Kenny Scharf Kimdir? 

Kenny Scharf Biyografi

AMERİKALI RESSAM VE SOKAK SANATÇISI

Doğum: 23 Kasım 1958 – Los Angeles

Kenny Scharf’ın Biyografisi

Kenny Scharf, Los Angeles, California’nın kuzeyindeki San Fernando Vadisi’nin banliyölerinde büyüdü. Yahudi olarak yetiştirildi ve nefret ettiği bir İbrani ilkokuluna gitti. Çağdaş pop kültürü iklimine çok daha yatkındı. Sanat tarihçisi ve eleştirmen G. James Daichendt, Scharf’ın Los Angeles’ta yetiştirilmesi nedeniyle, “hot rod kültürünün önemi, karavan sanatı, albüm kapakları, punk müziğinin yanı sıra Güney Kaliforniya’nın hayali geleceğinin tüm fütürist mimarisinin, üzerinde büyük bir rol oynadığını” iddia ediyor. Ailesi, küçük yaşlardan itibaren sanata olan ilgisini destekledi ve onu müze ve galerileri gezmeye götürdü.

Scharf, ilk uydu Sputnik’in uzaya fırlatıldığı yıl doğdu. “Okulda, 1984’te kendi roketimize binip aya uçabileceğimizi söylediklerinde, buna inandım.” Çocukluğunu makro ve mikro kozmos arasındaki paralelliklerden büyülenerek geçirdi ve şöyle dedi: “Bir güneş sistemi, bir atomdaki bir proton ve bir nötron gibi görünür ve aynı şekilde hareket eder.Elektronlar, güneşin etrafında dönen gezegenler gibi kendi etrafında döner.Dış uzayda olduğu gibi, iç uzayın da sonsuza kadar gittiğini düşündüğünüzde oldukça şaşırtıcı.”

Scharf, özellikle ailesi ilk renk setlerini yedi yaşındayken satın aldıktan sonra televizyondan büyülendi. The Jetsons gibi çizgi filmleri severdi ve “arabalar, jetler ve Amerikan Rüyası ile ilgili tüm saplantılarımı ateşledi” diyor. “Bu görüntüler ne kadar cezbedici ve harika olsa da, her zaman bir şekilde yaklaşan sonumuzu satıyorlarmış gibi hissettim. Gaz tüketen, duman üreten petrol bu bizim kurtuluşumuz ve yıkımımız.”

On dört yaşında, Scharf devlet lisesinden Kuzey Hollywood’da bir “hippi” özel okulu olan Oakwood’a transfer oldu.

Dokuzuncu sınıftaki bir partide ilk kez esrar içti ve o zamandan beri uyuşturucuyu alkol veya diğer maddelere tercih ederek neredeyse her gün kullanmaya devam etti. Geçenlerde, “Bence herkes diğer acayip uyuşturucular yerine esrar kullanıyor olsaydı, herkes çok daha iyi bir yerde olurdu” dedi.

Bir sanat tarihi dersinde Andy Warhol’un çalışmalarına aşık olduğu Santa Barbara’daki bir yıllık üniversiteden sonra Scharf, sanat kariyerine başlamak için daha elverişli bir ortam olacağına inandığı için Manhattan’a taşındı.

BFA’sını 1980’de Görsel Sanatlar Okulu’ndan resim dalında aldı. New York’ta okurken Judy Pfaff, Elizabeth Murray ve Barbara Schwartz gibi öğretmenlerden öğrendi.

Üniversite sırasında, Scharf oda arkadaşı Keith Haring adında başka bir genç sanatçı ile yakın arkadaş oldu ve ikisi şehrin sokaklarında ve metro hatlarında izinsiz grafiti yaratmayı denemeye başladı. Scharf ve Haring ayrıca, grafiti estetiğini tuvale çeviren ve çalışmalarını 1983’te Sidney Janis Galerisi’ndeki Post-Graffiti kolektif sergisinde sergileyen Jean-Michel Basquiat da dahil olmak üzere daha büyük bir ufuk açıcı sanatçı grubunun parçasıydı.

Eleştirmen Grace Glueck, Graffiti Sonrası gösterisine olumsuz yanıt verdi ve onu “rahatsız edici” olarak nitelendirdi ve şunları yazdı: İnurlu tuval ve gülünç resimler.” Ancak Scharf savunmacıydı ve diğer grafiti sanatçılarını “Amerikan güzel sanatlar sisteminin hiyerarşileri ve kültürü” ile tanışmaya teşvik etti. Şöyle açıklıyor, “‘Sanat tarihi okumalısın, çünkü şimdi bu başka şeye giriyorsun’ dedim. Bunu yapanlar genellikle bize inanan insanlardı.

Scharf, saykodelik, kozmik görüntüler yaratmak için Day-Glo renklerinde Krylon sprey boya kullanarak “Pop Sürrealizm” adını verdiği kendi kişisel stilini geliştirdi. Ayrıca televizyonlar, telesekreterler ve plastik oyuncaklar gibi ev aletlerinden ve efemeradan heykelsi topluluklar yaratmayı da denedi. Bu çalışmalar, hem profesörlerini hem de ana galeri sahiplerini şaşırttı.Potansiyel sergi mekanlarını FUN Galerisi (1981) ve Tony Shafrazi Galerisi (1984) gibi daha küçük bağımsız galerilerle ve ayrıca şehir sokakları ve metro hatları gibi onaylanmamış kamusal alanlarla sınırladı.Burada renkli, büyük ölçekli duvar resimleri yaptı.

1980’lerin East Village Sanat sahnesindeki sanatçılarda yaygın olduğu gibi, Scharf kendisini örneğin “evcil hayvan” elektrikli süpürgesiyle Broadway’de yürürken bir gösteriye dönüştürdü. Scharf, dönemi son derece özgürleştirici bulduğunu belirterek, “Aynı anda bir grupta olabilirsiniz, performans sanatçısı olabilirsiniz, ressam olabilirsiniz, film yapımcısı olabilirsiniz. Bir şeye odaklanmanız gerekiyor.'”

1983’te Scharf ve o zamanki eşi Tereza (Brezilya’da tatilde tanıştığı bir yoga öğretmeni) ilk kızları Zena’yı ve birkaç yıl sonra ikinci kızı Malia’yı dünyaya getirdi. Daha sonra, “Neye bulaştığımı bilemeyecek kadar küçüktüm, ama 25 yaşındaydım. 25 yaşındaydım, tam bir yetişkin olduğumu ve bir çocuğum olması gerektiğini düşünüyordum. Ama şimdi ondan torunlarım var.Ve bu her şeye değer.Çok mutluyum. Çok şanslı ve kutsanmış durumdayım.” Zena şimdi moda fotoğrafçısı Patrick McMullan’ın sanat bölümünde çalışıyor. Malia şimdi bir aktris ve sanatçı, babasıyla Scharftees adlı bir giyim markası da dahil olmak üzere projelerde işbirliği yaptı.

Scharf, 1985 Whitney Bienali’ne katılmaya davet edildiğinde, 1980’lerin ortalarına kadar daha büyük kurumlarda tanınmaya başladı. Beş yıl sonra, kısmen sağlığının yıllarca sprey boya solumasından etkilendiği ve Basquiat’ın ölümüyle harap olduğu için (aşırı dozda eroin nedeniyle) sokaklarda resim yapmayı bırakıp akrilik boyaya dönmeye karar verdi. 12 Ağustos 1988’de ve Haring’in 16 Şubat 1990’da AIDS’e bağlı ölümüyle ilgili olarak. Scharf, “O zamanlar para kazanıyor ve başarılı olsak da, o kadar eğlenceli değildi çünkü insanlar ölürken tadını çıkarın. İnsanlar ya da arkadaşlarınız ölürken başarınızı kutlamak biraz zor.”

Scharf’ın 1980’lerin East Village Sanat sahnesinde Haring ve Basquiat ile olan dostlukları, sanat kariyerinin temel bir yönüydü. Haring hakkında şunları söylüyor: “Keith benim çok yakın bir arkadaşımdı. Bryant Park’ın yukarısında birlikte bir yeri paylaştık. kızımın vaftiz babası oldu. Çok yakındık. O benim hayatımdaki en önemli insanlardan biriydi. Ve hala öyle.” Scharf’ın topluluğundaki ölümlerin sayısı, ona hayatta kalanların suçluluk duygusu verdi. “Grubumun geri kalanıyla birlikte ölmediğim için cezalandırıldığımı hissettim” diyor.

Scharf’ın Basquiat ile ilişkisi daha çalkantılı oldu. O ve Basquiat’ın “eskiden sokaklarda birlikte dolaştıklarını ve çok, bir tür, yoğun bir ilişkimiz olduğunu” açıklıyor. Ve sonra biraz bozuldu.Beni her zaman sabote eder ve sonra özür dilerim. Ben tekrar arkadaş olacağımız için çok mutlu olurdum ve sonra hemen ertesi gün sanki bu hiç olmamış ve bana aynı şekilde davranmıştı.Ölmeden önce.”

1993 yılında Scharf New York’tan ayrılmaya karar verdi. 1999’da Los Angeles’a dönmeden önce altı yıllığına ailesini Miami’ye taşıdı ve ardından 2000’de New York’a geri döndü.Beş yıl Brooklyn’de yaşadı. 2005 yılında, Los Angeles’ta, Culver City bölgesindeki diğer sanatçı Ed Ruscha’nın stüdyosunun hemen üzerindeki bir evde kalıcı olarak yerleşmeyi seçti.Brooklyn’de kaçacağım zaman, kamyonlar çarpıyor olurdu. Ve sonra LA’deki bahçemde, bilirsiniz, sinek kuşları var. orada mı yaşıyorsun diye soruyorlardı.

Daha yakın zamanlarda, Scharf hayatında yaptığı büyük hamlelere değindi, “New York her zaman benim şehrim olacak. Arzularım, hayallerim ve hırslarım, evrimlerimizde stratejik bir zamanda, benzer düşünen genç beyinler tarafından paylaşıldı. Los Angeles’ta büyümek görsel dilimin çoğunu şekillendirdi. Büyüdüğüm yerde burada yaşamak iyi hissettiriyor ve sanat dünyasıyla bağlantı kurmamı sağlıyor, ancak gökyüzüne, ağaçlara ve Pasifik Okyanusu’na çok daha yakınım.Şimdi torunlarımdan birkaç blok ötede yaşıyorum, bu yüzden çok uzun süre uzaklara gitmiyorum!”

Scharf bir dizi popüler kültür işbirliklerinde yer aldı. 1986’da “şimdiye kadar en sevdiği grup” olan B-52’lerin B52s’in Bounding off the Satellites albümünün kapak resmini yaptı . “Onları ilk gördüğümde, ‘Aman tanrım, bu benim sanatımın müzikal karşılığıdır’ dedim.Hemen kendimi çok yakın hissettim. Tek yapmak istediğim şey için her şeyi yapmaktı. onlara.” 1987 ve 1997 yıllarında Absolut Vodka ile işbirliği yaptı. 2012 yılında Fendi çantalar ve Kiehl’s kozmetik ürünleri için tasarımlar yarattı.

Pasadena California Sanat Müzesi’ndeki çalışmasının 2004 tarihli bir retrospektifinde Scharf, şu anda Kosmic Krylon Garage olarak adlandırılan kalıcı, spreyle boyanmış bir kurulum olarak duran 10.000 metrekarelik otoparkı boyamak istedi.2011’de Los Angeles’taki Çağdaş Sanat Müzesi (MOCA), Scharf’ın 1980’lerdeki Kozmik Mağarasını yeniden yarattığı Sokaklarda Sanat başlıklı ilk büyük grafiti müze retrospektifini düzenledi.

Scharf, MOCA mütevelli heyetinin gösteriye katılan ziyaretçi türünü küçümsemesinden dolayı hüsrana uğradı. ” Sokakta Sanat gösterisine gelenler gala yemeklerinde masa satın alanlar değildi. Bazen müzelerin kendilerini rahatsız eden insanlarla doldurmaktansa hayalet kasaba olarak kalmayı tercih edeceğini düşünüyorum. Sanat dünyası. halk için sanata aptal sanat gözüyle bakıyor ama ben farklı görüyorum.Haydi kitleleri büyütelim. İnsanların akıllanmasına yardımcı olalım.”

Scharf hem tuval üzerine hem de sokaklarda resim yapmaya devam ediyor. Bayındırlık işleri yaparken, asistansız, akrilik Montana Gold sprey boya kullanarak tek başına boyamayı tercih ediyor. “Bu duvar resimlerini iki, üç günde yıkıyorum. Bazen oraya gittiğimde kendi duvar resimleri üzerinde çalışan bu genç sanatçılar oluyor. İki haftadır oradalar ve yanlarında ekipleri var. İçeri giriyorum ve “Tamam, işim bitti, hoşçakal” dedim. Çocuklara yaşlanmanın senin daha az güçlü olduğun anlamına gelmediğini göstermeyi seviyorum.” Scharf’ın kızı Malia kısa süre önce babası hakkında şunları söyledi: “Kariyerinin bu noktasında, daha önce hiç olmadığı kadar çok insana ulaşabiliyor.Doğuştan sadece yaratmaktan başka bir şey bilmeyen sanatçı var ve Kenny de öyle. Nadir bir örnek.”

1980’lerin New York East Village sanat ortamının hayatta kalan birkaç önemli sanatçısından biri olan Scharf, orijinal olarak grup tarafından şekillendirilen benzersiz tavrı sürdürmeyi başardı. Özellikle beyaz eşya, giysi gibi faydalı objelerle sanatı harmanlayarak, sokaklarda, çocuk hastaneleri, etkinlik mekanları gibi mekanlarda duvar resimleri yaparak, günlük yaşamın bir parçası olan sanat yaratmayı öncelik haline getirdi.

Önceden var olan bir ortamın genel deneyimine ve keyfine katkıda bulunan görüntüler yaratma niyeti. “Yaptıklarımın ve yapmak istediklerimin bir kısmı da sanatı günlük hayata taşımak. Sadece sokakta yürüyorsanız ve bir şeyle karşı karşıya kalırsanız, bu gününüzü değiştirebilir.İlham verebilir. sen.” Son zamanlarda, bu Scharf’ anlamına geliyordu

Sanat yazarı Demetria Daniels’ın belirttiği gibi, Scharf’ın eseri aynı zamanda umut, neşe, oyun ve iyimserliğin ve çağdaş sanatta sevgi duygusunun potansiyel olarak güçlü rolünün önde gelen bir örneği olarak hizmet ediyor. Sanat tarihçisi ve eleştirmen G. James Daichendt, zaman zaman gerçek bir kavramsal derinliği olmayan pop benzeri görüntüler yarattığı için eleştirilmesine rağmen, Scharf’ın “dünyayı yaşamak için çok daha parlak ve benzersiz bir yer bırakacağını iddia ediyor. Onun sanat eseri neşe ve mutluluğu yayma arzusunun bir parçası. Kenny eğlenmeyi seviyor ve sanat eserinin izleyiciler üzerinde aynı etkiyi yaratmasını istiyor. Onu gördüğünüzde gülümsememek zor.”

Daichendt ayrıca, Scharf’ın çağdaş sanat dünyası üzerindeki diğer önemli etkisinin, yasadışı grafiti ve sokak sanatı kültürü ile kurumsal sanat dünyası arasındaki boşluğu kapatma ve içeriden/dışarıdan ve yüksek/ düşük sanat icra etmesidir.Daichendt, “Bu başarılar aynı zamanda ticari ürünlere dönüştü ve Kenny’nin eşsiz estetiğiyle sıkıcı gündelik nesneleri kişiselleştirmeye başladı.

Bu fikirler bugün çağdaş sokak sanatçıları tarafından bolca yer alıyor. Bu yüzden onun neden hareketin büyükbabalarından biri olarak kabul edildiğine şaşmamalı.” Banksy, Zevs ve Jeff Koons gibi günümüzün en ünlü ve başarılı sanatçılarının çoğu, Scharf’ın duygularını paylaşıyor ve tüketim kültürü, sade sanat ve güzel sanatlar arasındaki sınırı aşan eserler yaratıyor.