Carl August Nielsen Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 9 Haziran 1865, Norre Lyndelse, Danimarka

Ölüm tarihi ve yeri: 3 Ekim 1931, Kopenhag, Danimarka

Carl August Nielsen Biyografisi

Carl August Nielsen (1865-1931), postromantik çağın en önemli senfonistlerinden biri ve Danimarka’nın en seçkin bestecisiydi. Eserleri, lirizm, başarılı kontrapuntal beceri, form ustalığı ve tonaliteye yeni bir yaklaşımla karakterizedir.

Carl Nielsen, 9 Haziran 1865’te, Fünen adasındaki Nørre-Lyndelse’de, yoksul bir ev ressamı ve taşra kemancısı olan Niels Jørgensen’in 12 çocuğunun yedincisi olarak doğdu. Yoksul ama mutsuz olmayan kırsal gençliği Nielsen , bir Danimarka edebiyatı klasiği olan My Childhood (1927) adlı etkileyici bir anı kitabında anlattı. Müzikle erken tanıştı, ancak sınırlı bir eğitimle, 14 yaşında askeri bir bandoya girdi. Müzik ve kompozisyona artan ilgi, Kopenhag Konservatuarı’nda (1884-1886) burs çalışmasına yol açtı.

Nielsen ilk halka açık başarısını Little Suite for Strings, Opus 1 (1888) ile kazandı ve ertesi yıl Kraliyet Orkestrası’nın ikinci kemancısı olarak istikrarlı bir iş buldu. Paris’te heykeltıraş Anne Marie Brodersen ile tanıştı ve evlendi. Evlilikleri, İlk Senfonisine (prömiyeri 1894) ve aşk çeşitleri üzerine koro çalışmasına, Hymnus amoris’e (1896) ilham verdi. Sonraki on yıl, Holberg’in oyunundan sonra görkemli trajik Saul ve David (1902 yapımı) ve lezzetli komik Masquerade (1906 yapımı) olmak üzere iki operanın ve en çekici orkestra eserlerinden ikisi olan İkinci Senfoni’nin ( Dört Mizaç,1901) ve konser uvertürü Helios (1903), ikincisi Yunanistan ziyareti sırasında Atina güneşinden esinlenmiştir.

1908’de Nielsen Kraliyet Tiyatrosu’nun şefi oldu. Üçüncü Senfonisi ( Sinfonia espansiva, 1910-1911) ve Keman Konçertosu (1911) gibi eserlerinde romantizm geleneklerinden ayrılmaya devam etmesi nedeniyle bazı eleştiriler ve halk direnişiyle karşılaşsa da , Danimarka müziğinde yadsınamaz bir baskınlığa çıkıyordu. . Ayrıca, analistlerin “ilerici” tonalite olarak adlandırdıkları tekniklerini mükemmelleştiriyordu; bu, temel bir anahtar içinde değil, müzikal anlamda çözümlemenin armonik ve yapısal ifadesini keşfetmek için yeni olanaklar sağlayan bir beste modeliydi. Bu tekniği özellikle I.1915-1916) ve Beşinci Senfoni (1921-1922), her ikisi de olumsuzluk ve vahşet güçlerine karşı pozitif insani değerlerin soyut müzikal terimleriyle olumlamalarıdır.

Cesur Chaconne, Theme with Variations ve Luciferic Suite (1919), Nielsen’in solo piyano literatürüne en iyi orijinal ve alışılmamış katkıları arasındadır. Rüzgâr çalan beş arkadaşı için zengin yaratıcı Wood-wind Quintet’i (1922) yazdı ve onlar için bireysel solo konçertolar da bestelemeyi planladı. Ancak, sadece iki tanesini tamamladı: biri flüt (1926) ve diğeri klarnet (1929).

Nielsen’in prestiji evde yükselmiş ve hayatının sonunda onu konservatuarın müdürlüğüne getirse de, arzuladığı uluslararası ün hala ondan kaçıyordu. Onu öldürecek olan kalp rahatsızlığının ilk belirtileri, hassas şiiri acımasız alaycı kaprislerle esrarengiz bir şekilde birleştiren Altıncı Senfonisini ( Sinfonia semplice, 1924-1925) üreten olağandışı ruh haline eklenmiş gibi görünüyor. Katı, Palestrina-like Three Motets (1929) ve anıtsal organ çalışması Commotio’da (1931) örneklendiği gibi, yeni olasılıkları keşfetmesi devam etti.

Tarzının, gençliğinin romantizminden sonraki yıllarının “modernizmine” kadar geniş kapsamlı gelişimine rağmen, Nielsen’in kalıcı kişiliği ve vatanseverliği, Danimarka şarkılarının çıktılarında düzenli ifadesini buldu. Fünen’de Bahar (1922) adlı melodik, folks koro çalışması , ana adasına sevgi dolu bir övgüdür; ve hayat boyu süren basit, melodik şarkı üretimi, Danimarka mirasına birçok popüler klasik katkıda bulundu.