Marina Abramoviç Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

SIRP-AMERİKALI SANATÇI

Doğum tarihi: 30 Kasım 1946-Belgrad, Yugoslavya

Performans ve Feminist Sanatı

Maria Abramoviç Biyografi

Marina Abramoviç’in Hayatı

1950’lerin sonlarına doğru, soyut sanat ivme kaybetmeye başladığında, dünyadaki birçok sanatçı performans sanatını benimsemeye başladı.

Performans, 1910’dan beri avangard sanatın bir özelliğiydi, ancak Marina Abramović’in çalışmaları, geleneksel, nesneye dayalı sanat malzemelerinden (boya ve tuval gibi) kaçınma ve sanatçı ile izleyici arasındaki mesafeyi azaltma hevesinde yeni neslin amaçlarının tipik bir örneğidir.Kendi bedenini ortam haline getirerek yapmıştır.

Yugoslavya’nın baskıcı Komünist diktatörlüğü döneminde yetişen ve rejime sıkı sıkıya bağlı ebeveynler tarafından yetiştirilen Abramoviç’in dramatik ve tehlikeli performansları genellikle bu ilk deneyimlere katartik tepkiler gibi görünüyor. Bir miktar heykel üretti, ancak en iyi performanslarıypa tanınıyor ve kariyerinin sonlarında performans göstermeye devam eden neslinin sadece birkaç performans sanatçısından biri olmaya devam ediyor.

Maria Abramoviç’in Sanatı

Başarılar

Marina Abramoviç’in çalışmaları, 1960’ların performans sanatındaki ritüel gerginliğin tipik bir örneğidir. Genellikle kendini ciddi bir tehlikeye sokmayı ve kesilmesine ya da yakılmasına ya da bazı mahrumiyetlere katlanmasına neden olan uzun, zararlı rutinler gerçekleştirmeyi içerir. Sanatını neredeyse bir izleyici topluluğu için kendisi tarafından gerçekleştirilen kurbanlık ve dini bir ayin olarak görüyor. Ve yaşadığı fiziksel sıkıntılar, güven, dayanıklılık, temizlik, tükenme ve ayrılma gibi temaları keşfetmenin temelini oluşturur.

Eserini, sanatı resim ve heykel gibi geleneksel medyadan uzaklaştırmış ve doğrudan vücuduna taşımış olarak yorumlayabiliriz. Ve yine de, onu sadece bir yüzey olarak görmekten çok, bedeni “herhangi bir ruhsal gelişim için bir çıkış noktası” olarak gördüğünü söyledi.”
1976-1988 yılları arasında Ulay olarak bilinen Alman asıllı sanatçı ile işbirliği yaptı. Bu süre zarfında çiftin yarattığı performanslar, zihin ve beden arasındaki bölünme, doğa ve kültür, aktif ve pasif tutumlar ve elbette erkek ve kadın arasındaki gibi fikirleri araştırmak için dualitelerini sıklıkla kullandı.

1973 Acıya dayanmak sergisi ve onun sayesinde gelişmek, Abramoviç’in komünist baskı altındaki ilk yıllarından kaynaklanan beceri ve ihtiyaçlardır.

Abramoviç’in performansa ilk baskınları öncelikle ses enstalasyonlarına odaklandı, ancak vücudunu giderek daha fazla dahil etti.Çoğu zaman sürece zarar verdi. Ritim 10’da, uzanmış parmakları arasındaki boşlukları hızlıca bıçaklamak için bir dizi 20 bıçak kullandı. Derisini her deldiğinde, önüne dikkatlice yerleştirilenlerden başka bir bıçak seçti. Yarı yolda, saat süren performansın ilk yarısının kaydını çalmaya başladı, zemine çarpan bıçakların ritmik ritmini ve aynı hareketleri tekrarlamak için elini kullanarak aynı anda kendini kesti.

Maria abramoviç

Bu çalışmanın, izleyicinin enerjisinden yararlanmanın performansını yönlendirdiğini ilk kez anladığını söyledi.Bu, daha sonraki çalışmalarının çoğunu bilgilendiren önemli bir kavram haline geldi.

Hem yaşamı hem de performans sanatını farkındalık alanının ötesine ulaşmak olarak gören Abramoviç, yaşamın bu önemli yönünü incelemek için uyuduğu ya da bilinçsizliğe sürüklendiği performanslar yarattı. Ritim 5’te benzinle kaplı odun talaşı olan bir yıldız şekli yarattı ve yakacak odunu ateşe verdi. Tırnaklarını ve saçlarını kesip ateşe attıktan sonra Yugoslavya’daki hem okült hem de Komünizmin sembolü olan yanan yıldızın içine uzandı.

Seyirciler kıyafetlerinin yandığını ve alevlerin arasında oksijen eksikliğinden dolayı bilincini kaybettiğini fark edince, onu dışarı çıkardılar ve performansa son verdiler. Ritim 5’i gerçekleştirdikten sonra, “çalışmamın konusunun bedenin sınırları olması gerektiğini fark etti. Performansı zihinsel ve fiziksel sınırlarımı bilincin ötesine itmek için kullanırdım.”diye açıklama yaptı.