William Adolphe Bouguereau Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

FRANSIZ RESSAM

Doğum Tarihi: 30 Kasım 1825 – La Rochelle, Fransa

Ölüm: 19 Ağustos 1905 – La Rochelle, Fransa

William Adolphe Bouguereau’nin Yaşamı 

William Adolphe Bouguereau, 1825 yılında Fransa’nın güneybatı kıyısında geleneksel olarak Protestan bir şehir olan La Rochelle’de doğdu. Babası mütevazı derecede başarılı bir şarap ve zeytinyağı tüccarı ve bir Roma Katoliğiydi.Annesi ise orta sınıf bir Kalvinist aileden geliyordu. Çocuklarının din eğitiminden ödün vererek oğullarını Katolik, kızlarını Protestan olarak yetiştirmeye karar verdiler.

Bouguereau’nun yetiştirilmesi katıydı, ancak sahil evi ve yaşamı boyunca süren yerel gelenekleri için derin bir sevgi geliştirdi.Muhtemelen çocuğu Kilisede bir kariyere hazırlamak için Katolik bir rahip olan amcasıyla birlikte yaşamaya gönderildi. Bouguereau’nun daha sonra “hayatımın en mutlu zamanı” olarak hatırladığı bu dönemde klasik edebiyata, açık hava gezilerine ve yeni bir aile sevgisi derinliğine maruz kaldı.

Amcasıyla yaşamaya başladıktan birkaç yıl sonra Bouguereau, dini ve laik eğitimine devam ettiği Pons Katolik koleji’ne gönderildi. Pons’da, Bouguereau, büyük Neoklasik ressam Jean Auguste Dominique Ingres’in takipçisi Louis Sage tarafından çizim dersi aldı.Ancak çalışmaları, ailesine güney doğu Fransa’daki Bordeaux’daki yeni evlerinde katılmasını talep eden babası tarafından kesintiye uğradı.

Burada genç William Adolphe, Belediye Resim ve Çizim Okuluna kabul edilmesine yardımcı olan yerel bir sanatçı ve tarihçi olan Charles Marionneau ile tanıştı. Babasının işine katkıda bulunmak için baskı altında olmasına rağmen, Bouguereau böylece sanatsal eğitimine devam etti.Eğitimini gıda ürünleri için elle renkli litograflar oluşturarak finanse etti. Bu paralı asker işinde başarılı oldu ve sonunda 1846’da 20 yaşında Paris’e taşındı.

Bordeaux’daki Belediye Okulunun tavsiyesi üzerine Bouguereau, başarılı Neoklasik ressam François Edouard Picot’un yanında çalışmaya davet edildi. Picot’un stüdyosundaki diğer öğrenciler gibi, Bouguereau da litograflar, alçı kalıpları ve canlı modeller kullanarak figüratif resim ve çizimin temel unsurları üzerinde çalıştı. Ancak yetersiz birikimine rağmen, müfredatı resim, anatomi, perspektif, tarih, antik çağ ve heykel üzerine odaklanan prestijli Ecole Royale des Beaux-Arts’a kabul edildi. Bouguereau’nun yüce tutkusu, Roma’daki Villa Medici’deki Fransız Akademisi’nde sponsorlu çalışmayı içeren seçkin genç sanatçılar için bir ödül olan Grand Prix de Rome’u kazanmaktı. İki başarısız denemeden sonra, daha önce Nicolas Poussin tarafından ele alınan bir tema üzerine, Arax’ın Kıyısında (1850) Çobanlar tarafından bulunan büyük tarihi resim Zenobia ile amacına ulaştı.

Bouguereau, Ocak 1851’de Roma’ya gitti ve üç yılını teknik becerilerini geliştirerek geçirdi ve İtalyan yarımadasında sanat koleksiyonları, kiliseler, mimarlık ve heykel eğitimi aldı.

Bursu 1854’te sona erdi, ancak Paris’e dönmek yerine memleketi La Rochelle’e geri döndü.

İtalya’daki biçimlendirici deneyimlerinden sonra, Bouguereau’nun kariyeri, sürekli övgü ve iş birikimi ve Paris Salonundaki çalışmalarının yıllık maruziyeti ile tanımlandı. Eğitildiği Neoklasik tarza itaatkar bir şekilde bağlı kaldı ve Salonlardaki çalışmalarının sergilenmesi orta ve üst sınıf patronlardan büyük ilgi gördü.Devlet binalarını ve kiliselerini dekore etme fırsatları yarattı. 1856’da, İmparator III. Napolyon’un propagandacı çalışmasını tamamladığı İmparator III.Napolyon’un Tarascon Sellerini Ziyaret ederek imparatorun Rhone ve Loire Vadileri bölgelerine insani ziyaretlerini gösteren bir komisyon tarafından prestiji daha da arttı. son zamanlarda sel tarafından harap edildi. Bouguereau’nun çalışmalarına olan talep, kısmen iki güçlü sanat tüccarı Paul Durand Ruel ve Adolphe Goupil ile yaptığı sözleşmeler nedeniyle bu dönemde tutarlıydı.

Çalışmalarına pragmatik ve ticarileştirici yaklaşımını gösteren Bouguereau, 1860’lı yıllardan itibaren değişen sanatsal zevkler doğrultusunda yarı-Natüralist tür sahneleri yaratarak büyük tarihsel ve klasik konuların ötesine geçmeye başladı.

Bununla birlikte, pratik açıdan, geleneğin sağlam bir savunucusu olarak kaldı.Neoklasik akranı Alexandre Cabanel ile birlikte Edouard Manet’in Dejeuner sur l’herbe’nin 1863 Paris Salonundan reddedilmesini sağlamada etkili oldu. Bu, genellikle avangard sanatın doğuşuyla eşanlamlı olarak görülen “Salon des Refuses” in kurulmasına yol açtı.

​​​​​
Daha sonra Paris’in Montparnasse semtinde lüks bir aile evi ve stüdyosu tuttu ve yaz aylarında ailesiyle birlikte sık sık yerel dekoratif işlerin kabul edildiği La Rochelle’e gitti. Bouguereau hayatı boyunca büyük ölçüde apolitik bir profil tuttu, ancak iki kez sanat dışında siyasetle uğraştı, her iki durumda da kendisini Fransız kuruluşunun güçleriyle aynı hizaya getirdi. 1848 devrimi sırasında ve yine 1870’de, Fransa-Prusya Savaşı’nın sonunda, devrimci Paris Komünü’nün (Bouguereau’nun Gustave Courbet gibi bazı akranlarının kendilerini ilişkilendirdiği) kısa süreli iktidarı ele geçirmesinden önce Ulusal Muhafızlara kaydoldu. 

Bouguereau’nun profesyonel hayatı kesintisiz başarıları 1876’da ömür boyu Akademi üyeliği verildi ve 1885’te yaşayan bir sanatçı için mümkün olan en yüksek ayrım olan Onur Lejyonu Komutanı oldu.Kişisel hayatı trajediyle damgasını vurdu. Çocuklarından üçü bebeklik döneminde öldü.Anneleri Nelly 1877’de öldü ve bu olaylar bir dizi kasvetli dini tabloya ilham verdi. Ancak Nelly’nin ölümünden kısa bir süre sonra Bouguereau, 1896’da iki on yıllık bir nişanın ardından evleneceği başka bir model olan Amerikalı Elizabeth Jane Gardner aynı zamanda kayda değer bir sanatçı ile ilişkiye başladı.(çift, William’ın ölümünü bekliyordu Adolphe’nin annesi, yeniden evlenmesini onaylamadı). Bu dönemde Bouguereau’nun etkisi Fransa’nın çok ötesine yayıldı ve Belçika, Avusturya ve İspanya’daki sanatçı topluluklarında aktif olarak yer aldı. İleri yıllarında bile, geleneksel resim yöntemlerini asla terk etmeden üretken bir şekilde çalıştı. 

Hayatının son birkaç yılı boyunca, Bouguereau aynı zamanda hem erkek hem de kadın sanatçılara Akademik tarzda danışmanlık yapan hevesli ve etkili bir öğretmen oldu. 1872’den itibaren prestijli Academie Julian’da öğretmenlik yaptı ve bu kurumdaki kadın sanatçıların eğitimini savunmasıyla tanındı. Öğrencilerinin çoğu ticari ve eleştirel başarı elde etmeye devam ederken, örgün eğitimin dışında sayısız hayran ve taklitçi çekti. Bouguereau 1905’te öldüğünde, hem Paris’te hem de La Rochelle’de büyük cenaze törenleri ve anıtlar tarafından onurlandırıldı. Paris’teki Montparnasse Mezarlığına, Nelly ve çocuklarının yanına gömüldü. Hayatı boyunca işine yoğun bir şekilde bağlı kaldığını belirterek, “her gün neşeyle dolu stüdyoma gidiyorum; akşam karanlıktan dolayı durmak zorunda kaldığımda ertesi sabahın gelmesini zar zor bekleyebiliyorum.Eğer kendimi sevgili resmime veremezsem perişan olurum.”

Bouguereau ve 1903’teki Julian Akademisi’ndeki kız öğrenci sınıfı, Sanatçının Mirasçıları Ross ve Bartoli’nin koleksiyonundan.

Eleştirmenlerine karşı dürüst olmak gerekirse, Bouguereau, fabrika hattı verimliliğiyle ürettiği duygusal resimlere pragmatik bir tutum sergiledi. Bunlar, stilize kadınsı güzelliğin, titillating mitolojinin, rustik ülke yaşamının ve çocukluk masumiyetinin imgeleri için orta ve üst sınıf bir gürültüye yanıt olarak oluşan pazar için resimlerdi. Fakat Bouguereau’nun burjuva zevkinin kalesi olarak ünü, yaşamının ve çalışmasının daha ilerici yönlerinin gözden kaçırıldığı anlamına geliyordu. Örneğin, Academie Julian’da genç sanatçılara rehberlik etme tutkusu vardı ve çağdaşlarının aksine, kadın sanatçıların eğitimini coşkuyla teşvik etti.

Bouguereau’nun çalışmalarına yeniden ilgi duyulması 1970’lerde-80’lerde New York, Montreal ve Paris’te büyük sergilerle ortaya çıktı. Aynı zamanda, çeşitli monograflar ve revizyoner akademik makaleler, Fransa ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 19. yüzyıl sanatı üzerindeki etkisine yeni bir ışık tuttu.

Resimleri şimdi açık artırmada yüksek fiyatlara hükmediyor ve özel eller arasında dolaşmaya devam ediyor. Yaşamı boyunca kitlesel çekiciliği göz önüne alındığında, eserlerinin çoğunun tebrik kartlarında, posterlerde ve takvimlerde görünmesi, daha iyi İlk Öpücük olarak bilinen Cupid ve Psyche (1890) gibi görüntülerle çağdaş Batı kültürünü sular altında bırakması uygundur.