Zhang Huan Kimdir ?

ÇİNLİ PERFORMANS SANATÇISI, FOTOĞRAFÇI VE HEYKELTIRAŞ

Doğum: 1965 – Anyang, Henan Eyaleti, Çin 

Zhang Huan’ın Biyografisi 

Zhang Huan, Henan Eyaleti, Anyang Şehrinde (Güney Orta Çin) çiftçi bir ailede dünyaya geldi ve başlangıçta ‘Doğu Parlaklığı’ anlamına gelen bir isim olan Zhang Dongming olarak biliniyordu.

Zhang, mücadeleyi bilerek büyüdü, ilk sekiz yılını büyükannesiyle birlikte Tangyin İlçesinin kırsal kesiminde geçirdi. Ülkenin böylesine merkezi bir kesiminde büyümenin kimliğini güçlü bir şekilde şekillendirdiğini söylüyor ve “Henan’ın erkeksi Kuzey ile dişi Güney’i birleştirdiğini söylüyor. Dolayısıyla her iki niteliğe de sahibim.” O ve ailesi, hayatta kalmak için yeterli parayı kazanmak için mücadele etti. Okulda “vahşi” olduğunu ve sınıfa asla konsantre olamayacağını ve daha genel olarak Çin sosyal geleneği ile mücadele ettiğini söylemekte zorlandı. Ayrıca gençliği boyunca hem aile üyeleri hem de siyasi liderler için birçok ölümü gördü.

On dört yaşında özel resim derslerinden sonra Kaifeng’deki Henan Güzel Sanatlar Akademisi’ne girdi. 1988 yılında Henan Üniversitesi’nde resim bölümünden mezun oldu. Orada okurken en çok Jean-François Millet ve Rembrandt van Rijn ile meşgul oldu ve ilham aldı.Mezuniyet eseri Red Cherry adlı bir tabloydu.(1988), Bir annenin bebeğini bir kase kirazın yanında huzur içinde emzirdiğini gösteren film. Pekin’e taşınmadan önce önümüzdeki üç yıl boyunca Henan Üniversitesi’nde sanat bölümünde öğretmen olarak kaldı ve adını değiştirerek ‘Dongming’in devrimci çağrışımlarını terk etti. Yüksek lisans derecesini, Avrupa klasik geleneğine yaptığı vurgu nedeniyle çektiği bir kurum olan Pekin’deki Çin Merkez Güzel Sanatlar Akademisi’nden 1993 yılında aldı.

Mezun olduktan sonra, Degas’ın eserlerinin kopyalarını yapmakla görevlendirildiği Pekin’deki ticari bir resim şirketinde bir ay çalıştı.

Reprodüksiyonları mükemmeldi ve işverenlerine büyük miktarda para kazandırdı. Ancak, haftalık giderlerinden çok daha az olan 250 RMB maaş aldı ve patronundan zam istediğinde kaba bir şekilde bağırdı. Eve giderken o kadar üzgündü ki bir otobüse yumruk attı. Şimdi bunu ilk bilinçli kendine işkence eylemi ve belki de sonraki performans eylemlerinin habercisi olarak görüyor.

Bu süre zarfında Zhang, Çinli ressam çağdaşları kadar politik fikirli hissetmediği ve resme bir alternatif keşfetme umutları olduğu için bir sonraki adımda ne yapacağından emin değildi. Ayrıca son derece fakirdi. Daha önce Dashanzhuang olarak bilinen, Pekin’in kenarındaki kirli, köhne bir sanatçı topluluğunun olduğu yere taşındı.Ancak sanatçı sakinleri tarafından Doğu Köyü’nü yeniden adlandırdı (sakinlerin deneysel ve sanata yakınlığı olduğunu düşündükleri New York City’nin Doğu Köyü’nden sonra). işbirlikçi estetik). Bu süreyi Nirvana, Cui Jan (Çin rock and roll) ve Budist müziği dinleyerek ve giderek depresif hissederek geçirdi.Aaynı zamanda bu “yüceltilmiş çöplükte” yaşayan diğer sanatçılarla da arkadaş oldu. Zhang, sanat yapmak için kullanabileceği çok az kaynakla burada, kendi vücudunu kullanmaya başladı.Sanatçı arkadaşlarının bedenlerinin yanı sıra, performanslar yaratmak için. Pekin Doğu Köyü üyeleri, İngiliz sanatçıların kışkırtıcı “canlı heykelleri” ve diğer sanat eserlerinden de ilham aldı.Ekim 1993’te Pekin’de bir sergi için bu avangard topluluğu ziyaret eden Gilbert ve George.

Beijing East Village topluluğu, Ma Liuming’in bir avluda çıplak yemek pişirdiği için tutuklanmasının ardından, başladıktan sadece bir yıl sonra polis tarafından kapatıldı. Yetkililer, bir süredir, toplumun “uygunsuz” olduğunu düşündükleri şeylerden rahatsız olmuşlardı ve bir tutuklama yapma ve onu tamamen kapatma fırsatına atladılar. Yine de orada yaşayan sanatçılar işbirliği yapmaya devam ettiler ve ülke içinde tutarlı bir şekilde eser üreten ilk nesil Çinli performans sanatçıları oldular.

Bu noktadan itibaren, Zhang (genellikle çıplak) vücudunu kullanmaya odaklanarak, (web sitesinde açıklandığı gibi) çeşitli konuları ele almak ve eleştirmek amacıyla “Baskıcı siyasi rejimlere meydan okumak için birleşik eylemin gücü.Statü ve kötü durum yeni küresel kültürde gurbetçinin kimliği, şiddetli çatışmaların baltaladığı topluluklarda inanç yapılarının kalıcılığı ve sansürün çağdaş demokrasideki yeri.” İlk performanslarından bazıları, bir doktor kanını sıcak bir tabağa sifonlarken tavandan asılı bir tahtaya kendini bağlamak veya hava için sadece küçük bir yarık olan metal bir kutuya kilitlemek gibi aşırı fiziksel eylemleri içeriyordu.

1998’de New York’ta Hac: Rüzgar ve Su adlı solo performansını gerçekleştirmek için Amerika Birleşik Devletleri’ni ziyaret etti.PS 1’de. Performans çalışmasında ilk kez aleni Çin imgeleri ve sembolizmi kullandı. Parça için, Tibet müziği çalarken müze avlusunda yavaşça yürüdü, geleneksel bir Çin yatağına ulaşana kadar, ancak yatak yerine buz blokları tutan ve birkaç canlı köpekle çevrili bir yatağa ulaştı. Daha sonra soyundu ve on dakika boyunca buzun üzerinde yüzüstü yattı. İş, hem küresel hem de yerel unsurları birleştiren (hem Çin’i hem de Amerika Birleşik Devletleri’ni aynı anda temsil eden) “küresel” olarak kabul ettiği şeydi.

Çalışmayla ilgili olarak, “Köpek kullanımı New York izlenimimden kaynaklanıyor. Bu şehirde çok fazla köpek var ve çok iyi bakılıyor. Ama insanlar gibi köpekler de dış çevreye duyarlı ve olası tehlikelerden korkarlar. Bu şehirde beni en çok etkileyen şey, farklı ırkların ve kültürlerin bir arada yaşaması. Fengshui terimiyle, kültürlerin bir arada yaşamasıyla karakterize edilen bu metropolün canlılığını ve canlılığını kastediyorum. Yine de benim için bir korku ya da isterseniz kültür şoku var. Şehri seviyorum ama aynı zamanda tarifsiz bir korkum da var. Buzu hissettiğim gibi onu da vücudumla hissetmek istiyorum. Vücudumun sıcaklığıyla buzu eritmeye çalıştığım gibi bir gerçekliği eritmeye çalışıyorum.” Tıpkı bir buzu hissettiğim gibi. 

Şehrin bu karmaşık ilk izlenimine rağmen, Zhang, aynı yıl daha sonra eşi Jun Jun ile New York’a taşınmaya karar verdi, özellikle de yaptığı işlerin çoğu sadece Çin dışında gösterilebildi. “O zamanlar New York hayallerimin şehriydi, bu yüzden şansımı denemek istedim” diyor. New York’ta, prestijli kültür kurumlarından hızlı bir performans ve komisyon programına düştü. Her iki çocuğu da 2000 ve 2003 yıllarında orada doğdu. Ancak, şehirde sekiz yıl yaşadıktan sonra, her iki Amerika’dan da bıkmaya başladı.Kısmen orada yaşamanın kendisiyle Budist’i arasına çok fazla mesafe koyduğunu hissettiği içinve Performans sanatının kendisi. Bir falcı ona bir sonraki hamlesi için en uygun yerin ya Doğu Çin olacağını söyledi.Doğduğu yerin (Henan eyaleti) kuzey doğusunda bir yerde. 2006 yılında Şanghay’da yaşamak için Çin’e geri döndü. New York’ta geçirdiği zamanı şöyle anlatıyor. “Çin’de yaşadığımızdan beri Batı’da geçen yıllara kayıp yıllar olarak bakıyoruz. Çin bana daha fazla tutku ve motivasyon verdi. New York beni kalbimden hasta etti. Çin bunu unutmama yardım etti.”

Çin’e dönüşüyle ​​birlikte Performans sanatından geri adım atmaya karar verdi. “2005’te üç farklı performans parçası yaptım ve sonuncusundan sonra kendimi tekrar etmeye başladığımı fark ettim. İyi fikirler gelmiyordu ve ayrıca kendimi çok yorgun hissediyordum. Bu yüzden bırakmaya karar verdim. ” Şanghay’ın güneyindeki Min Hang bölgesinde, 100’den fazla asistandan oluşan ekibinin nesne tabanlı sanat, özellikle heykel ürettiği muazzam bir stüdyo açtı. Bununla birlikte, performans sanatıyla olan deneyiminin, bu yeni nesne tabanlı uygulamada kendisine önemli ölçüde yardımcı olduğunu belirtiyor ve “Bana bir eseri baştan sona nasıl kavramsallaştıracağımı öğretti ve sanat yapma sürecini yaşamama izin verdi” dedi. Bir yangının şirketin faaliyetlerine son vermesinin ardından stüdyosunun bulunduğu 75 dönümlük binayı devraldı. “Çin’de yanan bir yere taşındığınızda işinizin alev alacağına inanılır” diye açıklıyor.

Zhang, 2007’den beri New York’taki Pace Gallery tarafından temsil edilmektedir. Şu anda performanstan ziyade heykel ve yağlı boya üzerinde çalışmasına rağmen, vücut, özellikle Budist heykellerinin parçalanmış vücut kısımlarının Budist tütsü külü kullanılarak yeniden canlandırılmasında, eserlerinde hala belirgin bir şekilde yer almaktadır.

Budizm’e dönüş, hem hayatında hem de kariyerinde kritik bir dönüm noktası olmuştur. Zhang, tek bir Budizm okulunu takip etmek yerine, “Budist geleneğinin bir parçası oldukları sürece hepsini severim. Hangisi olduğu önemli değil. Ayrıca, diğer dinlere en büyük saygım var. Hangi dinden bahsettiğimiz önemli değil, temel kavram aynı ve tıpkı senin beyaz olman ve benim sarı olmam gibi, ama aynı zamanda, insan düzeyinde biz aynıyız.”

2009’da Zhang , Brüksel’deki Theatre Royal de la Monnaie’de Handel’in 1743 tarihli operası Semele’nin deneysel bir prodüksiyonunun yönetmeni ve set tasarımcısı olarak çalıştı. Zhang, antik Yunan komedisinin Budist reenkarnasyon ve karma fikirleriyle olan ilişkinin ilgisini çekti.

Çağdaş Çinli sanat bilgini Gao Minglu’nun belirttiği gibi, “Performans sanatı için Çince terim, İngilizce’de kabaca ‘Davranış Sanatı’ anlamına gelen ‘Xingwei Yishu’dur. Açıkçası, davranışın orijinal performans anlamından farklı bir anlamı vardır. “davranış” bireyin fiziksel eylemleriyle sınırlı değildir.

Aynı zamanda bireyin kendisini bir topluluk içinde veya bir sosyal yapı içinde ifade eden ahlaki duygusunu da kapsar. Bu nokta Çin Konfüçyüs geleneği ile ilgilidir. Çin Konfüçyüs geleneğinde böyle bir şey yoktur. Tamamen bireysel davranış olarak, tüm bireysel davranışlar sosyaldir ve tüm davranışlar bazı sosyal ilişki türlerini yansıtır.”

Zhang, Çinli yetkililerin sanatçılardan üretmesini beklediği “kabul edilen” sanatı cesurca reddetti ve sansürün onu şok edici ve dehşete düşüren projeler yapmaktan caydırmasına izin vermedi.

Diğer Çinli sanatçılar, Pekin’deki yeraltı OPEN performans festivalinde örneklendiği gibi, bu felsefeyi benimsediler.Sanatçılar, benzer şekilde, Zhang ve çağdaşlarının ( Ai Weiwei ve Zhe Yu gibi) tutarlı bir şekilde yaptıkları gibi uygunluğa meydan okuyor. Daha 2014 yılında, Discovery Channel’da Asya’da yayınlanan Zhang ile ilgili bir program Çin’de yasaklanmıştı.

Zhang, diğer sanatçılara kariyerlerinde önemli değişiklikler yapmaktan korkmamaları konusunda bir örnek oluşturdu. Küratör, eleştirmen ve galeri yönetmeni David Teh’in yazdığı gibi, “Zhang’ın adı Çin performans sanatıyla eşanlamlı hale gelmişti. Ancak Zhang’ın Çin’e son dönüşü ve yeni resmi yön arayışı, çalışmalarına musallat olan bazı zamansız fikirlere yeni bakış açıları kazandırdı.