Paul Cezanne Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Paul Cezanne Biyografi 

FRANSIZ RESSAM 

Doğum: 19 Ocak 1839 – Aix-en-Provence, Fransa

Ölüm: 22 Ekim 1906 – Aix-en-Provence, Fransa 

Paul Cezanne’ın Biyografisi

Paul Cezanne, 1839’da Fransa’nın güneyindeki Aix-en-Provence kasabasında doğdu. Babası zengin bir avukat ve bankacıydı ve Paul’ü kendi ayak izlerini takip etmeye şiddetle teşvik etti. Cezanne’ın yetkili babasının özlemlerini nihayetinde reddetmesi, ikisi arasında uzun ve sorunlu bir ilişkiye yol açtıı.Ancak özellikle sanatçı, babasının 1886’da ölümüne kadar mali açıdan ailesine bağımlı kaldı.

Aynı zamanda Aix’te doğmuş bir yazar olan ve daha sonra neslinin en büyük edebi şahsiyetlerinden biri olacak olan Emile Zola ile son derece yakın arkadaştı. Maceracı Cezanne ve Zola, kendilerine “Ayrılmazlar” adını veren küçük bir çevrenin parçasıydı. 1861’de birlikte Paris’e taşındılar.

Cezanne büyük ölçüde kendi kendini yetiştirmiş bir sanatçıydı. 1859’da memleketi Aix’te akşam çizim derslerine katıldı. Paris’e taşındıktan sonra, Cezanne iki kez Ecole des Beaux-Arts’a girmeye çalıştı, ancak jüri tarafından reddedildi. Cezanne, mesleki eğitim almak yerine, Titian , Rubens ve Michelangelo’nun eserlerini kopyaladığı Louvre Müzesi’ni sık sık ziyaret etti. Ayrıca genç sanat öğrencilerinin çok mütevazı bir aylık üyelik ücreti karşılığında canlı modelden çizim yapabilecekleri bir stüdyo olan Academie Suisse’i düzenli olarak ziyaret etti. Academie’deyken Cezanne, ressam arkadaşları Camille Pissarro , Claude Monet ve Auguste Renoir ile tanıştı.O zamanlar aynı zamanda mücadele eden sanatçılar olan, ancak yakında doğmakta olan İzlenimci hareketin kurucu üyelerini oluşturacak olan. 

Cezanne’ın erken dönem yağları oldukça kasvetli bir palet içinde uygulandı. Boya genellikle kalın impasto katmanlarında uygulandı ve zaten ciddi kompozisyonlara bir ağırlık hissi ekledi.

İlk resimleri, Fransız Akademisi ve çalışmalarını sürekli olarak sunduğu yıllık Salon jürisi tarafından tercih edilen iyi tanımlanmış silüetler ve perspektifler lehine renge odaklandığını gösterdi.

Sanatçı ayrıca, onaylamayan babasından fon sağlamak için düzenli olarak Aix’e geri döndü.

1870 yılı, Cezanne’ın resminde iki faktörün neden olduğu çok önemli bir değişime işaret ediyordu.Sanatçının askeri askerden kaçınmak için Güney Fransa’daki L’Estaque’ye taşınması ve en seçkin genç İzlenimcilerden biri olan Camille Pissarro ile yakın ilişkisi oldu. Cezanne, bol güneş ışığı ve renklerin canlılığı ile L’Estaque’nin Akdeniz manzarasına hayran kaldı. Bu arada Pissarro, Cezanne’ı daha parlak bir palet benimsemeye ikna etmenin yanı sıra, daha küçük ve daha canlı fırça darbeleri lehine ağır ve hantal impasto tekniğini terk etmeye ikna etmede etkili olduğunu kanıtladı. Cezanne, L’Estaque’de, kırsal evlerin mimari formlarının, denizin göz kamaştırıcı maviliklerinin ve yeşilliklerin canlı yeşilliklerinin hakim olduğu bir dizi manzara gerçekleştirdi.

1872’de Cezanne, oğlu Paul’ün doğduğu Paris’e döndü. Metresi Hortense Fiquet, nihayet 1886’da, özellikle de sanatçının babasının ölümünün hemen ardından Madam Cezanne olacaktı. Cezanne, yol arkadaşının kırktan fazla portresinin yanı sıra oğullarının birkaç esrarengiz portresini çizdi.

1873’te Cezanne, resmi Salon tarafından reddedilen sanatçıların kötü şöhretli gösterisi Salon des Refuses’ta sergilendi. (Kendisini, diğerleri arasında Edouard Manet , Claude Monet ve Camille Pissarro’yu içeren bir çevre arasında sayıyordu ). Eleştirmenler , görünüşe göre Cezanne’ı derinden yaralayan avangard sanatçıları yaptı.Sonraki on yılda, çoğunlukla Paris’ten uzakta, Aix veya L’Estaque’de resim yaptı ve artık resmi olmayan karma sergilere katılmadı.

Cezanne’ın doğadan resim yapma deneyimi ve zorlu deneyler, onun sanata yönelik kendi yaklaşımlarını geliştirmesine yol açtı. İzlenimciler tarafından uzun süredir tercih edilen geçici an tasvirinden ayrılmaya çalıştı; bunun yerine, Cezanne çevresindeki nesnelerin gerçek ve kalıcı resimsel niteliklerini aradı. Cezanne’a göre, resmin konusu, önce ressam tarafından özünün anlaşılması yoluyla “okunmak”tı.

Daha sonra ikinci aşamada, bu öz, formlar, renkler ve bunların uzamsal ilişkileri aracılığıyla bir tuval üzerinde “gerçekleştirilmelidir”. Böylece renkler ve formlar, Akademi tarafından teşvik edilen katı perspektif ve boya uygulaması kurallarından tamamen kurtulmuş, kompozisyonlarının baskın unsurları haline geldi.

Gerçeği olduğu gibi tasvir etmek hiçbir zaman Cezanne’ın birincil amacı olmadı. Kendi deyimiyle, ortaya çıkarmaya çalıştığı “gerçekten başka bir şey”di. 1880’lerde Cezanne, türü iki boyutlu modda tamamen yeniden icat ederek çok sayıda natürmort gerçekleştirdi. Bu natürmortların temel özelliği, dikkatin nesnelerin kendisinden, yüzeyleri ve konturları tarafından potansiyel olarak iletilen formlara ve renklere önemli bir kaymasıydı.

Cezanne’ın geniş bir otoportre gövdesi de dahil olmak üzere portreleri aynı özellikleri sergiler. Cezanne’ın tasvir etmeye çalıştığı bakıcının karakteri değil, insan vücudunun ve onun iç doğasının biçimsel ve renk olasılıkları olduğundan, kompozisyonlar canlı bir şekilde kişiliksizdir.

Hayatının son on yılında, Cezanne sanatsal arayışlarını neredeyse yalnızca iki resimsel motifle sınırladı. Biri, Aix’teki kavrulmuş ve taşlı manzaraya hakim olan dramatik bir dağ olan Mont Sainte-Victoire’ın tasviriydi. Diğeri, bir dizi sözde Bathers (bir manzarada eğlenirken tasvir edilen nüler) içinde doğanın ve insan vücudunun nihai senteziydi. Yıkananlar’ın sonraki versiyonları, form ve rengin tuval üzerinde nasıl kaynaştığı konusunda giderek daha soyut hale geliyordu.

Zatürreye yakalandıktan sonra, Paul Cezanne 22 Ekim 1906’da Aix’teki aile evinde öldü. Hayatının son on yılı, sanatçının arkadaşlarından ve ailesinden uzaklaşmasına katkıda bulunan diyabet ve şiddetli depresyon gelişmesiyle gölgelendi. 

Paul Cézanne’ın Kariyeri Hakkında Kısa Bir Değerlendirme 

Cezanne’ın geç dönem çalışmalarına bakıldığında, özgün bir sanatsal yaklaşımın ortaya çıkışını gözden kaçırmak mümkün değil. Cezanne, dünyayı sanat yoluyla anlamanın yeni bir yolunu sundu. Hayatının son yıllarında istikrarlı bir şekilde gelişen itibarı ile artan sayıda genç sanatçı onun yenilikçi vizyonunun etkisi altına girdi. Bunların arasında , Batılı resim geleneğini yeni ve tamamen emsalsiz bir yöne kısa bir süre sonra yönlendirecek olan genç Pablo Picasso da vardı. Yeni nesil sanatçılara sanatlarında formu renkten kurtarmayı, böylece sadece kölece bir taklit değil, yeni ve öznel bir resimsel gerçeklik yaratmayı öğreten Cézanne’dı. Cézanne’ın etkisi 1930’larda ve 1940’larda, yeni bir sanatsal tarzın meyvelerini vermeye başladığında Soyut Ekspresyonizm devam etti.