Giorgione Kimdir?

Giorgione Biyografi 

İTALYAN RESSAM

Doğum:1477 – Castelfranco, İtalya

Ölüm: 1510 – Venedik, İtalya

Giorgione’nin Biyografisi

Giorgio da Castelfranco, 1477 civarında Venedik Cumhuriyeti’nden yirmi beş mil içeride, küçük kuzey İtalya kasabası Castelfranco Veneto’da doğdu. Gelecek nesiller tarafından aktarılan Giorgione’nin adı “Büyük” veya “Uzun Boylu George” bize belki de fiziksel yapısı hakkında bir şeyler söylerken, efsanesi onu yakışıklı ve tutkulu bir genç adam olarak görme eğilimindeydi. Yine de Giorgione hakkında çok az şey biliniyor.Ölümünden kısa bir süre sonra derlenen eşyalarını listeleyen bir belgeden, babası Giovanni Gasparini’nin adını ve annesinin (isimsiz) Giorgione küçük bir çocukken öldüğünü öğreniyoruz. Hangi tarihte olduğunu söyleyemesek de üvey annesi Alessandra tarafından büyütüldü. Etkili The Lives of the Most Eminent Painters’ın yazarı Giorgio Vasari (1550), sanatçının mütevazi kökenlerden doğduğu gözleminden başka bir şey sunmaz.

Ancak Giorgione’nin 13 yaşında Venedik’e taşındığı ve on beşinci yüzyılın ikinci yarısının önde gelen Venedik ustası Giovanni Bellini’nin yanında çıraklık eğitimi aldığı düşünülürse, onun olağanüstü yetenekli bir çocuk olduğuna şüphe yoktur.

Babası Jacopo ve erkek kardeşi Gentile’nin de aralarında bulunduğu saygın Venedik sanat hanedanının bir üyesi olan Giovanni Bellini’nin geç Rönesans tarzı, genç Giorgione üzerinde açıkça güçlü bir etki yarattı.

Giorgione’nin resimlerinde renk uygulaması Bellini’nin etkisini taşıyor. Ancak öğrencinin teknikte ustasını hızla geride bıraktığı ve çalışmasına daha büyük bir beyin karmaşıklığı duygusu getirdiği düşünülüyor.

Vasari, Hayatlarının ikinci, genişletilmiş baskısını yayınladığında1568’de Giorgione hakkındaki görüşü Bellini ailesinin yetenekli bir öğrencisinden başlı başına bir ustaya dönüşmüş gibi görünüyor. Vasari, Venedik resminde bir dönüm noktasından gerçekten de Giorgione’nin sorumlu olduğunu ileri sürdü.Bu, modern Venedik stilinin başlangıcını belirleyen stil, konu ve ruh halindeki bir evrimdir. 1507 yılına gelindiğinde, Venedik Cumhuriyeti tarafından hükümet merkezi için büyük bir eseri, Palazzo Ducale’deki Sala del Maggior Consiglio’yu boyaması için görevlendirildi ve maalesef günümüze ulaşmadı. Bunu 1508’de Büyük Kanal’daki Fondaco dei Tedeschi’nin cephesini süslediğinde, bu sefer Titian’ın yardımıyla ikinci bir devlet komisyonu izledi. İki sanatçı arasındaki kesin ilişki belirsizdir ve Giorgione’nin ölümünü takip eden yüzyıllarda ilişkileri olduğu söylenir.

Hayatı ve çalışmaları hakkında çok az şey kesin olarak saptanabilse de, Giorgione’nin ölümü, özellikle ünlü patron ve sanat koleksiyoncusu Isabella d’Este, Mantua’lı Marchesa ve Venedik’teki temsilcisi Taddeo Albano arasındaki yazışmalarda iyi belgelenmiştir. Napoli Dükü Ercole I d’Este ve Eleonora’nın kızı Isabella, kuzey İtalya’daki Ferrara sarayının son derece kültürlü ortamında büyüdü ve yokluğunda naibi olarak hareket ettiği Mantua Marki Francesco II Gonzaga ile evlendi.

Muhtemelen Rönesans’ın en önemli sanat hamisi, Bellini, Leonardo, Andrea Mantegna, Raphael, Titian, Correggio ve Giulio Romano gibi çağının en büyük sanatçılarının eserlerini sipariş etmişti.

Yazar isabella Venedik hastanesinde sanatçının vebadan öldüğünü yazmıştır. Giorgione’nin çok güzel ve orijinal olduğunu duyduğu ve stüdyosunda bulunabilecek bir gece sahnesinin resmini temin etmesini istedi. Eğer tablo söylendiği kadar iyiyse, Albano onu başkalarının almasını engelleyecek herhangi bir fiyattan satın almalıydı. Ancak Albano’nun yanıtından, Giorgione’nin etkileri arasında böyle bir tablo bırakmadığını keşfediyoruz. Bu arada Giorgione’nin varisinin isteği üzerine hazırlanan bir envanterden okuduğumuzdan, yaklaşık otuz üç yaşında ölen sanatçının geride çok az mal ve çok az servet bıraktığını öğreniyoruz.

20 .yüzyıl İtalyan şairi Gabriele d’Annunzio, Giorgione’nin efsanesiyle ilgili olarak şu gözlemde bulunmuştur. “O bir insandan çok bir efsaneye benziyor. Yeryüzünde hiçbir şairin kendi kaderiyle kıyaslanacak bir kaderi yoktur. Onun hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmiyor, hatta bazı insanlar onun varlığından şüphe duyuyor. Yine de Venedik’in tüm sanatı onun vahiyleriyle alevlenmiş görünüyor.” Ünlü eleştirmen ve tarihçi Ernst Gombrich, yalnızca “Giorgione’nin eline mutlak bir kesinlikle beş tablo atfedilebilir.Venedik hareketinin liderleri.” Gerçekten de, Giorgione’nin itibarı sadece onun zamansız ölümüyle kazanç sağlamış görünüyor. Daha 1528 gibi erken bir tarihte (ölümünden sadece 18 yıl sonra) Baldassare Castiglione tarafından alıntılanmıştır,Sarayın Kitabı, İtalya’nın en mükemmel ressamları arasında yer alıyor ve boyları Leonardo, Mantegna, Raphael ve Michelangelo’ya eşit.

Giorgione’nin tabloları hem portreler hem de manzaralar  basit sınıflandırmaya meydan okur. Leonardo’nun sfumato ve chiaroscuro kullanımına verdiği şövalye ve nazik tepkisi, Sebastiano del Piombo ve Titian da dahil olmak üzere bir nesil Venedik ressamı tarafından alındı.Tarihçiler ise Giorgione’nin manzara resmini etkili bir şekilde yeniden icat ettiği konusunda genel olarak hemfikir. Edgar Wind gibi diğerleri, onun mirasını Rönesans sanatında, antik dünyanın ve onun ezoterik mitolojisinin yeni bir takdirini getiren kültürel bir değişimi başlatırken, daha uzun vadede, onun sofistike atmosfer oluşturması, gelişme için emsaller oluşturduğunu anladılar. 19. yüzyılın başlarında Romantizm. Daha spesifik olarak, Giorgione’nin Uyuyan Venüs’ü(1508-10), Batı sanatının en büyük başyapıtlarından ikisine ivme kazandırdı Titian’ın Urbino Venüsü ve Manet’nin Olympia’sı.