı iki oyun yayınladı , ancak eleştirel bir uyarı almadılar.Bununla birlikte, 1865’te, Calydon’daki Atlanta’daki Yunan trajedisinin güçlü taklidi anında bir başarıydı.Çoğu eleştirmen, oyunun korolarının sürekli değişen ritimlerinde sergilenen ölçülü virtüözlük karşısında büyülendi ve çok azı oyunun karanlık ahlak dışı temasını fark etti.Ama Şiirler ve Baladlar, Birinci Seri,Nisan 1866’da yayınlanan, Swinburne’ün şehvetini ve Hıristiyanlık karşıtlığını aşikar hale getirdi.Bu cilt, onun en iyi şiirlerini içerir; esnek ve olağandışı ritimlerde, melodik ses kombinasyonlarında ve karmaşık biçimde genişletilmiş görüntülerde güzeldir.İçindeki en dikkate değer şiirler açıkça Viktorya halkını şok etmeyi amaçlıyordu.

“Proserpine’ye İlahi”, Mesih’i “solgun Galileli” ve “Faustine”, “Laus Veneris”, “Anactoria” ve “Dolores”, Swinburne’ün sadomazoşist cinselliğini cesurca övünmekle suçluyor.Kitap basın tarafından vahşice saldırıya uğradı ve bir tartışma çıktı. Swinburne, “Şiirler ve İncelemeler Üzerine Notlar” bölümünde yanıt verdi.

1867’de Swinburne, kendisine “aşk çılgınlığından” şiirsel yeteneğini “cumhuriyetin hizmetinde” kullanmaya geçmesini söyleyen Mazzini ile tanıştı. Sonuç, özgürlük ve demokrasi davasına adanmış ve İtalyan bağımsızlık mücadelesini savunan bir şiir kitabı olan Gün Doğumundan Önce Şarkılar (1871) oldu.1878’de Swinburne , Şiirler ve Baladlar, İkinci Seri’yi yayınladı, ancak bu cilt, Birinci Serininkiler kadar güzel ve hiçbiri kadar şok edici şiir içermiyordu.Swinburne’ün en büyük şiirsel başarısının sonu oldu.

Bu edebi faaliyet dönemi boyunca, Swinburne ayrıca ağır içme ve mazoşist cinsel uygulamalarla dolu bir ahlaksız hayat yaşıyordu. Dağınıklığı, epileptik nöbetlere benzer bir takım ataklara yol açmıştı, ancak şaşırtıcı enerjisi, her seferinde çılgın yaşam tarzına geri dönmesini sağladı.

Ancak Eylül 1879’da Swinburne o kadar tamamen çöktü ki bir arkadaşı Walter Theodore Watts-Dunton onu Londra’nın bir banliyösü olan Putney’deki evine götürdü. Orada Watts-Dunton, Swinburne’ün hayatını kurtaracak bir rejim uyguladı. Şair, hayatının geri kalan 30 yılını Watts-Dunton’la, gençliği vahşi olduğu kadar bastırılmış bir şekilde geçirdi. Kendisine dayatılan ölçülü disiplin, Swinburne’ün bu yıllarda 23 ciltlik şiir, nesir ve drama yazıp yayınlamasını sağladı.

Ama Yüzyıllık Roundels(1883), Swinburne’ün ritmik virtüözitesinin, ölçünün aşırı akıcılığına yozlaştığını ve Oxford’un ateşli radikalinin artık olmadığını açıkça gösterdi.Devam eden hevesli okuma ve yazmaya rağmen Swinburne, üniversite günlerinin ötesinde entelektüel veya sanatsal olarak gelişmedi.

10 Nisan 1909’da Putney’de zatürreden öldü.