Charles D’Orleans Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Yazar 

Doğum tarihi: 24 Kasım 1394, Paris, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 5 Ocak 1465, Amboise, Fransa

Charles D’Orleans Biyografisi

İçine doğduğu siyasi entrikaların tekrar tekrar kurbanı olan Fransız prens ve şair Charles, Duc d’Orléans (1394-1465), trajik hayatından, cilaları ve çekicilikleri ile dikkat çekici sözler yazma dürtüsünü aldı.

VI. Charles’ın kardeşi Louis d’Orléans’ın oğlu Charles d’Orléans, Burgonyalılar babasını 1407’de öldürdüğünde sadece 13 yaşındaydı ve bu nedenle 1407’de onu ailesinin başı yaptı. Annesi, Milano Düşesi Valentine Visconti öldü. Ertesi yıl. 1415’te Charles, İngilizler tarafından esir alındığı Agincourt Savaşı’na katıldı. İngiltere’ye götürülen ve fidye için tutulan dük, 1440’a kadar esaret altında kaldı ve İngilizlerden bazen acı verici, bazen hayırsever muamele gördü.

Özgürlük geldiğinde, Charles’ın talihsizlikleri bitmedi. Fidyesinin maliyeti kaynaklarını tüketmişti ve 1447’de annesinden miras kalan İtalyan topraklarını zorla geri alma girişimi tamamen başarısız oldu. Charles yıllarını, François Villon’un ilgisini çekecek kadar ünlü bir edebi çevre oluşturduğu Blois yakınlarındaki mülklerinde sonlandırdı. Charles’ın sarayı, daha sonra Fransa Kralı XII.

Charles’ın yazılarının büyük bir kısmı baladlar ve rondellerden oluşur. Şair, Fransa’ya dönüşünden önceki yıllarda türkü ve 1440’tan sonra rondel’i tercih ederek, onların kullanımında gelişti; yani Charles, sonuna kadar kullandığı dövülebilir bir formdan, muhafazakar bir şekilde ele aldığı eşit derecede dövülebilir bir forma doğru hareket etti. Baladlar arasında hiçbir kalıp baskın olmamasına rağmen, Charles’ın ya 4-4-5 ya da 4-3-5 strofik düzenlemesi olan rondel için belirgin bir tercihi vardı. Charles ayrıca amour Courtois’ten uzaklaştı.gençlik yıllarının görüşleri. Olgun şiirleri, hayata ve onun kaybolan zevklerine karşı eğlenceli, ironik ve nadiren de olsa hüzünlü bir tutum sergiler. Unvanların kibirinin ve şövalyelik kodu ile aristokrat yaşamın gerçekleri arasındaki boşluğun fazlasıyla farkında olan Charles, gerileyen Orta Çağ’ın rahatsızlığına tamamen katılan şiir üretti.

Charles’ın kendi kendini analiz şiiri, en iyi alegori kullanımıyla tanınır. Le Roman de la rose’dan ve Jean de Garencières’den etkilenen Charles, şiirlerinde Le Roman de la rose’da görünen alegorik karakterlerin sayısını üç katına çıkarana kadar tekniklerini büyük ölçüde genişletti . Sürgün döneminde şiirinde Umut, Hüzün ve Sadakat, sonraki şiirlerinde ise Melankoli ve Özen yer almıştır. Başlangıçta çok yapay olan bu karakterler, yavaş yavaş şair tarafından yadsınamaz bir karmaşıklığın kendini ifade etme aracı haline getirildi.