Carlo Levi Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Ressam

Doğum tarihi: 29 Kasım 1902, Torino, İtalya

Ölüm tarihi ve yeri: 4 Ocak 1975, Roma, İtalya

Carlo Levi’nin Biyografisi

Mussolini’nin diktatörlüğü sırasında anti-Faşist bir lider olarak anılan İtalyan yazar ve ressam Carlo Levi (1902-1975), 1945’te “Mesih Eboli’de Durdu” adlı kitabıyla sansasyonel uluslararası bir başarıya imza attı.

Carlo Levi, 29 Kasım 1902’de İtalya’nın Torino kentinde doğdu.Torino Üniversitesi’nden tıp diploması almasına rağmen, hiç doktorluk yapmadı.Bunun yerine resim yapmaya başladı ve edebi arayışları takip etti. Levi, gizli bir anti Faşist yayın olan Lotta politica’yı yönetti. Bir grup meslektaşıyla birlikte Giustizia’e Liberta hareketini kurdu.

Faşist karşıtı faaliyetler nedeniyle ilk tutuklanması 1934’teydi.1935-1936’da Levi, Faşist hükümete muhalefetinden dolayı güneydeki Lucania eyaletinde polis gözetiminde siyasi sürgünde yaşadı. Serbest bırakılmasının ardından Paris Direnişine katıldı.1944 ve 1945’te Floransa’da yaşadı ve La nazione del popolo’nun ortak editörlüğünü yaptı. 1945 ve 1946’da Roma’da L’Italia libera’yı yönetti.

Levi’nin uzak Lucania eyaletinde, modern uygarlığın neredeyse hiç dokunmadığı bir çevrede sürgünü, onun üzerinde derin bir etki yarattı. Zamanın neredeyse dışındaki bu dünya deneyiminden ilk kitabı Cristo si e fermato a Eboli (1945; İsa Eboli’de Durdu ) ortaya çıktı.Röportaj, günlük ve gazeteci vakayinamesinin bir bileşimi olan eser, güney İtalya ikilemine zekice bir bakış açısıyla yazılmıştır.1947’de Amerika Birleşik Devletleri’nde yayınlandıktan sonra, çalışma Paolo Milano tarafından New York Times Book Review’da “bir günlük, eskizlerden oluşan bir albüm, bir roman, sosyolojik bir çalışma ve politik bir deneme” olarak tanımlandı.

İdeolojik olarak Levi, sınıflar arasındaki çatlağı kınadı ve alt sınıfların sömürülmesini protesto etti.Böylece, İtalyan tarihinde contadini (köylüler) ve luigini ( Cristo si evfermato a Eboli’nin yerel öğretmen ve parti görevlisi Don Luigi’den sonra ) arasında sürekli bir mücadele gördü.Paura della liberta (1946) adlı deneme kitabının temelinde bu tür fikirler yatıyordu.

Levi’nin bir sonraki kitabı, L’orologio (1950), İtalyan yaşamının Kurtuluş’tan sonra aldığı seyirle ilgili hayal kırıklığını gösterdi.Anlatı ve eleştirel gözlemin birbirini takip ettiği ve içinde gerçeklerin hayallerle karıştırıldığı bu kitabın konusu, savaş sonrası dönemin Roma’sıydı.

Levi’nin sonraki yazılarında, gerçeği hayalle karıştırma eğilimi, olgusal ve eleştirel yaklaşım lehine çözüldü.Le parole sono pietre: Sicilya’daki Tre giornate (1955), Sicilya’ya yapılan bir gezinin bir açıklaması ve İtalya’nın güneyindeki durumun bir başka ihbarıydı.II.futuro ha un cuore antico (1956), Levi’nin büyük geleneklerinin devrim tarafından emildiğini düşündüğü Sovyetler Birliği’ne yapılan bir gezi hakkında eleştirel bir rapordu.La doppia notte dei tigli (1959), Levi’nin Almanya’da geçirdiği birkaç gün hakkında çok doğru olmasa da kritik bir seyahat günlüğüydü.Tutto il miele e finito ile(1964) Levi, imtiyazsız İtalyan eyaletlerine yönelik eleştirel bir soruşturmaya geri döndü.Adını bir Sardunyalı uyandırma ezgisinden alan bu kitap, Sardunya gezisinin bir tasviriydi.

Levi, 1963’te İtalyan Senatosu’na seçildi ve iki dönem için Komünist grupta görev yaptı.1972’de seçimde seçilemedi.Hayatı boyunca, Levi Roma sanat sahnesinde önemli bir figürdü.

Levi’nin resimlerinin çoğu insan figürüne odaklanır ve insanın evrenin merkezi olduğuna olan inancını gösterir: “Kendini insanın tamamına hitap etmeyen herhangi bir sanat başarısızlığa mahkumdur.”

Levi, 5 Ocak 1975’te Roma’da 72 yaşında zatürreden öldü.