Leon Battista Alberti Kimdir ? Biyografisi Ve Hayatı

Leon Battista Alberti-Biyografi 

İTALYAN MİMAR, SANATÇI VE YAZAR

Doğum Tarihi: 14 Şubat 1404-Cenova, İtalya

Ölüm Tarihi: 25 Nisan 1472-Roma, İtalya

Leon Battista Alberti’nin Biyografisi

Battista Alberti (Leon, sonraki yaşamında benimsediği isimdi), zengin Floransalı tüccar bankacı Lorenzo Alberti ve isimsiz bir Bolognese dulundan doğan iki gayri meşru çocuğun ikincisiydi (Carlos’tan sonra).Albertiler’in son derece başarılı bir iş imparatorluğunun parçası olmalarına rağmen, güçlü Albizzi ailesi tarafından yönetilen Floransa hükümetinden yana tavır almışlardı.

Lorenzo Alberti Cenova’ya sürgün edildi ve Leon’un doğduğu yer burasıydı. Lorenzo, o dönemde son derece sıradışı sayılacak bir hareketle oğullarını (sonuçta tek mirasçıları) tanıdı ve destekledi ve bu onların soyadından yararlanmalarına izin verdi. Albertis, Leon ve Carlos’un babaları ve üvey anneleriyle birlikte yaşadıkları Venedik’e taşındı.

Lorenzo, oğullarının iyi bir eğitim almasını öncelikli gören sevgi dolu ve şefkatli bir babaydı. Tarih profesörü ve Alberti’nin biyografisi Joan Kelly-Gadol, Albert’in “erken örgün eğitiminin hümanist olduğunu” ve 10-11 yaşlarında Gasparino Barzizza’nın Padua’daki yatılı okuluna gönderildiğini yazıyor. Padua’da edebi öğrenmeye yeni bir vurgu yaptı.

Okuldan başarılı bir Latinist ve edebi stilist olarak çıktı. Eleştirmen Flavia De Marco, “çok küçük yaşlardan itibaren Latin diline hakim olduğunu ve zamanın uzmanlarını, Philodoxeos fabula (Zafer Aşığı) adlı otobiyografik bir komedi yazarak kandırmayı başardığını öne sürüyor.Özgün bir eser olarak kabul edildi ve Lepidus’a atfedildi, Alberti’nin kendisini imzalamak için kullandığı isim”. Gadol, diğer ilerici hümanistlerde olduğu gibi, “antik Roma edebiyatı onun için İtalyan şehirlerinin ortaya çıkan yaşamına oldukça benzeyen ve kültürel ihtiyaçlarını karşılayan kibar, laik ve rasyonel bir dünya vizyonunu açtı.

“Eskilere” kendi duygusal ve entelektüel eğilimlerini getirdi, ancak onlardan düşüncesinin kavramsal özünü çizdi”.

Alberti avukat olmayı planlıyordu ve bu tutkuyla Bologna Üniversitesi’ne kaydoldu. Ancak, hem babası hem de amcası beklenmedik bir şekilde öldüğünde “neşesiz” çalışmasının ilk yılında planları değişti. Bu, her iki kardeşin de yaşamlarının gidişatını değiştirdi, çünkü sadece vasilerini ve koruyucularını kaybetmekle kalmadı, diğer aile üyeleri gayri meşruiyetlerinden yararlandı.

Miraslarını talep etmek için yasal önlemler aldı. Aniden yoksulluğa yakın bir hayata indirgenmiş olan Alberti, hastalık ve endişe ile boğuşuyordu.

Rönesans döneminde Üniversiteler bilginin rekabetçi locası, daha çok Kilisenin sıkı etkisi serbest bırakıldı.

Bu bağlamda Alberti, eğitimine sadece hukuka değil, beşeri bilimler, edebiyat ve matematiğe de odaklanarak devam edebildi. Alberti doktorasını 1428’de kanonik hukuk alanında aldı.Ancak hayal gücünü gerçekten yakalayan matematik ve edebiyat alanlarıydı.

Alberti mali ve zihinsel sağlık sorunlarına rağmen gelişmeye devam etti. Alberti’nin biyografisi Anthony Grafton’un anlattığı gibi, “özellikle dağ tırmanışı gibi sıkı açık hava egzersizlerinden zevk aldığı” yakın bir arkadaş çevresini korurken, çeşitli ilgi alanları onu “kendi başına müzik öğrenirken gördü. öğretmen olmadan ve o kadar iyi ki öğrenilen müzisyenler onu övdü ve tavsiyesini aldı”.

Bologna’dan mezun olduktan sonra Alberti, Kardinal Nicholaes Albergati’nin sekreteri olarak “edebi” bir rol lehine yasal bir kariyere sırtını döndü ve aynı yıl (1428) Albertis’in Floransa’da çalışma yasağı gevşedi. (Gadol’un açıkladığı gibi,”Medici ve Alberti ailesinin ait olduğu sözde halk partisi, Albizzi ailesinin başkanlığındaki oligarşik hizipin etkisine başarılı bir şekilde karşı koymaya başladı”. Floransa’ya dönmekte özgür olmasına rağmen Alberti hala ailesel düşmanlıklarla uğraşmak zorunda kaldı. Biyografi yazarı Anthony Grafton’ın dediği gibi Alberti, ” Floransa’daki akrabalarıyla ittifak kurmak için elinden geleni yaptı ama bütün çabaları ya da çoğu boşunaydı. Kendisini ailesi tarafından reddedilmiş ve yaptığı her şeye el koyan eleştirmenler tarafından kuşatılmış buldu.”

Hayatındaki bu döneme ilişkin biyografik detaylar kabataslak kalsa da, 1432’de Piskopos Biagio Molin için papalık makamı sekreteri olarak çalışmak üzere Roma’ya gittiği ve aziz ve ölen askerlerin biyografilerini Gadol’un “zarif ‘klasik’ Latince”olarak tanımladığı tarzda yazma görevi verildiği bilinmektedir.

Grafton göre, “ölen askerlerin hayatını resimleri boyamak için fırsat bir dizi aldı.Onları yorumlamak için bile, zaten yakında düşünce onun merkezi olacaktı. Bu ressamlar seçkin ve konularına yürütme yolları bulma hakkında düşünüyorlarmış.

Roma’ya taşınmak sadece çeşitli papalık mahkemelerinde ömür boyu istihdamın başlangıcını işaret etmekle kalmayacak, aynı zamanda kendi kutsal emirlerini aldığını da görecekti. De Marco’ya göre Alberti, “apostolik bir kısaltmacı’ydı Papa’nın görevinde, yerleşik papalık yasalarına göre dilekçeleri” kısaltmak ” ve apostolik mektupların tutanaklarını hazırlamak olan bir sekreter oldu. Papalık mahkemesi, en ünlü risaleleri olan De pictura, De statua ve De re aedificatoria’ya başladığı yazıları ve klasik eserleri yakından gözlemlemesine izin verdi”.

Yüksek rütbesine rağmen, Alberti papalığa geleneksel bir şekilde hizmet etmeye ilgi göstermedi. Gadol’un açıkladığı gibi, Kilisenin hiyerarşisinde ilerlemeye daha fazla düşünce vermemiş gibi görünüyor. Geçimini sağlama sorunu çözüldükten sonra, geliştirdiği entelektüel kariyerdi onun için. Hümanist, bilimsel ve sanatsal sorunlar üzerinde çalışmaya başladı ve bu da onun büyük hümanist eserlerinden ilki olan Aile Della famiglia hakkında bir diyalog yazmasına neden oldu ve İtalyan nesir tarihinde bir dönüm noktasıdır. Gadol, ” Alberti’nin diyaloglarında, antik dünyanın etik idealleri, belirgin bir şekilde modern bir bakış açısını teşvik etmek için yapılır.İş fikrine dayanan bir ahlak. Erdem bir eylem meselesi haline geldi, doğru düşünme değil ve sakin bir ayrılıktan değil, çabalamaktan, emek vermekten, üretmekten doğar”.

1434’te Alberti, Floransa’ya dönmesine izin veren Papa IV. Eugenius’un papalık mahkemesine katıldı. Floransa’ya yerleştikten sonra şehrin muhteşem yeni mimarisine hayran kalmaya başladı. Gadol’un bir kez daha açıkladığı gibi,” Filippo Brunelleschi Duomo’daki çalışmalarını yeni tamamlıyordu “ve Brunelleschi’nin”kendisi üzerinde muazzam bir etkisi olan ve kendi gelişimine belirleyici bir dönüş yapan” diğer Floransalı binalarını da inceleyebiliyordu. Alberti galvanize edildi ve haritacılık ve bir resim ile deneyler de dahil olmak üzere çok çeşitli yeni yaratıcı ilgi alanlarını takip etti.

Gadol’a göre Alberti, Brunelleschi, heykeltıraş Donatello ve Leonardo da Vinci Alberti’nin geometri ve perspektif teorilerini detaylandıracak.Bu kişilerle iyi arkadaş oldu ve daha sonra “kendisini quattrocento’nun onbeşinci yüzyıl Floransa’nın sanatsal rönesansına attı”.

Resim ve heykelle uğraştı ancak bu dönemdeki en büyük başarısı yazıları De Pictura’ydı. Tezin özellikle resim ve rölyef çalışmaları üzerindeki etkisi acil ve muazzamdı ve Grafton’un açıkladığı gibi “ressamlar için ilk modern el kitabı ve sanat üzerine ilk sistematik modern çalışma” sağladı.

Floransa’da Alberti, Kolomb’un ilk yolculuğu için haritalar hazırlayan kozmograf Paolo Toscanelli ile de yakın bir dostluk kurdu. İki adam astronomik projeler üzerinde işbirliği yaptı.Hem astronomi hem de coğrafya perspektif biliminden faydalandılar.Alberti coğrafya üzerine küçük bir tezle bu alana katkıda bulundu. Gadol, muhtemelen antik çağlardan beri türünün ilk eseri olduğunu ve bir arazi alanını, bu durumda Roma şehrini ölçme ve haritalama kurallarını ortaya koyduğunu ve muhtemelen daha önceki resim tezi kadar etkili olduğunu öne sürüyordu.

1436’da Alberti, yedi yıl sonra Floransa’ya dönmeden önce Papa IV. Eugenius ile İtalya’yı dolaştı. Jacopo Bellini ve Pisanello da dahil olmak üzere günün önemli Floransalı sanatçılarıyla ilişki kurmaya başladı. 1438’de babasının (Niccolo III D’ESTE) onuruna yaptırdığı bir at heykeli için kendisini Ferrara’daki mahkemesinde yargıç olarak diğer çalışmaların yanı sıra çalıştıran Leonello D’este’nin himayesinden arkadaş oldu ve yararlandı. Alberti’yi uzmanlık alanını genişletmeye teşvik eden Leonello’dur ve kazanan binicilik tüzüğünün üzerinde duracağı mütevazı bir zafer kemeri tasarladı.

Leonello ayrıca Alberti’den Roma İmparatoru Augustus’un büyük mimarlık teorisyeni Vitruvius’un metnini tekrar gözden geçirmesini istedi. Gadol’un yazdığı gibi, ” Vitruvius hakkındaki uzun çalışmasının anıtsal teorik sonucu Vitruvius’un restore edilmiş bir metni değil, “Floransalı Vitruvius” olarak ününü kazanan “tamamen yeni bir eser” olan De re aedificatoria’sıydı (Mimarlık Kitabı).”Rönesans mimarisinin bir incili haline geldi.Çünkü antik çağın mühendislik bilgisine dahil edildi ve ilerledi ve klasik sanatın üslup ilkelerini tamamen gelişmiş bir estetik orantılılık ve uyum teorisine dayandırdı”.

Alberti’nin yeteneklerinin genişliği, 1443’te Kardinal Prospero Colonna’nın onu Nemi Gölü’ndeki batık bir gemiyi kurtarması için görevlendirmesiyle sınırsız görünüyordu. Girişimi başarısız oldu, ancak yine de su derinliğini ölçmek için yeni bir yönteme yol açtı.

Alberti, Papa IV. Eugenius ile yaptığı yurt içi seyahatleri sırasında İtalya’nın hem çağdaş hem de Romalılar tarafından yaratılmış büyük binalarının tasarımını yakından incelemişti. Şöhreti, V.Nicholas 1447’de papa olduğunda V.Nicholas Bologna Üniversitesi’nde Alberti’nin öğrencisi olan Tommaso Parentucelli da Sarzana iken aslında birbirleri tarafından biliniyordu.Alberti’ye mimarlık danışmanı görevini teklif etti.

Gadol’un yazdığı gibi, ” Birlikte Rönesans papalığının eserlerini açtılar. Alberti planlı ve Roma’da Aziz Peter ve Vatikan Sarayı’nın yeniden inşası olarak yürütülen çeşitli projeler onu yazmaya karar vermiş olan bina, sanat kapsamlı çalışma Rimini Lordu için bir cesur ‘Roman’ tarzında tasarladığı”kendi binalarından ilki Scala Malatestiano, için için gerekli mimari ve mühendislik tecrübelerini verdi. 1450 Yılında inşa edilen ilk önemli eseri oldu ve kariyerine mimar olarak başladı.

Alberti, 1452’de De re aedificatoria Yapı sanatı üzerine adlı eserini yayımladı. Leonello’nun geçtiğimiz günlerde vefat ettiği göz önüne alındığında Alberti, Papa V. Nicholas’a De re aedificatoria  adını verdi.Bu başlık sayfası, Giacomo Leoni tarafından 1715 yılında oluşturulan ingilizce çevirisidir.

1452’de Alberti’nin ilk binasını tasarlamasından sadece iki yıl sonra Alberti De re Aedificatoria’yı Bina Sanatı Üzerine Rönesans dönemini tanımlamaya yardımcı olan mimarlık üzerine bir dizi on tez yayınladı. Alberti için mimarlık ve şehircilik hem matematiksel hem de felsefi açıdan kesin bir disiplin olmalı ve yazıları modern mimariyi tanımlamaya gelecek ilkeleri özetlemiştir.

Eski Yunanlılardan ve Romalılardan matematik öğrendi ve geometrik uyumun mimari yapının tüm oranlarına karar vermesi gerektiğini önerdi.

Gadol’un belirttiği gibi,”Mimarlıkta sanatsal dehasına uygun plastik ifade tarzını buldu.Giovanni Rucellai ve Lodovico Gonzaga’da onu teşvik eden ve ona sponsor olan patronları buldu”. Her ikisi de 1470 yılında Santa Maria Novella’nın cephesi olan Rucellai’nin isteği üzerine Alberti’den birçok eser görevlendirdi.

Mimari başarılarına ek olarak, Alberti diğer ilgi alanlarını da sürdürmeye devam etti. Örneğin, seyahat hayatının önemli bir parçası olmaya devam etti ve Grafton’a göre, “onu Floransa’dan Urbino’nunki gibi en sevdiği mahkemelere götüren oldukça düzenli bir yörüngede yaşadı ve burada sıcak hava mevsiminin bir kısmını sık sık arkadaşıyla geçirdi.öğrenilen asker-prens Federigo da Montefeltro”. Dilbilim, hayatının son on yıllarında da hayatının önemli bir alanıydı.

Leon Battista Alberti Eserleri

Rönesans’ın büyük patronu Lorenzo de’medici’nin emriyle yazılan Trivia, muhtemelen İtalyan dilbilgisi kuralları üzerine yapılan ilk tezdi.İçinde Alberti, Toskana dilinin Latince kadar edebi bir deyim kadar alakalı olduğunu savundu.

Alberti ayrıca, bazıları tarafından şifre çarkının ilk mucidi (Thomas Jefferson’dan önce) olarak kabul edildiği gibi, bilinen ilk polialfabetik kodlama sistemini sunduğu kriptoloji üzerine çığır açan bir parça üretti. Her ne kadar ciddi bir adam olarak görülse de ve rahip olarak özel hayatını kilisenin kurallarına adamıştı, bu da asla evlenmeyeceği ya da bir ailesi olmayacağı anlamına geliyordu.

Alberti’nin kişiliğinin kaygısız bir tarafı vardı. Bu, sevgili evcil hayvanı için yazdığı bir şiirde kanıtlandı. Yazar Donna Sokol’a göre, ” Alberti Canis’i köpeği için bir övgü olarak yazdı. Komik olması gerekiyordu, sahte cenaze konuşmasının süslü dili, köpeği ahlaki bütünlüğü ve öğrenmeye yönelik gayretli arayışı için övdü”.

Piedade Ferreira’ya göre Alberti, Rönesans insanının enkarnasyonuydu: “modern insanın olacağı gibi bir uzmanlık kölesi olmayan, merakı felsefe, matematik, geometri, astronomi ve anatomi gibi birçok bilgi alanıyla temastan beslenebilen sürekli büyüyen bir birey”. Onun için bu bakış açısı “orta çağ’ın beden konusuna yaklaşımından çok uzak” değildi.Ama temel fark, Rönesans insanının “bilgiyi yalnızca metafizik keşfe değil somut gerçekliğe demirleyen bir yaklaşımı somutlaştırmasıydı”. Bu bakımdan Alberti’nin daha sonraki edebi eserlerinden en önemlisi, doğanın heykeldeki rolüne özel önem verdiği 1568 De statua (Heykel Üzerine) idi.

Alberti,  Heykel Üzerine adlı kitabında, icadı finitorium’un bir taslağını içeriyordu.

Bu kitapta, Eski Yunanlıların yüzyıllar önce yaptıklarından farklı olarak, mükemmel formu oluşturmak için gereken araçları ve matematiksel boyutları belirledi. Ancak Alberti’nin modeli, devrimci bir cihaz olan finitorium’un yaratılmasını içeriyordu. 

Alberti, altmış sekiz yaşında ölümüne kadar entelektüel olarak aktif kaldı. Grafton’a göre,”özgünlüğü ve çok yönlülüğü ile ünlü, ona birçok güçlü arkadaş ve patron kazandıran bir ünlü öldü”. On altıncı yüzyılın büyük biyografisi Giorgio Vasari, ölümünü basitçe “içerik ve sakin”olarak nitelendirdi.