Robert Morris Kimdir ?

Robert Morris Biyografi 

AMERİKAN HEYKELTIRAŞ VE PERFORMANS SANATÇISI

Doğum: 9 Şubat 1931 – Kansas City, Missouri

Ölüm: 28 Kasım 2018 – Kingston

Robert Morris’in Biyografisi

Robert Morris, Kansas City’de dünyaya geldi.Bir banliyö bölgesinde büyüdü. Hayatının başlarında, çizim yeteneğini keşfetmesine yardımcı olan bir alışkanlık olan çizgi roman resimleri yapmaya başladı.Okulu Robert’e esnek bir bakış açısı, sanatsal becerilerini geliştirmek için ek zaman için izin verdi.Ayrıca öğrencileri yerel Nelson Galerisi’nde (şimdi Nelson Atkins Sanat Müzesi) eskiz yapmaya ve Kansas City Sanat Enstitüsü’nün sanat stüdyolarında çizim yapmaya teşvik eden bir hafta sonu programlarına katıldı.

Morris, 1948’de Kansas City Üniversitesi ve Kansas City Sanat Enstitüsü’nde ders aldı. 1951’de California Güzel Sanatlar Okulu’na transfer oldu.Ancak ABD Ordusu Mühendisler Birliği’ne katılmadan önce sadece bir dönem okulda geçirdi.1953’te Amerika’ya döndükten sonra, psikoloji ve felsefe okumak için Oregon’daki Reed Koleji’ne kaydoldu.İki yıl sonra, tam zamanlı olarak resim yapmaya devam etmek için Kaliforniya’ya döndü.

Öğrencilik yıllarında Morris , California Güzel Sanatlar Okulu’nda ders vermiş olan Clyfford Still’den etkilenen tek renkli soyut manzaralar çizdi. Reed Koleji’nden ayrıldıktan sonra, Morris büyük ölçekli soyut parçalar üretmeye devam etti.Bu sefer Jackson Pollock‘un yöntemlerini takip etti.Örneğin yerde resim yapmak, kendini tuvalin üzerine asmak için bir iskele kullanmak gibi. Böyle bir sona erme yoluyla Morris, çalışma sürecinin kendisine bir ilgi geliştirdi. Morris, 1950’lerin sonlarında, resmin nihai sonucu ile üretiminde yer alan eylemler arasındaki kopukluk hissinden rahatsız olarak, nihayetinde resmi terk etti. Sonraki birkaç yıl boyunca çift, hareket ve doğaçlama olanaklarını araştıran tiyatro atölyeleri yaptı.

1960 yılında Morris New York’a taşındı ve sanat tarihi okumak için Hunter College’a kaydoldu. Resim yapmayı bırakarak kontrplaktan heykeller yapmaya başladı. Tamamlanan ilk parçalardan biri, yapımı sırasında üretilen seslerin bir kaydının eşlik ettiği tahta bir küp olan Kendi Yapım Sesi ile Kutu (1961) yaptı. Nesnenin süreçle birleştirilme biçimi, Morris’e resimde gerçekleştiremediği bir tatmin duygusu verdi. Sonraki birkaç yıl boyunca, fiziksel nesnenin kendisinden ziyade dilin rolüne, bedenle ilişkisine ve diğer temel kavramlara odaklanan sanat üretmeye devam etti. New York’taki ilk kişisel sergisi 1963’te Green Gallery’de gerçekleşti. Donald Judd’dan başka Morris’in çalışmalarının Minimalist unsurlarını tanıyan çoğu eleştirmen, gösterideki çalışmalara olumsuz yanıt vererek, onları önemsiz ve aşırı agresif olarak algıladı.

Ayrıca 1963’te Morris, New York’taki ilk dans performanslarının koreografisini yaparak tiyatro ve hareket keşfine yeniden başladı. Carolee Schneemann ile birlikte yürütülen Site (1964), sürekli bir dizi eyleme odaklanması bakımından Morris’in çağdaş heykeliyle yakından ilişkilidir. Bu parçada Morris, Manet’nin Olympia’sı tarzında poz veren Schneemann’ı ortaya çıkarmak için bir ahşap levha yığınını tek tek kaldırdı.

1966’dan itibaren Morris, ArtForum’da kendi heykelinin amaçlarını ve önemli sanat hareketlerinin altında yatan fikirleri açıklamaya yardımcı olan birkaç önemli makalenin ilkini yayınladı. “Heykel Üzerine Notlar” başlıklı dizi, yazılarının en bilinenleri arasında yer alıyor ve onu Minimalizm’in merkezi figürlerinden biri olarak tanımlanmıştır.

Bu denemelerde Morris, sanat nesnesinin benzersizliği kavramını reddetti, bunun yerine sanat eserinin izleyiciyle ilişkisinin önemini vurguladı. Bu, farklı konumlarda düzenlenmiş özdeş L-şekilli yapılardan oluşan ve izleyicinin konumuna bağlı olarak farklı şekil ve boyutlarda görünmelerini sağlayan İsimsiz (L-Kirişler) (1965) gibi eserlerde görülür.

Nesneyi çözme amacında ilerleyen Morris, stil ve niyet açısından Arte Povera sanatçılarından farklı olarak sıradan malzemelerle çalıştı. İsimsiz (1967), şeritler halinde kesilmiş keçe parçalarından yapılmış ve zemine gelişigüzel dökülmüştür.Ortaya çıkan nesne, belirli bir şekil veya form olmadan rastgeledir. Malzemenin sıradanlığı, nesnenin daha az önemli görünmesini sağlar. Morris, “Anti-Form” ilkelerini göstermek için 1968’de Leo Castelli Warehouse’da Eva Hesse , Bruce Nauman ve Richard Serra’nın çalışmalarını içeren 9 numaralı sergiyi düzenledi.

Sonraki on yıl boyunca Morris, sanat nesnesinin geleneksel kategorilerini yapımını bozuma uğramamak için serbest biçimli malzemelerle çalışmaya devam etti. Şantiyelerde bulunan atık malzemelerden oluşan Sürekli Proje Değiştirilmiş Günlük (1969) adlı parçasını, kir kalıntıları dışında hiçbir şey kalmayana kadar yavaşça söktü.Bu çalışmanın geçiciliği, Bellingham-II için Steam Work (1974) gibi buhar parçalarında da keşfedildi.Bu çalışmaların her ikisinde de, sonuçta, fotoğrafların varlığının tek kaydı olduğu ortaya çıktı. Bir dizi eylemin somut bir ürünü olarak geleneksel sanat kavramını yıkarak, Morris’in Anti-Form ve diğer Post-Minimal eserleri, sanatın ne olabileceğine dair olasılıkları genişletti.

Morris, performans sanatı alanındaki çalışmalarında bu fikirleri geliştirmeye devam etti ve Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da sahaya özel birkaç kurulum kurdu. 1970’lerin sonlarından günümüze, aynalar, Hydrocal (bir Plaster of Paris markası) ve hatta resim dahil olmak üzere farklı medya türlerini denedi. Temaları, savaştan hafızaya ve feminizme kadar çeşitlilik gösteriyor.

Özellikle Morris, 1973’te başlayan Blind Time serisinde gözleri bağlı çizimi geniş çapta araştırdı. İlk çizim dizisini, görüntüyü oluşturmak için önceden tanımlanmış bir dizi kuralı izleyerek, elleri bir yağ ve grafit karışımına batırarak yaptı; ilgili bir serideki sonraki çizimler, sanatçının talimatlarını takip eden kör bir kadın tarafından yapılmıştır.Diğer parçalar, daha yakın tarihli çalışmalarında tekrar eden bir tema olan siyaset kurumuyla ilgili hayal kırıklığını ele aldı. 2018 yılında 87 yaşında Kingston, New York’ta zatürreden hayata gözlerini yumdu.

Morris’in Process art ve Land art gibi Minimalizm ve Post-Minimalist hareketlerdeki öncü rolü, onu 1960’ların ve 1970’lerin Amerikan sanatının en önemli isimlerinden biri haline getirdi. Tekrarlanan geometrik formları, endüstriyel materyalleri kullanması ve izleyicinin nesneyle saf etkileşimine odaklanması, Donald Judd gibi çağdaşların yanı sıra Fred Sandback ve Jo Baer gibi Minimalizm’in sonraki yandaşlarının çalışmalarını etkiledi. Morris’in kesme ve düşürme gibi basit eylemleri benimsemesi ve alışılmamış malzemeleri kullanması Eva Hesse ve Felix Gonzalez-Torres gibi sanatçıların eserlerinde yankı buldu.Örneğin, eskinin sarmal halat parçaları ve sonrakinin dökülen siyah meyan kökünden oluşan eserlerinde görüldüğü gibi.

Morris ayrıca önemli bir eleştirel mirasa sahiptir. Önemli makalesi “Heykel Üzerine Notlar”, 1967’deki ünlü makalesi “Sanat ve Nesnelik”i Morris’e yanıt olarak yazan eleştirmen Michael Fried’den doğrudan olumsuz bir yanıt aldı. “Sanat ve Nesnelik”te Fried, Minimalist heykele, kompozisyonun ve biçimin nüanslarıyla olan ilgiyi terk ederek izleyiciyle etkileşime geçmek ya da Fried’in gözünde eseri alandan uzaklaştıran “tiyatrallik” lehine itirazını dile getirdi.Görme eylemini bir gösteriye dönüştürmüştür.