Jenny Saville Kimdir ?

Jenny Saville Biyografi 

İNGİLİZ RESSAM 

Doğum: 7 Mayıs 1970 – Cambridge, Birleşik Krallık

Jenny Saville’nin Biyografisi

Jenny Saville, 7 Mayıs 1970’de Cambridge’de doğdu.Her ikisi de eğitimci olan ebeveynleri, Jenny ile erkek ve kız kardeşlerini, babası bir okul yöneticisi olarak bir kariyer sürdürdüğü için sık sık okuldan okula taşıdı.Birkaç okula gittikten sonra ortaokulu Newark, Nottinghamshire’da bitirdi. Çocukken, Saville’in ebeveynleri onu bağımsız düşünmeye ve çalışmaya teşvik etti.İlk olarak sekiz yaşında resimle ilgilenmeye başladı.Annesi yeteneklerini erken fark etti ve Saville’in ilk stüdyosu olarak kullanması için bir süpürge dolabını temizledi. Bir sanatçı, sanat tarihçisi ve Clare Koleji’nde Liberal Sanatlar bölümünün eski başkanı olan amcası Paul Saville’i erken bir etki olarak anıyor.Onu Eski Ustalara teşhir etmek için müzelere, aynı zamanda Hollanda ve İtalya’ya götürdü.yanı sıra modern sanatçılar.Onu Glasgow Sanat Okulu’nda sanat eğitimi almaya teşvik eden amcasıydı.

Saville, 1980’lerin sonlarında Glasgow Sanat Okulu’nda okudu ve 1992’de BFA ile mezun oldu.Okula resim okulu olarak ün yaptığı için devam etti ve “Her gün o basamakları çıkarsan ressam olursun” dedi.Hibe veya fon olmadan, geçimini sağlamak ve resim yapabileceği bir stüdyonun parasını ödemek için garsonluk yaptı.Glasgow Sanat Okulu’nda geçirdiği süre boyunca, Amerika Birleşik Devletleri’nde Cincinnati Üniversitesi’nde okumak için altı aylık bir seyahat bursu aldı. Saville, “şort ve tişörtlerde büyük kadınları ve büyük beyaz bedenleri” gördüğünü hatırlıyor.Bu, onu ilk çalışmalarının ana odak noktası olarak idealize edilmemiş kadın çıplaklığını üstlenmesinde etkileyen bir deneyim.Eylül 1992’de Times Saturday Review Kapak, sanat koleksiyoncusu ve reklam yöneticisi Charles Saatchi’nin dikkatini çekti.Onu arayan ve ürettiği resimleri satın alıp sergileme sözü vererek önümüzdeki on sekiz ay boyunca boyaması için bir sözleşme teklif eden Charles Saatchiydi.

Az para ve büyük ölçekli yağlıboya tablolar yapma eğilimi ile Saatchi’nin sözleşmesi, finansal kısıtlamalar olmaksızın eser üretmesine izin verdi.

Saville’e 1994 yılında ABD’ye dönmesi için bir fırsat teklif edildi.1990’ların ortalarında yükselişe geçen bir fenomen olan plastik cerrahinin doğasına ilgi duyarak New York’ta bir plastik cerrahın ofisinde ameliyatları gözlemlemeye başladı.

Damien Hirst , Tracey Emin ve Sarah Lucas gibi çağdaşlarının yanı sıra Jenny Saville’in çalışmaları Saatchi Gallery’deki 1994 Young British Artists III sergisinde ve Londra’daki Royal Academy of Art’taki 1997 Sensation sergisinde yer aldı. Saatchi’nin koleksiyonundan.Birleşik Krallık’ta çok övülen Sensation , 1999’da Brooklyn Müzesi’ne gittiğinde tartışmalara yol açtı.Saville, bu önemli sergilere dahil olmasına rağmen, kendini küçük yaştan beri adadığı, çoğu resim dışındaki mecralarda çalışan Genç İngiliz Sanatçılar’ın bir parçası olarak görmedi.

Jenny Saville çalışmalarını en sık New York’ta göstermiştir.Willem de Kooning ve Cy Twombly gibi Amerikalı ressamlara, Damien Hirst , Tracey Emin veya Rachel Whiteread gibi İngiliz çağdaşlarının kavramsal odaklı çalışmalarından daha büyük bir yakınlık hissettiğini söyledi . “Orada ABD’de bir ressam olmanın daha az suçluluk duygusu var.”

2003 yılında Saville, Sicilya gezisinden Londra’ya dönüyordu ve İtalya’nın Palermo kentinde durdu.Şehre aşık oldu ve daha sonra oraya taşındı.Belli bir ana veya bireye ait olmadığı için şehrin medeniyet katmanlarına çekildi.Stüdyo ve yaşam alanı olarak hizmet veren 18. yüzyıldan kalma harap bir palazzoda bir daire satın aldı.Tarihin bu karmaşıklığı ve katmanlaşması, özellikle hafızanın, zamanın ve deneyimin örtüştüğü ve birbirine sızdığı çizimlerinde, çalışmalarına dahil oldu.

2014 yılında Saville, Sicilya’dan şu anda ortağı Paul McPhail ve iki çocuğuyla birlikte yaşadığı Oxford’a taşındı.Çocuk sahibi olmak çalışma şeklini değiştirdi ve Saville, çocuklarının resmi üzerindeki derin etkisinden bahsediyor.Resim ve çizime sınırsız yaklaşımları, onun için yeni olanaklar açarak, konu ve yöntem seçiminde daha özgür olmasına izin verdi. Bedenlerin temsiline olan ilgi devam etse de, annelik, sanat tarihi ve antik mitlere yeni referansları içerecek şekilde genişledi.Yağ ile boyamaya devam ederken, daha önceki çalışmalarında kullandığı kalın bir şekilde uygulanan yağlı boya ile imkansız olan katmanlı kompozisyonlar oluşturmak için karakalem ve pastel ile çizimi de bünyesine katmıştır.

Son yıllarda, çalışmaları önceki örneklerden yeni yollarla alındı ve sanat tarihine doğrudan göndermeler yapan bir dizi büyük ölçekli karakalem çizimine yol açtı.Oxford Üniversitesi’ndeki Ashmolean Müzesi tarafından, 2015 sergileri Titian to Canaletto: Venedik’te Çizim’e yanıt olarak bir dizi çizime katkıda bulunması istendi.Bu , çizimi hareketi ve zamanı iletmek için kullanmasına izin verdi.

Aynı yıl, 2015, Kraliyet Akademisi’nin gişe rekorları kıran sergisi Rubens ve Mirası: Van Dyck to Cezanne için bir odanın küratörlüğünü yapması istendi. Diğer İngiliz sanatçılar Cecily Brown ve Sarah Lucas’ın eserleriyle, odada ayrıca Pablo Picasso , Willem de Kooning ve Francis Bacon da dahil olmak üzere etkilendiğini belirttiği sanatçılar ile Mekiğin Sesi (Philomela) adlı anıtsal eseri vardı.

Saville, figür resminin çağdaş sanatta yankılanmaya devam ettiğini gösterdi. Beden ve onun temsili etrafında şekillenen meselelerden yola çıkan Saville, bedenin idealize edilmiş imgelerinden uzak durmuştur.Saville’nin resimleri de popüler kültüre damgasını vurmuştur.1994 ve 2009’da, Galli alternatif rock grubu Manic Street Preachers, 2005 yılında dövülmüş ve kanlı bir yüz görüntüsü olan Stare adlı resmini Journal for Plague Lovers dergisinin kapağına koydu.Serbest bırakıldıktan sonra, kapak tartışmalara yol açtı ve onu sergilemeyi reddeden İngiliz perakendeciler tarafından “uygunsuz” olarak kabul edildi ve bunun yerine düz bir kağıt slipcover tercih edildi.

Linda Nochlin, Clement Greenberg’in terimine atıfta bulunarak çalışmasını “post-ressam” olarak adlandırdı.Eser, ressamlığı “o kadar ileri götürüyor ki, resimsel olanın bir tür hastalığını, pigmentin tuvalle olan ilişkisindeki derin bir rahatsızlığın belirtisini gösteriyor.” Saville sık sık Willem de Kooning’in ünlü sözüne atıfta bulunur: “Yağlı boyanın yaratılmasının nedeni et idi.” Büyük tuvaller üzerinde kalın boya kullanarak içgüdüsel yaklaşımı, boyayı heykelsi bir şekilde kullanma arzusundan geliyor. Saville, çağdaş sanat için figüratif resmi güncellemekle ve ağırlıklı olarak kadınları idealize etmemiş resimleriyle kredilendirilebilir.

Ana Mendieta , Cindy Sherman ve Carolee Schneemann . Saville’in sanat tarihini merak uyandıran şekillerde çizen ve kaynak materyal olarak fotoğraftan yararlanan, ancak bizim anladığımız şekilde değil (fotogerçekçilik veya portre biçiminde olduğu gibi), Saville’in resimleri ve çizimleri bizi yeniden düşünmeye zorlamaktadır.