Mierle Laderman Ukeles Kimdir ?

AMERİKALI HEYKELTIRAŞ, FOTOĞRAFÇI VE KAVRAMSAL SANATÇI

Doğum: 1939 – Denver, Colorado, ABD

Mierle Laderman Ukeles’in Biyografisi

Ukeles, Denver’ın batı tarafında, alt-orta sınıf bir Yahudi mahallesinde büyüdü. Babası bir hahamdı.1950’lerde büyümenin özellikle bir kadın için “gerçekten garip bir zaman” olduğunu söylüyor.Kültürü çok kısıtlayıcı buldu ve lise sonrası eğitimini eyalet dışında sürdürmeye karar verdi.

Ukeles, lisans eğitimini New York’ta Barnard College’da tarih ve uluslararası çalışmalarda okudu.Daha sonra sanat eğitimine New York’taki Pratt Enstitüsü’nde başladı.1960’larda, Pop Art’ın , asamblajın ve diğer sanatsal gelişmelerin zirvesinde bir sanat okuluna gitmekten bahsederken , “Değişimle baş edemeyen çok sayıda öğretmen vardı.Çoğu kadınla başa çıkamadı.” Pratt’teki bir heykel profesörü ona kadınların heykelde olmaması gerektiğini söyledi.

İstenmediğini ve kısıtlandığını hissettiği için Pratt Enstitüsünden ayrıldıktan sonra, Ukeles Colorado’ya taşındı.Denver Üniversitesi’nde bir sanat eğitimi programına kaydoldu ve sanat yapmaya devam etti, çoğunlukla kumaş heykellerde çalıştı.Daha sonra daha büyük şişme işler yapmaya devam etti.

Bu heykel uygulamalarının her ikisi de aşırı miktarda zaman ve bakım veya bakım gerektirdiğinden ve ayrıca çok fazla malzeme gerektirdiğinden sanatçıyı hayal kırıklığına uğrattı.

Ukeles heykel parçaları üzerinde çalışırken anne oldu. O sırada, hayatının, evde çocuklarıyla birlikte bir anne olmak ve çocuklarına başka biri bakarken stüdyosunda çalışan bir sanatçı olmak arasında “ikiye bölünmüş” olduğunu hissetti. Ekim 1969’da, “bir aydınlanma yaşadığını” söylüyor ve burada kendi kendine, “Sen özgürlüğünün patronusun. Artık sana yardım edemeyecek olan Marcel Duchamp’ın kopyacısı değilsin. “Özgürlüğünün patronusun, o zaman her şeye sanat deme hakkına sahipsin. Marcel bana bu hakkı verdi.işimi böyle bakım sanatına çevirdim. Hayatımı bir arada tutmanın bir yoluydu. kendi kendime dedim ki ben bir sanatçıyım. Ben kimse olmalıyım ve bu da benim.”

Aynı zamanda 1969’da Ukeles , bakım görevlerinin ev işleri ve çocuk yetiştirmenin yanı sıra kamu/genel ve toprak bakımı gibi yaratıcı eylemler olarak gerçekleştirilebileceğini ilan ettiği Bakım Sanat Manifestosu’nu yazdı. Bu önemli an, kariyerini o zamandan beri tanımlayan çocuklara, ailelere, şehirlere ve çevreye bakmak da dahil olmak üzere bakım çalışmalarına odaklanmanın temelini attı. Ukeles’in Bakım Sanatı Manifestosu yayınlandıktan sonra feminist küratör Lucy LippardEditörün bir icadı değil, gerçekten gerçek bir insan olup olmadığını kontrol etmek için onu aradı. Bu telefon görüşmesi, sanatçı ve küratör arasında uzun bir dostluğa yol açtı ve Lippard’ın küratörlüğünü yaptığı şovlarda sergileyerek Ukeles, Suzanne Lacy ve Jenny Holzer gibi diğer Amerikalı feminist sanatçılarla da dostluklar kurdu.

Ukeles’in I Make Maintenance Art One Hour One Hour Every Day , (1976) ve Touch Sanitasyon (1978-1980) dahil olmak üzere sonraki performansları ve sergileri, bakım işçilerinin genellikle asgari ücretle ya da hiç ücret almadan düşük kültürel statüyü eleştiren çalışmalardı.Hepsi ev kadınları durumunda olduğu gibi.

1977’den beri New York Sanitasyon Departmanında (DSNY) maaşsız Sanatçı olarak ikamet etmektedir. Artforum International gazetecisi Johanna Fateman’a göre, bu işbirliği, sanat eleştirmeni David Bourdon’un Ukeles’in I Make Maintanence Art Every Day ( Her Gün Bir Saatlik Bir Sanat Yapıyorum) adlı incelemesinde, şehrin sanitasyon departmanının, sanatçıların kısılmış bütçesini canlandırmak için sanatçı hibelerine başvurması gerektiğini söylemesinden sonra ortaya çıktı.

Sanatçı daha sonra incelemeyi kesip DSNY Komiseri Anthony Vaccarello’ya postalayarak DSNY’de bir sanatçının ikamet etmesiyle ilgilenip ilgilenmediğini sordu. Kısa bir süre sonra asistanından bir telefon aldı ve kendisine “10.000 kişiyle sanat yapmaya ne dersiniz?” diye sordu. Buna, “Hemen geliyorum” diye yanıt verdi.

Ukeles, marjinalleştirilmiş insanları güçlendirme ve toplumsal tutumları değiştirme, özellikle de kapitalizm altında neyin önemli ve doğru çalışma olduğunu düşünen feminist amacı sürdürmek için sanatsal fikirleri ve süreçleri kullanarak, bir eylemci olarak sanatçı pratiğinin gelişmesinde önemli bir rol oynamıştır.

Judy Chicago ( The Dinner Party (1979)), Martha Rosler ( Semiotics of the Kitchen (1973-1974)) ve Mary Kelly ( Postpartum Document (1973-1979) gibi feminist sanatçılarla birlikte.Erkek olarak bağımsız sanatçı Ukeles’in çalışmaları, Performans sanatını sanatçı olmayanlarla çalışmayı içerecek şekilde genişletmede ve hazır yapımı bulunan nesneden bulunmuş olaya, angaryaya ve gizli eyleme genişleterek erkek egemen Kavramsal sanat hareketi ve uygulamalarına meydan okumada önemlidir.

Ukeles’in belediye kuruluşları ve diğer bakım işçileri ile ortak çalışması, Suzanne Lacy’nin sosyal olarak angaje olan veya ‘katılımcı’ sanat pratikleri gibi sanatçılar üzerinde son derece etkili olmuştur.

Artık dünya çapında belediye kuruluşlarının sanatçıları kendileriyle birlikte çalışmaya davet etmesi yaygın bir uygulamadır.