Cab Calloway Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 25 Aralık 1907, Rochester, New York, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 18 Kasım 1994, Hockessin, Delaware, ABD

Cab Calloway Biyografisi

Blues ve scat efsanesi Cab Calloway (1907-1994), jazzy büyük grup sesleriyle nesilleri eğlendirdi. Calloway, altın yıllarında bile yolda seyahat etti ve hayranları için sahne aldı.

Cab Calloway, 1920’lerin hareketli döneminde başlayan ünlü bir şarkıcı ve grup lideriydi ve altın yılları boyunca müzikte aktif kaldı. Çoğu insanın emekli olduğu ve eski defnelerin üzerinde dinlendiği bir yaşta, Calloway bir grupla turne yapmak ve kendi imzası olan “Minnie the Moocher” şarkısını söylemek için tam bir program tuttu. Uzun zaman önce “Amerikan Jive Dekanı” olarak adlandırılan Calloway, cazlı büyük grup sesinin keyfini birçok nesile taşıyarak, yaratılmasına yardımcı olduğu stili korumaya yardımcı oldu.

Calloway, Cabell Calloway III, Rochester, New York’ta doğdu. Altı yaşındayken ailesi, babasının avukatlık yaptığı ve gayrimenkul sattığı Baltimore, Maryland’e taşındı. Genç Cab, Bethlehem Metodist Piskoposluk Kilisesi’nde solo şarkı söylemekten hoşlansa da, babasının izinden gideceği ve hukuk okuyacağı varsayıldı. Ancak Cab’ın başka fikirleri vardı. Ablası Chicago’da bir şovda şarkı söyleyerek iş bulmuştu ve ondan tavsiye istedi. Rehberliği önemliydi ona bir tren bileti gönderdi ve Chicago’ya vardığında onu dörtlü bir şarkıcı olarak kurdu. Henüz ergenlik çağındaydı.

Calloway, kariyerinin 1925’te başladığını kaydetti. O zamana kadar yetenekli bir davulcu oldu ve Chicago’daki Sunset Cafe orkestrasında bir pozisyon elde etti. Uzun süre bir davul setinin arkasına saklanmadı. İki yıl içinde -ya da yirminci doğum gününe kadar- kendi orkestrasını kurmuş ve yeniden vokal yapmaya başlamıştı. Grup, Cab Calloway ve Alabamians, Chicago’da oldukça popüler oldu ve sonunda New York’taki Savoy Balo Salonunda bir rezervasyon aldı. Bu nişan iyi gitmedi ve Calloway grubu feshetti. Bir Broadway komedisi olan Connie’nin Sıcak Çikolatalarında rol aldığında Chicago’ya dönmek üzereydi . Gösteri tamamen siyah bir revüydü ve Calloway, “Yanlış davranmadı” yorumuyla evi yıktı.

Broadway yöneticisi Irving Mills, Calloway’i başka bir grup kurmaya teşvik etti, bu nedenle genç müzisyen başka bir orkestra topladı ve hemen Harlem’deki kalabalık barlarda ve gece kulüplerinde iş buldu. 1929’da Cotton Club’da Duke Ellington’ın yerini alması için davet edildi ve daha sonra iki grup lideri prestijli mekanda dönüşümlü olarak nişanlandı. Calloway’in canlı, cazımsı şarkı ve dans tarzını geliştirdiği Cotton Club’daki yıllarıydı ve “Minnie the Moocher”ı orada besteleyip çıkışını yaptı.

Calloway, eyleminde scat şarkı söylemeyi anlamsız hecelerin rastgele kullanımını kasıtlı olarak kullanan ilk sanatçılardan biriydi. Pek çok kişide olduğu gibi, bir şarkının sözlerini unuttuğunda şarkı söylemeye başladı. Seyirciler sesi sevdiler, bu yüzden scat koroları ile melodiler yazmaya başladı. En iyi bilinen şarkısı “Minnie the Moocher” böyle bir bestedir. Nakaratı -“hi de hi de hi de ho”- seyirciyi eski çağrı-cevap tarzında şarkıya eşlik etmeye davet ediyor. “Minnie the Moocher”ın kayıtları dünya çapında milyonlarca sattı.

Calloway’in ünü 1930’larda ve 1940’larda yükseldi. International House ve Stormy Weather gibi filmlerde rol aldı, “Jumpin’ Jive”, “Reefer Man”, “It Ain’t Necessally So” ve “If This Is Not Love,” gibi şarkılarla jitterbug’un popülerleşmesine yardımcı oldu. ” ve hatta iki milyon kopya satan ve altı baskı yapan popüler bir kitap olan Hepster’s Dictionary yazdı. Calloway’s her zaman büyük grup dönemiyle ilişkilendirilmese de, aslında o dönem boyunca iyi bir topluluğun önünü açtı. En yüksek maaşları ödeme yeteneği, saksafoncular Chu Berry, Ben Webster ve Hilton Jefferson da dahil olmak üzere bir grup parlak müzisyeni cezbetti; trompetçiler Dizzy Gillespie ve Jonah Jones; basçı Milt Hinton; ve davulcu Cozy Cole.George T. Simon şunları kaydetti: ” Calloway grubunun esprit de corps’u muazzamdı ve müzisyenlerin bireysel ve grup olarak sahip oldukları büyük gurur, yarattıkları müzikte cömertçe karşılığını verdi.”

İkinci Dünya Savaşı yılları, Calloway’i Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada’da askerleri eğlendirdi. Savaştan sonra kulüp çalışmalarına ve Broadway sahnesine, en önemlisi George Gershwin Porgy ve Bess operetindeki Sportin’ Life olarak geri döndü. 1960’ların sonlarında, Hello, Dolly’nin tamamen siyah versiyonunda Horace Vandergelder’ın rolünü üstlendi . Bu gösteride Pearl Bailey ile yaptığı çalışma, uzun bir dostluğun doruk noktasıydı – Bailey’nin 1945’te ona vokal konusunda yardım etmesi için onu işe alarak şov dünyasına başlamasına yardım etmişti. Hello, Dolly!’ de göründüğünde 60 yaşında olmasına rağmen Calloway, yorucu gösteride hiçbir adımı kaçırmadı. Aslında, sadece adımını atıyordu.

Enerjik oyuncunun kariyeri, 1980 filmi The Blues Brothers’da rol alması istendiğinde muazzam bir destek aldı . Başrollerinde John Belushi ve Dan Aykroyd’un da yer aldığı film, Calloway’e torunları olacak kadar genç bir izleyici kitlesi için “Minnie the Moocher”ı oynama fırsatı verdi ve kuyruklu şık beyaz bir zoot takım elbise giyerek numarayı yaptı. filmin özeti. The Blues Brothers’ı başka türlü eleştiren eleştirmenler , Calloway’i övgü için seçti ve popülaritesi yükseldi.

80’li yaşlarında, Calloway çoğu zaman yolda kaldı, bazen kızı Chris ile sahne aldı. Philadelphia Inquirer muhabiri John Rogers, Calloway’in sahnede “çevik bir ip cambazı gibi” yürüdüğünü gözlemledi. Rogers şunları ekledi: “[Onun] hareketleri, Calloway’in Michael Jackson veya Mick Jagger’ı dansa kaldırabileceği 30’lu yıllardan bu yana biraz yavaşladı. Artık saçları beyaz ve daha ince, orta bölge daha kalın ve klasik olarak yakışıklı yüzü var. seksen yıllık tam gaz yaşamdan sonra çizgili ve kabarık. Ama sesinin her bir parçası hala orada – ve efsaneyi oluşturan stil ve zarafetin her bir parçası.”

1994 yılının Haziran ayında Calloway felç geçirdi ve o Kasım ayında öldü. 1953’te evlendiği karısı Nuffie tarafından hayatta kaldı. Calloway bir keresinde müzik işinde herhangi bir kahramanı olup olmadığı sorulduğunda, bu fikirle alay etti. Webster’ı veya Gillespie’yi neden idolleştirmediğini anlamak kolay; Pearl Bailey ve Lena Horne gibi diğer ünlülerle birlikte onlara başlangıç yapmalarında yardımcı oldu. “Sana kahramanlarımın kim olduğunu söyleyeceğim,” dedi. “Benim kahramanlarım notalardır dostum. Müziğin kendisi. Ne dediğimi anlıyor musun? Müziği seviyorum. Müzik benim kahramanım.”