Bohuslav Martinu Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 8 Aralık 1890, Policka, Çekya

Ölüm tarihi ve yeri: 28 Ağustos 1959, Liestal, İsviçre

Bohuslav Martinu Biyografi

Çek besteci Bohuslav Martinu (1890-1959), eski Çekoslovakya’da neslinin en önemli bestecisiydi.

Bohuslav Martinu, aynı zamanda yangın gözetleme istasyonu olarak kullanılan bir kilise kulesinin koruyucusu olan küçük bir kasaba kunduracısının oğluydu. Bohuslav kulede doğdu ve çocukluğunu orada geçirdi. Besteci, olağan çocukluk deneyimlerinden bu fiziksel kopuşun, içe dönük ve yansıtıcı doğasını oluşturmaya yardımcı olduğunu öne sürdü. Bir köy hocasından aldığı keman dersleri, onun güçlü müzikal yeteneğini ortaya çıkardı ve 16 yaşındayken konservatuara katılmak için Prag’a gitti. Sert eğitime iyi yanıt vermedi ve kısa süre sonra kovuldu.

Konservatuardaki başarısızlığına rağmen, Martinu Çek Filarmoni Orkestrası’nda kemancı oldu ve 1913’ten 1923’e kadar, savaş yılları (1914-1918) hariç, memleketine döndüğünde bu görevi sürdürdü. İlk çalışmaları arasında Çek Rhapsody (1920) ve bale Istar (1922) bulunmaktadır. Kompozisyon konusunda daha resmi bir eğitime ihtiyacı olduğunu fark ederek, Josef Suk ile çalışmak için konservatuara döndü.

Martinu, bir hükümet hibesinin yardımıyla 1923’te Paris’e gitti ve sonraki 17 yıl burada yaşadı. Ekonomik ama güçlü puanlarına hayran olduğu Albert Roussel’in öğrencisi oldu. Martinu en basit şekilde yaşadı, birkaç özel öğrenciye ders vererek ve zaman zaman aldığı komisyonlardan geçimini sağladı. Bu dönemin önemli besteleri, bir futbol maçından esinlenen Half-time (1925) ve Paris’e yeni uçmuş olan Charles Lindbergh’e adanmış La Bagarre (1926; Tumult)’dur. Boston Senfoni Orkestrası’nın şefi Serge Koussevitsky, Martinu’nun müziğini Amerika Birleşik Devletleri’ne tanıttı. 1932’de Yaylı Altılısı oda müziği için Coolidge Ödülü’nü kazandı.

Paris yıllarında Martinu, Çekoslovakya ile temasını kaybetmedi. Spalicek (1931) adında bir halk balesi yazdı , Çek hayatından eskizlerin bir çeşit varyete gösterisi; The Miracle of Our Lady (1933), ortaçağ tarzı bir mucize oyunu; ve opera Juliette (1938). Bu dönemin en önemli eseri, İkinci Dünya Savaşı’ndan hemen önceki duygularını ve ülkesinin yakında çöküşünü ifade eden güçlü bir eser olan Çifte Konçerto’dur (1938).

Savaşın başlamasıyla Martinu Amerika Birleşik Devletleri’ne gitti ve burada 1953’e kadar kaldı. Berkshire Yaz Okulu’nda ve Princeton Üniversitesi’nde ders verdi. Amerikan döneminin eserleri arasında bir Senfoni (1942), bir Keman Konçertosu (1943) ve İki Piyano ve Orkestra Konçertosu (1943) sayılabilir. 1946’da kaza sonucu bir düşüş, bir amnezi ve kısmi sağırlık dönemiyle sonuçlandı.

Martinu 1953’ten 1955’e kadar Roma’da yaşadı ve orkestra için Fresques de Piero della Francesca’yı , Mirandolina operasını ve Altıncı Senfonisini yazdı. Nikos Kazancakis’in Greek Passion Play’inden uyarlanan on ikinci ve son operasını İsviçre’deki ölümünden kısa bir süre önce tamamladı.

Martinu’nun müziği hiçbir şekilde gerici değildi, ama aynı zamanda asla bariz bir şekilde “modern” veya “deneysel” de değildi. Belki de Çek tonlamalarından etkilenen melodilerinin özgürlüğü, ritimlerinin gücü ve dokularının şeffaflığı ile karakterizedir. Sonat formları yerine konçerto grosso benzeri yapıları, kontrpuansal ve sürekliliği tercih etti ve duygusallık ve dramatik etkilerden kaçındı.