Boethius Kimdir ?

Eski Roma Senatörü 

Doğum tarihi: –

Ölüm tarihi ve yeri: M.S 23 Ekim 524, Pavia, İtalya

Boethius Biyografi

Romalı mantıkçı ve teolog Anicius Manlius Severinus Boethius en etkili çalışması “Felsefenin Tesellisi” ile tanınır. Ayrıca teolojik incelemeler yazdı ve Aristoteles’in yazılarının Orta Çağ bölümlerini aktardı.

Roma’da  eski yerli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Boethius, muhtemelen Atina’da veya İskenderiye’de eğitim gördü. Her halükarda, Yunan dili ve Platon, Aristoteles ve Stoacıların felsefeleri hakkında kapsamlı bir bilgi edindi. İki felsefeyi uzlaştırmak amacıyla Platon ve Aristoteles’in eserlerini Latince’ye çevirmeyi üstlendi. Bu görev hiçbir zaman tamamlanmadı, ancak Boethius, Aristoteles’in mantıksal eserlerini tercüme etti ve ikisi hakkında yorumlar yazdı.

Boethius’un en önemli felsefi eseri, Porphyry’nin Aristoteles’in Kategorilerine Eisagoge (Giriş ) üzerine yaptığı ikinci ve daha uzun yorumudur.

Orada, Orta Çağ’ın sonlarında klasik olacak bir metinde tümellerin statüsünü tartışır. Evrensellerle ilgili olarak, Porphyry üç soru sormuştu. Birincisi, türler (örneğin insan), cinsler (örneğin hayvan) ve diğer evrensel gerçeklikler mi yoksa zihinsel kavramlar mı? İkincisi, eğer gerçeklerse, cisimsel mi yoksa cisimsiz mi? Üçüncüsü, tümeller cisimsiz iseler, duyusallardan ayrı mı yoksa onlarla birlikte mi var olurlar?

Tartışmalarda Boethius, Afrodisiaslı İskender’in (yaklaşık M.S 200) açıkladığı gibi, Aristoteles’in tümeller hakkındaki çözümünü sunar. Kısaca bu çözüm, türlerin ve cinslerin zihinsel kavramların yanı sıra gerçeklikler olduğunu anlatır. Gerçekler olarak, cisimsizdirler ve mantıklı şeylerle birlikte var olurlar. Buna göre, bireysel insanlar birbirlerine benzerliklerle var olurlar, ancak ortak noktaları gerçekte onlardan ayrı olarak mevcut oluşum değildir. Akıl, tözsel benzerlikler temelinde insan türünü kavrar. Soyut kavram gerçek bir kavramdır ve bireylerden ayrı hiçbir tür olmamasına rağmen tek tek insanlar için geçerlidir.

Platon’un tümellerin cisimsiz ve duyusal şeylerden ayrı olarak var olan gerçeklikler olduğu tezi Boethius tarafından bir alternatif olarak zikredilmiştir.Ancak zorunlu olarak tercih edilebilir bir şey değildir. Boethius’un tarafsızlığı, Felsefenin Tesellisi’nde onun bir Platonist olduğunu anladığımızda daha da çarpıcıdır.510’da İtalya’nın Ostrogot kralı Theodoric, Boethius’u konsül rütbesine yükseltmiştir.

Ancak 523’te Theodoric, Romalı aristokratlar ve Konstantinopolis’teki İmparator ile kendisini devirmek için komplo kurduğundan şüpheleniyordu. Boethius’un Theodoric’in gözünden düşmesine tam olarak neden olan şey, bazı varsayımların meselesi olmuştur.

Doğu ve Batı imparatorluklarını Ostrogot egemenliği pahasına yeniden birleştirmeye ilgi duyan Romalı aristokratların olduğu ve Boethius’un 512 ile 522 yılları arasında bölücü teolojik meseleler üzerine dört risale yazarak Doğu ve Batı arasındaki bölünmenin köprülenmesine katkıda bulunduğu bilinmektedir. (Bunlardan birinde, De Trinitate,Boethius, Teslis doktrinini tanımlamak için Aristotelesçi töz ve ilişki kategorilerini kullandı.) Kesin ayrıntılar ne olursa olsun, Theodoric Boethius’u 524 veya 525’te ihanetten idam ettirdi.

Felsefenin Tesellisi Boethius tarafından hayatının son yılında Pavia’da hapisteyken bestelenmiştir.Bu eser, yazar ile felsefenin kişileşmesi olan Philosophia arasında nesir ve manzum bir diyalogdur.İçinde Boethius, mutluluğun en olumsuz koşullarda bulunabileceğini savunuyor. Böyle iyimser bir bakış açısının temelinde, kader ve kaderin karşıtlığı yatmaktadır.

Kadersel bir Tanrı tarafından yaratılan bir dünya, gerçeklik olarak hiçbir kötülük olasılığını içermez. Tanrı, kozmik bir düzen elde ederken, her bir oluşumu zorunlu kılan kader aracını kullanır.Kısıtlı ve çevresel bakış açısından bir kişiye kaderdeki bir olay ne kadar talihsiz görünse de, yine de zihnini olayların merkezindeki ilahi bir Tanrı’ya çevirme özgürlüğüne sahiptir.Böylece insan, içinde bulunduğu koşulların bariz sefaletinin üstesinden gelecek ve teselli bulacaktır.

Boethius neyi savunur?

Boethius Tanrı’nın evreni başıboş bırakmadığını ve evreni kendi iyiliğiyle düzene sokup yönettiğini savunmaktadır.Tanrı bunu Boethius’a göre iyi olmaya ek olarak, akıl olduğu ve mutlak bir bilgiye sahip olduğu için yapabilmektedir.