Jean-Michel Basquiat Kimdir ?Jean-Michel Basquiat  Hayatı Ve Biyografisi Nedir ?

AMERİKALI RESSAM

Doğum tarihi: 22 Aralık 1960 – Brooklyn, New York

Ölüm Tarihi: 12 Ağustos 1988 – New York, New York, ABD 

Jean Michel Basquiat’ın Hayatı

Jean Michel Basquiat’ın Biyografisi

Jean-Michel Basquiat 1960 yılında Brooklyn’de doğdu.Annesi Matilde Andradas da Brooklyn’de doğdu, ancak Porto Riko’lu bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi Babası Gerard Basquiat, Port-au-Prince, Haiti’den göçmendi.Bu karma mirasın bir sonucu olarak, genç Jean-Michel hem Fransızca hem de ispanyolca ve ingilizce bilmektedir.

Fransız sembolist şiirinin orijinal dillerinde yaptığı ilk okumalar, daha sonra bir yetişkin olarak yaptığı sanat eserleri üzerinde bir etki yaratacaktır. Basquiat, erken çocukluk döneminde sanat için bir yetenek sergiledi, annesinin teşvikiyle çizmeyi ve boyamayı öğrendi ve sık sık babasının muhasebeci olarak görevinden eve getirilen malzemeleri (kağıt gibi) kullandı.Basquiat ve annesi birlikte New York’ta birçok müze sergisine katıldılar ve altı yaşına gelindiğinde Jean-Michel Brooklyn Müzesi’nin Küçük bir Üyesi olarak kaydoldu.Ayrıca keskin bir atletti, okulda birçok yarışmaya katıldı.

8 Yaşında sokakta oynarken bir araba çarptıktan sonra, Basquiat dalağını çıkarmak için ameliyat oldu.Bu olay, iyileşirken annesi tarafından kendisine verilen ünlü tıbbi ve sanatsal tez olan Gray’s Anatomy’yi (aslen 1858’de yayınlandı) okumasına yol açtı.Bu metnin sinewy biyo-mekanik görüntüleri, genç Basquiat’ın zevk aldığı çizgi roman sanatı ve çizgi filmleriyle birlikte, bir gün tanındığı grafiti yazılı tuvalleri bilgilendirmek için gelecekti.

Ebeveynlerinin boşanmasından sonra, Basquiat babasıyla yalnız yaşadı, annesi zihinsel sağlık sorunları nedeniyle ona bakmaya uygun olmadığı belirlendi. Fiziksel ve duygusal istismardan bahseden Basquiat sonunda evden kaçtı ve bir arkadaşının ailesi tarafından evlat edinildi.1974’te babasının aileyi taşımaya çalıştığı New York ve Porto Riko’da ara sıra okula devam etmesine rağmen, sonunda Eylül 1978’de Brooklyn’deki Edward R. Murrow Lisesi’nden 17 yaşında ayrıldı.

Eğitim

Basquiat’ın belirttiği gibi, “Hiç sanat okuluna gitmedi.Okulda aldığım sanat derslerinde başarısız oldum. Bir sürü şeye baktım.Ve ben de ona bakarak sanatı böyle öğrendim.” Basquiat’ın sanatı temel olarak 1970’lerin New York City grafiti sahnesine dayanıyordu. Family Life Theater adlı bir Yukarı Batı Yakası drama grubuna dahil olduktan sonra, izleyicilere sahte bir din satmaya çalışan bir adam olan SAMO karakterini (“aynı Eski Bok” un kısaltması) geliştirdi.

1976’da kendisi ve bir sanatçı arkadaşı Al Diaz, Aşağı Manhattan’daki binaları bu nom de plume altında sprey boyamaya başladılar.SAMO parçaları büyük ölçüde metne dayanıyordu ve kuruluş karşıtı, din karşıtı ve politika karşıtı bir mesaj iletti. Bu mesajların metnine, daha sonra Basquiat’ın solo çalışmasında, özellikle de üç köşeli taç’ta yer alacak logolar ve görüntüler eşlik etti.

SAMO parçaları kısa süre sonra karşı kültür basınından, özellikle de kendisini ana akımdan farklı gören sanat, kültür ve müziği belgeleyen bir yayın olan Village Voice’dan medyanın dikkatini çekti. Basquiat ve Diaz bir anlaşmazlık yaşadıklarında ve birlikte çalışmayı karar verdiler.

Basquiat projeyi kısa mesajla sonlandırdı.Bu mesaj 1980 yılında birçok SoHo sanat galerisinin ve şehir merkezindeki binaların cephesinde ortaya çıktı.Bildiriyi not aldıktan sonra, Basquiat’ın arkadaşı ve Sokak Sanatı işbirlikçisi Keith Haring, East Village’daki bir yeraltı gece kulübü olan Club 57’de SAMO için sahte bir uyandırma sahnesi düzenledi.

Bu dönemde Basquiat sık sık evsiz kaldı ve arkadaşının dairelerinde ya da park banklarında uyumak zorunda kaldı, dilencilik yaparak, uyuşturucu satarak ve el boyaması kartpostallar ve tişörtler satarak kendine gelir oluşturmaya çalıştı. Bununla birlikte, şehir merkezindeki kulüpleri, özellikle de genç katılımcıların “bebek kalabalığının” bir parçası olarak bilindiği Mudd Kulübü ve Club 57’yi sık sık ziyaret etti (bu grup aynı zamanda aktör Vincent Gallo’yu da içeriyordu). Her iki kulüp de Keith Haring, Kenny Scharf, film yönetmeni Jim Jarmusch ve Ann Magnusson da dahil olmak üzere yeni nesil görsel sanatçılar ve müzisyenler için popüler mekanlardı. Özellikle Haring, bir arkadaşın yanı sıra kayda değer bir rakipti ve ikisi, çalışmalarının kapsamını, ölçeğini ve hırsını geliştirmek için birbirleriyle rekabet ettikleri sık sık hatırlanıyor.Her ikisi de kariyerlerinde benzer noktalarda tanındı ve sanat dünyasının şöhretinin zirvelerine ulaşmak için paralel olarak ilerledi.

Kısmen bu şehir merkezindeki sahneye dalması nedeniyle, Basquiat sanatını göstermek için daha fazla fırsat kazanmaya başladı ve yeni şehir merkezindeki sanatsal hareketin önemli bir figürü oldu.Örneğin, Blondie’nin müzik videosu Rapture’da bir gece kulübü dj’i olarak göründü ve önbelleğini Aşağı Doğu Yakası’ndan çıkan havalı müzik, sanat ve filmin “yeni dalgası” içinde bir figür olarak sağlamlaştırdı.Bu süre zarfında Gray grubunu kurdu ve seslendirdi. Ancak Basquiat, şehir merkezindeki renkli insanların eksikliğini eleştirdi ve 1970’lerin sonlarında Bronx ve Harlem’deki grafiti sanatçılarıyla şehir dışında vakit geçirmeye başladı.

Çalışmaları Haziran 1980 tarihi Times Meydanı Gösterisine dahil edildikten sonra Basquiat’ın profili daha da yükseldi ve ilk kişisel sergisini 1982’de Soho’daki Annina Nosei Galerisi’nde sergiledi. Rene Ricard’ın Aralık 1981tarihli “The Radiant Child” adlı Artforum makalesi, Basquiat’ın daha geniş sanat dünyasında yükselen bir yıldız olarak konumunu ve çalışmalarının temsil ettiği şehir grafiti ile şehir merkezindeki punk sahneleri arasındaki bağlantıyı sağlamlaştırdı. Basquiat’ın daha geniş bir tanıma ulaşması, Alman Neo-Dışavurumcu hareketinin New York’a gelişiyle aynı zamana denk geldi ve bu da kendi sokak akıllı, bordür dışavurumculuğu için cana yakın bir forum sağladı.Basquiat, Julian Schnabel ve David Salle gibi sanatçıların yanında düzenli olarak sergilemeye başladı ve hepsi bir dereceye kadar, Kavramsalcılık ve Minimalizmin son sanat-tarihsel egemenliğine karşı tepki gösteriyorlardı.Neo-dIşavurumculuk, resmin geri dönüşünü ve çağdaş sanat yapımında insan figürünün yeniden ortaya çıkışını işaret ediyordu.Afrika Diasporası ve klasik Americana’nın görüntüleri, Basquiat’ın 1980’lerin ortalarında prestijli Mary Boone Galerisi’nde kişisel gösterilerde yer alan çalışmalarını noktaladı (BASQUİAT daha sonra Los Angeles’ta sanat satıcısı ve galerist Larry Gagosian tarafından temsil edildi). 

Olgun Dönem

Jean-Michel Basquiat’ın William Coupon’dan ile 1982 Basquiat için önemli bir yıldı.Dünyanın dört bir yanındaki şehirlerde altı kişisel gösteri açtı ve her beş yılda bir Almanya’nın Kassel kentinde düzenlenen prestijli uluslararası çağdaş sanat extravaganza Documenta’da yer alan en genç sanatçı oldu.Bu süre zarfında Basquiat yaklaşık 200 sanat eseri yarattı ve bir imza motifi geliştirdi.Kahramanca, taçlı bir siyah kehanet figürü.Efsanevi caz müzisyeni Dizzy Gillespie ve boksörler Sugar Ray Robinson ve Muhammed Ali, bu dönemde Basquiat’ın çalışmaları için ilham kaynakları arasındaydı.

Kabataslak ve çoğu zaman soyut olan portreler, öznelerinin fiziksel benzerliğinden ziyade özü yakaladılar. Basquiat’ın tekniğinin, boya çizgileri ve dinamik çizgi çizgileriyle vahşeti, öznelerinin içsel benliği, gizli duyguları ve en derin arzuları olarak gördüklerini ortaya çıkarmayı amaçlıyordu.Bu eserler de birey olarak, kendi akıl ve tutku güçlendirilmiş, daha doğrusu herhangi bir Fetiş Siyah erkek cesedi sabitlenmiş olmaktan başka bir şey değildi.Başka bir epik figürasyon, Batı Afrika griot göre, aynı zamanda ağır Basquiat çalışma çağında bulunmaktadır.Griot, Batı Afrika kültüründeki topluluk tarihini hikaye anlatımı ve şarkı yoluyla yaydı ve tipik olarak Basquiat tarafından gözlemciye güvenli bir şekilde sabitlenmiş bir yüz buruşturma ve şaşı eliptik gözlerle tasvir edildi.Basquiat’ın sanatsal stratejileri ve kişisel yükselişi, aynı dönemin New York sanat dünyasında daha geniş bir Siyah Rönesansla uyumluydu (Faith Ringgold ve Jacob Lawrence gibi sanatçıların çalışmalarına o dönemde verilen yaygın ilgiyle örneklendi).

1980’lerin başında Basquiat, 1984’ten 1986’ya kadar Ten Punching Bags (Son Akşam Yemeği) (1985-86) gibi bir dizi eser üzerinde işbirliği yaptığı Pop sanatçısı Andy Warhol ile arkadaş olmuştu.Warhol önce sık sık resim yapardı, sonra Basquiat eserinin üzerine katman yapardı.1985 Yılında, New York Times Dergisinin uzun metrajlı bir makalesi, Basquiat’ı 1980’lerin sıcak genç Amerikalı sanatçısı ilan etti.Bu ilişki, Basquiat ile şehir merkezindeki çağdaşlarının çoğu arasında, sanat pazarının ticari boyutuna yeni bir ilgi gösterdiği için sürtünme konusu haline geldi.

Warhol ayrıca, genç ve modaya uygun bir renk sanatçısının, yeni önemli East Village sahnesiyle ilgili ve güncel olarak kendi kimlik bilgilerini artırmak için potansiyel sömürüsü nedeniyle eleştirildi.Genel olarak konuşursak, bu işbirlikleri izleyiciler veya eleştirmenler tarafından iyi karşılanmadı ve şimdi her iki sanatçının da daha az eseri olarak görülüyor.

Belki de yeni keşfedilen şöhretin ve çalışmalarına uygulanan ticari baskının bir sonucu olarak, Basquiat hayatının bu noktasında hem eroin hem de kokaine giderek daha fazla bağımlı hale geldi. Birkaç arkadaş bu bağımlılığı kariyerini sürdürme stresine ve ağırlıklı olarak beyaz bir sanat dünyasında renkli bir insan olmanın baskısına bağladı. Basquiat, 1988 yılında 27 yaşında dairesinde aşırı dozda eroinden öldü.

Jean Michel Basquiat’ın Kısa Bir Kariyer Değerlendirmesi

Brooklyn, New York’taki Green-Wood Mezarlığı’nda hala çok ziyaret edilen Basquiat mezar taşı’dır.

Jean-Michel Basquiat kısa yaşamında yine de New York’taki şehir merkezindeki kültürel sahnenin yükselişinde ve Neo-dışavurumculuğun daha geniş anlamda ortaya çıkmasında önemli ve tarihi bir rol oynamaya başladı.Daha büyük halk, eserinin yüzeysel egzotizmine tutunmuş ve bir gecede ünlüsü tarafından büyülenmiş olsa da, genellikle yanlış bir şekilde “naif” ve “etnik olarak cesur” olarak tanımlanan sanatı, Jean Dubuffet ve Cy Twombly gibi etkileyici öncülerle önemli bağlantılar kurdu.

1980’lerin ünlü ve ticarete takıntılı kültürünün bir ürünü olan Basquiat ve çalışmaları, birçok gözlemciye sanatsal ve sosyal aşırılığın tehlikeleri için bir metafor olarak hizmet etmeye devam ediyor.Erken bir etki yaratan çizgi roman süper kahramanları gibi, Basquiat da şöhret ve zenginliklere fırladı ve daha sonra hızlı bir şekilde Dünya’ya geri döndü, uyuşturucu bağımlılığı ve nihayetinde aşırı doz kurbanı oldu.

Çok sayıda biyografi ve Belgesel (2005), Brooklyn Müzesi ve (1992), Whitney Amerikan Sanatı Müzesi’nde retrospektif ölümünden sonra alıcı, aynı zamanda bu konuda, Jean Andy Warhol gibi eski arkadaşı David Bowie oyuncular 1996-Michel Basquiat: (2010) Parlak bir Çocuk, ve Julian Schnabel filmi, Basquiat (; dahil olmak üzere, Basquiat ve onun karşı kültürel mirası devam etmektedir.

2017’de, Real için bir başka film Patlaması Jean Michel Basquiat’ın Geç Gençlik Yılları eleştirel beğeni topladı ve Londra’daki Barbican sanat galerisi’nde aynı başlıkta bir sergiye ilham verdi. Sanatı, çağdaş sanatçılar için sürekli bir ilham kaynağı olmaya devam ediyor ve kısa hayatı, biyografik efsanelerle gelişen bir sanat endüstrisi için sürekli bir ilgi ve spekülasyon kaynağı olmaya devam ediyor.

Arkadaşı Keith Haring’in yanı sıra, Basquiat’ın sanatı, kültürlerarası New York sanatının bu özel dönemi için ayağa kalktı.Her iki sanatçının çalışmaları da diğerinin yanında sık sık sergileniyor (en son 2019’da Melbourne, Avustralya’daki ‘Keith Haring İ Jean-Michel Basquiat: Crossing Lines’ sergisinde) ve görsel motiflerinin birçoğunun çoğaltılması için bir dizi ticari lisans verildi.Son zamanlarda bu, Uniqlo’da her iki sanatçının çalışmalarını sergileyen bir dizi grafik baskı gömleği içeriyordu.

Basquiat’ın ölümünden bu yana profilindeki yükseliş, yeni sanatçıları eserlerinden ilham almaya ve hatta eserlerine doğrudan atıfta bulunmaya itti. Buna galeride çalışan ressamlar, grafiti ve enstalasyon sanatçıları ile müzisyenler, şairler ve film yapımcıları da dahildir.Basquiat’ten etkilenen görsel sanatçılar arasında David Hewitt, Scott Haley, Barb Sherin ve Kuzey Amerika’daki Mi Be ile David Joly, Mathieu Bernard-Martin, Mikael Teo ve Andrea Chisesi gibi Avrupalı ve Asyalı sanatçılar yer alıyor.Kojey Radical, Shabaka Hutchings ve Lex Amor gibi müzisyenler de benzer şekilde çalışmalarını kendi başlarına bilgilendirdikleri için övdüler.Özellikle bu üç müzik sanatçısı, Londra merkezli plak şirketi The Vinyl Factory tarafından 2019’da Basquiat’a bir övgü olarak yayınlanan işbirlikçi bir derleme olan Untitled’de diğerlerinin yanında yer aldı.