Lynda Benglis Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi 

AMERİKALI HEYKELTIRAŞ, RESSAM, KAVRAMSAL VE PERFORMANS SANATÇISI

Doğum tarihi: 25 Ekim 1941 – Charles Gölü, Louisiana 

Lynda Benglis’in Biyografisi

Lynda Benglis’in Biyografisi

Beş çocuğun en büyüğü olan Lynda Benglis, bir Yunan-Amerikan ailesinde doğdu ve Louisiana, Charles Gölü’nde büyüdü. Annesi Mississippi’li bir vaizin kızıydı. Babası inşaat malzemeleri satan bir iş yapıyorlardı.Bu da onun çalışmalarına erken bir etki yaptı.”Ben gerçek bir yüzey hayranıyım. Babam arabasında renk, plastik, laminat ve ahşap örnekleri vardı. Her zaman çok ilgimi çekti.”

1964’te New Orleans’taki Newcomb College’dan BFA aldı ve daha sonra Louisiana’daki Jefferson Parish’te öğretmen oldu. Bu sırada ilk kocası sanat tarihçisi Michael Kampen ile evlendi ve “bir kız okulundaki tek yakışıklı lisansüstü okul adamı” olarak tanımladı.”

Evlilik sadece birkaç ay sürdü ve Benglis’in arabasına bir tuğla atmasıyla sona erdi. Çok kısa bir süre sonra yaşamaya ve çalışmaya devam ettiği New York’a taşındı.

Benglis, Brooklyn Müzesi Sanat Okulu’nda soyut sanatçı Reuben Tam’ın yanında resim eğitimi almaya gitti. Daha sonra evleneceği İskoç ressam Gordon Hart ile tanıştığı yer burasıydı.Daha sonra Hart’la sadece taslaktan kaçmasına yardım etmek için evlendiğini söylerdi. Sanat okulunda geçirdiği süre boyunca tomurcuklanan sanatçılar Frank Stella, Bridget Riley ve Barnett Newman ile tanıştı.

Resim eğitimi almasına ve çalışmalarında sık sık malzeme olarak boya kullanmasına rağmen kısa sürede geleneksel tuval temelli yaklaşımdan uzaklaşarak çeşitli mecralarda bir dizi heykel çalışması yapmaya başladı.

Çalışmaları ilk olarak 1968’de New York’taki etkili Bykert Galerisi’nde sergilendi ve burada galerinin sahibi Klaus Kertess’in asistanı olarak çalışıyordu. İlk kişisel sergisi, New York’un SoHo bölgesinde açılan ilk galeri olan Paula Cooper Galerisi tarafından sergilendi. Paula Cooper daha sonra onu birkaç yıl temsil etti.

1960’ların ve 1970’lerin sonlarında, Benglis’in çeşitli medya ve sanat formlarıyla yaptığı deneyler yaygın olarak fark edilmeye başlandı. Kendisi hakkında şöyle diyor: “Sanırım New York sahnesinde büyüdüm. Geldiğimde pop art zirveye çıkıyordu ve pop art’ın çok fazla ironisi vardı ve sanatçıların kendileri hakkında bir tür ironi aldı, utangaç değillerdi.Sanat olan materyalle alay ettiler. Bu yüzden sanat dünyasındayken, çok küçük yaşta, tek bir şekilde düşünmek istemediğimi gördüm. Kullandığım materyaller bağlamında birçok soru sormak istediğimi ve bunu yapmaya devam ettiğimi.” Boyayı tuvalden kurtardı, doğrudan zemine döktü. 1970 Yılında Life dergisi, sürecini Jackson Pollock’unkiyle karşılaştıran ve artan itibarını pekiştiren çift sayfalık bir yayın yaptı.

Pop art ve Minimalizm sanat sahnesine hakim olmaya başlamıştı. Çalışmalarını destekleyen daha eski ve daha köklü sanatçılar arasında Minimalist Carl Andre ve Andy Warhol vardı. Warhol ondan filmlerinden birinde çıplak görünmesini istedi.

Benglis, sanatsal pratiği tanımlayan ve eril olarak kabul edilen bazı malzemelerin (taş, tuğla, kil, çelik, boya vb.) Kullanılmasına izin veren bir erkek hegemonyasını fark eden kadın sanatçılar arasındaydı.Başkalarını yasaklarken bunu, tahıllara karşı koşan alternatif materyal kullanımıyla ve kendini bir sanat eseri olarak sunmasıyla baltalamaya çalıştı.

Buna rağmen, Benglis ve çalışmalarının feminizm ile karmaşık bir ilişkisi var. Feminist sanat tarihinin en tartışmalı imgelerinden birinin yazarıdır. İşbirliği içinde ve diyalog içinde çalıştığı bir sanatçı olan Robert Morris, Artforum dergisinde kendisini S & M vitesinde gösteren bir reklam yayınladığında, kısa bir süre sonra Kasım 1974’te dergideki kendi reklamıyla cevap verdi. Yayılmayı, bir çift güneş gözlüğünden başka bir şey giymeyen ve büyük boy bir yapay penis tutan çatışmacı bir imajla doldurdu.

Görüntü, sanat dünyasında toplumsal cinsiyet yanlılığı üzerine konuşmayı ateşlemeye devam ediyor.1970’lerde mizahtan öfkeye kadar bir dizi tepkiye neden oldu ve New York sanat çevrelerinde kalıcı cinsiyetçilik, pornografinin çağdaş yaşamdaki rolü ve feminist olmanın ne anlama geldiği hakkında sorular sordu. Bazılarına göre, görüntü kadınların eşitsiz muamelesine karşı cesur bir protesto oldu.Diğerleri için, sanatçının aşırı cinselleştirilmiş çıplaklığı, yüzleşmeye çalıştığı sorunu sürdürdü. Görüntünün kendisi kolay cevaplar veya yararlı çözümler sunmadı.

Ağırlıklı olarak New York merkezli olmasına rağmen, aynı zamanda dünyayı dolaştı ve büyükanne ve büyükbabasının şu anda sahip olduğu Yunan adası Megisti’deki evinde vakit geçirdi. Ayrıca New Mexico ile tanıştı ve Santa Fe’nin dışındaki çölde iki stüdyosu var. Hevesli bir gezgin olmaya devam ediyor ve “seyahat rahatlayabildiğim zamandır.”

1979’da Le Corbusier tarafından tasarlanan kapısız bir evde yaşayan tanınmış bir ailenin ikametgahı olan Ahmedabad, Hindistan’a gitti. Robert Rauschenberg ve Robert Morris daha önce bu görevi üstlenmiş ve onu tavsiye etmişti. Bu yolculukta ev sahibinin oğlu hayat arkadaşı Anand Sarabhai ile tanıştı. Sarabhai 2003 yılında öldü, bu olay onu ve çalışmalarını derinden etkiledi. 2000’li yılların ortasındaki bazı seramik heykellerinden bahsederken, “başlangıçta çok fazla siyah vardı çünkü 30 yılı aşkın ortağım Anand Sarabhai’yi kaybettim.”

Benglis bugün bir sanatçı olarak çalışmaya devam ediyor ve çalışmalarının çeşitliliği, 1970’lerde doğan ve kendisinin yaratmasına yardım ettiği sanatsal stillerin mevcut çoğulculuğunun kanıtıdır. Elisabeth Lebovici, Benglis’in güvercin deliğinden kaçınmak istediğini ve bunun sonucunda hem kendi çalışmalarının hem de çalıştığı her dönemde baskın eğilimlerin “olağanüstü bir baltalama operasyonu” yürüttüğünü savunuyor. Bu yaratıcı özgürlük, yarı sırlı seramiklerde 2013 Jicarilla serisi ve 2009’da turuncu pigmentle boyanmış bir üretan topu olan Pi Tangerine gibi yeni eserler yaratmasına izin verdi.

Yakın zamana kadar, Lynda Benglis’in çalışmaları nispeten az eleştirel bildirim aldı ve şaşırtıcı derecede az sayıda büyük kişisel sergi aldı. Ancak son yıllarda birçok önemli kurum çalışmalarını sergiledi.

Retrospektifler İrlanda Modern Sanat Müzesi, Dublin (2009), Çağdaş Sanat Müzesi, Los Angeles (2011) ve Hepworth Wakefield, Batı Yorkshire’da (2015) yapılmıştır. Çalışmaları ayrıca 2007 seminal sergisi “WACK! Sanat ve Feminist Devrim” MOCA, Los Angeles’ta.

Genç nesil sanatçılar üzerindeki etkisi de daha belirgin hale geliyor ve şimdi oldukça iyi belgeleniyor. Örneğin, fotoğrafçı Cindy Sherman, Benglis’in Artforum reklamını görmenin “kariyerimin en önemli anlarından birini oluşturduğunu” iddia etti.” Moma’nın küratörlerinden Laura Hoptman’ın dediği gibi, “bu bedensel biyomorfizmi kullanan herkes Benglis’tir. Onun cinselliğine çok açık olan herkes Benglis’tir.”