Joshua Reynolds Kimdir ?

Joshua Reynolds Biyografi 

İNGİLİZ SANATÇI

Doğum: 16 Temmuz 1723 – Plympton, Birleşik Krallık

Ölüm: 23 Şubat 1792 – Richmond, Birleşik Krallık

Joshua Reynolds’ın Biyografisi

Joshua Reynolds, Theophilia Potter ve Samuel Reynolds’un on bir çocuğundan biriydi.Babası bir din adamı ve Plymouth’daki Plympton Serbest Gramer Okulu’nun ustasıydı ve daha önce Oxford’daki Balliol Koleji’nin bir üyesiydi.Sonuç olarak, Reynolds rahat ve eğitimli bir evde büyüdü ve hem akademik hem de sanatsal ilgilerini sürdürmeye teşvik edildi.

Reynolds’un sanat eğitimi 1740’ta, on yedi yaşındayken, moda portre ressamı Thomas Hudson ile çıraklık yapmak için Londra’ya gittiğinde başladı.Üç yıllık eğitimden sonra Reynolds, Londra ve Devon’da portre sanatçısı olarak çalışmaya başladı.Sanatsal gelişimini ilerletmek ve zamanın diğer birçok sanatçısının geleneğini takip etmek amacıyla, 1749’da Reynolds, Eski Ustaların eserlerini incelemek için Avrupa’ya çok yıllı bir geziye gitti. Floransa, Napoli, Roma ve Paris gibi şehirleri ziyaret etti ve orada tanıştığı zengin erkek ve kadınların portrelerini çizdi.Reynolds, Roma’dayken şiddetli bir soğuk algınlığına yakalandı ve bu onu kısmen sağır etti ve hayatının sonraki dönemlerinde işitme sorunlarının temellerini attı.Olay sonucunda bazı portrelerinde görülen küçük bir kulak trompetini taşımaya başladı.

1752 sonbaharında Londra’ya döndükten sonra, son derece başarılı bir portre işi olacak şeyi kurdu.Büyük yeteneğin yanı sıra, Reynolds’un başarısı, önemli insanlarla dostluklar kurmasına ve üst sınıf topluma girmesine izin veren kolay doğasından kaynaklanıyordu.Bunun erken bir örneği, Reynolds’un Avrupa gezisine sponsor olmasına yardımcı olmakla kalmayıp, aynı zamanda onu Tavistock Markizi ve Cumberland Dükü de dahil olmak üzere gelecekteki bakıcılarla tanıştıran Amiral Augustus Keppel ile olan ilişkisiydi.Tarihçi Richard Wendorf’a göre, “bu kadar erken kurulan bu önemli bağlar, kariyeri boyunca onu iyi durumda tuttu ve genellikle bir giriş, bir komisyon, bir diğerine yol açtığı için kibar toplumda bir dalgalanma etkisi yarattı”.

Reynolds’un bir portre sanatçısı olarak ününün artması, 1760’ta Leicester Fields’de (şimdi Leicester Square) daha büyük bir eve taşınmasına neden oldu. Burada, halka açtığı bir stüdyo inşa etti, böylece çalışmalarını olduğu kadar görmelerini de sağladı.Diğer sanatçılardan büyüyen resim koleksiyonu yaptı.Aynı zamanda Reynolds öğrenci ve çırak almaya başladı.Giuseppe Marchi gibi bazıları onunla uzun yıllar kalırken, bu genç adamlarla olan ilişkisi çok tartışıldı.Bir öğrenci, bir sanatçı ve Reynolds’un en eski biyografi yazarlarından biri olan James Northcote, öğrencilerine karşı ilgisizliğini şöyle tanımladı: “Hiç konuşmadı. ve elinden geldiğince az kelime kullanıyor gibiydi.” Reynolds, öğrencilerle ilgili endişelerini sık sık dile getirdi ve bir keresinde, “Aslında onların ne anlama geldiklerini tam olarak anladığımdan asla emin olmadım ve araştırmalarının nesnesi hakkında kendilerinin çok farklı fikirleri olmadığı konusunda biraz şüphem yoktu” dedi. Kendisini öğrencilerinden uzaklaştırmış olsa da, diğer sanatçılarla olan ilişkileri tam tersiydi ve çağdaşlarının çoğuyla ömür boyu sürecek dostluklar geliştirdi.Angelica Kauffman ve Gilbert Stuart; ikisi de Reynolds’un portrelerini çizdi.

Nitekim Reynolds, geniş ve sıcak bir arkadaş çevresiyle aktif bir sosyal hayata sahipti ve “herkesin bir zevki vardır.Ben viva voce’un bir şişe üzerinden çok gürültülü ve çok saçma yazışmalarına bayılıyorum.” Onun büyük akşam yemeği partileri efsaneviydi ve Wendorf’a göre, “Reynolds, genellikle çok farklı görüşlere sahip olan canlı konukları davet etmekten keyif aldı” ve “bu konuşmanın, olağandışı bir kayıt dışılık ve hatta bir sosyal kaos unsuru üzerinde ısrar ederek, bu konuşmanın altüst olmasını sağladı. tablo”. Ayrıca, biri kumar, diğeri ise edebi uğraşlar üzerine kurulu olmak üzere birçok kulübe üyeydi.

Bir ömür boyu bekar olan Reynolds’ın, bazıları onun bakıcısı olan zengin kadınlarla çok sayıda ilişkisi olabileceğine inanılıyor.Ancak yalnız yaşamadı ve bunun yerine kız kardeşlerini ve daha sonra yeğenlerini temizlikçi olarak işe aldı.Reynolds’la birlikte yaşamanın zor olduğu ileri sürülmüştür ve bazı tarihçiler onun ailesiyle olan talepkar doğasından ve faturaları ödemeye ve ev ihtiyaçlarını karşılamaya gelince cimri tavrından söz etmiştir.

Reynolds’ın başarısı birçok ödülle sonuçlandı.Reynolds ilk başkan olarak seçildi ve bu görevde sanat pratiği hakkında ünlü Sanat Üzerine Söylemler konferanslarını vermeye başladı.Bir yıl sonra 21 Nisan 1769’da kendisine şövalye unvanı verildi.İlginç bir şekilde, Kral tarafından verilen bu onura rağmen Reynolds, kendisinden Kral’ın portresini çizmesinin asla istenmediği gerçeğine gönülsüz davrandı ve bu nedenle, Başkanlığı kabul etmesinin bir şartı haline geldi.Kraliyet Akademisi’nden hükümdarı resmetmesine izin verildiğini söyledi.

Reynolds, en çok tanınan Grand Manner portrelerinin birçoğunu yaratmaya devam ederken , popüler hale gelen yeni bir çalışma tarzı da geliştirdi.Bu portreler, çocukları son derece stilize, neredeyse teatral ortamlarda ve pozlarda sergiledi ve süslü resimler olarak tanındı.1778’de Söylemlerinin ilk yedisi derlenmiş ve yayımlanmıştır.

Ayrıca, Kral’ın en sevdiği ressam Allan Ramsay’ın ölümünden sonra 1784’te Kral III.James Boswell’e yazan ve saray ressamı olarak göreve başlamasından bahseden Reynolds şunları kaydetti: “Buranın ne kadar perişan, sefil bir yer olduğunu bilseydim, onu istemezdim; ayrıca bazı şeylerin ortaya çıktığı gibi, sanırım belirli bir kişi ne konuşmaya ne de konuşmaya değmez.” Bu son dikenli yorum muhtemelen Kral’ın kendisine bir göndermedir.

1789’da Reynolds, Kraliyet Akademisi’ndeki Bonomi olayına karıştı. Skandal, Giuseppe Bonomi’nin Akademi’ye seçilmesi ve Perspektif Profesörü pozisyonu için önerisini içeriyordu.Ancak birçok üye, pozisyona bir İtalyan’ın atanmasına karşı çıktı ve Reynolds’un patronlarından birini memnun etmek amacıyla hareket ettiğini düşünerek onun amaçlarını sorguladı. Reynolds Akademi’den öfkeyle istifa etti, Ancak ayrılmasıyla ilgili halkın tepkisi büyüktü ve Kralın isteği üzerine göreve geri döndü ve hayatının geri kalanında Başkan olarak görev yaptı.

Reynolds’ın sağlığı son yıllarında keskin bir şekilde azaldı.İşitme kaybıyla mücadele etti ve ardından bir sanatçı için yıkıcı bir şekilde 1789’da bir gözünün görüşünü kaybetti ve bu da onu resim yapmayı bırakmaya zorladı.Üç yıl sonra karaciğer yetmezliği sonucu öldü.

Joshua Reynolds, kariyeri boyunca 2.000’den fazla portre üreterek son derece üretkendi.Portre sanatında devrim yaratan ve statüsünü yükselten Britanya’nın en büyük sanatçılarından biri olarak kabul edilir.Hem çağdaşları hem de halefleri üzerinde derin bir etkisi oldu ve tarzı Hugh Barron, John Singleton Copley ve James Northcote gibi sanatçılar tarafından taklit edildi.

Reynolds, portrenin bir bakıcıyı resmi olarak yakalama eyleminden daha fazlası olabileceğini, daha ziyade bir kişinin karakterinden ve geçiminden bahseden oldukça sahnelenmiş ve eğlenceli bir çalışma olabileceğini gösterdi.Ek olarak, zengin aristokratlar ve patronlarla aynı tarzda cariyeler ve aktörler çizerek, güzel sanatlarda hangi konuların tasvir edilmeye değer olabileceği fikrini genişletti ve bunu yaparken modernizm fikirlerini önledi. Bu nedenle, resimleri, şimdi Lucian Freud ve John Currin gibi armatürlerin icatlarına yansıyan daha yeni risk alan portre ressamlarının temelini attı.

Kraliyet Akademisi’ni kurmadaki rolü ve müteakip yaşam boyu başkanlığı sayesinde Reynolds, sanat dünyasındaki teoriler ve eğitim uygulamaları üzerinde önemli bir etkiye sahipti.On beş derslik dizisi, Sanatta Söylemler bugün hala basılıyor ve JMW Turner gibi sanatçıları büyük ölçüde etkileyerek geniş çapta çevrildi.Tersine, William Blake , Reynolds’un bazı fikirlerine şiddetle karşı çıktı ve antipatisini kendi radikal görüşlerini oluşturmak için temel olarak kullandı.