Rufino Tamayo Kimdir ?

MEKSİKALI RESSAM

Doğum: 25 Ağustos 1899 – Oaxaca de Juarez, Oaxaca, Meksika

Ölüm: 24 Haziran 1991 – Mexico City, Meksika 

Rufino Tamayo’nun Biyografisi

Rufino del Carmen Arellanes Tamayo, Güney Meksika’nın Oaxaca kentinde, Zapotec’in (Oaxaca bölgesinin yerli halkına verilen ad) ebeveynleri kunduracı Manuel Arellanes ve terzi Florentina Tamayo’nun çocuğu olarak dünyaya geldi.Babası, Tamayo henüz bir çocukken aileyi terk etti.Daha sonra babasının soyadını annesinin lehine bıraktı.Annesi 1907’de tüberkülozdan öldüğünde trajedi yaşandı ve büyükannesi kısa süre sonra öldü.Yetim Tamayo, 1911’de teyzesi Amalia ile birlikte yaşamak için Mexico City’ye taşındı.Meyve satış işinin günlük işleyişinde aileye yardım etti.Tamayo olgunlaştıkça, aile şirketindeki rolü sayesinde muhasebe de okuyabildi.

Tamayo daha sonra, “Topraklarımın bana miras bıraktığı bir mirasla başkente on bir yaşındayken geldim.Ailem La Merced’deki şarap imalathanelerinde büyük çapta meyve sattı.

Düşmanlarımdan bazıları küçük bir tezgâhımız var diyerek beni gücendirmeye çalıştıpar.Belki de bugün resmimde yer alan meyvelerin birçoğu o zamanlar gördüklerimdir.İlginçtir ki, çocukken o meyvelere, şekillerine hiç özlem duymadım.Renkler beni büyüledi, ama neredeyse hiçbir zaman lezzetlerinden etkilenmedim”. Tamayo, çizim konusundaki doğal yeteneğini keşfetmeden önce aslında yetenekli bir gitarist olmuştu ve şunları söyledi.İlk ilham kaynağım, tanınmış ressamların eserlerini yeniden üreten sanat denilen bazı kartpostallardı.Bu kartları sokaklarda elde etmek mümkündü.

Bir müzisyen olarak bir kariyerini çok ciddi bir şekilde düşünmesine rağmen, Tamayo bunun yerine resim yolunu takip etmeyi seçti.1917’de San Carlos’taki Escuela Nacional de Artes Plasticas’a usulüne uygun olarak kaydoldu.

Okuldayken Kübizm de dahil olmak üzere popüler Modern sanatsal stilleri denedi.İzlenimcilik ve Fovizm,ancak her zaman çalışmalarına belirgin bir Meksika eğilimi verme fikriyle.

Okulda sadece birkaç ay kaldıktan sonra, Tamayo ve Agustin Lazo, Gabriel Fernandez Ledesma ve Julio Castellanos da dahil olmak üzere bazı akranları, okulun izin verdiği kişisel özgürlük eksikliğinden dolayı hayal kırıklığına uğramıştı.Grup, müfredatta değişiklik yapmayı amaçlayan bir dizi protesto bile düzenledi. Tamayo’nun hatırladığı kadarıyla okula gelir gelmez sıradanlığını algıladım. Bu iğrenmeyi hisseden sadece ben değildim. İsyanımız sanatın kölece olması gerektiğini savunan bir öğretim sistemine karşıydı.Ancak protestolar etkisizdi ve Tamayo, sanat kariyerine kendi gücüyle devam etmek için okulu bıraktı.

Tamayo, Meksika Devrimi’nin “kültürel caudillo”su (“kültürel lider”) olarak da bilinen tartışmalı yazar, politikacı ve filozof Jose Vasconcelos Calderon için Ulusal Arkeoloji Müzesi’ndeki Etnografik Çizimler Bölümü’nde çalışmaya başladı.

Vasconcelos, oldukça iyi bir fikri uygulamaya koymama çalışarak bana yardımcı oldu.Etnoloji Departmanı’nın popüler sanatlardan örnekler toplayabileceği kendi el sanatları atölyesini yaratmasıyla ilgiliydi.

Kolomb öncesi sanat, Kuzey, Orta ve Güney Amerika’da ve Karayip Adaları’nda üretilen mimari, sanat ve el sanatlarına verilen bir terimdir. Özellikle on altıncı yüzyıldan önce yapılan çalışmalara ve “Yeni Dünya” Avrupalılığının kapılarını etkin bir şekilde açan Kolomb’un gelişine atıfta bulunur.Kolomb öncesi veya İspanyol öncesi sanat, öncelikle yerli halkların fiziksel ve ruhsal dünyalarıyla nasıl etkileşime girdiğine odaklanan ilkel bir sanattır. Eserler, önemli kutsal amaçlara hizmet etmenin yanı sıra, ataların tarihleriyle bir soy sürdürmüştür.

Tamayo’nun Ulusal Müze’deki görevleri arasında Kolombiya öncesi eserlerin koleksiyonunun çizimlerini yapmak vardı ve Tamayo’nun coşkusu Vasconcelos üzerinde öyle bir etki bıraktı ki, henüz 21 yaşında olmasına rağmen kısa süre sonra onu bölüm başkanı yaptı.

Her zaman İspanyol öncesi sanatı düşünerek bir şeyleri deforme etmeye başladım.İspanyol öncesi sanatta, oranlar söz konusu olduğunda mutlak özgürlük var. Atalarımızın kullandığı renkleri de fark ettim” dedi. Her zaman İspanyol öncesi sanatı düşünerek bir şeyleri deforme etmeye başladım. İspanyol öncesi sanatta, oranlar söz konusu olduğunda mutlak özgürlük var. Atalarımızın kullandığı renkleri de fark ettim” dedi.

1925’te Tamayo, Merced pazarının yakınındaki Calle de la Soledad’da ilk (küçük) atölyesini kiraladı ve dikkatini kendi resim pratiğine çevirdi. Bir yıl sonra, Avenida Madero Pasaje América’da (daha önce bir silah ustası tarafından işgal edilmişti) kiraladığı bir mekanda yirmi yağlı ve suluboya resimden oluşan ilk kişisel sergisini düzenledi. Açıkladığı gibi, “o zamanlar sadece sergi salonları akademinin duvarları içindeydi ama ben orada eserlerimi sergilemeyi reddettim. Alternatif, o merkezi caddede bir yer kiralamaktı”. Sergi başarılı oldu ve genellikle eleştirmenler tarafından iyi karşılandı.

1926’da Tamayo, müzisyen ve besteci Carlos Chavez ile ilk kez New York’a gitti. Kısıtlı bir bütçeyle arkadaşlar, diğer ressamlarla paylaştığı bir evin çatı katını kiraladılar. Marcel Duchamp, Stuart David ve Reginald Marsh ile birlikte yaşayan Tamayo, New York’a yaptığı ilk seyahatin sanatsal gelişiminin “en önemli yönlerinden biri” olduğunu ve “Elimi bırakmayı, zorlukların üstesinden gelmeyi öğrendiğimi” söyledi. Okulda edindiğim kötü huylar, kendimi disipline etmek, yalnızlık ve sefaletin üstesinden gelmek”. New York’a gelişinden sadece bir ay sonra Weyhe Gallery’de 39 eser sergiledi. Profilini sadece New York’ta değil, aynı zamanda Meksika’da da artırmak için çok şey yaptı.

1929’da Tamayo, Meksika’ya döndü ve Ulusal Güzel Sanatlar Okulu’nda resim, heykel ve gravür dersleri vermeye başladı; öğrencilerine “Eğer resim yapmayı seviyorsan her gün resim yap, yapabiliyorsan sekiz saat boyunca” diye ısrar ediyor. Tamayo, öğretici rolüyle yanlışlıkla kendini “üç büyük” Meksikalı Duvarcı , Diego Rivera , José Clemente Orozco ve David Alfaro Siqueiros’un felsefi yaklaşımlarıyla çelişir buldu., hepsi Devrimci temalarla meşguldü. Tamayo, Devrim’in ulus için zararlı olduğuna (biraz tartışmalı bir şekilde) inanıyordu ve sanatını daha çok İspanyol öncesi etkilere odakladı. Aslında, açıkça Devrimci içerikli bir duvar resmi yapmayı reddetmesi, onun Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği’nden atılmasına neden oldu.

Tamayo’nun öğrencilerinden biri Maria Izquierdo’ydu . O ve Frida Kahlo , Meksika’nın en önemli yirminci yüzyıl kadın sanatçıları olacaktı. Tamayo ve Izquierdo, 1929-33 yılları arasında Mexico City’nin tarihi merkezinde sevgili olmuşlar ve bir stüdyoyu paylaşmışlardır. Çift ayrıca kendilerine “Çağdaşlar” (“Çağdaşlar”) adını veren bir grup yazar ve sanatçının üyeleriydi. Grup, 1928-31 yılları arasında, politik muralistlere karşı (İspanyol öncesi bir Meksika sanatı lehine) muhalif bir görüş benimseyen bir “Contemporaneos” dergisi yayınladı. 1933’te Tamayo, ilk duvar resmini El Canto y la Música’yı (Şarkı ve Müzik) yapmakla görevlendirdi., Mexico City’deki Ulusal Müzik Konservatuarı için. Duvar resmi üzerinde çalışırken, ertesi yıl evlendiği konser piyanisti Olga Flores Rivas ile tanıştı. Çift, Tamayo’nun elli yedi yıl sonra Olga’nın kocasının en hevesli destekçisi ve destekçisi rolünü üstlenmesiyle vefatına kadar evli kaldı.

Çift, Tamayo’nun elli yedi yıl sonra Olga’nın kocasının en hevesli destekçisi ve destekçisi rolünü üstlenmesiyle vefatına kadar evli kaldı.

1935’te Tamayo, Devrimci Yazarlar ve Sanatçılar Birliği’ne (LEAR) katıldı. Görüşlerini özgürce ifade etmek isteyen Meksikalı sanatçıları, özellikle de Devrim Savaşı’nı ve diğer sosyalist siyasi nedenleri destekleyenleri desteklemeye çalışan bir örgüttü. Tamayo apolitik kalmasına ve Siqueiros ve Orozco’nun görüşlerine katılmamasına rağmen, onlar ve diğer dört sanatçı, New York’taki ilk Amerikan Sanatçılar Kongresi’nde (yine 1935’te) Meksika’yı temsil ettiler.