Norman Foster Kimdir ?

Norman Foster Biyografi

İNGİLİZ MİMAR

Doğum: 1 Haziran 1935 – Manchester, Birleşik Krallık

Norman Foster’ın Biyografisi

Robert ve Lillian’ın tek çocuğu Norman Foster, İngiltere’nin kuzeyindeki endüstriyel Stockport, Manchester’da doğdu. Aile kısa süre sonra, genç Norman’ın çevredeki mimariyi çizeceği yakındaki Levenshulme’de küçük, ucuz, kiralık bir teras eve taşındı. Babası garsonluk yaparak ailenin geçimini sağlıyordu.Onlara yorulmak bilmeyen iş ahlakını bir bedeli olsa da aktardıklarını söylüyor: “Ailem çalıştı ve sadece çalıştı O kadar sıkı çalıştılar ki ben gerçekten ben değildim onları tanımak mümkün değildi” diye daha sonra açıkladı.

Foster’ın evi sıkışık ve nemliydi ve haftada sadece bir kez mutfaktaki çinko küvette banyo yapıyordu.Foster’in en eski çocukluk anılarından bazıları İkinci Dünya Savaşı’na aitti.Gecenin bir yarısı bombardıman uçaklarının geçtiğini hatırlıyorum.Ne tür bir bomba olabileceği hakkında mantıklı bir şekilde konuştuğumu ve ardından gözyaşlarına boğulduğumu hatırlıyorum.Sefil bir şekilde korkmuştum”. Ayrıca çocukken zorbalığa uğradı, keskin zekası nedeniyle okul arkadaşları tarafından devamlı zorbalık yapıldı.

Foster ailesinde çok fazla yayın yoktu, ancak Le Corbusier hakkında okuduğu Levenshulme’nin Özgür Kütüphanesini sık sık ziyaret etti.Ayrıca boş zamanlarının çoğunu model uçaklar ve trenler yaparak geçirdi ve Meccano gibi çocukların inşaat takımlarına daldı.

Norman Foster 

Ailesi oğullarını yerel bir özel ilkokul olan Dymsdale Okulu’na gönderebildiler. Foster burada 11 artı sınavını geçtiğini gördü. Bu erken akademik başarı, matematikte başarılı olduğu ve sanat ve mimariye aşık olduğu Burnage Lisesi’ne girmesini sağladı. Güçlü yeteneğine rağmen, Foster, yaşıtları arasında babası bayağı çalışan tek çocuk olduğu gerçeği yerine kendisini bir yabancı olarak görüyordu (ancak paradoksal olarak, özel bir okuldan mezun olan tek öğrenciydi). Bir genç olarak, kırsal kesime bisikletle gider.Göller Bölgesi’ne 130 millik bir yolculuk yapar ve ömür boyu bisiklet sevgisini ateşler. Bisikleti onu Macclesfield’deki Jodrell Bank Gözlemevi de dahil olmak üzere yerel mimari harikalara da götürdü.

İngiltere’nin endüstriyel kuzeyinde, çocukların okulu bırakıp 14 yaşında işe başlaması bir gekenekti. Foster, çalışmalarına devam ederek bu eğilimin önüne geçti; sosyal çevresinin onayını almayan bir karar. Biyografi yazarı ve mimari eleştirmen Deyan Sudjic’in yazdığı gibi: “Foster, kendisini bir tür aylak olarak gören komşuları tarafından sokakta iliklenmiş halde bulurdu, hala anne babasını sünger gibi şakıyordu.”

16 yaşındayken Manchester Belediye Binası’nda bir iş verildi, Maliye Bakanlığı’nda nefret ettiği, sönük bir büro rolü. Ancak, ona Belediye Binası’nı tasarlayan Alfred Waterhouse’un mimarisini ve duvarlarının içine yerleştirilmiş Ford Madox Brown’ın duvar resimlerini inceleme şansı verdi.

Foster bu görevi iki yıl boyunca sürdürdü ve bu süre zarfında gece okuluna gitti. Ancak umduğu kadar başarılı olamadı ve 18 yaşına geldiğinde Kraliyet Hava Kuvvetleri’nde (RAF) ulusal hizmetini üstlenmek zorunda kaldı. 1955’te RAF’tan ayrıldı, geleceğinin onu nereye götüreceğinden emin değildi. Yaratıcı bir şeyler yapması gerektiğini bilerek, yerel bir mimar olan John Beardshaw’a iş başvurusunda bulundu. Burada “tasarıma aşık oldu” ve çizimleri ödünç alıp çalışabilmek için ofiste geç saatlere kadar kalacaktı.

Ertesi yıl Foster, Manchester Üniversitesi’nde bir mimarlık kursunda yer kazandı. Ancak geçimini sağlamak için çok çalışmak, mobilya satmak, fırında çalışmak ve dondurma kamyoneti kullanmak zorundaydı. Daha sonra Yale’de Bauhaus’un efsanevi kurucusu Walter Gropius’un öğrencisi olan Paul Rudolph’un yanında okudu.. Yale bir “düdüklü tencere” idi ve Rudolph, Foster’a “bir mimar gibi çizmeyi” öğreten adamdı. Ayrıca bütün gece bir proje üzerinde çalıştıktan sonra Foster’ı “Yeterince umursamıyorsun” diyerek ağlattı. Buna rağmen, Rudolph öğrencisinin potansiyelini fark etmişti ve Foster’ı çağdaşlarından daha fazla zorladı. Yale’de Foster, Richard Roberts ve Carl Abbot ile tanıştı ve Londra’ya taşınarak kısa ömürlü bir işbirliği olan Team Four’u kurdu. İlk karısı mimar Wendy Cheeseman ile tanışması Takım Dört aracılığıyla oldu. 1964’te bir gün birlikte çalışırken, yerel bir kayıt ofisinde düğümü bağlamak için bir öğle yemeği molası sırasında kaçtılar; törenden hemen sonra Hampstead Heath’de piknikle kutluyor. Ertesi yıl Wendy ilk çocukları Ti’yi doğurdu. adını Jack Kerouac’ın aile takma adından almıştır. Aile, çiftin heykeltıraşın komşusu ve arkadaşı olduğu Kuzey Batı Londra’daki Frognal’a 

1966’da Team Four, Swindon’da kendilerine Financial Times Endüstriyel Mimari Ödülü kazandıran bir fabrika olan Reliance Controls binasını tasarladı.

Ancak bu başarıya rağmen, grup farklılıkları vardı ve kısa bir süre sonra dağıldı.

Kısa bir süre sonra, Foster, Wendy ile Foster Associates’i kurdu, ancak gerçekte Foster Associates, Hampstead Hill Gardens stüdyolarından çalışan bir karı koca ekibiydi. Bu zamana kadar Wendy, ikinci oğulları Cal’a ağır bir şekilde hamileydi ve uygulamaları Foster + Partners’a dönüştü. Uygulama, ilk uluslararası atılımını 1979’da, yeni Hong Kong ve Shanghai Banking Corporation’ın (HSBC Bank) genel merkezini tasarlama yarışmasını kazandıklarında gördü, misyonları “dünyanın en iyi banka merkezini” inşa etmekti. Bina daha fazla eleştirel beğeni topladı ve Foster + Partners’ı dünya sahnesine fırlattı. Foster’ın önderlik ettiği uygulama, güçten güce giderek adını dünya çapında, çoğu artık mimari simge haline gelen yenilikçi binalara verdi.
1971’de Foster, eksantrik Amerikalı mimar ve tasarımcı Buckminster Fuller ile ömür boyu sürecek bir dostluk ve işbirlikçi ortaklık kurdu.

Foster kendisine barınak, enerji ve çevre temaları için bir tutku bahşettiğini ve Foster’ın “çağdaş mimarlığın kalbine git” dediğine inanıyor ve ekliyor: “Benim için Bucky, ahlaki bir vicdanın özüydü, sonsuza dek gezegenin kırılganlığı ve insanın onu koruma sorumluluğu hakkında uyarıda bulunuyor”.

1988’de Foster, Wendy’ye kanser teşhisi konduğunda korkunç bir kişisel gerileme yaşadı. Geleneksel tedaviyi reddetti ve bir yıl sonra 51 yaşında öldü; “Korkunç bir zamandı” diye hatırladı Foster (muhtemelen bir dereceye kadar yetersiz ifadeyle).

Üç yıl sonra Foster, mücevher tasarımcısı Sabiha Rumani Malik ile evlendi. Malik, Foster + Partners’ın yöneticisi oldu, ancak çift dört yıl sonra boşandı. (Daha sonra Foster’ın hayır işleri için para toplamak için tasarladığı alyans ve diğer mücevherlerini açık artırmada sattı.)

1999’da Foster, Lord Weidenfield ve Lord Sainsbury’nin tavsiyesi üzerine Lordlar Kamarası’nda hayat arkadaşı yapıldı. Thames Bank’tan Baron Foster’ın adı. Kısa bir süre sonra, 1996’da Foster, üçüncü ve şimdiki karısı, profesör ve yayıncı Elena Ochoa ile evlendi.

Foster, mimarlık hakkında birkaç kitap yazmıştır ve tasarım hakkında açık sözlüdür. Postmodern mimariyi yeterince ciddi olmadığı için eleştirdi ve fazla “aldatmaca” olabileceğinden şikayet etti. Ayrıca “mimaride züppeliğe” karşı çıktı ve “mumbo-jumbo içine sarılmış” güzel sanatlar olarak görülmek yerine “bilim, sanat, matematik, mühendislik, iklim alanlarını kapsayan her şeyi kucaklayan bir disiplin” olarak kabul edilmesi gerektiğini söyledi.Doğa, siyaset ve ekonomi”. Bu arada 2010 yılında, Londra’daki eski Chelsea Kışlası sitesinin yeniden yapılanmasını engellemeye çalışan Galler Prensi ile Brütalist modernist tasarımlardan şikayet ederek bir tartışmaya girdi. Foster, Frank Gehry , Renzo Piano ile birlikte bir mektup imzaladıve Pierre de Meuron, Prens’i demokratik planlama sürecini “çarpmak” için “ayrıcalıklı konumunu kullanmakla” eleştiriyor.

Foster’ın motive ve tutkulu olduğu bilinmektedir. Maraton koşuyor, bisiklet sürüyor ve aşırı kros yarışlarına katılıyor. Bir keresinde ülke çapında bir etkinlikte yanlış eldivenleri giydi ve iyileşmesi altı ay süren soğuk ısırması ile sonuçlandı. Ölümsüz, etkinliği ertesi yıl ve ondan sonraki yıl tamamladı. Seksenlerinde, şimdi hala yarışıyor. 2005 yılında kanser teşhisi kondu. “Bu korkunçtu. Muhtemelen hayatımın en kötü anı. En kötülerinden biri. Hastaneye kaldırıldığım 48 saat boyunca mücadele ettiğimi hatırlıyorum. Şanslı olduğum söylendi çünkü kalp krizi olabilirdi. İki yıl sonra kalp krizi geçireceğimi bilmiyordum.Benim için gerçekten önemli olan şey, o altı ayın sonunda kros kayağı maratonu için antrenman yapabilecek olmamdı. Doktor bunu unutmamı söyledi. Ama altı ay içinde bugüne kadar yaptım. Bu yüzden bir inkar durumunun faydalı olabileceğini düşünüyorum. Daha sonra bana en fazla üç ay ömrüm olduğu söylendi. Bu şimdiye kadarki en kötü andı”. “Oldukça korkunç” olarak nitelendirdiği kemoterapiyi aldı ve Lance Armstrong’u okumaktan ve bisiklet maratonlarına kaydolmaktan ilham aldı. O sağlık krizini atlattı ve bugün hala çok çalışıyor.
Foster + Partners şu anda Londra’nın Thames Nehri kıyısındaki ikonik Battersea Elektrik Santralini yeniden geliştirmek için Frank Gehry (dünya mimarisinin iki süper yıldızı) ile birlikte çalışıyor. Bu cesur bir hareket – bunun gibi “yıldız mimarlar” genellikle işbirliği yapmazlar.Ancak ikili uzun yıllar boyunca dostluklarını pekiştirdi.

Foster + Partners, kamu altyapısı, havaalanları, sivil ve kültürel binalar, ofisler ve işyerlerinin yanı sıra özel evler ve mobilya tasarımı işleri üreten çok uluslu bir şirket haline geldi. 1999’da Foster, Pritzker Mimarlık Ödülü’nün sahibi oldu ve uygulama, Londra’daki Bloomberg Binası, 30 St Mary Axe ve Cambridgeshire’daki İmparatorluk Savaş Müzesi için Kraliyet İngiliz Mimarlar Enstitüsü Stirling Ödülü’ne üç kez layık görüldü. Foster’ın mirası dünyanın birçok büyük şehrinde görülebilir.

Londra, Berlin, New York ve Şanghay’ın silüetini değiştiren çarpıcı tasarımları. Son yıllarda bazı eleştiriler aldı.

Millenium Köprüsü’nün St. Paul’ü birleştirmesi. Katedral ve Tate Modern’in açılışından kısa bir süre sonra güçlendirilmesi gerekiyordu çünkü o kadar sallanıyordu ki yayalar arasında mide bulantısına neden oluyordu; British Museum’un Büyük Avlusu’nun güney cephesinde yanlış taşın kullanıldığı söylenmektedir; Berlin’de Reichstag’ın açılışı teknik sorunlarla doluyken – Ama Foster’ın etkisi neredeyse eşsiz. Eleştirmen Steve Rose’un dediği gibi: “Playboy yaşam tarzı, sert erkek görünümü ve agresif bir şekilde her şeyi yapabilen tavrıyla, mimari bir süper kahramana sahip olduğumuz en yakın şey o”.

Ancak birçokları için Foster’ın en önemli mirası, sürdürülebilirlik konularını ele alma kararlılığında olacaktır.Amacı enerjiyi daha iyi kullanmak ve çevresel etkiyi sınırlamaktır. Ayrıca mimarlık öğrencileri için RIBA Norman Foster Seyahat Bursu’nu kurdu ve Foster + Partners, 1.300’den fazla kişiyi istihdam eden dünya çapındaki stüdyolarında genç yetenekleri beslemekten gurur duyduğunu söylüyor. 2015 yılında Foster, şirketteki çalışanların ortalama yaşının 32, yani işe başladığı yaşla aynı olduğu için gurur duyduğunu söyledi.