Sofonisba Anguissola Kimdir ? Biyografisi Ve Hayatı

Sofonisba Anguissola-Biyografi ve Miras

İTALYAN RESSAM

Doğum: c. 1532-Cremona, İtalya

Ölüm:16 Kasım 1625-Palermo, Sicilya, İtalya

Sofonisba Anguissola’nın Biyografisi

Sofonisba Anguissola’nın Biyografisi 

Küçük soylularda doğan Sofonisba, altı kız ve bir erkek kardeşlerin en büyüğüydü. Daha sonra İspanyol egemenliği altında bir kuzey italyan şehri olan yerli Cremona’da büyüyen Sofonisba, hırslı ve bilgili babasının dikkatli rehberliği altında gelişti. Bir Anguissola ailesi geleneğinin ardından ailesi Amilcare ve Bianca (kızlık soyadı Ponzone), eski soylu köklerini vurgulamak için ve muhtemelen ispanyol kralına bağlılıklarından dolayı ona eski bir Kartaca adı verdiler. Amilcare ayrıca Rönesans döneminde tüm seçkin çocuklardan beklendiği gibi ona kapsamlı bir hümanist eğitim verdi. Bu klasik eğitim, Latince, Antik Yunan ve Roma yazarlarını, resim ve müziği ve çağdaş hümanist yazarları incelemeyi içerecekti. Resim yeteneği onu olduğu gibi yine de, öğrenim seviyesi gerçekten olağanüstü olması onun için bir araya gelen insanlar gibiydi. Bu eğitimi beklentilerin üstünde ve ötesinde verirken, Amilcare belki de yaşına geldiğinde avantajlı bir evlilik şansını arttırmaya çalıştı.Sonuçta kendisi, sosyal rütbede kendisinden biraz daha yüksek olan Bianca ile bu kadar uygun bir evlilik yapmıştı. En azından, daha zengin akrabalarından bazılarının kızları için yaptığı gibi, Anguissola’ya bir dereceye kadar bağımsızlık vermek istedi.

Sofonisba Anguissola’nın Yaşamı

Soyluların sanat hakkında bilgi sahibi olmaları beklenirken, sanatı profesyonel olarak sürdürmeleri geleneksel değildi. Radikal bir hareketle Amilcare, Anguissola ve kız kardeşi Elena için resim konusunda uzmanlaşmış bir eğitim düzenledi. 1545’te Bernardino Campi’nin ailesine çırak olarak katıldılar. Campi, Mantua’da çalışırken Giulio Romano ile tanışan genç bir Mannerist sanatçıydı.Cremona’ya döndükten sonra zarif besteleriyle ün kazanmıştı. Atölyesinde Anguissola, hayattan resim yapmayı tercih etmesine rağmen, Parmigianino gibi yerleşik ustalardan kopyalamayı öğrendi.

Anguissola’nın 1549’da Milano’da ne kadar süre eğitim gördüğünü kesin olarak belirlemek zor olsa da, Anguissola eğitimine bir diğer önemli Cremonese ressamı Bernardino Gatti (Il Sojaro) ile devam etti. Vesayeti altında Correggio ve Parmigianino’nun resim stilleriyle daha da tanıştı ve günlük sahneler için bir tat kazandı. Anguissola’nın bazı komisyonlarında da işbirliği yapması çok muhtemeldir, 1550’lerin başında ürettiği resimler, ayırt edici özelliklerinden biri haline gelen bir yenilik duygusu göstermektedir.ortreleri anlatı ve entelektüel nüanslarla aşılamak istemektedir.

Sofonisba Anguissola Kimdir ? Biyografisi Ve Hayatı

​​​İtalyan Rönesansının efsanevi ustalarından Michelangelo Buonarroti’nin ilgisini çekecek olan bu tür bir kompozisyonlar yaptı. Ona çıraklık yapmış gibi görünmese de mektuplarla mektuplaştı. Michelangelo, ressam olarak becerilerini geliştirmesine yardımcı olan çalışmalarını tavsiye etti ve eleştirdi. Yaşlı bir kadına okumayı öğreten gülümseyen bir kızın çizimini aldıktan sonra, usta ağlayan bir çocuğun çiziminin belki de daha zor olacağını söyledi. Buna karşılık, Anguissola ona bir Kerevit tarafından Isırılan Çocuğu gönderdi (1554), bu sadece Michelangelo’nun hayran olduğu zanaatkarlığı değil, aynı zamanda mizah anlayışını da vurgular. Eser, Anguissola’nın genç kardeşi Asdrubale’nin ağlayan çocuğa gülümseyen en küçük kız kardeşi Minerva tarafından teselli edildiğinin samimi bir portresi. Bu taslağın önemli Barok sanatçı Caravaggio’ya Kertenkele tarafından Isırılan Oğlunu (1594-95) çizmesi için ilham verdiği düşünülmektedir.

Anguissola’ya iyi bir pozisyon sağlama arayışına devam eden Amilcare, onu Kuzey İtalya’daki çeşitli saray ve sanatçılarla tanıştırdı.Yeteneklerini tanıttı ve sanat eğitimini genişletti. 1556’da Anguissola, ünlü bir nakkaş olan Giulio Clovio’nun portresini ona verdiği tavsiyeler için şükranla çizdi. Bu ortamdaki hemen başarısı o zamanlar çok popüler-muhtemelen aynı yıl tamamlanan küçük bir otoportrede görülüyor.

1559’da kadın portre ressamı olarak şöhreti İtalya dışına yayılmıştı ve İspanya Kralı II.Philip, genç kraliçesi Valois Elisabeth’in bekçisi olmasını istedi. İspanyol mahkemesinde kaldığı süre boyunca, Anguissola kraliçeye çizim ve resim dersleri verdi. Ayrıca IV.Papa Pius’un isteği üzerine kraliçe’nin portresini ve ispanyol kraliyetlerinin ve saraylarının çok sayıda tam boy ve minyatür portresini tamamladı ve konularını resmi olarak göstermek için yeni yollar icat etti, ancak italyan ve ispanyol sanat yazarlarından ve koleksiyoncularından övgüsünü alan yaşam benzeri nitelikle.

Kraliçe ve ressam yakın arkadaş oldular. Elisabeth 1568’de öldüğünde, çevresinin diğer üyeleri Fransa’ya döndü, ancak Anguissola, kralın genç bebeklere, Isabel Clara Eugenia ve Catalina Micaela’yı eğitme isteği üzerine İspanya’da kaldı. Bu arada Philip, Anguissola için asil bir evlilik ayarladı ve geleceğinin istikrarını sağlamak ve belki de resim kariyerini korumak için cömert bir çeyiz sağladı. 1571’de Paternò naibi Sicilyalı Fabrizio de Moncada ile evlendi ve memleketi Sicilya’ya döndüler. Tabloları için tazminat olarak aldığı zengin hediyeler evlilik sözleşmesinde yer aldı ve mahkemedeki muazzam başarısını gösterdi.

Moncada ile evliyken Anguissola’nın faaliyetleri hakkında çok az şey biliniyor, ancak başkalarını çizmeye ve eğitmeye devam etti. 1579’daki ölümünde, yerel bir kiliseye sunak hediye etti.

Sanatçı daha sonra belki de ailesinin yanında olmak için kuzey İtalya’ya dönmeye karar verdi. İtalyan sahilindeki tekne yolculuğunda Anguissola, geminin kaptanı Orazio Lomellino ile tanıştı ve aşık oldu. Bir asilzade olmasına rağmen, ailesi evliliği onaylamadı (Floransa dükü Francesco I de’ Medici’den şefaat etmesini bile istedi). Ancak Kral Philip, ona bir yıllık kira daha vererek evliliği onayladı. Sanatçı, Cenova’da menajeri olarak görev yaptı ve El Escorial’daki yeni sarayı için sanat ve sanatçıları tavsiye etti.

Anguissola 35 yıl Cenova’da yaşadı ve burada ünlü olarak dikkat çekmeye devam etti. Şehrin tüccar aileleri zenginleşiyor, büyük saraylar inşa ediyor ve sanatı devreye alıyorlardı. Entelektüel toplantılara ev sahipliği yaptı ve Luca Cambiaso ve Bernardo Castello da dahil olmak üzere gelecek vaat eden sanatçılarla arkadaş oldu. Dramatik ışık efektleri içeren dini resimler ve Savoy ve Viyana’da kendi kocalarıyla buluşmak için onu ziyaret eden yetişkin bebeklerin yeni portrelerini üretti. 

1615’te Anguissola ve Orazio, işinin çoğunu yürüttüğü Palermo’ya taşındı. Cenova’da olduğu gibi, birçok sanatçı onun tavsiyesini istedi. İlerleyen yıllarda ilerleyici bir körlük nedeniyle resim yapamadı. Yine de, diğer genç sanatçıları finanse ederek ve kariyerlerini geliştirmelerine yardımcı olarak sanatın büyük bir hamisi oldu. 1624’te Anguissola’nın ölümünden bir yıl önce Hollandalı ressam Anthony van Dyck onu ziyaret etti. O sadece 24 yaşındaydı, ama zaten sanat dünyasında bir yıldızdı. Soluk bir alnı, ağzı ve sulu gözleri olan 92 yaşında bir kadın olarak yumuşak, samimi bir portresini çizdi. Yaşına rağmen van Dyck, görme yeteneği zayıflamış olsa da Anguissola’nın hala zihinsel olarak çok keskin olduğunu iddia etti. Onu çizerken, resmin ‘gerçek ilkeleri’ üzerine konuştular ve van Dyck daha sonra bu konuşmanın ona resim hakkında hayatındaki her şeyden daha fazla şey öğrettiğini iddia etti. 

Sofonisba Anguissola’nın Kariyeri Hakkında Kısa Bir Değerlendirme

İlk aile portrelerinden bu yana, Anguissola’nın eserleri, düzenli, günlük sahneleri esprili görsel oyunlara yükselten hikaye anlatımı unsurlarıyla doluydu. Bakıcının kişiliğiyle aşılanmış inandırıcı bir benzerliği temsil etme yeteneği daha sonra Barok portreciliğin ayırt edici özelliklerinden biri haline geldi.

İspanya’da Anguissola, Antonis Mor ve Titian tarafından kurulan resmi Alman ve Venedik stillerini birleştirerek kraliyet patronlarının propaganda ihtiyacına uygun, nüanslı ama zekice bir portre stili geliştirdi. Resmi portreleri oradaki diğer sanatçıları etkiledi. Anguissola’nın İspanyol eserlerinin çoğu 1734’te Madrid Kraliyet Alcázar’ında çıkan yangında öldü. Ancak eserleri o kadar başarılıydı ki, mahkemede ikamet ederken bile diğer sanatçılara resimlerinin kopyalarını çıkarmaları emredildi. Peter Paul Rubens gibi yabancı sanatçılar da üstünlüklerini tanıdıkları için onları kopyaladılar ve böylece yenilikleri türe sızdı.

Anguissola’nın başarısı, Lavinia Fontana ve Artemisia Gentileschi de dahil olmak üzere, kadın evcilliğinin toplumsal beklentilerini ve özel, iç alana kadın inzivasını görmezden gelen, eskisinden daha fazla sayıda kadın sanatçıya ilham vermiş olabilir.

Belki de cinsiyeti nedeniyle, ölümünden sonra itibarı 1970’lerde Batılı feministler tarafından yeniden keşfedilene kadar bilinmedi. Anguissola’ya feminist unvanını vermek yanlış olsa da, başarısı yeteneğinin, çalışmasının ve itibarının diğer sanatçılarınkinden üstün olmasa da eşit olduğunu gösterdi. Bilim adamları hayatının ve prodüksiyonunun ayrıntılarını açıklamaya devam ettikçe, Anguissola bilim adamlarına ve sanatçılara yaşadığı dönemi nasıl anladığımızı yeniden düşünmeleri için bir anahtar sağladı.