Hugo Ball Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Hugo Ball Felsefesi Nedir ?

ALMAN-İSVİÇRELİ PERFORMANS SANATÇISI

Doğum tarihi: 22 Şubat 1886-Pirmasens, Almanya

Ölüm Tarihi: 14 Eylül 1927-Sant’abbondio, İsviçre 

Hugo Ball Kimdir?

Hugo Ball Kimdir?

Hugo Ball’un Dada hareketi’nden kız arkadaşı kabare sanatçısı Emmy Hennings ile birlikte lider ve kurucu ortak olarak en büyük katkısı, kolektifin radikal nihilist ve ikonoklastik ideolojisini ifade etmekti.Zürih’teki bu ilk grup Paris, Berlin ve New York’ta önemli uluslararası birlikler oluşturdu.1916’da Ball tarafından yazılan ilk Dadaist Manifestosunda, Kabare Voltaire’de bir araya gelen ilk Dadaistler, yeni hareketlerinin Batı’nın egemen burjuva estetik ve toplumsal değerlerine ve toplumun savaş ve şiddeti yüceltmesine karşı nasıl doğrudan bir isyan olduğunu açıkladılar.

Ball’ın Karawane (1916) ve Katzen ve Pfauen (1916) gibi ses şiirleri Dada’nın ironik, saçma ve eğlenceli ama ölümcül ciddi Batı kültürü eleştirisini örneklemiştir.

Üretken bir yazar ve Alman tarihi, felsefesi ve edebiyatı alanında iyi eğitim almış olan Ball, bir roman, kapsamlı bir günlük ve çeşitli bilimsel çalışmalar da dahil olmak üzere bir dizi başka deneysel yazı hazırladı.

1920 Yılına gelindiğinde, Ball erken yaşamının Katolikliğine geri döndü ve erken ortaçağ Hıristiyan azizlerinin mistisizmine daldı.Hennings ile birlikte küçük bir İsviçre köyü olan Agnuzzo’da emekli oldu ve burada 1910’dan 1921’e kadar günlüklerini gözden geçirme sürecine başladı ve daha sonra Die Flucht aus der Zeit (Flight Out of Time) adı altında yayınlandı.Günlükler, Zürih Dada hareketinin insanları ve olayları hakkında zengin bilgiler sağlar.Ball, 1927’de 41 yaşında, fakir, dindar bir fanatik, kendi kendini empoze eden tecrit altında ve neredeyse unutulmuş olarak oldukça genç yaşta öldü.

Bir zamanlar onları tarif ettiği gibi Dadaistlerin özü haline gelmişti: “hala bütün varlıkların birliğine, her şeyin bütünlüğüne o kadar ikna olmuş ki, uyumsuzluklardan muzdaripti.”

Dada’nın kasıtlı olarak çelişkili yönüne uygun olarak bir kerede eğlenceli ve ölümcül ciddi olmak .Ball, hareketin adının kaynağını şöyle açıkladı: “Dada sözlükten geliyor. Çok basit. Fransızca’da ‘hobi atı’ anlamına gelir.’Almanca’da ‘ Hoşçakal’, ‘Arkamdan çekil’, ‘Bir ara görüşürüz’ anlamına geliyor.’Romence:’ Evet, gerçekten haklısın, hepsi bu. Ama elbette, evet kesinlikle doğru.”Ve benzeri.”Ve aynı zamanda, Dada’nın izleyicilerinin dünyanın durumu hakkındaki sıkı sıkıya bağlı inançlarına  özellikle de Birinci Dünya Savaşı’nın kaosu ve kan dökülmesine meydan okumayı amaçladığı konusunda ısrar etti.

Top ve Kabare Voltaire, Dada hareketinin kurulması için gerekli olsa da, 1917 yılına gelindiğinde, bir önceki yılın ivmesi azalmaya başladı.Sanatçılar hayatına devam etti. Birçokları için bir sonraki durak Zürih’teki Bahnhofstrasse 19’daki Galerie Dada idi.Berlin, Paris ve nihayetinde New York’ta büyük Dadaist gruplar gelişti ve bunların hepsi Kabare Voltaire’de bulunan orijinal gruba göre çok daha uzun süre dayandı.Ancak Ball, Hennings, Tzara ve diğerleri devrime ilham vermişti.Bireysel sanatçıların ve grupların Dada’nın amaçlarını yorumlama ve gerçekleştirme biçimleri çılgınca değişse de.

Balonun şiirlerinin ve kostümlerinin estetiği her zaman aktardıkları temel fikirlere ikincildi.Hareketin görsel sanatçıları, Ball gibi, Karawane performansı için çirkin kostümünü inşa ettiği karton gibi alışılmamış malzemelerin kullanımını benimsedi.

“Bizim için “diye yazdı,” sanat kendi içinde bir son değil, içinde yaşadığımız zamanların gerçek algısı ve eleştirisi için bir fırsat.”Bu nedenle, kışkırtıcı derecede saçma bir ses şiiri okurken eksantrik bir din adamına benzediği aceleyle imal edilmiş bir karton kostüm ve şiirin kendisi daha büyük bir amaca ulaşmak için araçlardı.Özellikle emperyalizm, vatanseverlik ve savaşla ilgili olduğu gibi dili parçalamak.

Kabare Voltaire, Zürih, İsviçre (1916)
Hugo Ball, 1915’in ortalarında Münih’te kabare şarkıcısı Emmy Hennings ile tanıştı. Birlikte savaşın kargaşasını önlemek için Zürih’e kaçtılar.

Şubat 1916’da çift, Dada’nın doğduğu Kabare Voltaire’i açtı. Orada, katıldığı performanslar da dahil olmak üzere Dada etkinliklerini düzenledi ve teşvik etti.Çoğu zaman ses şiirlerini okudu. Orijinal Zürih grubunun diğer kurucu üyeleri Tristan Tzara, Richard Huelsenbeck, Marcel Janco, Sophie Tauber ve Hans Arp idi.

Teknik olarak bir gece kulübü olan Kabare Voltaire, anarşik Dada hareketinin sanatsal ve politik faaliyetlerinin özgürce üstlenilebileceği canlı bir merkezdi. Özünde, Ball’un 14 Temmuz 1916’daki ilk halka açık Dada partisinde hazırladığı ve yüksek sesle okuduğu Dada Manifestosunun canlı bir örneğiydi. Grubun lideri olarak Ball, felsefelerini, onlar için “çağın ıstırabı ve ölüm sancıları” nın simgesi olan “modernliğin rasyonalize edilmiş dili” nin reddini yok etmek ve ortadan kaldırmak için dile getirdi.”

Çoğu zaman, Kabare Voltaire müzik, dans ve sözlü kelime performansları sundu ve olaylar entelektüel olarak canlandırıldığı kadar şaşkın olan izleyicilerle oldukça kısık ve kaotik olabilirdi. Sanatçılar günün kargaşasını yansıtmaya çalışırken gösteri kasıtlı olarak acımasız ve şaşırtıcıydı.

Radikal sanatsal deneyler için bir yer olan Kabare Voltaire, DADA dışı sanatçıların katılımını sınırlamadı ve İtalyan Fütürist grubundan Filippo Tommaso Marinetti, Wassily Kandinsky, Giorgio di Chirico ve Paul Klee gibi avangard ünlüler sahneye katkıda bulundu. Alman ressam Hans Richter, gece kulübünü çok yaratıcı bir şekilde şöyle anlattı: “Kabare Voltaire altı parçalı bir gruptu. Her biri kendi enstrümanını çaldı.” Arp, toplanma yerinde ortalama bir geceyi “tam bir kargaşa ” olarak nitelendirdi.” Diye hatırladı, “Çevremizdeki insanlar bağırıyor, gülüyor ve gesticulating yapıyor. Cevaplarımız sevginin iç çekimleri, hıçkırıkların yaylım ateşi, şiirler, moolar ve ortaçağ Brutistlerinin miaowing’i.” Tzara, Janco’nun görünmez kemanının müziğine erotik olarak kıvranırken, Hennings Madonna kılığında akrobasi yaparken, Kabare Voltaire’de ortalama bir gece katılımcılara ve katılımcılara unutulmaz bir deneyim yaşattı.

Ball, şiirini, geleneksel olanın dışında yeni bir dil icat etmek için “kelimenin en içteki simyasına geri dönme” çabası olarak nitelendirdi. Yarattığı ve “LAUTGEDİCHTE” (“sesli şiirler”) adını verdiği fonetik ayetlerden şöyle yazdı: “Başkalarının icat ettiği kelimeleri istemiyorum.Kendi eşyalarımı, kendi ritmimi, ünlüleri ve ünsüzleri de istiyorum, ritimle ve kendiminkiyle eşleşiyor.Eğer bu titreşim yedi metre uzunluğundaysa, yedi metre uzunluğunda kelimeler istiyorum.”

Sağlam bir şiir, insan konuşmasının metnin okunmasında veya okunmasında merkezi rolünü vurgulamak için edebi ve müzikal kompozisyonu esasen birleştirir.Ses şiirinin sanatı, anlambilim veya sözdiziminden ziyade “insan konuşmasının fonetik yönlerine” odaklanmasıdır.Doğası gereği, sadece sessizce okumak yerine sağlam bir şiir yapılması amaçlanmıştır.Dadaist ses şiirleri öncekilerden farklıydı.İtalyan Fütüristlerinin, özellikle de Marinetti’nin şiirleri. Marinetti’nin şiirleri, örneğin bir savaşın olaylarını anlatan “Zang Tumb Tumb” da olduğu gibi, onomatopoeia’ya dayanırken, Ball’un ses şiirlerinin tutarlı dilden tamamen kopması gerekiyordu.

Dadaistler, Ball’un ses şiirinde iki büyük varyasyon icat ettiler.Birincisi, bruitist şiir, etki için onomatopoeia’ya olan güveninde İtalyan Fütüristlerinkine benziyordu. İkincisi, farklı dillerde şiir okuyan ve aynı anda zıt tonaliteleri ve ritimleri kullanan birkaç kişiyi içeren eşzamanlı şiirdi. Zürih Dada grubunun lideri olarak Ball’un yerini alan Tristan Tzara, eşzamanlı şiirin mucidi oldu.

Bazı bilim adamları sözlü şiir geleneklerine dayandığını iddia etseler de, sağlam şiirin kesinlikle 20. yüzyıldan kalma bir buluş olduğu gibi düşünülmektedir.

Her iki şekilde de, ses şiiri hakkında benzersiz ne saçma vurgu yerine, anlam takviye almayı. Dadaistler, savaş ve emperyalizm gibi belirli modern koşullar tarafından aşağılandığını düşündükleri dili ve edebiyatı hem yok ettiklerini hem de yeniden icat ettiklerini düşünüyorlardı.

Hugo Ball 14 Eylül 1927’de öldü.