Marcel Broodthaers Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi 

BELÇİKALI KAVRAMSAL SANATÇI, FİLM YAPIMCISI VE ŞAİR

Doğum tarihi: 28 Ocak 1924 – Brüksel, Belçika

Ölüm Tarihi: 28 Ocak 1976 – Köln, Almanya 

Marcel Broodthaers’ın Biyografisi

Marcel Broodthaers 

Marcel Broodthaers 1924’te Brüksel’de doğdu.Gençliğinde zeki ve akademik eğilimli olduğu biliniyordu.Nispeten erken yaşlardan itibaren, Broodthaers politik ve sosyal meselelere dahil oldu. 16 Yaş civarında Belçika’daki sürrealistlerin bir kolu olan “Sürrealizm Devrimcisi” ile tanıştı ve İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazi karşıtı direnişe katıldı.

Broodthaers, 20 yaşından 40 yaşına kadar şair olarak çalıştı.1943-1951 yılları arasında Komünist Parti’nin bir üyesiydi ve yazdığı eserlerde yaratıcılığın ve kültürel ifadenin toplumu nasıl etkileyebileceği tartışıldı.1945’te Broodthaers, dilin sınırlarını ve anlamını araştırması onu büyük ölçüde etkileyen Rene Magritte ile arkadaş oldu.Aynı yıl şiiri ilk kez basıldı, ancak 1957’de Mon Livre d’Ogre yayınlanana kadar bütün bir şiir hacmini yayınlamadı.

Broodthaers, yazıları için popüler ya da eleştirel bir başarı elde etmedi ve 20’li ve 30’lu yaşlarında yoksulluk içinde yaşadı. Kendisini gazeteci ve kitapçı olarak destekledi.Sınıf bilinci, güç ve kuruluş temalarıyla iç içe geçmiş bir Belçika ulusal kimliği duygusunu araştıran daha sonraki görsel çalışmalarının çoğuna ilham verecek.Bu tema, Broodthaers’ın çalışmalarının çoğuna yayılacak ve Magritte bir keresinde ona şöyle sordu; “Düşünsene, Broodthaers, sen daha çok sosyolog değil misin?”

1950’lerde gazetecilik alanında çalışmaları fotoğrafçılığı da içeren Broodthaers, Kurt Schwitters, La Clef de l’Horloge, un poeme cinematographique (1957) ‘e saygılarını yaratarak film denemeye başladı.Şubat 1962’de Brüksel’deki Palais des Beaux-Arts’ta doçent olarak çalışırken, orada Galerie d’aujourd’hui’de sergilenen kavramsal sanatçı Piero Manzoni ile ünlü bir şekilde tanıştı ve İtalyanların Kuluçka Makinelerini “Yaşayan bir Heykel” olarak ilan ettiği ve bunun için bir orijinallik sertifikası imzaladığı yer.O yılın ilerleyen saatlerinde Broodthaers, 1963’te Brüksel’e dönmeden ve görsel sanat üretmeye başlamadan önce Paris’e taşındı. 

Broodthaers 1964’te heykel yapmaya başladı, sonuçta 52 yaşında ölmeden sadece on iki yıl önce başladı.Bazı yönlerden bu, sanatsal pratiğinin hayatında hem şair olarak deneyimlerini hem de Belçikalı kimliğini yansıtmasına izin veren bir olgunluk döneminde başladığı anlamına geliyordu. Broodthaers, 1950’lerde ve 60’larda sanat nesnesinin değişen nosyonu nedeniyle kısmen görsel sanatlara yönelmek için ilham aldı.Bu, onun gibi resmi bir sanat eğitimi almayan ve sanatı daha alışılmışın dışında düşünmeye yatkın biri çin avantajlı olabilirdi.

Broodthaers, Pop sanatının genellikle mizah ve kelime oyununu nasıl kullandığını fark etti ve içinde sözlerle yaratıcılığı için potansiyel olarak kazançlı bir fırsat gördü.

Broodthaers’ sanat hızlı bir şekilde olumlu eleştiriler bulundu, ve o yıllarda çıkış yaptığı şaşırtıcı oldu.1967 İle 1976’daki ölümü arasında 50’den fazla farklı film üretti ve on iki yıllık kariyerinde yaklaşık 70 tek kişilik sergi düzenledi.İlk kişisel şovu 1964’te Brüksel’deki Galerie St. Laurent’de yapıldı ve burada ilk eseri olan Pense-Bete’yi Hafıza Yardımı ile aynı adı taşıyan son şiir cildinin satılmayan kopyalarını sıvaya saran bir eserini tanıttı.Bu sırada midye ve diğer bulunan nesneleri de kullanmaya başladı.En yaygın Belçika yemeklerinden biri olan midye ve yumurta kabuğu gibi diğer organik detrituslar hem Belçika kimliğini hem de zamanın ve hafızanın geçişini temsil etmenin yolları haline geldi. Malzemelerin kullanımı, işlenmiş metal ve plastik tabelaların yanı sıra atılan kıyafetler ve sanat eserleri gibi nesneleri de içerecek şekilde devam edecekti. Bellek ve Broodthaers’un çalışmaları her orta muhafaza yayılıyor zorluk temaları, resim yükleme için hazır nesne ortaya çıkıyordu.

1968, Avrupa’da çalkantılı bir yıldı ve Mayıs ayında Paris’teki öğrencilerin isyanları kısa sürede genel greve dönüştü.Bu protestolar da kuzeye Brüksel’e yayıldı.Orada, bir grup öğrenci ve sanatçı Palais des Beaux-Arts’ı işgal etti ve kısaca, Broodthaers sözcüsü olarak görev yaptı ve müzenin içinde sergilenen sanatçılara uyguladığı kontrole meydan okudu.Ancak, tüm sanatın ayrılmaz bir şekilde ticari değerle bağlantılı olduğunu fark ederek kendisini işgalcilerden hızla ayırdı.

Bunun yerine, kısa bir süre sonra evini ve stüdyosunu aydınlar, sanatçılar ve eleştirmenler için Avrupa sanatının ve siyasetinin durumunu tartışmak için bir buluşma yeri haline getirmeye çalıştı. Bu, en ünlü eserlerinden biri olan Musee d’Art Moderne için itici güç sağladı, çünkü bu toplantıların dairesinde “kartallar bölümü” için bir işaret altında yapıldığı iddia edildi.Kartallar, örgütlü kurumlar ve devlet tarafından kullanılan tercih edilen bir güç ve güç sembolü. “Kartallar Bölümü” aynı zamanda başlangıçta ev müzesinin tek bölümüydü.İçeriği bir şekilde ya da başka bir şekilde kuşun imgesiyle ilişkiliydi.

“Müze”, müzelerin ve kurumların rolünü ve işlevini doğrudan sorgulamak için farklı “sergiler” ve bölümler de üstlendi ve bunun sonucunda sanatı ve sanat nesnesini yeniden metinleştirme olasılığıyla karşı karşıya kaldı.Örneğin, ilk versiyonlardan biri olan Musee d’Art Moderne: 1969 tarihli Belgesel Bölümü, bir plajda izlenen bir müze kat planından oluşuyordu.

Bazen yavrular halka açık stuntlar için poz verirdi. Örneğin 1974’te Brüksel’deki Palais des Beaux-Arts’ın önünde Antwerp Hayvanat Bahçesi’nden deve ve iki işleyicisiyle göründü.

1970 Yılında Broodthaers, 1973’te kısa bir süre Londra’ya taşınmadan önce birkaç yıl Düsseldorf’ta yaşayarak Belçika’dan Almanya’ya gitti.Broodthaers daha sonra 1974’te ve 1975’in sonlarında etkileyici altı kişisel şov yaptığı bir sanatçı değişim programı için bu kez Berlin’e Almanya’ya döndü.Broodthaers, Ocak 1976’da Köln’de 52. doğum gününde karaciğer hastalığı ile savaştıktan sonra öldü. Tasarladığı bir mezar taşının altında Brüksel’deki bir mezarlıkta yatıyor.

Broodthaers’ın mirası, çağdaş sanat sahnesine yayılmaya devam eden birçok postmodern enstalasyonda ve kavramsal parçada ve görüntüleme deneyimini etkileşimli bir düzeye taşıyan deneyimsel sanatta görülebilir.Örneğin, Genç İngiliz Sanatçı neslinin bir şekilde Broodthaers’ın çalışmalarından inanılmaz derecede etkilendiğini söylemeye gerek yok.Tracey Emin’in Yatağım da dahil olmak üzere enstalasyonları, bir sanatçının yaşadığı deneyimi yeniden yaratmak açısından Broodthaers’ın La Salle Blanche’ını yansıtıyor ve neon tabelaları izleyiciye anlam kazandırmak için hem üretim süreçlerini hem de dili kullanıyor.Anlam yaratmak için nesnelerin sahnelenmesi Damien Hirst’in çalışmalarında da görülebilir. Amerikalı sanatçı Matthew Barney’nin eserlerinde bile, neredeyse gerçeküstü manzaralarda deneyim ve insanlık temalarını keşfetme fikri, Yavrulara kadar izlenebilir.

Altın külçelerin açık uçlu baskısı, milliyeti ve ailesinin etkisi ile ilgili kendi deneyimleri hakkında yorum yapmak için altın külçe ve yaldız kullanan çağdaş kavramsal sanatçı Danh Vo’nun eserlerinde neredeyse doğrudan görülebilir.Ayrıca, Broodthaers’ın metni görsel dil olarak kullanması Ed Ruscha’nın eserlerinde görülebilir ve üretim süreçleri, Broodthaers’ın yaptığı gibi, bazı eserleri için işaret ressamları çalıştıran John Baldessari gibi sanatçıların eserlerinde benzerliklere sahiptir.